Iðnskólablaðið - 18.12.1935, Qupperneq 1

IBISKÚLÁBLÁÐIÐ
I. árg.
Akureyri, miðvikudaginn 18. desember 1935.
1. tölubl.
ÁVARP.
Það hefir tíðkast í skólum hér og
þar, að gefin hafi verið út blðð, og
nú hefir Málfandaféiag Iðnskóla Ak-
ureyrar ráðizt í að gefa út blað
þetta, sem ætlazt er til að komi út
einu sinni í hverjum mánuði fyrst
um sinn.
Blaðinu er aðallega ætlað að flytja
greinar frá nemendum skólans og ef
iil vill stuttar sögur og þessháttar.
Er því vænzt eftir, að blaðið fái góð-
ar viðtökur hér í skólanum, og að
sem flestir, bæði kaupi blaðið og
skrifi í það. Á því veltur framtíð
þessa blaðs okkar, að menn skilji
það. að allir þurfi að vera samtaka,
til þess að þetta — sem öll önnur
mál — geti náð fram að ganga.
Riístj'.
Blaðið og við,
Strengir úr járni, stáli eða eir eru
þandir yfir götum og gatnamótum. Pað
eru aðeins harla ómerkilegir vírspottar,
en sé rafstraumi hleypt gegnum þá,
geta þeir veitt yl 'og ljósi í híbýli
manna, flutt boðskap milli fjarlægra
staða og knúð tröllauknar vinnuvélar;
en þeir geta líka valdið dauða og
tortíming, sé óvarlega með þá farið.
Menn segja, að blöðin séu stórveldi,
en í raun réttri eru þau þó aðeins
pappir og prentsverta, og því harla
marklítil í sjálfu sér. Pað er aðeins
þegar straumur mannlegrar hugsunar
og vitsmuna, er sendur gegnum þau,
að þau breytast i máttug tæki til
gagns og skaða.
Tungan — hið talaða eða ritaða orð
— er hinn eini túlkur, er gerir okk-
ur kleift að tjá öðrum mönnum hugs-
anir okkar sæmilega. Sá maður, er
hvorki getur skrifað eða talað, er að
ýmsu leyti jafn áhrifalaus og ósjálf-
bjarga, sem ski^sbrotsmaður á eyðiey.
— Hinn mesti skörungur og vitrasti
spekingur yrðu harla illa staddir, ef
þeir lentu einir í hópi erlendra manna,
er ekki skildi mál þeirra. Pað væri
álíka torvelt fyrir þá að miðla öðrum
af speki sinni og skörungssk?p eins
og rafstöðinni í Glerárgili að lýsa og
verma heimkynni okkar Akureyringa,
ef háspennuþræðirnir væru skornir
sundur við veggi stöðvarhússins,
Það er þvi augljóst, að því betra
valdi, sem við náum á tungunni —
í ræðu og riti — því auðveldara veit-
ist okkur að koma vilja okkar fram,
og sveigja aðra menn til fylgis við
skoðanir okkar og áhugamál. Stirð-
máll maður og lítt ritfaer getur að sönnu
verið góður tnaður og gegn og vits-
munir hans og dómgreind í bezta
lagi. — En góður smiður, sem hefir
mjög léleg tæki, skörðóttan hefil, létt-
an áslátt og sljóa sög, er ekki líkleg-
er til að reisa stórhýsi eða smíða
vandaða gripi.
Enginn hlýtur orðfimi né ritleikni
að vöggugjöf. Hér verður þjálfun,
æfing og kunnátta að koma til. Sá,
sem vanrækir tækifæri þau, er bjóð-
ast, að iðka þessar listir, vanrækir og
markverðan þátt síns eigin uppeldis
og menntunar, og á því á hættu að
standa mjög höllum fæti í lífsbarátt-
unni.
Með útgáfu þessa blaðs er nem-
endum skólans gefinn kostur á að
iðka ritlistina sér til gagns og gamans.
En við megum ekki gleyma þessu
tvennu, að góður smiður þarf góð
verkfæri, og listatæki eru lítils virði í
höndum lélegs smíðs. Við þurfum
því að leggja jafna stund á að gera
þetta blað vel úr garði að ytra frá-
gangi, rithætti og orðavali og þá
ekki síður að efni og boðskap.
Við Akureyringar erum frægir að
því að eiga útvarpsstöð, sem búin er
sæmilegum tækjum, en enginn hlust-
Iðnskólinn og
Málíunðafélagið.
Iðnskóli Akureyrar hefir nú starfað
í 30 ár. Á þessum þrém áratugum
heftr aldrei verið til, eða stofnaður
félagsskapur meðal nemenda hans,
fyr en nú í haust á því herrans
margbreytilega ári 1935, að nokkrir
áhugasamir nemendur mynduðu með
sér félagsskap þann, sem nú er tekinn
til starfa. Félagsskapur þessi er Mál-
fundafélagið, sem þið hafið vafalaust
öll heyrt getið um. — Eins og nafn-
ið bendir til, mun vera mikið skrafað
í félagi þessu,
Aðaltilgangur félagsins er, í fyrsta
lagi, að ræða sameiginlega áhugamál
sin, sem eflaust geta verið mörg. í
öðru lagi, að fá æfingu í að bera
fram málefni sín áheyrilega og vel
hugsuð, þvi að það getur komið sér
vel upp á seirini tíma, þegar þið far-
ið út í lífið og farið að sjá um ykk-
ur sjálf, að hafa æft sig á unglings-
árum sínum með því að halda smá-
ræður yfir félögum sínum. Og I
þriðja og síðasta lagi, að andleg
kynning verði rneiri meðal nemenda
innbyrðis.
Pað er sem sé að rísa upp nýr
ar þó á af góðum og gildum ástæð-
um. Slík stofnun verður sum-
um mönnum að athlægi. Við verð-
um öll að leggjast á eitt, svo að
ekki takist eins til um þetta fyrsta
skólablað Iðnskólans. Pað má ekki
verða aðeins pappír og prentsverta,
heldur menningartæki á því sviði,
sem því er ætlað að starfa, og mælt
á þann mælikvarða, sem sanngjarnt
er á það að leggja. Við getum þetta
vafalaust, ef við hjálpumst að og lát-
um hendur standa fram úr ermum.