Tíminn - 15.08.1947, Blaðsíða 3

146. blað
TfMINN, föstudagiim 15. ágúst 1947
3
Sextugnr:
Siguröur Arason
«»ci(iviti. Fagurliólsinýri.
Sigurður er fæddur á Fagur- efri árum föður síns alllengi,
hólsmýri 4. ágúst 1887, sonur
hins kunna fræðimanns Ara
Hálfdánarsonar og konu hans
Guðrúnar Sigurðardóttur, er
lengi bjuggu á Fagurhólsmýri í
Öræfum. Hann kvæntist 1925,
Halldóru Jónsdóttur frá Flatey
á Mýrum í Hornafirði og hefir
síðan búið á Fagurhólsmýri við
mesta myndarbrag. Sigurður
hefir gegnt flestum trúnaðar-
störfum, sem til eru í einu sveit-
arfélagi. Hann hefir verið sýslu-
nefndarmaður Öræfinga síðan
1924, oddviti síðan 1922, formað-
ur skólanefndar síðan 1931,
gegndi hreppstjórastörfum á
verið einn af forvígismónnum
Framsóknarflokksins í héraðinu
og þannig mætti lengi telja.
Heimili þeirra hjóna einkennir
rausn og myndarbragur. Þrátt
fyrir erilsamt lífsstarf hefir
Sigurður gefið sér tíma til lest-
urs og rannsóknar á ýmsum
fornum fræðum. Er hann betur
að sér um þá hluti en títt er.
Hann er maður vinsæll, traust-
ur og virtur af öllum, enda
ágætlega ger um alla hluti.
Mu.nu Öræfingar áreiðanlega
vænta þess, að mega enn um
langa stund njóta forustu hans
og óeigingjarnra starfa.
Fimmtugur:
Haraldur
bóndi í Gautsdal í
•
Hann varð fimmtugur 11.
júní síðastliðinn. Fæddur að
Lásakoti á Álftanesi. Foreldrar
hans eru Eyjólfur ísaksson og
Sólveig Hjálmarsdóttir, sem
enn eru á lífi og búa í Reykja-
vík. Haraldur ólst aðallega upp
í Skagafirði en hefir frá því á
unglingsaldri dvalið í Austur-
Húnavatnssýslu. Hann kvænt-
ist Sigurbjörgu Jónsdóttur frá
Haga í Sveinsstaðahreppi árið
1922 og hóf árið eftir búskap í
Hlíð á Vatnsnesi. Nokkur ár bjó
A.-Húnavatnssýslu.
hann í Haga, en árið 1929 keypti
hann Gautsdal í Bólstaðahlíð-
arhreppi og hefir búið þar síðan
myndarbúi. Þau hjónin eiga
fjögur börn.
Haraldur í Gautsdal er ein-
lægur landbúnaðarsinni, sem
ann stétt ‘r^ni, fagnar hverju
framfaramáli, sem hún fær
leyst og telur það vera ham-
ingju sina að vera sveitarinnar
barn. Bændastéttin þyrfti að
eiga sem flesta slíka fulltrúa.
Erich Kástner:
Gestir í Miklagarði
Schulze sá nú fram á, að ævintýri hans var í alvar-
legri hættu. Hann þreif í Hagedorn, svo að hann hlypi
ekki brott, og neyddi hann til þess að setjast á rúm-
stokkinn.
— Gerið enga heimsku, Hagedorn, sagði hann.
Hvorugur okkar hefir neitt gagn af því, að þér flytjið
hingað upp. Látið allt ganga sinn gang og haldið her-
bergjunum yðar, svo að ég geti skroppið niður til
yðar, þegar mér verður kalt hér uppi. Látið þjónana
færa yður hverja konjakksflöskuna af annarri og
fylla rúmið yðar af múrsteinum. Hvað getur það gert
yður til?
— Þetta er óttalegt, sagði Hagedorn. Og svo kemur
nuddlæknir í fyrramálið.
Schulze skellihló.
— Nudd er heilsusamlegt, sagði hann.
— Getur verið, sagði Hagedorn. En ég, sem var far-
inn að ímynda mér, að fólkið hérna suður frá væri
þessar indælis manneskjur! Hérna eru til dæmis frí-
rnerki, sem karlinn þarna niðri vildi endilega troða
upp á mig.
Hann fleygði umslaginu á borðið. Schulze gægðist
niðri í það, velti frímerkjunum á milli fingranna, bar
þau upp að ljósinu og stakk loks öilu saman í vasa
sinn.
— Nú dettur mér dálítið í hug, sagði Hagedorn. Ég
segi gistihússtjóranum, að hér hafi átt sér stað mis-
tök. Þér séuð Balkanbaróninn eða sendifulltrúinn, og
það séuð þér, sem eigið að búa niðri. Ég er yngri
og hraustari og þoli betur kuldann.
— Nei, sagði Schulze. Þér megið ekki valda neinu
uppþoti. Við yrðum báðir reknir. Ég gæti ekki farið
frá köttunum yðar.
Hagedorn klóraði sér í höfðinu.
— Jæja þá, sagði hann mæðulega. En við gerum það
samt heyrinkunnugt áður en við förum, að einhver
háðfugl hafi haft gistihússtjórann og allan hópinn
hérna að ginningarfífli.
— Ekkert liggur á, svaraði Schulze. Þér ljóstið
leyndarmálinu ekki upp fyrst um sinn.
Heimilið var með mesta mynd-
arbrag. Þó mátti öllum ljóst
vera, að um mikil efni var ekki
að ræða. En það skyldi enginn
maður sjá. Þar var allt fágað
og þrifalegt, hvenær sem komið
var að garði. Og framreiðsla öll
var með prýði. Munu margir
minnast húsmóðurinnar, sem
með glæstu og rólegu yfirbragði
gekk fram, hárprúð, svo af bar.
Öll hénnar framkoma bauð
geSvVnn velkominn í annað sinn
eða hvenær, sem spor hans
lægju um þennan heiðardal, í
björtu eða dimmu. Og þeir
munu minnast húsbóndans, sem
settist með hýrri brá og nota-
legu brosi hj á gestinum og ræddi
við hann í léttum tón. Guð-
mundur var manna glaðastur og
spaugsamastur og hefir jafn-
an haft á hraðbergi sand af
skritlum og smásögum. Þetta
bar hann á borð til bragðbætis
og þuklaði þá gjarnan tóbaks-
korn milli fingra.
En tíminn hefir liðið og
breytzt. Þau Sveinbjörg og
Guðmundur brugðu búi, keyptu
sér hús í kauptúninu á Suður-
eyri og fluttu þangað. Þau hjón
eignuðust þrjú börn: Hermann,
sem nú er stöðvarstjóri í Súg-
andafirði, Halldór, er lézt um
tvítugt á Vífilsstöðum, mikinn
efnispilt, og Ólafíu, sem dvelur í
foreldrahúsum. Auk þess ólu þau
upp fósturbörn. — Guðmundur
gegndi ýmsum trúnaðarstörf-
um fyrir sveit sína, var auk
þess byggingamaður ágætur og
hagleiksmaður við smíðar. Á
siðari árum hefir hann stundað
ýmsa kaupstaðavinnu, og þrátt
fyrir háan aldur fellur sjaldan
úr vinnudagur. Hús þeirra á
Suðureyri vekur athygli fyrir
snyrtimennsku, innan dyra og
utan. Og þess má maklega minn-
ast, að umhyggja Sveinbjargar
fyrir gróðri, hvers kyns sem er,
hefir borið ríkulegan ávöxt í
garðinum fyrir framan hús
hennar, því að þar hefir m. a.
vaxið upp hæsta tré, sem í Súg-
andafirði hefir teygt sig til
lofts.
Þeim hjónum skal hér með
tjáð þakklæti fyrir þann skerf,
er þau hafa lagt til að gera
braut samferðamannanna hlý-
legri og mýkri en ella. Og vel
segir mér hugur um, að þar' sé
mælt fyrir hönd margra.
G. M. M.
SKIPAUTG€RH
RIKISINS
Skaftfellingur
til Stykkishólms, Flateyjar og
Haga á Barðaströnd.
Vörumóttaka í dag.
Menningar- og minn-
ingarsjóður kvenna
Látið minningagjafabók sjóðs-
ins geyma um aldur og ævi nöfn
mætra kvenna og frásögn um
störf þeirra til alþjóðarheilla.
Kaupið minningarspjöld sjóðs-
ins. Fást í Reykjavík hjá Braga
Brynjólfssyni, ísafoldarbóka-
búðum, Hljóðfærahúsi Reykja-
víkur, bókabúð Laugarness. —
Á Akureyri: Bókabúð Rikku,
Hönnu Möller og Gunnhildi Ry-
el. — Á Blönduósi: hjá Þuríði
Sæmundsen.
Kerrupokana
sem eru búnir til úr íslenzkum
gærum, erum við byrjaðir að
sauma.
MAGNI H.F.
Auglýsið í Tímamim.

ÁTTUNDI KAFLI.
Snjókarlinn Brúsaskeggur
Það olli mikilli gremju, þegar þeir Hagedorn og
Schulze skálmuðu hlið við hlið inn í forsalinn. Öllum
hnykkti við. Hvernig stóð á því, að þessi dularfulli
miljónamæringur var dragast með örsnauðan karl-
ræfil, sem flækzt hafði í gistihúsið af óskiljanlegri
tilviljun? Það var þó óþarfi af honum að leika hlut-
verk sitt svona rækilega,-
— Hreinn og beinn skepnuskapur, sagði Karl hinn
hugumstóri við Polter. Þessi Schulze — það var ljóta
ógæfan að fá hann.
— Frú Kasparíus og frú Mallebré ganga báðar með
grasið í skónum eftir miljónamæringnum, sagði Polter,
Hann gæti lifað og leikið sér eins og hann hvíldi í
s.kauti Abrahams — eða jafnvel Söru.
— Þessi samlíking er tvíræð, sagði gistihússtjórinn.
Honum hætti við að vera siðavandur við undirmenn
sína.
— Ég verð að láta Schulze hafa eitthvað fyrir stafni,
sagði Polter. Annars er hann vís til þess að hanga allt-
af utan í miljónamæringnum.
— Hann hröklast kannske burt. Hann helzt varla við
þarna uppi. Hingað til höfum við ekki getað hamið þar
neina vinnukind.
En Polter gamli þóttist þekkja mennina betur. Hann
hristi höfuðið raunamæddur.
— Yður skjátlast, gistihússtjóri. Schulze situr sem
fastast. Hann er skrattanum þrárri — það sé ég á
honum.
Gistihússtjórinn elti hina undarlegu gesti inn í bar-
inn. Hljómsveitin byrjaði að leika. Fáein prúðbúin pör
byrjuðu að dansa. Enski liðsforinginn drakk viskýið
óblandað — það var gamall nýlenduvani. Hann var
þegar orðinn óvígur og gerði sér í hugarlund, að hann
væri staddur í herbúðum austur í Indlandi.
— Má ég kynna ykkur? sagði Hagedorn og leiddi
Tobler leyndarráð fyiúr þjón hans, Jóhann. Svo sett-
ust þeir allir. Jóhann Kesselhuth frá Berlín bað um
konjakk.
Schulze hallaði sér makindalega aftur á bak og virti
hið gamalkunna andlit þjónsins fyrir sér með hæðnis-
bros á vörum.
— Doktor Hagedorn var einmitt að segja mér, að
þér þekktuð Tobler leyndarráð, sagði hann.
Kesselhuth var orðinn vel hreifur. Það var þó ekki
af því, að hann væri drykkfelldur. En hann var ákaf-
lega samvizkusamur maður, og hann vissi, að hann
átti að eyða að minnsta kosti eitt hundrað mörkum á
hverjum degi.
. — Ég þekki leyndarráðið allra manna bezt, sagði
hann og drap titlinga. Við eigum margt saman að
sælda.
ÍJtvcgnni með stnttum fyrirvara
| Frigidaire
kæliskápa
frá Ameríku,
| gegn gjalileyris- og' iimflutiimgsleyfum.
j Samband ísl. samvinnufálaga

Yfirlýsing
i::
i::
l::
h
Vegna blaðskrifa, er öðru hverju hafa verið að
birtast, um slæman viðskilnað setuliðseigna víðs
vegar um landið, vill Sölunefnd setuliðseigna taka
fram eftirfarandi:
Samkvæmt lögunum um meðferð setuliðseigna fékk
nefndin til ráðstöfunar um 110 þúsund skála víðs
vegar um landið. Mikið af þessum skálum keyptu
svo sýslu- og bæjarfélög hvert í umdæmi sínu, og
tóku um leið að sér að sjá um að fjaralægja verks-
ummerki. Þessir aðilar seldu svo aftur einstakling-
um en þeir tóku að sér hreinsun og landlögun, en
á henni hefir, af margvíslegum ástæðum, orðið
meiri dráttur en æskilegt væri. Verkefni þessi hvíla
því ekki í þessurn tilfellum á Sölunefndinni. Hins
vegar telur nefndin sér skylt að krefjast þess af
hlutaðeigendum, að verkefnum þessum verði full-
nægt og hefir þegar aðvarað bæði bréflega og
munnlega þá aðila, er nefndin samdi við, að standa
við skuldbindingar sínar fyrir ákveðinn tíma, enda
hafa samningsaðilar fengið að fullu greiddan
kostnað fyrir að vinna verkið. í þeim skálahverfum,
er nefndin seldi sjálf til einstaklinga og bar að
framkvæma landlögum, hefir verið og er unnið að
henni efetir því, sem aðstæður leyfa. Nefndin lítur
svo á, að þótt æskilegt megi teljast að hraða verk-
inu verði vélakostur sá, er hún hefir til umráða við
það, að takmarka hraðann á því. Að framkvæma
landlögun með handverkfærum telur nefndin ekki
gerlegt sökum hins mikla kostnaðar, er það mundi
: hafa í för með sér og eins þess, að nefndin telur
fráleitt að draga þann mannafla, er til þess þyrfti,
frá framleiðslustörfunum. Verkinu er nú haldið
í áfram eftir þvi, sem vélakosvir leyfir og verður ekki
við það skilist fyrr en landið er lagað svo að viðun-
; andi sé.
j SOLIJNEFNI® SETIJLIÐSEIGTV A.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦*♦♦♦♦•♦♦•••
Skrifstofustúlka
sem hefir góða kunnáttu í énsku og er vön
vélritun, óskast strax á skrifstoofu vora.
Eginhandar umsókn ásamt upplýsingum
um fyrri störf og menntun óskast lagðar inn
á skrifstofuna, í síðasta lagi laugardaginn
16. þ. m.
Sanmiiiganefml utanríkisviðskipta
Austurstræti 7.
::
::
♦ ♦
*♦
♦ ♦
::
♦♦
•»♦
♦ ♦
::
|
♦♦
::
Í
::
::
«♦
♦♦
a
::
::
♦♦
::
::
::
ft
::
;j|
Gagnfræðaskólinn í Reykjavík
Þeir, sem sótt hafa um inntöku i 1. bekk í haust
og fæddir eru 1932 eða fyrr, mega gera ráð fyrir að
komast í skólann. Einnig þeir, sem fæddir eru 1933
og hafa í aðaleink. úr barnaskóla 7,00 eða meira,
en ekki þeir, sem lægri einkunn hafa, þótt sótt hafi.
Fleiri umsóknum verður ekki tekið á móti.
Skólinn byrjar væntanlega um 20. september.
Iiig'iinar Jóiisson.
UTBREIÐIÐ TIMANN