Þjóðhvellur - 08.09.1906, Blaðsíða 2

2
Þjóðhvellur
Lifsábyrgðarfélagið »Sandard«,
^Sergstaðastræti 3. Reykjavik.
A morgun ætlar þangað fjöldi manna
hjeðan og fleiri 'w færri hafa farið
suður til að skoða hann síðan pilt-
arnir birtu fund sinn.
Vonandi er, að enginn fái sér-
stakt einkaleyfi til þess að okra
á lielli þessum i framtíðinni, líkt og
á sér nú stað með Surtshellir, þar
sem ferðamenn verða að borga ærið
fé til að ganga inn í hann og auk
þess fylgd frá Kalmannstungu til
hellisins, jafnvel þótt nákunnugir
séu og þurfi hennar alls ekki við.
Hjónavígsla.
í hjónaband voru vígð, 1. þ. m.,
af síra Olafi Ólafssyni: Egill Jakob-
sen kaupm. í Ingólfshvoli og ung-
freyja Sigríður Zoéga (dóttir E.
Zoéga veitingamanns).— Fór hjóna-
vígslan og brúðkaupsveislan fram
á »Hótel Reykjavík«, hjá foreldr-
um brúðurinnar. Hafði þar verið
rausn mikil og margt göfugra gesta,
um 80 manns. — Brúðkaupsljóð,
sem ort hafði Einar sýslumaður
Benediktsson, voru þar sungin af
tónskáldi Sigfúsi Einarssyni og konu
hans. Ljóð þessi voru skrautprent-
uð í Gutenbergs-prentsmiðju afmik-
illi list og prýði; eru óefað einhver
hin fegustu tækifærisljóð, er hjer
hafa verið af liendi leyst í prent-
smiðju. — Rjettaskrá veislunnar var
og líka ski'autprentuð, ásamt upp-
drætti af veisluborðinu og nöfnum
allra veislugestanna í þeirri röð, er
ákA’eðið var að þeir skyldu sitja.
Þjóðhvellur flytur brúðhjónunum
heillaósk sína.
Frá fregnrita »Þjóðhv.« í
miðbænum er von á pistlum í næstu
blöð, koma þeir undir fyrirsögninni
»A kvöldin«. — I miðbænum er oft
viðburðaríkt þegar rökkva tekur, og
býst »Þjóðhv.« við, að þess verði
Kaffiliúsið »Geysir«, tekur til starfa 1. okt.
Skólavörðustíg 12. Reykjavik.
beðið með óþreyju, að ýms merk
tíðindi þaðan komi »á daginn«.
Nýjasta nýtt
Geymið betur ástarbrjefln!
A Sunnudaginn var, er svara-
maður »Þjóðhvells« var á gangi
suður á Laufásvegi, fann hann bið-
ilsbrjef umslagslaust, er lá á miðri
götunni — einstaklega snoturt og
laglega samið bréf. — Undir því
stendur fult karlmannsnafn. En
upphafstafir nafns og föðurnafns eru:
J. K. — Nafns stúlkunnar er líka
getið og eru upphafsstafir þess: E.
Á.. — Réttur eigandi getur vitjað
bréfsins til nefnds finnanda. Hann
vill enn fremur geta þess, að eng-
inn nema hann einn hafi lesið bréf-
ið, síðan er hann fann það. Dreng-
skaparþögn er heitið. Ekki verða
tekin fundarlaun, — en krónu kost-
ar umgetning þessi.
Það væri mjög gott, ef þetta »ræ-
kals«-óhapp gæti orðið til athug-
unar fyrir ástsjúka unglinga. Þeir
ættu að gejrma betur skrifleg ásta-
mál sín. — Þótt ætíð sé ylur í inni-
legu ástarbréfi og geti jafnvel hlaup-
ið upp í 60—70 stig, ef hann mætir
undurhlýju meyjarbrjósti, þá er samt
heppilegra fyrir ungfreyjurnar að
bera slík bréf annarstaðar en í
barminum.
Grátlegt óbapp.
Það eru fjórir dagar síðan. Og
eg er eftir mig enn þá! Eg gekk
austur gangstéttina á sunnanverðu
Austurstræti. Vildi þá svo slysa-
lega til, er eg fór fyrir hornið hjá
Eymundsen, að eg rak mig þar á
stúlku, er kom fyrir sama horn af
Lækjargötunni, á harða spretti.
Af því stúlkan var nákvæmlega
jafn-há og eg, þá fjellu andlit okk-
ar saman, er kom því til leiðar, að
við kystumst töluvert óþægilegar,
en eg hefði óskað, því ferð okk-
G. Gislason & Hay, umltoðsverslun,
Hverfisgötu. Talsimi 142.
ar beggja fylgdi á eftir; en þrátt
fyrir þetta var þetta óvanalegt stór-
happ fyrir mig, því eg liafði aldrei
fengið stúlkukoss á æfinni. Eg
margbeiddi hana fyrirgefningar, þótt
jöfn væri beggja sök, og beygði
mig og »bukkaði« alla leið í götu
niður; meira að segja, eg stóð í
einum keng af auðmýkt. — Stúlk-
an fussaði mér og sveiaði og bölv-
aði mér fyrir flangur þetta; sagði
eg væri fullur. En af þeirri ásök-
un var eg saklaus eins og nýfædda
barnið. — Eg gat varla nokkrui
orði upp komið mér til bóta, því
eg engdist sundur og saman af
iðrun. — Jeg stundi því loksins
upp, að eins og hún sæi, þá væri
eg ekki neinn kolakarl, þar sem eg
liefði hvítt brjóst og harðan hatt,
og því mætti hvin ekki taka þetta
óviljaverk svona óstint upp. En
þá hljóp hún í burt vestur á leið.
— Til mikillar blessunar fjuár mig',
var hálf-dimt, svo að gárungar
fengu ekki færi á að hlæja að mér
eða meyjunni. — En eg segi bara
það, að hefði þetta viljað til á sól-
björtum sunnudegi, og stúlkan hefði
til dæmis verið trúlofuð, hefði þetta
getað komið mér í bölvun; — ef
til vill kostað einvígi inn á Steinku-
dysi að kvöldi sama dags. Hefði
það sannarlega ekki borgað sig
fyrir annan eins mann og mig,
þótt aldrei nema Góðtemplari sé.
Svo dý'ran koss af þessari tegund
vil eg ekki kaupa. Það veit Óðinn.
— En mér flnst svo ofur-eðlilegt,
að önnur eins óhöpp og þetta gætu
orðið til þess, að blessuð bæjar-
stjórnin hérna, sem alt gerir svo
vel og fljótt fyrir okkur, findi hvöt
lijá sér til að semja reglur handa
mönnum að ganga eftir hér um
strætin.
Högni.
Heilbrigðisnefnd
bæjarins er með dýpstu lotningu
ámint um, að útvega mönnum hag-
feldar viftur eða físibelgi til þess
að geta blásið frá sér óþverradaun-
inum, er leggur upp úr forarvilpum