Tíminn - 14.01.1947, Blaðsíða 3

8. blað
TfMIIVA. þrlð|udaginn 14. janúar 1947
3
ÓLíkur h.ugsunarháttur
Mér finnst ástæða til að
sfsrifa fáein orð í tileffni af
greinum hr. Bjarna Sigurðsson-
ar, krossbera Varðarfélagsins, í
Mbl. á sunnudaginn. Ég mun
ekki fjölyrða um það, þó að
hann kalli 18 sm grein frá 6.
desember „nýja, pólitíska lang-
loku.“ En nokkrar staðreyndir
vil ég rifja upp og árétta vegna
greina hans.
Herra Bjarni segir, að það,
sem sumarbústaðir Thorsbræðra
kosti fram yfir það, sem tíðkist
um sæmilega sumarbústaði, sem
ekki séu af vanefnum gerðir, sé
fjárhæð, sem engin áhrif hafi
á þjóðarhag yfirleitt. — Þó það
væri nú.
Ég tók fram í minni grein, að
þessi tvö hús skiptu ekki miklu
þannig, en gat þess, að þau væru
fulltrúar margra annarra húsa
og sýndu stefnu og heilindi
vissra aðila. Mér þykir gott að
hr. Bjarni slær því föstu, að þau
hafi kostað <>itthvað dálítið fram
yfir sæmileg hús, sem ekki séu
gerð af vanefnum.
Nú skal ég benda honum á
aðra hlið málsins. Porréttinda-
fólkið, sem byggir sér tvenn hús,
sem hvor um sig kosta meira en
sæmileg hús, sem ekki eru gerð
af vanefnum, þó að það séu ekki
fjárhæðir, sem hafa úrslita-
þýðingu í þjóðarbúskapnum, er
hættulegt fólk. Það er eitur í
beinum þjóðfélagsins, því að það
vekur og nærir óbilgjarnar
kröfur hjá öðrum. Dæmi þess
meiðir heilbrigða jafnréttis-
kennd almennings. Húsin þess
eru móðgun við fólkið og særa
réttlætiskennd góðra manna.
Herra Bjarni virðist álíta, að
tilgangur minn með skrifum
mínum sé ekki göfugur og ég
ætti að kæra þá Thorsbræður
fyrir skattsvik. Mér þykir ieitt
að maðurinn hefir ekki skilið
mig fyllilega og vil reyna að
bæta úr því.
Ég veit ekki, hvort þeir Thors-
bræður hafa eignast sumarbú-
staði sina að löglegum hætti eða
ekki, þó að ég sjái ekki, hvernig
það má vera í samræmi við
skattalög og skattaframtöl
þeirra. En ég er sannfærður um,
að það er rangt að svona hús
séu byggð eins og á stendur.
Það er rangt gagnvart öllum
þeim, sem búa i slæmu húsnæði.
Það er rangt gagnvart öllum
þeim, tsem eiga afkomu sína
undir atvinnuvegum, sem vant-
ar byggingar og önnur mann-
virki. Og það er rangt gagnvart
öllum þeim, sem vantar skóla-
hús yfir börnin sín, sjúkrahús
fyrir sig og sína o. s. frv. Þessi
hús eru afbrot við þjóðina.
Hvort sem þær leiðir, sem
farnar eru til að byggja svona
hús, eru löglegar eða ólöglegar,
vil ég vinna að því, að þeim
verði lokað. Það er ótrúmennska
við framtíð og velferð' þjóðar-
innar að festa fé og byggingar-
efni í svona nokkru.
Herra Bjarni segir að bræð-
urnir Thors séu athafnasamir
sæmdarmenn, drenglyndir og
göíugir, sem veitt hafi atvinnu
með dugnaði snum og fyrir-
hyggju. Rétt er nú það. Mér
finnst trúlegt, að þeir hafi ýms-
um veitt atvinnu við að byggja
þessi hús, því að ekki munu þeir
hafa gert þau að öllu leyti með
eigin höndum. En mér sýnist,
að síðan „nýsköpunarstjórnin“
svokallaða var mynduð hafi þeir
sýnt meiri stórhug við að eign-
ast sumarbústaði en togara.
Togurum sínum hafa þeir fækk-
að, en fjölgað sumarhúsum.
Herra Bjarni mæðist yfir þvl,
að flokksbræður mínir hafi sært
fegurðarskyn hans, með því að
reisa hermannaskála á fögrum
stað austanlands. Þetta hefir
líka verið gert í Vaglaskógi. —
En vill nú hr. Bjarni segja mér
úr hverju við eigum að byggja
í sveitunum, þegar Thorsbræð-
ur og aðrir ámóta sæmdarmenn
hafa tekið allt byggingarefnið,
sem inn er flutt, svo að við fáum
ekki neitt?
Mér þætti það misráðið að
byggja vönduð hús til sumarveit
inga, þegar byggingar sveita-
bæja, annarra íbúðarhúsa og
barnaskóla stöðvast vegna efn-
isskorts, hvað sem feguröartil-
finningu hr. Bjarna líður.
Hr. Bjarni getur sér þess til,
að bræðurnir Thors hafi viljað
byggja svo vel á Þingvöllum, að
ísland þyrfti ekki að blygðast
sín fyrir að bjóða erlendum
tignargestum þar inn. Við skul-
um hjálpa Norræna félaginu og
öðrum hliðstæðum stofnunum
til að sjá um þá hliðina, þangað
til við höfum búið /vo að heið-
arlegu starfsfólki þjöðfélagsins,
að við þurfum ekki sjálfir að
blygðast okkar fyrir það. Þá
getum við líka mætt útlending-
unum kinnroðalaust.
Hr. Bjarni seglr að hér rekist
á tvær ólíkar stefnur, sprottn-
af ólíkum hugsunarhætti. Þar
er ég honum alveg sammála.
Ég er honum lika sammála
þegar hann segir:
„Annars vegar er ást og trú
á landið og framfarahugsjónir,
samfara stórhug til að prýða
það og bæta. Hins vegar er lág-
vaxinn hugsunarháttur litilla
manna, hugsjónalausra.“
Annars vegar er eigingjörn of-
rausn forréttindafólksins,
frekjuleg og óvönd að meðulum.
Hins vegar er lýðræðisleg hug-
sjón alþýðlegrar velmegunar og
samhjálpar.
Halldór Kristjánsson.
þingi frá þeim ráðstöfunum,
sem gerðar hafa verið i því
skyni, að koma slíku samræmi
á.“
Eftir alllangt þóf var tillaga
þessi samþykkt í nefndinni.
Höfðu þá Indverjar áður tekið
tillögu sína aftur og fallizt á
þessa ályktun.
Um mál þetta skiptust stór-
veldin svo, að Bretar og Banda-
ríkjamenn fylgdu tillögu Suður-
Afríku, en Rússland, Frakkland
og Kína greiddu atkvæði með
frönsku tillögunni.
Þegar tillaga þessi kom fyrir
fund á allsherjarþinginu hófust
umræður um hana að nýju.
Bar þá Smutz hershöfðingi að
nýju fram tillögu sina, um að
visa málinu til alþjóðadómstóls-
ins, til þess að fá úr því skorið,
hvort málefnið heyrði undir
valdsvið Sameinuðu þjóðanna.
Fulltrúi Bandaríkjanna Mr.
Fahy studdi þá tillögu. Fleiri
tóku í sama streng, svo sem
fulltrúi Breta, Belga og Holl-
endinga. Fulltrúi Breta Sir
Hartley Shaweross taldi aö
málinu væri bezt borgið með
því að fá úrskurð alþjóöadóm-
stólsins og sagði m. a. eitthvað
á þá leið, að það væri hvorki
ríkisstjórn Suður-Afríku, né
indverku stjórnmálamennirnir,
sem þingið vildi hjálpa, heldur
Indverjarnir i Suður- Afríku.
Af hálfu Indverjanna talaði
Mrs. Pandit. Hélt hún mjög
snjalla ræðu. Auk hennar töl-
uðu allmargir og mæltu með
ályktun nefndarinnar. Meðal
þeirra ræðumanna voru t. d.
ALICE T. HOBART:
Yang og yin
„Hvers vegna látið þið mig ekki fóstra þessa telpu?“ Það var
Stella, sem beindi þessari spurningu til Díönu, um leið og Peter
nvarf út úr herberginu með fangið fullt af umbúðapappir. „Ég
skyldi ala önn fyrir henni.“
„Það væri ef til vill bezt.“ — Díana hikaði samt. — „Wang Ma
heimtar, að hún fari héðan brott. Við höfum ekki efni á því að
ala hana-, segir hún. Og nú á ég sjálf von á . ...“
„Þá ákveöum við þetta,.“ sagði Stella.
Fáum mínútum síðar reis hún á fætur og kvaddi. Peter og Díana
reyndu að fá hana til þess að staldra lengur, en Stella virtist vilja
komast brott sem fyrst. Þau Peter og Díana voru hvort öðru nóg.
Hamingja þeirra var eins og lokaður hringur. Þar var ekki rúm
íyrir aðra.
„Komdu, Mei Ing,“ sagði hún blíðlega. „Hér eftir liggja okkar
leiðir saman."
Barnið horfði stundarkorn á hana undan svörtum, löngum
bráhárunum. í augnaráði hennar var sami óttinn og hafði ein-
kennt hana, er hún kom fyrst í trúboðsstöðina. En Stella kraup
á kné fyrir framan hana og horfði vingjarnlega inn i augu hennar,
og þá færðist skyndilega bros yfir andlitið á barninu. Hönd hennar
livarf eins og ósjálfrátt inn í lófa Stellu.
XX.
HÚSIÐ var fullgert og lækningatæki Peters voru komin í
skápana, sem trésmiðurinn hafði smíðað. En enginn fékkst
til þess að láta líkna sér.
„Ræða þín er ekki góð. Ef við deyjum, hverfum við lemstraðir
til forfeðra okkar,“ svöruðu sjúklingar Peters í hvert skipti sem
hann stakk upp á skurðlækningu.
Ef til vill gat hann sigrazt á þessum erfiðleikum með því að
ieita samvinnu við hina innlendu lækna. Kínverjar skiptu læknum
sínum í tvo flokka, rétt eins og gerðist í heimalandi hans sjálfs —
skottulækna og lækna, sem nutu meira trausts, höfðu numið ein-
hvers konar læknisfræði og töldust menntaðir menn. Peter gerði
sér vonir um, að hann gæti vakið áhuga hinna síðartöldu, ef Wú
vildi gerast meðalgöngumaður. V .
„Já,“ sagði Wú, þegar Peter hafði lagt málið fyrir hann. „Ég
skal koma þér á framfæri við einn frægasta lækni borgarinnar.
Hann er hámenntaður. Læknisfræðin er aðeins ein af þeim fræði-
greinum, sem hann hefir numið til hlítar. Hann hefir rannsakað
yin- og yang-kerfið mjög rækilega."
Þegar stundin rann upp, tók Peter á leigu burðarstóla handa
sér og Wú. Þessi heimsókn átti að verða sem allra hátíðlegust.
Kínverski læknirinn var magur maður, sem bar með sér öll ein-
kenni sinnar miklu menntunar. Hann fagnaði gestum sínum i
gestastofu húss síns. Eins og kurteisum húsráðanda sæmdi, sneri
hann andlitinu í suður, þegar hann settist. Peter skipaði heiðurs-
sætið vinstra megin við hann.
„Ég er læknir eins og hinn göfugi húsráðandi,“ sagði Peter.
„Ef til vill getum við miðlaö hvor öðrum af þekkingu okkar, borg-
arbúum til gagns. Ég reyni að lækna marga sjúkdóma. Stundum
sker ég i líkamann og tek brott þá líkamshluta, sem sjúkir eru.
Það væri mér mikill heiður, ef ég mætti skýra fyrir hinum göfuga
I Sheng, hvernig ég geri þetta.“
Kinverjinn fór undan í flæmingi og varði sig með kurteislegum
afsökunum. Eftir dálitla stund reis hann á fætur, sótti uppdrátt
af líkama mannsins, sem hann hafði sjálfur- gert eftir gamalli
íyrirmynd. „Gæti það orðið hinum göfuga gesti minum til gagns
að vita, hvar beita má lækninganST, án þess að sjúklingnum stafl
voði af?“
Peter virti uppdráttinn fyrir sér. Fjöldamargar linur höfðu verlð
dregnar upp og niður myndlna, og mllli linanna voru hárflnar,
kínverskar áletranir, þar sem sagt var fyrlr um notkun nálar-
innar á hverjum stað.
(,,Hverhig lækna þessar ná/larstungur sjúklingana?“ sptui-ði
hann.
„Það eru til tvö lífsmögn — yin og yang, — sem halda hvort
oðru í jafnvægi. Þau valda flóði og fjöru í líkama mannsins eins
og alls staðar anars staðar i náttúrunni. Þegar jafnvægið
raskast, hljótast af því sjúkdómar. Þess vegna reynum við að
finna farvegi hinna tveggja strauma með þessum gull- og silfur-
nálum og hleypa þeim, sem ber hinn ofurliði, út úr líkamanum.“ .
„Og hvernig er hægt að komast að raun um, hvort það er yin
eða yang, sem of mikið er af?“
Mr. Wellington Koo, fulltrúi
Kina, fulltrúi Mexíkó, Filipps-
eyja og Uraqay.
Þegar efnisumræðunni um til-
löguna var slitið, hófust lang-
ar og ákafar umræður um það,
hvort % greiddra atkvæða væru
nauðsynlegir til samþykkis
ályktuninni, eða hvort einfald-
ur meirihluti væri nægilegur.
Fór loks fram atkvæðagreiðsla
um það atriði. Var samþykkt
að viðhöfðu nafnakalli með 29
atkvæðum gegn 24 að tveir
þriðju atkvæða væru nauðsyn-
legir til samþykkis ályktunar-
innar og greiddi ísland at-
kvæði með því. — Fór þá fram
atkvæðagrel[ðsla um breyting-
artillögu Suður-Afríku. Var
hún felld með 31 atkvæði gegn
21. Tveir sátu hjá. Framan-
greind ályktun frá fulltrúa
Frakklands og Mexikó, var síð
an samþykkt með 32 atkvæð-
um gegn 15, en 6 sátu hjá.
Nafnakall var viðhaft um báð-
ar þessar ályktanir.' ísland
greiddi atkvæði á móti þeirri
fyrrnefndu en með hinni síð-
arnefndu. Virtist okkur eftir
nákvæma athugun, að það væri
rétt, enda þótt hin leiðin hefði
mjög mikið til síns máls. í máli
þessu fórum við eins og í öðr-
um tilfellum, eftir því sem við
töldum sannast og réttast, en
ekki eftir áróðri frá neinni hlið.
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
VInnið ötullega fgrir
Títnann.
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
Fjaöraherfi
9 og 15 fjaðra
Samband ísl. samvinnufélaga
Hjartans þakklæti til allra þeirra, nær og fjær, sem
auffsýndu okkur samúff og hluttekningu við fráfali og
jarffarför mannsins míns,
Vig'fúsar Markússonar, Oddsparti.
Guffsteina Sigurffardóttir og; börn,
foreldrar og systkini hins látna.
Hjartanlega þakka ég öllum þeim, félögum og einstakl-
ingum, sem sýndu mér margvíslega vinsemd og minntust
mín með vinarhug á sextugsafmæli mínu.
AÐALBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR.
Auglýsing !
Ráðuneytið vill hér með vekja athygli íslendinga,
sem hafa í hyggju að ferðast yfir dansk-þýzku
landamærin, að samkvæmt auglýsingu danska
dómsmálaráðuneytisins, dags. 30. marz 1946, þurfa
allir, sem ferðast ætla yfir dansk-þýzku landamær-
in að hafa danska vegabréfsáritun, jafnt borgar-
ar þeirra landa, sem annars þurfa ekki vegabréfs-
áritun til að ferðast til Danmerkur, sem aðrir.
fíómsmálará&uneytið, 10. jjanúar 1047.
Tilkynning
Viðskiptaráðlð hefir ákveðið, að frá 11. janúar 1®47,
skulí hámarksverð á eggjum vera sem hér segír:
í heildsölu- ................ kr 14.50 pr.'kg.
í smásölu ..................... — 17.00 — —
Verð þetta er miðað við, að eggin séu óskemmd 1. fl.
vara, og stimpluð sem slík af eggjasamlagi eða hænsna-
búi, sem viðurkennt er af verðlagseftirlitinu, enda takí
samlagið eða búið ábyrgð á gæðum eggjanna.
Á öðrum eggjum má ekki vera hærra verð en hér segir.
í heildsölu ................ kr. 12.50 pr. kg.
í smásölu .................... — 15.00 — —
Reykjavík, 11. janúar 1947.
VERÐLAGSSTJÓRINN.
Atvinna
Helgafellsútgáfuna vantar nokkra duglega
menn til að safna áskrifendum að bókum
sínum í Reykjavík og úti um land.
Góð sölulaun.
Upplýsingar gefur
Hjörleifur Elíassou
Affalstræti 18.
(Ekki í slma).