Tíminn - 05.07.1949, Síða 6

6

TMINN, þriðjudaginn 5. júlí 1949.
139. blað
Wíjja Bíó
í Ástir Jóiiönnu
Godtlcn
I (The Loves of Joanna Godden) |
| Þetta er saga af ungri bónda- |
I dóttur, sem elskaði þrjá ólíka §,
= menn, og komst að raun um, :
1 eftir mikla reynslu og von- i
i brigði, að sá fyrsti var einrúg |
i hinn síðasti.
Sýnd kl. 9.
Við Svanafljót
P Hin fagra og ógleymanlega lit- ;
' mynd um tónskáldið Stephan ;
IFoster.
Synd kl. 5 og 7.
imiiiiiiiiiiiiiMiiim
VID
SKmúow
LðKAÐ
frá 2.—15. júlí |
vcgna suinarleyfa |
11 mninnn im i i i imm i m ■ 11
Haraldur |
liandfasti
| Ilrói Höttur hinn sænski i
= Mjög spennandi og vlðburðarík |
i sænsk kvikmynd.
| Aðalhlutverk:
George Fani
| Elsie Albin
George Rydeberg
Thor Modéen
| Sýnd kl. 5, 7 og 9.
? C
iiiiiiinimiiurii»!iiiiimimiiiiiumiiiiiiii*iitt..iinu»iiiiir
111111111111 Sœjarbíc ■llllllllllli
! HAFNARFIRÐI 1
I 0»á knmst í lilaðið I
5 B
S C
(He lame alonge).
| Skemmtileg og tilþrifamikil |
I mynd frá Paramount.
i Aðalhlutverk:
Robert Cimmings,
Lisbeth Scott, =
Donde Forp. =
I 5
i Sýnd kl. 7 og 9.
= §
| Sími 9184. |
i<iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiT<^iiiiiiiiiiiiiiiiiiikiimiiitiiii
(jctfnla Bíé
LOKÁÐ
til 16. júlí
| veg'na sumarleyfa i
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiimiiiiiiiimii
imimiiiB
=
„Línan" frá Prag . . .
(Framhald af 5. síBu).
þessa áróðurs komúnista-
flokkanna nú að ýmsu leyti
vel valið, þar sem fjármála-
ástandið í lýðræðisríkjunum
er nú að taka nokkrum breyt1
ingum. Verðbólgan, sem ríkti
fyrst eftir styrjöldina, er að
minnka og verðlagið að kom-
ast aftur í heilbrigðara horf.
Við þessu var alltaf búist, og
enginn mun hafa óskað eftir
áframhaldi á verðbólgunni.
Hins vegar munu hljótast
ýmsar breytingar af lækkun
hennar og þær geta valdið
talsverðu raski og kvíða hjá
ýmsum um sinn. Það ástand
ætla kommúnistar bersýni-
lega að nota sér. Hins vegar
er það þó enn ástæðulítið að
spá kreppu í þessu sambandi
eða að viðreisnin í lýðræð-
islöndunum sé að mistakast.
Ef litið er á þessi mál í heild,
gengur viðreisnin í Vestur-
Evrópu vel og kjör manna
iara síbatnandi þar og eru
svo langtum betri en í Aust-
ur-Evrópu, að íslenzkir
kommúnistar myndu ekki
hugsa sig um, ef þeir ættu
að velja um búsetu öðru
hvoru megin járntjaldsins.
Sé þess vegna litið á þessa
hýju áróðurs-„línu“ frá
Ríoskvu í réttu Ijósi, verður
hún ekki til að styðja mál-
stað kommúnista, heldur
kallar fram samanburð, er
gerir hlut þeirra enn lakari.
Það er svo ný sönnun um
afstöðu og hjartalag forustu-
manna Sósíalistaflokksins að
Þjóðviljanum skuli einhliða
beint inn á þessa nýju „línu“
eftir heimkomu Einars Ol-
geirssonar frá Prag. Það er
ný sönnun þess, að hér er
ekkj um íslenzkan flokk að
ræða^ heldur ómengaða
i’imnitú herdeild, eins og
kommúnistaflokkarnir eru
ííka hvarvetna annars stað-
ar. ' $
_ x +y.
Erlent yfirllt
(Framhald af 5. slBu).
lagt 1947, en ríkisstjórnin er
ekki ánægð með árangurinn.
Nú befir verið sett nýtt tak-
mark til að stefna að með nýrri
fimm ára áætlun. Samkvæmt
henni á matvöruframleiðslan að
nema 4 milljónum smálesta árið
1952. Boyd Orr, lávarður, sem áð-
ur var framkvæmdastjóri mat-
vælastofnunar sameinuðu þjóð-
anna, er farinn til Indlands til
ráðuneytis um þessar fram-
kvæmdir. Stjórnendur landsins
tala nú um það, að Indland
verði sjálfu sér nóg með matvæli
eftir þrjú ár. Núverandi fram-
kvæmdastjóri matvælastofnun-
ar sameinuðu þjóðanna, Morris
E. Dodd, heldur að það taki að
minnsta kosti 10 ár, og þurfi þó
bæöi fjárhagslega og tæknilega
hjálp annarra þjóða. 0g þrátt
fyrir það muni þó Indland þurfa
að flytja inn eina og hálfa millj.
smálesta af matvælum árlega,
þó að landið verði sjálfu sér
nóg á þann hátt að það geti
flutt út landbúnaðarafurðir móti
því sem inn þarf aö flytja.
7ftij2cli-bíé
Ógnir óttans
(Darlc Waters)
Mjög spennandi afbragðs vel ;
leikin amerísk mynd.
Merle Oberon
Franchot Tone |
Tomas Mitchell
Bönnuö innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Glcííinii náimgi i
(That is my Man)
BráSsmellin amerísk mynd um j
ævintýri, hesta og veðreiðar. f
Aðalhlutverk:
Don Ameclie
Catharine Mc Leod
Roscoe Karns
Sýnd kl. 5.
iiiiiiiummi iiiiiiiiiiiiiiiiiiiu ooim miiuiiiiiiiiuiiiiiu;
^jannctí'btc...........
LOKAÐ
í húlfan niáiinð
1 vegna swnsarleyfa.!
■ •f>l<lllll(>MIIIIIIIIII«f»r
Hrelnsum gólfteppi, elnnlg
bólstruð húsgögn.
Gólfteppa-
hreinsmiin
Barónsstig—Skúlagötu.
Sími 7360.
Notuð íslenzk
íríraerki
kaupl ég ávalt hæsta verði.
Jón Agnars, P.O. Box 356,
Reykjavik.
MlnningarerÖ.
(Framhald af S. síBu).
væri hans fylgd en tveggja
annarra, þótt gildir væru.
Eg sem þessar línur rita
var nágranni Guðlaugs um
nokkurra ára skeið og kynnt-
ist þá hans sérstöku vinnu-
afköstum. Á kreppuárunum
upp úr 1931 keypti hann stóra
en húsalausa jörð, Signýjar-
staði í Hálsasveit, sem hann
ætlaði sér að urnbæta í fag-
urt stórbýli, enda er þessi
jörð ein af fegurri jörðum
Borgarf j arðarhér aðs, þeirra
er engra hlunninda njóta. En
fólksfæð sveitanna og hin lé-
legu húsakynni, gerðu það, að
verkum, að síðustu ár æfi
sinnar var hann alger einbúi,
þó naut hann lengi vel að-
stoðar hinnar ágætu konu
Ástríðar Þorsteinsdóttur frá
Húsafelli, en hún hafði búið
ásamt manni sínum Jósep G.
Elíesarsyni á Signýjarstöðum
og dvöldu þau gömlu hjónin
þar til húsa.
Guðlaugur átti bústofn góð
an og fór vel með hann, sér-
staklega var hann laginn fjár
maöur og bar gott skyn á
sauðfjárrækt. Hann var skáld
mæltur vel og mun hann oft
hafa látið ferskeitluna
stytta sér einverustundirnar
og langar vökunætur. Guð-
laugur var drengur góður í
raun, en hin síðari ár æfinn-
ar, mun nokkuð hafa borið á
lífsbeiskju í huga hans. Hann
lézt á Landspítalanum 22,
október 1948, 51' árs að aldri.
Kjartan Bergmann.
•nhard ^dordh:
í Wjarzhfíí
54. DAGUR
fyrir. Lars horfði þungbúinn upp til fjallsins. Hverju skyldi
það finna upp á í sumar? Honum kom ekki til hugar, að
Lapparnir létu hann afskiptalausan.
Lars hafði dregið síðustu bjálkana heim meðan harö-
færið hélzt, og það var álitlegur hlaði, sem hann átti. Hann
hafði líka riðið fáein net úr garni, sm hann keypti í Noregi.
Og nú beið hann þess óþolinmóður, að þelinn hyrfi úr jörð-
inni.
Fyrr en varði var allur snjór horfinn úr suðurhlíðum
Marzfjallsins. Það voru komin ísabrot, Marzvatnið var að
verða autt og Hljóðaklettslækurinn ruddi sig. Björkin tók
að laufgast, og svo kom hinn langþráði dagur, er kúnum
í Marzhlíð var hleypt út.
Það var erfitt verk fyrir Birgittu að þvo herbergið, sem
kýrnar höfðu verið í um veturinn. Glugginn var tekinn úr,
og mykju og mold var mokað út um hann, loft og veggir
þvegið með hrísvendi, er dyfið var í heitt vatn. Þegar þessu
var lokið, lét hún gluggann í aftur og tróð heyi utan meö
gluggakistunni, bar inn stóra hrúgu af einivið, er hún lét
á mitt gólf og kveikti í, og lokaði síðan dyrunum vandlega.
Reykinn af einiviðinum lét hún vera í herberginu heilan
dag, og eftir það íannst þarna engin fjósalykt. Lars gat
farið að láta gólf í herbergið.
Lars var áður byrjaður á því að láta gólf í fordyrinu, því
að ylfingurinn hafði verið farinn að þreyta þar listir sinar.
Það var ekki lengur hæga að láta hann grafa sundur gólf-
ið. Á hinn bóginn var ekki ráðlegt að sleppa honum alger-
lega lausum, ef gera átti hann að húsdýri. Aron hafði þegar
fengið að kenna óþyrmilega á tönnum har.s, og Stína litla
þorði alls ekki niður úr rúmi sínu, ef hann var á vakki á
gólfinu. Einfaldast hefði verið að senda hann til þeirra ver-
alda, þar sem úlfurinn og lambið leika sér í sátt og sam-
lyndi. En Lars vildi ekki gefast upp við tilraun sína. Þaö
hlaut að takast að kenna þessu kvikindi betri siði en úlfar
töldu sér að jafnaði hér í jarðríki.
Lars tók það ráð að reka niður staura og festi á þé rengl-
ur, svo sem tuttugu skref frá húsinu. Síðan gróf hann holu
í rnoldarbarð og lét í hana mosa til hlýinda. Loks refti hann
yfir blettinn, sem hann hafði girt. Þarna átti garmurinn að
búa. Börnin gátu óhult horft á hann, eins og þau lysti, en
þeim var stranglega bannað að egna hann eða erta.
Lars hafði þó ekki komið heim með ylfinginn til þess að
J hafa hann í haldi, og það liðu ekki rnargir dagar, áður en
hann eins og gleymdi að loka á eftir sér, er hann gekk frá
honum í stauragirðingunin. Stundu síðar missti hann líka
eins og af tilviljun spriklandi silung í grasið, skammt frá
girðingunni. Börnin lágu á glugganum og biðu þess, sem
nú gerðist.
I Þess var skammt aö bíða, að ylfingurinn sæi smuguna á
girðingunni, og þá skauzt hann líka út. Heimurinn breidai
fangið á móti honum. En þetta var hættulegur heimur, líka
fyrir ylfinginn. Hann hörfaði skelkaður aftur á bak, er sil-
ungurinn tók að sprikla, og um leið urraði hann lágt, og
hárin risu á hryggnum á honum. En þegar hann hafði
sannfært sig um, að silungurinn hafði ekki í hyggju að
ráðast á hann, stökk hann á hann og beit af hausinn.
| Þegar ylfingurinn hafði étið silunginn upp til agna, snuðr-
aði hann um stund í von um að finna fleira ætilegt. Hann
rölti heim að bæjardyrunum, en tók síöan á rás niður að
vatninu.
j Lars beið óþreyjufullur. Þau Birgitta höfðu orðið ásátt um
það, að hann skyldi fá aö fara ferða sinna óáreittur, ef hann
leitaði ekki aftur í bæli sitt. Nú lá við, að Lars sæi eftir
I því að hafa sleppt honum lausum.
| En Lars þurfti ekki að bera kvíðboga fyrir ylfingnum.
Innan lítillar stundar kom hann hlaupandi heim og hvarf
inn í bæli sitt. Þá færðist bros yfir andlit frumbýlingsins.
j Þessi saga endurtók sig dag eftir dag. En svo var þaö einn
( dag, að ylfingurinn fann ekki neinn silunginn. Hann hnus-
aði lengi og leitaði, en fann ekki eitt. Hann gaf því lítinn
gaum, þótt Páll nálgaðist með hendur fyrir aftan bak.
Drengurinn var ekki nema svo sem fjögur skref frá honum,
er hann fleygði silungi rétt fyrir framan hann.
Ylfingurinn var fljótur að hremma silunginn, og hann
.urraði grimmdarlega. Páll stóð kyrr, þótt faðir hans segði
honúrft að færa sig burt, og loks hörfaði ylfingurinn aftur á
bak með bráð sína. Augun skutu gneistum, og -það hefði