Tíminn - 26.07.1949, Blaðsíða 3

Tíminn - 26.07.1949, Blaðsíða 3
155. blað TÍMINN, þriðjudaginn 26. júlí 1949 3 mKnmwmwmwwnwwwmnmmnmwmtmwwnnnmmw • I ÞROTTI R • Meistaruniót Reyhjjavíhur: Þrj ú ný islandsmet sett Aðalhluti meistaramóts Reykjavíkur fór fram á föstudag og Iaugardag'. Þrjú met voru sett í 400 m. grindahlaupi, kringlukasti og kringlukasti beggja handa. Veður var hag- stætt fyrri daginn, en síðari daginn var úðarigning og all- hvasst, en samt sem áður náðist ágætur árangur í flestum greinum. Eftir aðalhluta mótsins hefir Í.R. flest meistara^tig eða 8, K.R. hefir 7 og Ármann 1, en eftir er að keppa í boð- lilaupunum og fimmtarþraut. Fyrri dagur: 200 m. hlaup: 1. Haukur Clausen, í. R., 21.7 sek. 2. Guðm. Lárusson, Á., 22.3 sek. 3. Hörður Haralds- son, Á., 22.4 sek. 4. Finnbjörr. Þorvaldsson, Í.R., 23.5 sék. Eftir þessari keppni var beð ið með mikilli eftirvæntingu, en hvílík vonbrgði. Strax upp úr startinu hægði Finnbjörn á ferðinni og Guðmundur hægði einnig á, en Haukur og Hörður hlupu áfram. Á- stæðan til þess var sú, að skot iæsis bergmálaði í þjóðminja- safninu og Finnbjörn hélt að einhver hefði þjófstarfað og það væri verið að kalla þá til baka. Haukur hljóp mjög vel og skorti aðeins 1/10 á metið. Hástökk: 1. Halldór Lárusson, Á., 1.70 m. 2. Eiríkur Haraldsson, Á., 1.70 m. 3. Þórir Bergsson 1.65. Kúluvarp: 1. Gunnar Huseby, K.R., 16.24 m„ 2. Friörik Guðmunds- son, K.R., 14.29 m„ 3. Vilhj. Vilmundarson, K.R., 14.14 m. Gunnar setti nýtt vallarmet. en gamla metið átti Roland Nielson, Svíþj, 15.92. Nielson átti einnig Norðurlandametið, sem Gunnar bætti fyrir nokkru og var það 16.24 m„ eða sama kastlengd og hann náði núna. 800 metra hlaup: 1. Óskar Jónsson, Í.R., 1:55.5 mín„ 2. Pétur Einarsson, Í.R., 1:58.1 mín„ 3. Þórður Þor- geirsson, K.R., 2.00.2 mín. Óskar hljóp mjög vel og er þetta bezti tími, sem hann hefir náð hér landi. Pétur bætti tíma sinn mikið og er það þriðji bezti tími íslend- ings á þessari vegalengd. 400 m. hlaup: 1. Sig. Björnsson, K.R., 56.1 sek„ 2. Reynir Sigurðsson, í.- R„ 59.0 sek„ 3. Ingi Þorsteins- son, K.R., 59.3 sek. Sigurður setti nýtt met, en gamla metið er Reynir átti, var 57.1. Samkvæmt finnsku stigatöflunni gefur það 854 stig, sem samsvarar 15.5 í 110 m. grindahl. Til samanburöar má geta þess, að á Oslo-leik- unum 5. júlí vannst þessi grein á 56.3 og í landskeppn- inni milli Noregs og Danmerir- ur hljóp fyrsti maður á 56.0 og er hann varamaður í keppn- inni milli U.S.A. og worður- landa. Langstökk: 1. Torfi Bryngeirsson, K.R., 6.68 m„ 2. Magnús Baldvins- son, Í.R., 6.55 m„ 3. Halldór Lárusson, Á„ 6.24 m. Spjótkast: 1. Jóel Sigurðsson, Í.R., 64.13 m„ 2. Halldór Sigurgeirsson,, Á. 54.73 m„ 3. Gísli Kristjáns- son, Í.R., 51.22 m. Seinni dagur: 100 m. hlaup: 1. Finnbj. Þorvaldsson, í,- R„ 10.5 sek„ 2. Haukur Clau- sen, Í.R., 10.6 s k„ 3. Guðm. Lárusson, Á„ 10,7 sek. Finnbjörn náði bezta við- bra#ðinu og varð strax 2—3 m. á undan Hauki, en Guðmund- ur var rétt á eftir honum. Eftir 80 m. hafði Haukur náð Finn- birni, en Finnbirni tókst að Verða brjóstþykkt á undan í mark. Tímamunur var gerð- ur og er það nokkuð hæpið. Tími Finnbjörns er 1/10. betri en íslenzka metið, en með- vindur var of mikill, 3—4 vindstig. Stangarstökk: 1. Torfi Bryngeirsson, K.R., 3.80 m„ 2. Bjarni Linnet, Á„ 3.40 m. 110 77i. grindahlaup: 1. Örn Clausen, Í.R., 15.2 I sek„ 2. Ingi Þorsteinsson, K,- 'R„ 16.0 sek„ 3. Sig. Björnsson. K.R., 16.6 sek. (Framnaia á 6. siðu). Kantelehljómleikar finnsku hjónanna Byrði sorgarinnar lyftir sál- um sumra manna og eykur söng og gleði. Þá, sem þannig eru gerðir, leggja forlögin stundum í einelti, til þess að þjálfa og styrkja hið milda mál listarinnar, svo að þeir geti borið boðskap hreinleik- ans í heimalandinu eða til fjarlægra landa, þegar vættir hafa lokað hallardyrum þess eöa landshlutum, þar sem þúsundir verða að flýja þá, ástkærustu staöina, er forfeð- urnir hafa búið á öldum sam- an. Þeir heyra óminn úr fjar- lægð tímans, kirkjuklukkn- anna úr klaustrinu Valamo, sem hljóma yfir alla skálmöld og hrakviðri stríðsins, og með ! hugprýði og karlmennskuþori i leggur fjöldinn leið sína til ó- J kunnra landa, færandi dögg! táranna 1 tónum og kvæðum i heimalands sins. — Það var fögur stund að hlusta á hina ungu finnsku konu, frú Rin- tala, syngia — og spila þá á hið finnska þjóðarhljóðfæri. „kantele", í Dómkirkjunni á finimrudag síðastl. Herra vígslubiskup Bjarni Jónsson ínnleiddi þennan trúarlega hljómleik með bæn og sálma- söng, og með leiðsögn herra Rintala, sem útskýrði sögu „áaltele" hljóðfærisins, spil- aði frúin fyrsta þáttinn úr „Finnlandia" eftir Sibelius- The mált i Finnlandium sem er finnsk þjóðvísa, hljómaði framúrskarandi vel, og með- höndlaði frúin hljóðfærið eins og Virtuóse, hinir hreinu ljúflings hljómar þessa hljóðfæris eru þýðendur finnsku þjóðarinnar, sem í aldaraðir hefir barizt fyrir frelsi. í söng og vonarbænum og hetjukvæðum hreystinnar. talar „kantele“ hljóðfærið máli hinnar hraustu ágætu finnsku þjóðar í ys og þys dagsins og í stríðsgóli stór- veldanna, þá sé frú Rintale velkomin hingað til landsins - að láta hljóma: „Kantele med toner klara“. Sig. Slcagfield. íslendLngaþættir Sextugur: Guðmundúr Árnason, Bólstað, Steingrímsfirði Guðmundur Árnason er aðslæknir okkar. Eru slíkar fæddur þann 29. maí 1889 að ferðir Guðmundar ótaldar og Bólstað í Steingrímsfirði og engin skrá yfir þá, sem hann varð því sextugur þann dag á þann hátt beint og óbeint á si. vori. | varð til að hjálpa til lífs Foreldrar hans voru Árni og heilsu. Einn veturinn fór Gunnlaugsson og kona hans Guðmundur t. d. 7 slíkar ferð- Kristin Hallvarðsdóttir, sem ir. þá bjuggu að Bólstað. | Um greiðslu fyrir slíkar ferð Fjögurra ára gamall fór ir veit ég ekki, en nær er Guðmundur frá foreldrum sín J mér að halda, að þær hafi um í fóstur til föðurbróður ( oft ekki verið miklar. Og það síns Ólafs Gunnlaugssonar | veit ég með vissu, að það sem þá bj ó að Bassastöðum í skifti Guðmund ekki megtu Steingrímsfirði. Vorið 1910 máli, hver greiðslan var; hon- fluttist Guðm. með fóstra sinjum var það aðalatriði, að um að Kúvíkum í Árneshreppi j geta komið til hjálpar, þar og var þar í 3 ár. 1913 réðist sem hjálpar var þörf. Eftir að E.s.,Brúarfoss’ fer frá Reykjavík fimmtu- daginn 28. þ. m. til Gautaborg- ar og Kaupmannahafnar. d^œndí ttri Gætið þess að hirða og verka vel allar húðir og skinn, er til falla á búum yðar og afhenda þær Kaup- félögunum til sölumeðferðar. Reynslan mun hér eftir sem hingað til færa yðui sanninn um það, að með því móti fáið þér hagstæð- ast verð. £aimkan4 foi AatnViHnuýélaga E.s. Lagarfoss fer írá Reykjavík sunnudag- inn 31. júlí til vestur- og norð- urlandsins. Viðkomustaðir: Patreksfjöröur, ísafjörður, Siglufjörður, Akureyri, Húsavík. H.f. Eimskipaféiag íslands Httbmiíi Tmann hann vinnumaður til séra Böðvars Eyjólfssonar í Árnesi og var hjá honum í 2 ár. ÁiúÖ 1915 fluttist Guðmund ur að Naustvík í Árneshreppi og byrjaði þar búskap. 1916 fluttist Steinunn Guðmunds dóttir frá Gíslabala til hans. Voru þau þá heitbundin. Hafa þau siðan búið í Naustvík og eignast 9 börn, sem öll eru á lífi nema eitt, 6 dætur og 2 synir. Þetta er þá í stuttu máli 60 ára lífsferill bóndans í Naust- vík. Fljótt á að.líta ósköp fá- brotin og lík því sem almennt gerist og sumum kann að finnast óþarft að rifja upp og rekja. En „hver einn bær á sína sögu“, stendur þar, og svo er hér. Ekki hefir Guðmundur þó komizt til mannvirðinga, eft- ir því sem almennur skiln- ingur er lagður í það orð. Hann hefir ekki verið hrepp- stjóri, ekki oddviti og ekki set ið í hreppsnefnd og yfirleitt ekki verið kosinn til opinberra trúnaðarstarfa. Hvað er þa merkilegt um manninn? kann einhver að spyrja, sem lítið þekkir til. En það er til, að menn komist.til virðingar, þó þeim hafi ekki hlotnazt neitt af þessu. Og það þeirra virðinga, sem öllum mannvirð ingum er haldbetra. Og það er einmitt það, sem Guð- mundi hefir tekizt. Hann á óskiftan vinarhug og virð- ingu hvers einasta sveitunga síns og meira þó. Strax á ungdómsárum sínum tókst honum að vinna sér hylli sinna samsveitunga í Kald- rananeshreppi, þar sem hann ólst upp, svo að hann á þar alla að vinum, sem ólust upp með honum og eru ofar foldu Það hefir orðið hlutskifti Guðmundar síðan hann kom í þessa sveit, að veita mönn- um meiri hjálp og fyrir- greiðslu, heldur en dæmi eru til um einn mann annann. Strax þegar hann kom hér, ungur maður, var fljótlega leitað til hans, um þau ferða- lög, sem erfiðust þóttu og skjótlegast þurfti að leysa af hendi. En það voru læknis- vitjanir og meðalaíerðir inn á Hólmavík. Voru til þeirra ferða valdir beir menn, sem bezt var treyst um þol og áræði, því yfir heiði og há- fjöll var að fara og ekki spurt um veður eða færi, þegar mikils þurfti við. Var það held ur ekki á færi neinna auk- visa, að fylgjast með hinum ötula ferðagarpi, Magnúsi Péturssyni, sem þá var hér- Guðmundur /ór að búa í Naustvík, kom það í hans hlut að ferja feiðamenn yf- ir Reykjarfjörð, þegai- peir áttu leið þangað, sem oft var á þeim árum, bæði í verziun- arerindum og annað. Ekkl dróg úr þeim ferðum eftir að læknir kom í héraðið og sett ist að a Kúvíkum og sim- inn var lagður þangað, en þar var eina símstoo sveit- arinnar í mörg ár. Á tíma- bili naut Guðmundur lítils- háttar styrks til þessara ferju starfa, auk þess sem hver, er fluttur var, átti að greiða lítilfjörlegt gjald. En þetta náði til fæstra ferjumanns- ára Guðmundar og þá mun ferjutollurinn ekki alltaf hafa verið greiddur. Varð hon um þetta því lítil búbót fjár- hagslega, en mikið erfiði, því oft var ekki spurt að ástæð- um þegar ferjumaðurinn var kallaður. Á sama hátt hefir Guðm. si og æ verið í þjónustu sinna sveitunga á sjó og landi á svo margvíslegan hátt. en aldrei hefir það á honum heyrst að þetta væri ekki alveg sjálf- sagt. Hver fyrirhöfn og hjálp hefir verið af hendi látin með þeirri hjálpfýsi og hjartahlýju, sem fágætt er. Hafa þau hjón verið svo sam- hent sem bezt getur verið og eins þeirra ágætu börn, eft- ir að þau komust upp. Nautsvík er erfið jörð og erfitt að gera hana að rækt- arbýli í þeim stíl, sem menn nú hugsa sér bújarðir. Allar ferðir, sem ekki eru farnar á sjó liggja um erfitt bratt- lendi. Gildir þar einu máli, hvort farið er til heyskapar á tún eða engjar, til hirð- ingar sauðfjár, aðdrátta eða terðalaga, því undirlendi er þar ekkert, en yfir bænum eru hin erfiðu Naustvíkur- skörð. En þó finnst mér allt- af viðkunnanlegt í Naustvík. Framundan bænum er Réýkj arfjörðui’inn oft blækyrr með hin háu og tignarlegu 'ijöll sunnan fjarðarins, speglandi á spegilsléttum haffletinum. Kyrrt er þar, hlýtt og un- aðslegt í hvömmum og hlíð- um á mildum vor- og sum- ardögum. Þarna heíir öuð- mundur búið í 34 ár og 'bún- ast vel, þegar á allt er litið. Og ég hygg að hann tileinki sér oft þau orð, sem skáldin hafa lagt Gunnari á Hlíðar- enda í munn: „Hér vil ég una æfi minnar daga, alla sem Guð mér sendir“. Búskapur Guðmundar hefir (Framhaid á 7. slðu)

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.