Tíminn - 22.03.1947, Blaðsíða 3

57. blað
TÍMIIVIV, laagardaglam 22. marz 1947
3
DAMRMDÍNING:
Sigurður Jóhannesson
frá Giljalandi.
Hann lézt í Reykjavík hinn 3.
þ. m. eftir stutta legu.
Sigprður varð aðeins þrítugur
að aldri, fæddur 3. ágúst 1916, á
Bæ í Miðdölum. Foreldrar hans
voru hjónin Jóhannes Jónsson
og Sigurbjörg Sigurðardóttir,
sem lengst af hafa búið á Gilja-
landi í Haukadal. Hafa ættmenn
þeirra hjóna lengi búið í Dölum
og verið í fremstu röð bænda
þar um mannkosti og farsæld í
störfum. Foreldrar Jóhannesar
á Giljalandi, Jón Guðmundsson
og Kristín Ólafsdóttir bjuggu á
Skarði, fremsta bæ í Haukadal,
um hálfan fimmta tug ára.
Faðir Jóns á Skaröi var Guð-
mundur bóndi á Dunk í Hörðu-
dal, Guðmundssonar á Bíldhóli,
Vigfússonar, Einarssonar, Sæ-
mundssonar, Þórðarsonar, próf-
asts á Staðastað (d. 1720), Jóns-
sonar biskups á Hólum, Vig-
fússonar.
Sijrurður ólst upp með for-
eldrúm sínum, elztur fimm
systkina, er til fullorðinsaldurs
komust. Snemma kom það í ljós,
að hann var námfús og góðum
gáfum gæddur. Eins og mennta-
hneigðir æskumenn í byggðum
lands vors hafa jafnan gert,
notaði hann til hlítar þau föng,
sem bernskuheimilið hafði að
bjóða. Af prentuðu máli, sem
hann náði til, mun fátt hafa
farið fram hjá honum ólesið.
Og þegar á barnsaldri varð hann
ágætur skrifari.
Haustið 1935 fór Sigurður til
náms í héraðsskólann á Reykj-
um i Hrútafirði og lauk þaðan
prófi vorið 1937. Næsta vetur
stundaði hann nám í gagn-
fræðaskólanum í Reykjavík, en
gekk eftir það í Samvinnu-
skólann og lauk þaðan burt-
fararprófi.
Eftir að Sigurður hafði lokið
námi, stundaði hann um hríð
barnakennslu og fleiri störf.
Síðan gerðist hann fram-
kvæmdastjóri við samvinnufé-
lag fljótamanna á Haganesvík.
En haustið 1945 fór hann til Sví-
þjóðar, til þess að kynna sér
samit'innumál. Á síðastliðnu
hausti réðst' hann sem skrif-
stofustjóri til Kaupfélags Stykk-
ishólms. Var hann á snöggri
ferð í Reykjavik, þegar hann tók'
sjúkdóm þann, er leiddi hann
svo skjótt til bana, sem fyrr var
sagt.
Siguröur var kvæntur Björgu
Sæmundsdóttur, úr Fljótum í
Skagafirði, og áttu þau eina
unga dóttur.
Mikill harmur er kveðinn að
ástvinum Sigurðar við hið
óvænta fráfall hans. Hann var
þeim hugljúfur, og í brjóstum
þeirra bjuggu bjartar vonir um
framtíð hans. En einnig aðra
víni hans setur hljóða við fregn-
ina um lát hans. Ég, sem þessar
línur rita, þekkti Sigurð bezt á
bernskuárum hans og síðan á
hinum fyrstu námsárum hans.
Þó að hann væri þá, eins og
eðlilegt var vegna æsku, ekki
fullráðinn, leyndi það sér ekki,
að með honum bjuggu hæfi-
leikar, sem mikils mátti vænta
af, ef honum gæfust tækifæri til
að njóta þeirra. Hann var gædd-
ur mikilli lifsorku og lífsfjöri, og
mátti vænta þess, eins og síðar
kom fram, að hann myndi reyn-
ast þreklundaður og æðrulaus í
lífsbaráttunni. Sjálfstæður var
hann í skoðunum og ótrauður
að fylgja þeim fram, en frábit-
inn því að „heiðra sama og aðrir
allt.“ Hann var góður náms-
maður, einkum á þær greinaf,
sem honum voru mest að skapi.
Hugljúfust var honum saga
þjóðar vorrar. Varð hann
óvenju vel að sér í henni, þegar
á ungra aldri. Með vaxandi
þroska vaknaði hjá honum löng-
un til að gefa sig að athugunum
á sviði þjóðlegra fræða. Mundi
hann, ef aldur hefði enzt og
tóimstundir geÁizt, 'háfá-orðið
vel hlutgengur á því sviði. Mikla
löngun hafði hann til þess að
láta til sín taka í atvinnulífi
þjóðarinnar. Hafði hann ákveð-
in átorm í huga í því efni, sem
brátt mundu hafa komið til
framkvæmda, ef að vonum
hefði farið.
Það er oss öllum sárt að sjá á
bak ungum hæfileikamönnum,
þeim, er áttu að erfa landið, og
vænzt var, að mundu efla heill
þjóðar vorrar á komandi tíð. En
sárastur er missirinn jafnan
hinum nánustu ástvinum. Svo
er einnig nú, við fráfall Sigurðar
Jóhannessonar. En sú er harma-
bótin bezt ástvinum hans, sem
kveðja hann, hniginn á árdegi
ævinnar, að þar er góðs drengs
að minnast, sem hann var. Það
ber og að muna, að eigi er það
aldurshæðin ein, sem fær skap-
að langlífi í þess orðs dýpstu
merkingu, heldur orkar þar
mestu um „lífsnautnin frjóva,
alefling andans og athöfn þörf,“
eins og listaskáldið góða kvað
að orði. Ástvinir Sigurðar mega
vera vissir um, að meðal vina
þeirra víða um byggðir er hugs-
að til þeirra með hlýrri samúð
nú, er grátþögull harmur gistir
heimili þeirra. Megi sú vissa,
ásamt þeirri öruggu trú, að
góðum dreng sé hvarvetna vel
borgið, lífs og liðnum, gefa þeim
huggun í hjarta og birtu á
brautir.
Jón Guðnason,
Prestsbakka.
■ fla ;
N.s. Dronníng
Alexandrine
fer að öllu forfallalausu áleiðis
til Kaupmannahafnar næst-
komandi sunnudagskvöld eða á
hádegi á mánudag. Farmskír-
teini yfir vörur þurfa þvi að
koma fyrir hádegi í dag (laug-
ardag).
»
Skipaafgreiðsla
Jes Zimsen.
Erlendur Pétursson.
Vinnið ötullega fyrir
Timann.
Gunnar Widegren:
Ráðskonan á Grund
en í þetta skipti hafði hún gert sér allt mögulegt til
dundurs.
Jafnvel húsbóndinn, sem sat í makindum úti á
tröppum, lapti grogg og las leiðbeiningar um garð-
yrkju í Frey þeirra Smálendinga, tók að gerast órór.
Loks leit hann upp frá lestrinum og mælti:
— Ætlið þið aldrei að komast af stað?
Hvorug okkar þurfti að svara, því að svarið kom
utan af þjóðveginum. Arthúr Lundkvist kom brunandi
á mótorhjóli með hliðarvagni og nam staðar við hliðið
með miklum drunum og skruðningum. Hann var
í gúmmíverju mikilli, er tók honum niður á tær, og
með einkennishúfu á höfði — Albindindissamband
Stjórnenda Ökutækja, stóð á henni, svo að hann virt-
ist vera af betri tegundinni.
— Þóknast ungfrúnum að verða mér samferða?
sagði hann um leið og hann bar höndina upp að
húfuderinu og heilsaði með glæsilegri sveiflu.
— í-hi, tísti Hildigerður himinglöð, og nú var henni
ekkert að vanbúnaði lengur. Við steðjuðum inn eftir
þykkustu kápunum, sem við áttum, og Hildigerður
trúði mér fyrir því, að hún hefði „bara ymprað á því“
við Arthúr, að við myndum skreppa á samkomuna og
sagt „rétt si-sona“, að hann vissi náttúrlega, að „það
væri stúlka“, sem yrði reglulega glöð, ef við gætum
orðið honum samferða.
— En ef hann heldur nú, að það sé ég? sagði höf-
undur þessa bréfs.
— Þá verð ég óhamingjusöm alla mína ævi, sagði
Hildigerður — agndofa^af skelfingu.
— Jæja — mundu þá, hvað ég hefi sagt, sagði ég,
og láttu þér það að kenningu verða. .
— Já, andvarpaði Hildigerður, döpur í bragði.
— Nú setzt Anna í hliðarvagninn, sagði Arthúr
valdsmannslega, og Hildigerður verður klofvega hérna
fyrir aftan mig.
— Já, sagði Hildigerður með sæluríkum feginshljóm^
i röddinni. Hún kippti pilsunum upp á miðjar. stoðir
með svo leiftursnöggu handtaki, að enginn hefði
grunað hana um þvílikan viðbragðsflýti, nema sá einn,
er sá, og snaraði sér upp á hjólið með fullkomnu til-
litsleysi við þær íburðarmiklu gjafir skaparans, sem
annars voru að jafnaði vandlega hjúpaðar.
— Og haltu nú rækilega í mig, þegar ég legg af
stað, svo að þú dettir ekki af, hélt Arthúr áfram og
steig á sveifina.
— Já-já, sagði Hildigerður, enn sælli en áður, og
slengdi örmunum utan um þennan draumariddara
sinn og læsti sig upp að bakinu á honum með jörm-
unkröftum tröllskessunnar og þungum boðaföllum alls
líkamans.
— Hægan, hægan, hrópaði húsbóndinn hlæjandi —
hann var kominn niður að hliðinu. Þetta verður Hildi-
. gerður að treina sér, þangað til seinna í kvöld. En
látið hann í guðs bænum samt ekki sleppa.
— Nei — ekki að mér heilli og lifandi, hvein Hildi-
gerður, Ijómandi af gleði, hófst hátt á loft í sæti sínu
um leið og hjólið þeyttist af stað, skókst öll og skrækti.
— í-i-í-í-í ....
Dansinn var þegar hafinn, er við komum í Bjark-
arlág, en koma okkar vakti samt talsverða athygli.
■ Því olli bæði mótorhjólið með hliðarvagninum og
Arthúr sjálfur, er nú fór úr síðkápu sinni og birtist sem
nýr maður í fallegum, gráum jakkafötum. Mönnum var
líka forvitni á því að skoða mig, nýju ráðskonuna á
Grund, sem nú lét í fyrsta sinni sjá sig meðal.unga
fólksins í byggðarlaginu. En langmesta og almenn-
asta athygli vöktu þó eilífðarbylgurnar í hárinu á
Hildigerði.
Hún heilsaði til beggja handa, hreykin og þakklát
fyrir það, hversu mikil eftirtekt henni var veitt. En
ég notaði tækifærið og hvíslaði að Arthúr:
— Nú dansarðu fyrsta 'tíansinn við Hildigerði — það
væri reglulega fallega gert.
— Ne-ei, sagði hann hikandi — ég hafði hugsað
mér að dansa fyrsta dansinn við þig.
— Ég þakka fyrir mig, sagði ég, þetta var afskap-
lega elskulegt af þér, Arthúr. En ég verð að fá að jafna
mig dálítið eftir ökuferðina, ég er svo óvön þessum
mótorhjólum — þetta var ekki lygi, því að ég hefi
aldrei fyrr stigið upp í svona ökutæki —, og Hildi-
gerður yrði líka svo glöð, ef hún fengi að dansa fyrsta
dansinn við fínan kaupstaðarmann eins og þig.
— Það er þá bezt, að svo sé, úr þvi að þú vilt það
endilega, sagði Arthúr, hissaði dálítið upp um sig
buxunum, skálmaði til Hildigerðar og bauð henni upp.
— Beztu þakkir, sagði Hildigerður og leit sigri
hrósandi til mín, stakk lúkunni undir arminn á Art-
húr og dró hann með sér í skyndi upp á danspallinn,
rétt eins og hún væri smeyk um, að hann kynni að
sjá sig um hönd, ef hann fengi of langan umhugs-
unarfrest. Ég settist aftur á móti á stóran stein, og
þar fékk ég að dúsa, þar til Arthúr kom aftur óg bauð
mér upp næsta dans. Hann reyndist vera fimur og
kvikur dansmaður og trúði mér fyrir því, að Hildi-
gerður dansaði betur en hann hefði búizt við.
mtntmtmnrnnmfflfflfflttmtnnmttnmmmmmmwntmtmmtntnmimtntffli
Getum afgreitt nú þegar
handsáðvélar „Nordland”
fyrir grasfræ.
handsáðvélar „Jalco”
fyrir rófur.
Samband ísl. samvinnuf élaga
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ÝÝÝÝÝ**ÝÝÝÝ**Ý*ÝÝÝ**ÝÝÝÝÝÝÝ*»*ÝÝÝÝÝ*tÝÝ*»Ý»»**t*Ý»<
SJÓMANNABLAÐID
VlKINGUR
Marzblaðið er komið út. Það flytur m. a. greinar um
landhelgisgæzluna, skipabyggingar og sjóslys, skipaskoð-
unarmál, síldarleit og heimilisvélar. Blaðið birtir fróðleg-
ar greinar um fiskveiðar við austurströnd Sovétríkjanna,
Svalbarða og Grænlandsmiðið í Tröllabotnum, dieselvélar,
sögu þeirra og útbreiðslu, hið nýja farartæki „bílfluguna“
auk athyglisverðra upplýsinga um helikopter-flugvélar,
sem reynzt hafa .mjög vel til björgunarstarfa og líkur
benda til að gætu orðið að ómetanlegu gagni hér við land
við björgunar- og landhelgisgæzlu. — Ennfremur flytur
blaðið ýmislegt skemmtiefni.
Sjómannablaðið VÍKINGUR kemur út einu sinni á
mánuði. Árgangurinn er um 400 lesmálssíður eða álika efn-
ismikill og 1000 bls. bók í venjulegu broti. Blaðið flytur
á þessu ári 200—300 myndir, margar smásögur, skemmti-
legar greinar um ævintýri og svaðilfarir á sjó, greinar um
framfarir í tækni og vísindum, auk ritgerða um hagsmuna-
mál sjómanna og velferðarmál íslenzks sjávarútvegs.
Allt vinnandi fólk til sjávar og sveita ætti að lesa VÍK-
ING. Það borgar sig-að gerast fastur kaupandi. — Verð
árgangsins er 30 kr. til áskrifenda. Berið það saman við
almennt bókaverð.
Ég undirritaður óska hér með að gerast fastur kaupandi
sjómannablaðsins Víkings frá ársbyrjun 1947.
Nafn ..........................................
Heimilisfang ..................................
Klippið miðann úr blaðinu, útfyllið hann og sendið til
Vkings, pósthólf 425, Reykjavík.
ffltfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflfflffltfflfflfflfflffl
Tilkynning frá Skógrækt ríkisins
um verð á
TRJÁPLÖNTUM
vorið 1947.
Birki, úrval pr. stk. kr. 5.00
Birki, garðplöntur pr. stk. kr. 4.00
Birki, 25—30 cm : • pr. stk. kr. r.50
Birki, 15—30 cm .. . pr. 1000 stk. kr. 600.00
Reynir, úrval pr. stk. kr. 8.00
Reynir, garðplöntur . .. ......... pr. stk. kr. 5.00
Ribs pr. stk. kr. 3.00- -5.00
Sólber pr. stk. kr. 3.00- -5.00
Gulvíðir 1 árs pr. stk. kr. 1.00
Gulvíðir 2 ára pr. stk. kr. 2.00
Gulvíðir, græðlingar ... pr. stk. kr. 0.25
Aðrar víðitegundir pr. stk. kr. 2.00- -3.00
Sitkagreni 6 ára pr. stk. kr. 10.00- ■15.00
Skógarfura 2—3 ára ... pr. stk. kr. 0.75
Ennfremur verða ef til vill nokkrar tegundir skraut-
runna á boðstóluip.
Skriflegar pantanir sendist fyrir 20. apríl til skrifstofu
Skógræktar ríkisins, Klapparstíg 29, Reykjavík, eða til
skógarvarðanna: Garðars Jónssonar, Tumastöðum, Dani-
els Kristjánssonar, Beigalda, Einars G. Sæmundsen, Vögl-
um eða Guttorms Pálssonar, Hallormsstað.
Skógrækt ríkisins