Tíminn - 16.02.1945, Qupperneq 2

2
Föstudagur 16. febr.
Brezku samnÍDgarn-
ir og kommúnistar
Slðan kommúnistar komust í
stjórnaraðstöðu hafa þeir ekki
unnið kappsamlegar að öðru en
að eignast fulltr-úa í öllum
nefndum, þar sem því hefir við
komið. Þeir tróðu inn manni í
flugmálanefndina, er fór til
Chicago, í samninganefnd ut-
anríkisviðskipta, í viðskiptaráð
o. s. frv. Það vakti því ekki litla
athygli, þegar þeir höfnúðu því
að eiga fulltrúa í samninga-
nefndinni, sem fór til Bretlands.
Höfðfe þeir þó mjög rætt um,
að starf þessarar nefndar væri
mikilsvert og bæri því að skipa
hapa færustu mönnum. Hafði
fram að þessum degi hreint
ekki borið á því, að kommún-
istar héldu sig ekki hafa færum
mönnum á að skipa og þótti því
ekki sennilegt, að kommúnistar
væru allt í einu búnir að fá svo
rétt mat á sjálfum sér, að hlé-
drægni þessi stafaði af þeirri
ástæðu.
Af skrifum Þjóðviljans síðarv
þessi samninganefnd fór utan,
hefir vel mátt ráða, hvers vegná
flokkurinn hefir ekki viljað eiga
mann í nefndinni. Hann gerir
bersýnilega ráð fyrir að ekki
muni nást samningar um eins
hátt fiskverð og verið hefir
hingað til. Flokkurinn vill því
vera laus af allri ábyrgð og geta
skellt því að einhverju leyti á
nefndina, ef ekki nást eins hag-
kvæmir §amningar og æskilegt
væri.
Þennan grun kommúnista um
lækkun fiskverðsins má ekki
sízt sjá á því að Þjóðviljinn birt-
ir-dag eftir dag þær fullyrðing-
ar, að það verði Tímanum og
Vtéi að kenna, ef til þess kemur,
að Bretar lækki fiskverðið! Þessi
blöð ræði iðulega um, að fisk-
verðið muni lækka og þess vegna
múni Bretar hlaupa upp til
handa og fóta og lækka fisk-
verðið, sennilega eíngöngu vegna
þessara skrifa Tímans og Vísis!
Telur Þjóðviljinn því, að þessi
skrif Tímans og Vísis'séu hrein
landráð og fjandskapúr við þjóð-
ina og verði því að gera ráðstaf-
anir til að stöðva þau!
Það sanna í þessu máli er, að
þær fregnir, sem Tíihinn og
Vísir hafa um þessi mál birt,
eru engan veginn undan þeirra
•rótum, heldur aðeins frásagnir
af því, sem Bretar sjálfir tala
og skrifa um þessi mál. Tíminn
hefir talið rétt að leyna þessu
ekki fyrir þjóðinni, heldur reyna
að gera henni það Ijóst, sem í
vændum væri. Ef illt á að ske,
er bezt að vera viðbúinn í tæka
tíð. Það er eitt þýðingarmesta
hlutverk blaðanna að búa þjóð-
ina undir örðugleika þá, sem á
vegi hennar verða, og er hitt
vissulega nær því að vera fjand-
skapur við þjóðina, að leitast við
að leyna hana erfiðleikum og
telja henni trú um, að allt sé
í lagi, þegar hættan nálgast.
Sá maður, sem nú er forsætis-
ráðherra fyrir tilstyrk kommún-
ista, má líka eiga það, áð hann
hefir gengið enn betur fram í
því en bæði Tíminn og Vísir
samanlagt að vara þjóðina við
þeim örðugleikum, sem hér eru
í vændum. í áramótagrein þeírri
sem hann birti í Mbl. 31. des.
1943, segir m. a. orðrétt á þessa
leið:
„Um hið háa verðlag á höf-
uðútflutningsvöru okkar, skal
það eitt sagt, að það mun
ekki standa deginum lengur
eftir að Bretar og aðrar þjóð-
ir að nýju hefja fiskveiðar að
ófriðarlokum. Og þá mun
verðfallið fyrr en varir verða
svo mikið, að óvíst er, hvort
við fáum meira en Ys eða
jafnvel V™ hluta þess verðs,
er við nú berum úr býtum“.
Hér er vissulega tekin enn
fyllri munnurinn um væntanlega
fiskverðlækkun í Bretlandi en
í nokkurri þeirri yegn, sem Tím-
inn eða Vísir hafá birt. Hafi
því nokkur maður gerzt brotleg-
ur úm landráð samkvæmt þess-
um kenningum Þjóviljans er
það núverandi forsætisráðherra
og gætu kommúnistar vissulega
ekki verið þekktir fyrir að styðja
11 TÍMIIlMy, föstndaglim 16. fcbr. 1945
13. blað
ijijrij— i_r»~í ■ r ‘i i‘,i*1 ■* * ‘ *— *"* ■ ** ~ ** * * ""
viðavangi

ERLENT YFIRLIT:
arráðstefna
„Fordæmdu stefnunni“
verður fylgt áfram.
Ýmsir töldu, að það myndi
verða upphaf að iðrun og yfir-
bót, þegar Mbl. og fleiri blöð
stjórnarsinna í Sjálfstæðis-
flokknum tóku nýlega að lýsa
yfir því, að ríkjandi fjármála-
stefna væri „fordæmd stefna“
og ekki mætti dragast öllu leng-
ur að hefjast handa um viðnám
gegn dýrtíðinni.
Þeir, sem þetta hafa haldið,
hafa enn einu sinni fengið að
reyna, að sitthvað eru orð og
athafnir Sjálfstæðismanna.
Næstum í sömu andránni og þeir
lýsa yfir að stjórnarstefn^n sé
„fordæmd stefna“, sem ekki
megi fylgja lengur, ákveða þeir
á Alþingi, að öllum frekari að-
gerðum í dýrtíðarmálunum skuli
frestað fram á haúst, án
minnstu trygginga fýrir því, að
etfki komi til vetrarkosninga og
töfin á viðnámihu gegn dýrtíð-
inni dragist þannig um ófyrir-
sjáanlegan tíma.
Með þe'ssu hefir Ólafur Thors
fengið ráðherradóm sinn fram-
lengdan a, m. k. í nokkra mán-
uði. En umhugsunarvert hlýtur
það vissulega að vera fyrir ýmsa
Sjálfstæðismenn, að þurfa að
kaupa ráðherradóm formanns
síns því verði, að fylgt sé stjórn-
arstefnu, sem _ aðalmálgagn
þeirra viðurkennir að sé „for-
dæmd stefna", er steypa muni
öllu i glötun, ef ekki verði horf-
ið frá henni hið bráðasta.
Fiskbraskari.
Þjóðviljinn lætur sér nú mjög
tíðrætt um fisbraskara og
dæmir þá harðlega. Menn vita
þó ekki betur en að kommún-
istar hafi valið sjávarútvegs-
málaráðherra sinn úr þeim hópi.
Þegar Áki Jakobsson var bæjar-
stjóri á Siglufirði fyrir nokkr-
um árum, var honum m. a. fal-
ið að kaupa uppmokstursskip
fyrir bæinn. Áki k eypti slíkt
skip, en ekki fyrir bæjarfélag-
ið, heldur fyrir sjálfan sig og
annan mann til. Fiskverðið fór
þá hækkandi og ýmsir menn,
sem Þjóðviljinn kallar nú brask
ara, græddu þá vel á fiskfþitn-
hann, ef þeir meintu nokkuð
með landráðaákærunum gegn
Tímanum og Vísi, nema því að-
eins að það sé markmið þeirra,
að styðja „landráðamenníí og
„fjandmenn“ þjóðarinnar til
valdasetu!
Afstaða kommúnistanna til
Ólafs Thors sýnir það bezt, að
áðurgreindar ákærur þeirra gegn
Tímanum og Vísi eru aðeins
uppfundnar til að kenna öðrum
um sakir, sem þeir eru saklausir
af, en kommúnistar sekastir um
sjálfir, eins og sýnt mun verða.
Hér er samj hugsunarhátturinn
að verki og þegar kommúnistar
vildu ekki taka þátt í brezkci
samninganefndinni. Það er við-
leitnin til að koma allri ábyrgð
af sér og kenna öðrum um allt,
sem miður fer. Svo langt er
gengið í þessum vopnaburði, að
þess er ekki gætt, þótt skeytin
hitti fyrst og fremst þeirra eig-
in forsætisráðherra!
Þessar tilefnislausu ádeilur
kommúnista stafa. ennfremur
af annarri veigamiki'lli ástæðu.
í sambandi við undirbúning
brezku samninganna hafa verið
unnin mikil skemmdarverk og
standa kommúnistar að þeim
verkum. í fyrsta lagi var byrjað
of seint á þessum samningum
vegna hirðuleysis og slóðaskapar
sjávarútv.málaráðherrans. Það
mun vissulega koma í ljós, að
því nær,,sem dregur að stríðs-
lokum, verður erfiðara að ná
hagkvæmum samningum um
þessi mál. í öðru lagi eru svo hin
viðbjóðslegu skrif Þjóðviljans
um Breta og forráðamenn þeirra
þegar samningarnir voru að
hefjast. Þessi skrif voru hin
verstu vegabréf, sem samninga-
mennirnir gátu fengið. Þau gátu
til einskis annars leitt en að
spilla sámbúð Breta og íslend-
inga og skapa andúð Breta til
íslenzkra stjórnarvalda, þar sem
vitanlegt er, að tveír ráðherrar
standa að baki blaðinu, er niðið
flutti. Slík blaðaskrif hafa iðu-
lega stórspillt samningum þjóða
ingunum. Áki vildi einnig fá
slíkan gróða, þótt frá smáút-
vegsmönnum og fiskimönnum
væri, og því lét hann „dubba
upp“ gamla uppmokstursskipið,
sem menn dreymdi ekki um, að
væri haffært lengur, og notaði
það til fiskflutninga. Eftir að
hafa grætt vel á þessum flutn-
ingum, seldi Áki sinn hluta í
skipinu með mjög ríflegum
hagnaði. Er þáð álit kunnugra,
að Áki hafi þannig grætt nokk-
ur hundruð þúsunda kr. á
kostnað útvegsmanna og sjó-*
manna með mjög hægum og
fyrirhafnarlitlum hætti.
Það er því ekki að undra,
þótt Þjóðviljinn þykist geta
talað digurbarkalega um fisk-
braskara, þar sem kommúnistar
hafa gert einn helzta fiskbrask-
ara landsins að sj ávarútvegs-
málaráðherra!
Rógskrifin um Ameríkuför
forsetans.
Ólíklegt er það ekki með öllu,
að nöldur Mbl. um ósæmilega
framkomu stjórnarandstæðinga
í utanríkismálum sé að ein-
hverju leyti sprottið af því, að
blaðið veit hlut sinn meira en
slæman í. þeim efnum og vill
því koma slíkri sekt einnig á
aðra. Má t. d. minna á, að um
alllangt skeið var Mbl. nær dag-
lega með þær dylgjur í tilefni
a f Ameríkuför forseta íslands, að
Bandaríkjamenn hefðu kvatt
hann og Vilhjálm Þór vestur í
hinum tortryggilegustu erinda-
gerðum. Var jafnvel gefið til
kynna, -að Bandaríkjamenn
vildu fá þá til að gera ein-
hverja landráðasamninga vestra
og í því sambandi skírskotað til
ummæla nafngreinds amerísks
stjórnmálamanns um hernaðar-
bækistöðvar á íslandi.
Slík skrif voru vissulega hin ó-
sæmilegustu í garð vinveittrar
þjóðar, enda munu þau hafa
vakið mikla furðu vestanhafs.
Ameríkumenn voru hér að sýna
íslendingum vinarvott, en fengu
aðeins róg og dylgjur í staðinn
hjá aðalblaði stærsta íslenzka
stjórnmálaflokksins. Væri ekki
að undra, þótt slík frámkoma
á milli.. Sést ekki aðeins á þessu,
hve litla umhyggju kommúnist-
ar bera fyrir framleiðslu lands-
manna, að þeir skyldu hefja
þessi blaðaskrif einmitt á þeim
tma þegar henni gegndi það
langverst, heldur sýnir þetta
einnig hina takmarkalausu
þjónustu þeirra við málstað er-
lendra kommúnista, þar sem
þessi skaðsemdarskrif voru ein-
göngu í þeirra þágu. Hefir fátt
sýnt öllu betur, að kommún-
istar líta miklu frekar á það
sem hlutverk sitt að þjóna er-
lendurp málstað en íslenzkum.
Um það verður vitanlega aldrei
með vissu sagt, hve mikið þessi
skrif kunna áð hafa spillt fyrir
samninganefndinni, er fór^ til
Bretlands. En víst er það, að “þau
munu gera hehni stórum erf-
iðara fyrir. Kommúnistar finna
þetta sjálfir og því m. a'. þyrla
þeir nú uþp moldviðrinu um
Tímann og vísi í sambandi við
fisksölumálin. En allt slíkt mold-
veður þeirra og aðrar tilraunir
til að koma sökum af sér á aðra,
munu ekki verða þeim að neinu
gagni. Svívirðingaskrifin um
Breta sýna bezt, hvernig komm-
únistum er varið. Sjávarútvegs-
mönnum er og allra manna ljós-
ast, að kommúnistar bera ekki
hag þeirra fyrir brjósti, því að
það er fyrst og fremst hin
gengdarlausa dýrtíð, sem komm-
únistar hafa skapað innanlands,
er veldur því, hve höllum fæti
útgerðin stendur, ^þrátt fyrir
margfallt fyrirstríðsverð afurð-
anna. Þau vinnubrögð hafa
sannfært útvegsmenn um, að
kommúnistar vinna markvisst
að því að skapa hrun og öng-
þveiti og þeim mun því ekki
þykja ólíklegt, að níðskrifin um
Breta hafi tvennan tilgang hjá
kommúnistum: Þjóna hinum er-
lendu húsbændum þeirra og
flýta fyrir hruni íslenzkra at-
vinnuvega með því að spilla fyr-
ir samningum við Breta með
hinum viðurstyggilegustu níð-
skrifum, er hugsast geta.
hefði nokkuð kælt hug þeirra í
okkar garð.
Vafalaust hefir Mbl. ekki ætl-
að sér neitt annað illt með þessu
en að ófráegja Svein Björnsson
og Vilhjálm Þór. En slíkt skefja-
leysi í málum, sem útlendingum
eru viðkvæm, geta haft þjóð-
háskalegar afleiðingar út á við.
Yfir þetta og önnur svipuð á-
byrgðarleysisskrif sín getur Mbl.
ekki bætt með að bera aðra
ranglega sömu sökum.
Fjárafla„plön“ kommúnista
hjá Nafta.
Kommúnistar hæla sér af þvi
meðal smáútvegsmanna, að
þeir hafi viljað haga hinni ný-
orðnu verðhækkun á hráolíu og
benzíni þannig, að hráolían
hækkaði tveimur aurum minna,
en benzín tveimur aurum
meira. Segja þeir, að þannig
hefði aukinn gróþi olíufélag-
anna af benzínsölunni, getað
jafnað hallann, sem orðið hefði
á olíusölunni.
Þegar betur er aðgætt, mun
smáútvegsmönnum verða ljóst,
að kommúnistar voru hér fyrst
og fremst að hugsa um eigin
hagsmup. Þeir eiga olíufyrir-
tæki, sem, nefnist Nafta. Þetta
fyrirtæki verzlar eingöngu með
benzín hér í bænum. Kommún-
istar vildu að Nafta fengi að
græða tveimur aurum meira á
hverjum benzínlítra. Það hefði
orðið hreinn gróði hjá Nafta,
þótt hin olíufélögin. hefðu orð-
ið að verja þesum gróða til að
jafna með hallann á olíusöl-
unni!
Þeir kunna það vissulega vel,
kommúnistarnir, að þykj ast
vera að vinna fyrir aðra, þegar
þeir eru fyrst og fremst að
hlúa að eigin gróða og bitling-
um.
Marghrakinn uppspuni
Morgunblaðsins.
Alltaf þegar Mbl. finnur til
kviða út af því, hvar ríkjandi
stjórnarstefna muni enda, tek-
ur það að hafa yfir þann upp-
spuna sinn, að Framsóknar-
menn hafi neitað allri stjórn-
arsamvinnu á síðastl. hausti og
enga stjórn aðra viljað en ut-
anþingsstjórnina, sem með
völdin fór.
(Framhald á 7. síðu)
storveldanna
i ' '
Síðastl. mánudagskvöld var
opinberlega tilkynnt í London,
Washington og Moskvu, að ráð-
stefnu þeirra Churchills, Roose-
velts og Stalins, sem haldin var
í Jalta á Krímskaga, væri nú
lokið eftir að hafa staðið í 8
daga. Ennfremur var birt yfir-
lýsing um, að algert samkomu-
lag hefði náöst á ráðstefnunni
og getið þar ýmissra helztu sam-
komulagsatriðanna. Fer hér á
eftir yfirlit um þau:
1. Þýzkaland: Fullt sam-
komulag náðist um' lokasóknina
gegn Þjóðverjum úr öllum átt-
um. Þjóðverjar verða látnir gef-
ast upp skilyrðislaust. Þýzka-
landi verður skipt í þrjú her-
námssvæði milli Breta, Banda-
ríkjanna og Rú^sa, en Frökkum
verður síðar veitt þátttaka í her-
náminu. Þýzkaland verður al-
gerlega afvopnað. Herforingja-
ráð og her fær ekki aö starfa
þar og enginn hergagnaiðnaður
verður leyfður í landinu. Öllum
stríðsglæpamönnum verður refs-
að. Nazistaflokkurinn verður
bannaður og allir nazistar og
hernaðarsinnar látnir fara úr
embættum. Þjóðverjum verður
gert að greiða fyllstu skaðabæt-
ur og mun sérstök nefnd, er
fær aðsetur í Moskvu annast
framkvæmd hennar.
2. Pólland: Landamæri að
austan verða í aðalatriðum eins
og Curzonlínan. Pólverjar skulu
fá aukin lönd að vestan, en
það verðúr þó ekki ákveöið
endanlega fyrr en á friðarráð-
stefnunni. Lublinstjórnin verður
endurskipuð þannig, að allir
flokkar fá fulltrúa í henni og
skal það gert undir yfirumsjón
Molotoffs og sendiherra Breta
og Bandaríkjanna í Moskvu. Al-
mennar fr j álsar kosningar skulu
fara fram við fyrstu hentug-
leika.
3". Jugoslavía: Samkomulagið,
er orðið var milli Titos og stjórn-
ar Péturs konungs, skal gilda að
því frábreyttu, að allir þing-
menn, er áttu sæti á þingi Jugo-
slaviu fyrir styrjöldina og ekki
hafa haft samneyti við Þjóð-
verja ,skulu fá sæti á þingi því,
er þjóðhreyfing Titos hefir stofn
að. Stjórnarskráin, sem þetta
nýja þing setur, skal síðan end-
urskoðuð af nýju þingi, sem er
kosið með frjálsum, almennum
kosningum.
4. Önnur hernumin lönd: í
öðrum löndum Evrópu, er Þjóð-
verjar hafa hernumið, verður
unnið að því, að þau losni und-
an öllum nazistiskum áhrifum
og leysi mál sín á lýðræðis-
grundvelli. Stjórnir stórveldanna
þriggja skulu aðstoða þjóðir
þessara landa við uppbygging-
una, eins og þeim er frekast
kostur. Um þau mál, sem snerta
sfórveldin sjálf, skulu þau snúa
sér beint til hlutaðeigandi ríkis-
stjórna, en rísi alvárleg vanda-
mál í einhverju þessara ríkja,
skal haldinn um það sameigin-
leg ráðstefna hinna þriggja stór-
velda.
5. Ný alþjóðasamtök: Komið
skal upp nýrri alþjóðastofnun
til að tryggja öryggi og frið í
framtíðinni. Skal boðað til ráð-
stefnu, er undirbýr slíka stofn-
un, í San Francisco 25. apríl n.
k. og verður þar byggt á grund-
velli þeim, er lagður var með
ráðstefnunni í Dumbartons Oak
síðastl haust. Stjórnum Kína og
Frakkl. mun boðið að bjóða full-
trúa til þessarar ráðstefnu ásamt
stórveldunum þremur. Til að
tryggja sem bezt samstarf stór-
veldanna þriggja skulu utanrík-
isráðherrar þeirra hittast á
þriggja til fjögurra mánaða
fresti.
Það er dómur flestfa heims-
blaðanna, að ráðstefna þessi
hafi yfirleitt tekizt betur en
menn þorðu að gera sér vonir
um, enda.þótt framkvæmdirnar
verði’ samt aðalmælikvarðinn
um árangur ráðstefnunnar.
Það vekur sérstaka ánægju að
Rijssar hafa undirgengizt að
breyta verulega frá þeim fyrir-
ætlunum sínum að þröi^va lepp
stjórnum upp á Pólverja og
Jugoslava, þótt eftir sé að sjá,
hvernig efndirnar verða í fram-
kvæmd. Einnig vekur það á-
nægju, að Rússar hafa ekki
haldið því til streitu, að Pólverj-
ar fengju allt þýzkt land austan
Oderfljóts, heldur verður á-
kvörðunum um þetta frestað til
(Framhald á 8. síðu)
Þann 3. þ. m. birtist grein í Skutli
indir fyrir sögnirini: Hví ekki kross?
3reinin fjaBar um sendiför Arent
Olaesen til Svíþjóðar og segir þar á
óessa leið:
„Nýlega hefir íslenzka ríkis-
! stjórnin sent viðskiptanefnd til
Svíþjóðar. Meðal fulltrúa íslenzka
ríkisiKs er Arent Claessen heild-
sali, einn aðaleigandi heildsölu-
firmans O. Johnsen & Kaaber,
, sem fyrst var kært fyrir verð-
lagsbrot og fölsun farmskírteina
yfir ameríkuvörur.
Þetta er nýtt hneykslismál.
Stærstá trúnaðarbrot, sem
framið hefir verið gegn - íslenzka
ríkinu er launað með því að velja
einn hinn ákærða heildsala til á-
byrgðarmikilla trúnaðarstarfa í
þjónustu ríkisins við allra fyrsta
tækifærið, sem til þess gafst.
Ætli það hefði þótt hæfa fyrir
nokkrum árum, að kjósa sauða-
þjófa í sýslunefndir, svo að smærra
dæmi sé nefnt.
Nei, hér er utanríkis- og við-
skiptamálaráðherrann að draga
fjöður yfir afbrot hinna stórseku
heildsala, og hefði verið allt eins
viðkunnanlegt að hreinlega hefði
verið gengið til verks og svikar-
arnir í heildsalastéttinni sæmdir
krossl fyrir frammistöðu sína.“
Hér er vissulega ekki of sterkt til
orða tekið, en hins vegar er hitt ekki
rétt að ásaka utanríkismálaráðherr-
ann einan um þennan verknað, því
að vitanlega er hann gerður með
samþykki allrar ríkisstjórnarinnar.
Ummæli Skutuls sýna vel, að önn-
ur tök myndu höfð á þessu máll, ef
fulltrúar Alþýðuflokksins í ríkisstjórn-
inni væru eins skeleggir í því og
flokksbræður þeirra á ísafirði.
* * *
í Degi 25. þ. m. segir svo um sam-
starf íhaldslns og kommúnista:
„Stjórnarblöðin segja, að þjóð-
in hafi fagnáð þessum samruna
íhaldsins við byltingaröflin í land-
inu. Réttara mun þó vera að orða
þetta á þá leið, að meiri hluti
þjóðarinnar hafi staðið orðlaus af
undrun.
Og sannarlega var hér undrun-
arefni á ferðinni. Fjölda manna
um land allt er það kunnugt, að
ekki er langt síðan að Ólafur
Thors var aö hyggja að ráðum 1
þá átt, hvernig hægt væri að af-
. má kommúnistaflokkinn eða að
minnsta kosti að gera hann á-
hrifalausan og óskaðlegan. M. a.
hafði hann þá orð á þvi, hvort
ekki mundi hægt að koma í veg
fyrir, að kommúnistar fengju
pappír til blaðaútgáfu sinnar.
Þetta var nú á þeim tíma, þegar
engar vonir stóðu til þess, að
kommúnistar styddu Ólaf Thors
til forsætisráðherratignar. En
síðan hafa tímarnir breytzt að
þessu leyti. Kommúnistar eru hin-
ir sömu og þá, er Ólafur vildi
gera þá pappírslausa, svo að þeir
gætu ékki gefið út Þjóðviljann,
en nú er Ólafur forsætisráðherra
fyrir vikalípurð kommúnista.
Þar með er afstaða Óláfs stór-
breytt til byltingarmanna.“
Já, það er engin furða, þótt þeir
Sjálfstæðismenn, sem hafa munað
eftir pappírsbannshugmynd ÓJafs
Thors og fleiru slíku, séu talsvert
undrandi yfir hinum snöggu sinna-
skiftum hans. Þeir kunna heldur ekki
að meta ráðherradóminn, þegar lítið
fylgir honum annað en titillinn.
* * *
Gamanið er nú tekið að kárna
milli Mbl. og Vísis. í Reykjavíkurbréfi
sínu 11. þ. m. kallaði Valtýr blaðamenn
Vísis m. a. grænjaxla. Vísir svaraði
þessu aftur í grein 13. þ. m. og rekur
þar fyrst baráttu Valtýs gegn Rússum,
en síðan, hversu Valtýr íjefir nú horfi-
ið til undirgefni við þá. Vísir segir:
„Sú var tíðin, er Morgunblaðið
hafði her úti og herjaði á ríki
Moskovíta. Var hann illa búinn að
vegarnesti, herinn sá, mannvit lit-
ið, enda ekki búsældarlegt í ríki
blaðsins, því að fjólur einar gátu
'sprottið á harðbölum vitsmunaver-
anna við Austurstræti. En herinn
gerði þó Moskóvítum margar skrá-
veifur, felldi þá unnvörpum, svo
að milljónir líka lá£u í valnum.
Þótti ekki annað sýnt um hríð, en
að landeyða vofði yfir hjá Moskó-
vítum.
En þeir reyndust jafn heimskir
og Bretar og fengu alls ekki skilið,
að fjólurnar væru í raun og veru
bannvænar og þeir því gersigrað-
ir samkvæmt öllum leikreglum.
Risu þeir jafnan upp æ magnaðri
og efldari eftir hverja atlögu. Er
svo var komið, þótti vitsmunaver-
unum hyggilegra að leita banda-
lags við Moskóvíta. Var því
ekki illa tekið, því að Moskóvít-
ar þurfa jafnan fjölda skósveina,
sem lítt eru gáfum búnir, en þó
nothæfir til þeirra verka, sem
öðrum þykir fyrir neðan virðingu
sína.
Þá er friður hafði verið sam-
inn milli Moskóvíta og vitsmuna-
veranna og alikálfinum hafði ver-
ið slátrað á hinni hátíðlegu stundu,
þótti almannarómi rétt að gefa
friðarpostulanum, æijstu vitsmuna-
veru blaðsins, nýtt nafn, er væri
í samræipi við hugarfarsbreyting-
una, sem átt hafði sér stað. Var
sveinstaulinn, sem jafnan hefir
nefndur fjólupabbi, því vatni
ausinn á nýjan leik og hlaut nú
nafnið „rauða akurliljan“.“
Verður nú fróðlegt að sjá, hversu
fimlega „rauðu akurliljunni" tekst
að svara þessu ávarpi Vísis.