Tíminn - 05.07.1949, Qupperneq 5

139. blað
TMINN, þriðjudaginn 5. júlí 1949.
5
/»rldjuíleic/Hr 5. júlí
*
A að láta fram-
Ieiðsluna stöðvast?
Þær fregnir berast nú ut-
an úr heimi, að verðlag fari
almennt lækkandi og er þó
ERLENT YFIRLIT:
Stærsta vandamál Hindustan
,.E£ iaisdkísnaðarframlciðslan vcx ekki,
er ekki tiS neinii g’runclvöllur fyrir
frekari framförum46
Hið nýja ríki Indverja, Hind- j flutning frá nálægum löndum,
ustan, hefir vio marga erfið- svo sem Burma og Thailandi.
leika að búa, en forustumenn ■ Hallærið í Bengal 1943 var ein
þess eru stórhuga og eru á- j af hörmungum þeirra ára. í
kveðnir í því að sigrast á þeim fyrx-a notaði ríkisstjórn Ind-
talin von á enn meiri lækk- ' a skömmum tiina. Einna mestu . lands áttunda hluta gjaldeyris-
unum en þegar eru orðnar.
Við því hefir lík& alltaf ver-
ið búist, að verðlag myndi
erfiðleikarnir, sem þeir eiga við
að stríða, er matvælaskorturinn,
en hann hefir iðulega haft stór-
lækka fljótiega eftir stríðið, felldan mannfelli í för með
og hefir það raunar dregist. ser- Þess v^Búa hafa nú verið
undirbúnar stórfelldar áætl-
anir um aukru.ngu landbúnaðar-
ins í Hindustan og þegar verið
hafizt liand.g_ um framkvæmd
þeirra. í grein þeirri, sem hér
fer á eftir, og nýlega birtist í
norska blaðinu „Nationen", er
nokkuð sagt frá þessum málum:
— Hvernig.getur verið efnaleg
velmegun í því landi, sem ekki
getur brauðfætt þjóð sína?
Það eru nú-bráðum 2 ár síðan
Indland varð sjálfstætt ríki, og
séu sennilega eftir. Þó þarf ofanrituð spurning verður stöð-
þetta kannske ekki að gera' ugt háværari. og háværari. Ef
gjaldeyrisafkomu okkar lak- ' ekki verður hægt að uppfylla sí-
ari vegna lækkunarinnar á vaxandi kröfux um aukna mat-
innflutningsvörunum, ef við (vælaframleiðslu, er útlit fyrir að
aðeins getum haldið fram-1 öll viðleitni til að leysa önnur
leiðslunni í fullum gangi. Það fjárhagsleg og félagsleg vanda-
viðfangsefni verður hins vegjmál þjóðarinnar, verði unnin
ar stórum erfiðara eftir verð- j fyrir gýg. Jairamdas Daulatram
vegna landbúnaðarfáðherra orðaði
lengur en ætlað var í fyrstu.
Fyrir íslendinga hefir
þessi gangur viðskiptamál-
anna bæði sínar björtu og
dökku hliðar. Það er okkur
hagur, að þær vörur, sem við
kaupum inn, lækka í verði
og útheimta því minni gjald-
eyriseyðslu en ella. Hins veg-
ar er það okkur óhagur, ef
verð lækkar verulega á út-
flutningsafurðunum, eins og
þegar er orðið að nokkru
leyti, þótt aðal-lækkanirnar
lækkunina en áður
þess, hve hár framleiðslu-
kostnaðurinn er orðinn inn-
anlands.
Það er hér, sem þjóðarinn-
ar býður nú einna mestur
vandi, sem ekki dugir þó ann
þetta svo í þingræðu nýlega:
„Ef landbúnaðarframleiðslan
vex ekki, er ekki til neinn grund-
völlur fyrir frekari framförum."
Það er ekki langt síðan, að
að en að horfast í augu við Indverjar uíðu hissa á því að
og því betra, sem það er fyrr frétta, að Hubert Humprey öld-
gert. Framsóknarmenn sáu ungadeildarmaður kallaði Ind-
þetta alltaf fyrir og vöruðu land auðugt land, þegar hann á
því við þessari hættu, en þingi Bandaríkjanna mælti með
Sj álfstæðismenn og komm- ' aukinni fjárhagslegri aðstbð við
únistar létu það eins vind Indverja. Indverska þjóðin á
um eyru þjóta. Nú er komið ^ erfitt með að hugsa sér að land
að skuldadögunum, og þá er ^ sitt sé auðugt, þar sem milljónir
það, sem þessir flokkar manna berjast við hungurdauð-
standa ráðalausir og forðast ann frá degi til dags.
að benda á nokkrar leiðir til
lausnar.
Framsóknarmenn, sem
Það er alls ékki nýtt viðfangs-
efni að tryggja milljónum Ind-
lands matvæli. Þaö hefir verið
manna mest vöruðu við þess- í margra’ kynslóða starf, og það
ari öfugþróun og töldu eng-
in ráð góð til að lækna hana,
hafa nú sem fyrr orðið að
taka að sér forustuna um að
benda á ráð til lausnar. Þeir
beittu sér fyrir því á seinasta
þingi að hafizt yrði handa
um raunhæft viðnám gegn
aukinni dýrtíð og framleiðslu
kostnaði. Þær tillögur hans
voru ýmist felldar eða svæfð-
af samstarfsflokkunum. Þeir
völdu heldur þá leið að leyfa
nýjar kauphækkanir en að
gera ráðstafanir, sem hefðu
komið í. veg fyrir þær. Það
var gert til þess að ekki
þyrfti að þrengja að hags-
munum stórgróðamannanna,
er ráða Sjálfstæðisflokknum.
Hins var ekki gætt, að með
þessu voru byrðar framleiðsl
unnar auknar og það gert
enn erfiðara en áður aö
halda- henni á floti. Það virt-
ist þó vera orðið nógu erfitt.
Framsóknarmenn vildu
þrátt fyrir þetta gera úrslita-
tilraun til að ná samkomu-
lagi við stjórnarflokkana um
lausn þessara mála. Fram-
sóknarmenn vilja, að stjórn-
var aðalvandinn í stjórnarstarfi
Breta og þá ekki sízt á stríðsár-
unum, þegar tók fyrir allan inn-
teknanna til matvælainnflutn
ings, þó að full þörf væri á því
fjármagni til að byggja upp afl-
stöðvar, samgöngukerfið og land
búnaðinn. En þaö varð að fæða
fólkið.
Clifford C. Taylor, sem fjallar
um landbúnaðarmál í sendiráði
Bandaríkjanna í New Delhi,
hefir sagt í skýrslu: „Þjóðin er
frjósamari en landið.“ Hann
gefur eftirfarandi skýringu á fá-
tækt landbúnaðarins á Indlandi.
Landbúnaðinn vantar köfnun-
arefni og fosfórefni. í flestum
héruðum landsins rignir lítið,
mestan hluta ársins og alls ekki
í norðvesturhluta landsins.
Áveitur eru mikið notaðar en
eru þó hvergi nærri fullnægj-
andi. Bændurnir eru ólæsir og
þar við bætist gömul hjátrú. sem
stendur í vegi fyrir nýrri þekk-
ingu og betri tækni og ræktun-
araðferðum.
Fyrir þremur til fjórum árum
var íbúatala landsins um 339
milljónir. Nú eru landsmenn
orðnir 350 milljónir. Ellefu millj-
ónir bætast við á þremur árum.
Ef að svo heldur áfram, að
þjóðinni fjöigar um einn af
hundraði átlega, verður hún
orðin 407 milljónir 1963. Sér-
fræðingar telja, að fullorðinn
maður í Indlandi þurfi til jafn-
aðar eitt pund af kornvörum á
dag. Eigi að fullnægja þeirrí
þörf, yrði nú að flytja inn 5,3
milljónir smálesta og ef fram-
leiðsla landsins sjálfs er ekki
aukin, yrði innflutningsþörfin
12,6 smáléstir árið 1963.
Landbúnaðarnefndin segir, að
að þessi mál krefjist þrenns-
konar úrlausna. í fyrstu verður
að.fullnægja brýnustu þörfurn
líðandi stundar. í öðru lagi verð-
ur að horfast í augu við það, áð
ef svo fer fram sem nú horfir,
verður hlutfallið verra og verra
Patel innanríkisráðherra, annar
valdamesíi maður Hindustans.
með hverju ári sem líður, vegna
fóiksfjölgunarinnar. Og í þriðja
lagi er það ekki nóg að hafa við
fólksfjölguninni. Það þarf að
bæta lífskjörin og sigrast á þeim
skorti, sem alltaf gerir vart við
sig.
Bæði ríkisstjórnin sjálf og
fylkisstjórnir eru einhuga um
það, að lausn landbúnaðarmál-
anna felur í sér framtíð lands-
ins. Og enda þótt einstakir menn
í Kongressflokknum séu tóm-
látir um fjárhagslegar og fé-
lagslegar breytingar, aðhyllast
þeir kenningu Gandhis, að til-
vera Indlands hljóti í náinni
framtíð að býggjast á bóndan-
um.
Á styrjaldarárunum voru gerð
mikil átök til að auka landbún-
aðarframleiðsluna. Það var gerð j
mikil nýrækt og áveitukerfi
aukið og bætt og nýjar tegundir
útsæðis og áburðar teknar í
notkun, auk þess sem baðmull-
arakrar voru teknir til korn-
yrkju. Þetta var allt endurskipu-
(Framhald á 6. síðu).
„Línan“ frá Prag og
hanadrápið í Dan-
inörku
Forsíða ÞjóSviljans á
sunnudaginn er örugg sönn-
un þess, að Einar Olgeirssou
hefir ekki farið erindisleys’j
til Prag. Forsíðan er að öili
leyti helguð erlendum frétt
um, sem eiga að sýna, a2
kreppa sé á næstu grösum :
Iýðræðisríkjunum, en allt si
í framför og uppgangi í lönö-
um kommúnista. Ein aðal-
fréttin er sú, að Danir drep:
nú hænuunga í stórum stíi,
þar sem þeir óttist offram-
leiðslu á eggjum, en hir. :
vegar sé nú mikill matar-
skortur í Danmörku. Þetta
framferði Dana sé gótt dæm
um spillinguna og kreppu-
fyrirbærin í lýðræðisheim -
inum. Því er að vísu skotLT
inn í greinina, að ungarnir,
j sem séu drepnir, séu hanar.
! en það finnst greinarhöfun,s.
j inum ekki réttlætanleg afscl:
i un. Þeir, sem ekki eru blind -
aðir af hinum kommúnis-
I tíska trúboði, munu þó telja
j það máli skipta, þar ser?.
i ekki er kunnugt að hanar:
j verpi eggjum! En kannske
er það eitt af framförunuir,
í kommúnistaríkjunum, a<f
hanar séu aldir upp í stór-
um stíl til þess að verpa eggj-
um, og þar þyki því hreiit
! auðvaldsvitleysa að fækks.
þeim.
Sagan um hanadrápin í
Danmörku er annars ekk
nema ein af mörgum hlið-
stæðum, sem kommúnistar
nota nú til að sanna yfir-
vofandi kreppu í auðvalds-
löndunum. Það var nefnilegp
fyrirskipað hinum aðkomnu
kommúnistaforingjum, senr.
mættu á Pragfundinum, a«
þeir ættu að reka trúboðiff
Raddir nábúanna
Alþýðublaðið ræðir í gær í
forustugrein sinni um klám- j um yfirvofandi kreppu í lýð-
myndagerð kommúnista og ræðisríkjunum kappsamleg-
skrif Þj óðviljans í því sam- ar en nokkru sinni fyrr, en
bandi. Það segir m. a.:
lofa jafnframt framfarirnar
í komúnistaríkjunum þeim
„Nú dettur sennilega engum mun kröftuglegar. Það sýnir
í hug, að ritstjórar Þjóðvilj- j vel, að íslenzku kommúnist-
ans viti ekki, hvernig ljós- arnir fylgja vel „línunni,11 að
myndir blaðsins eru til komn- J þessi áróður í Þjóðviljanum
ar. ÖIl skrif þeirra um þetta hefir magnast um allan helm
getur betur dæmt um stefnu
og viðhorf flokkanna í þess-
um málum, ef ráðstafanir
hafa verið gerðar fyrir kosn-
ingar. Það e£. þvi í alla staði
haganlegas$í;óg heiðarlegast,
að þessar ráð.stafanir séu
gerðar strax. Náist hinsveg-
ar ekki samkomulag um það,
virðist langbezt að fá kosn-
ingarnar sem fyrst, því að
meiri líkur eru þá til þess,
að þingmenn fáist til ábyrgra
ráðstafana að þeim afstöðn-
um en fyrir þær.
Framsóknarflokkurinn hef-
ur markað skýra afstöðu til
þessara mála. Fyrst verður að
gera allar réttmætar ráðstaf-
anir til að bæta verzlunina,
skipuleggja iðnaðinn með
verðlækkun fyrir augum og
lækka húsnæðiskostnaðinn.
Þegar þannig hefur verið kom
ið í veg fyrir brask og okur
er tímabært, en fyrr ekki, að
krefja lauhþega og bændur
arflokkarnir reyni þegar aðjum þær fórnir, sem fylgja
koma fram raunhæfum ráð-
stöfunum um lausn þessara
mála. Bæði er það, að þær
því að tryggja rekstur fram-
leiðslunnar, en þar virðist
ekki um annað að velja en
þola ekki bið, og að þjóðin almenna niðurfærslu eða
gengislækkun. Jafnhliða slík-
um ráðstöfunum eiga svo að
koma stóreignaskattur til að
lækka ríkisskuldirnar og af-
nám dýrtíðarskattanna að
meira eða minna leyti. Væri
þetta allt gert rétt og heið-
arlega, myndi kjararýrnunin
verða mun minni en flesta
grunar, en hinsvegar fást
trygging fyrir blómlegri fram
leiðslu, sem skapaði næga at-
vinnu og gerði mögulegt að
draga stórlega úr höftunum.
Því skal þó ekki neitað, að
þessar ráðstafanir gætu kom-
ið hart við ýmsa, einkum
gróðamennina. En hjá því
verður ekki komist. Óstjórn
sú, sem viðgekkst í tíð fyrrv.
stjórnar, hlaut alltaf að enda
með slíkum ráðstöfunum. En
sé alþýðan nógu vel á verði
gegn þeim, sem bera sjónar-
mið braskara og stórgróða-
manna fyrir brjósti, munu
fórnir hennar ekki þurfa að
vera tilfinnanlegar og miklu
minni en ef allt væri látið
fara í strand og hér yrði
fjárhagslegt hrun og atvinnu
leysi.
má! hafa því verið vísvitandi
blekking-ar og uppspuni. —
Myndanna er afla'ð af for-
ustumönnum ungra komm-
únista, og þeir vita mætavel,
hver er uppruni þeirra. Ljós-
. myndari Þjóðviljans býr* til
myndirnar og kemur þeim í
umferð á svörtum markaði
hér í bænum. En sölu mynd-
anna er jafnan látin fylgja
sú staðhæfing', að þær séu frá
Keflavíkurflugvellinum. Gang
ur málsins liggur því í aug-
um uppi, og tilgangurinn þarf
heldur engum að dyljast.
Kommúnistaflokkurinn hef-
ir staðið fyrir umfangsmik-
illi klámmyndagerð í því
augnamiði að koma bletti á
Keflavikursamninginn og
framkvæmd hans. Menn úr
æskulýðsfélagi flokksins eru
látnir hafa forgöngu um
þessa þokkalegu iðju, en flokk
urinn í heild ber auðvitað á-
byrgðina."
Alþýðublaðið segir að lok-
um, að ekki sé ofsögum sagt
af því, hvað kommúnistar
'geti íotið lágt, en þó sé hér
vafalaust um met að ræða í
' pólitískum skepnuskap. Það
hafi aldrei áður heyrzt, að
nokkrum flokki hafi dottið í
. hug að gera klámmyndir að
I pólitísku vopni.
ing síðan Einar kom heim
úr Pragferðinni.
. .Þessi nýja áróðursherferð
kommúnista gegn lýðræðis-
ríkjunum er sprottin af
tveimur meginástæðum. Önn
ur ástæðan er stórfellt fylg-
istap komúnista í lýðræðis-
ríkjunum. Það þykir nú ein
helzta vonin til að vinna það
upp aftur að vekja ótrú á
lýðræðisskipulagið. Hin á-
stæðan er efnahagserfiðleik-
arnir i leppríkjum Rússa,
sem eru miskunnarlaust arð-
rænd af yfirríkinu. Svo mikl-
ir eru þessir erfiðleikar og
svo stórfellt er þetta arðrán,
að margir heittrúuðustu
kommúnistaforingjarnir
hafa snúist til andstöðh og
hafa orðið að gjalda fyrir
það með lífi sínu eða fang-
elsisvist. Má þar tilnefna
Gomulka í Póllandi, Raik í
Ungverjalandi, Kostew í Búl-
garíu og Kotchi í Albaníu,
en sá síðastnefndi var ný-
lega hengdur. Yfir þetta ó-
fremdarástand í leppríkjum
Rússa eiga kommúnistaflokk
arnir utan Sovétríkjanna að
breiða með háspenntu lofi
um framfarir þar og níði og
hrakspádómum um fjárhags
mál lýðræðisr'kjanna.
Rússar telja tækifærið til
(Fravihald á 5. siðu)