Tíminn - 31.03.1950, Síða 6

6
TÍMINN, föstudaginn 31. marz 1950
73. blaff
TJARNARBÍD
í hamingjnleit
(The Searching Wind)
Afarfögur og áhrifamikil ný
amerísk mynd. Myndin sýnir
m. a. atburði á Ítalíu við valda-
töku Mússólíni, valdatöku naz-
lsta í Þýzkaiandi og borgara-
styrjöldina á Spáni.
Aðalhlutverk:
Raibert Young
Sylvia Sidney
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
N Ý J A B í □
Á háimn
braníum
(Nightmare Alley)
Áhrifamikil og sérkennileg ný
amerísk stórmynd.
Aðalhlutverk:
Tyrone Power
Coleen Grey
Joan Blondell
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum yngrl en 16 ára
GAMLA Bí□
Stúlkan á strönd-
inni
Spennandi og einkennileg, ný
amerísk kvikmynd.
Aðalhlutverk:
Joan Bennett
Robert Ryan
Charles Bickford
Aukamynd:
„Follow That Music"
með Gene Krupa
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn
Humoresque
Stórfengleg og áhrifamikil, ný
amerlsk músikmynd.
Sýnd kl. 9.
Hættnleg kona
Sprenghlægileg og spennandi
amerísk gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Joan Bennett,
Adolphe Menjou,
Victor Mature.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
I Sýnd kl. 5 og 7.
• -.o—<>_>—O—
Erlcnt yfirlit
(Framhald af 5. síðu.)
280 milljónir króna árlega til að
reka starfsemi sína, og hann hefir
þá sérstöðu, að hann á ekki að
gera grein fyrir gjöldum sínum
eða leggja fram kvittanir. í reikn-
ingum ríkisins er þetta framlag
kallað ..sérstök útgjöld ríkisstjórn-
arinnar" og enginn fær nokkurn
tíma að vita, hvað í því felst.
DAGLEGT STARF ÞESSARA
manna er kannske ekki jafn æv-
intýralegt, en engu síður þýðing-
armikið, og flestir hugsa sér. Einn
„majórinn" kemur ef til vill í her-
gagnaverksmiðju, þar sem leyni-
leg vopnaframleiðsla er, og nokkr
um dögum seinna má lesa í biöð-
unum, að nokkrum verkamönnum
þar hafi verið sagt upp starfi. Eða
ef til vill kemur einn þessara
starfsmanna út á flugvöllin við
London til að hafa tal af útlend-
um ferðamanni, sem er að koma
til landsins. Daginn eftir flytja
blöðin þá frétt, að grunsamlegum
ferðamanni hafi verið neitað um
iandvistarleyfi.
Starfsliði leyniþjónustunnar er
boðið að sýna grunsamlegum
mönnum alla þá mýkt og lipurð,
sem unnt er. Því til skýringar er
saga sú, er hér fer á eftir:
Borgaralega klæddur maður
stöðvaði eitt sinn sjómann nokk-
urn á götu í London (það er al-
gengt að sjómenn séu notaðir til
njósnarstarfa) og ráðlagði honum
að hverfa aftur til skips. Sjómað-
urinn, sem var njósnari, var þess
fullviss, að hann ætti hér tal við
mann úr leyniþjónustunni og
sneri við, en þegar hann var þess
ekki var, að sér væri lengur veitt
eftirför, hætti hann við að fara
um borð i skipið. Síðdegis næsta
dag var hann aftur stanzaður á
götu og beðinn að hverfa, nokkru
Skveðnara en hinn fyrri daginn.
Það er ekki ofmælt, að einhvers-
I Englíngar á villi t
götnm
Efnismikil og eftirtektarverð
sænsk stórmynd sem tekur til
meðferðar vandamálið um vax
andi afbrotahneigð vmglinga.
Aðalhlutverk:
Sonja Wigert
Anders Henrikson
George Fant
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
< »—n —n —r_n_n_, mmummummvm' >
Siml 81936.
Dalalíf
Stórfengleg sænsk mynd,
byggð á frægri sögu eftir Fred-
rik Stron.
Aðalhlutverk:
Eva Dalbeck
Edvin Adolphsson
Karl Henrich Fand.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
staðar í öðrum löndum hefði hann
verið handtekinn og dæmdur.
ÞAÐ ORÐ LIGGUR Á, að Silli-
toe sé ágætur foringi leyniþjón-
ustunnar. Hann hefir dugnað og
hvatleik til að skjótast milli Eng-
lands, Hong Kong, Afríku, Ástralíu
og Kanada og vera jafnan þar sem
þarf á réttri stundu. Hann er góð-
látlegur maður, tröll að vexti, ná-
lega tveir metrar. Það er sagt að
hann unni börnum og hundum, sé
vel að sér í golfíþróttinni og virð-
ist ekki vera nema Jimmtugur, þó
að hann sé sextíu ára. Það er
líka sagt, að hann láti sér fátt fyr-
ir brjósti brenna, sé óþreytandi og
slunginn og geti verið vægðarlaus
ef þvi er að skipta. Hann er þvf
ekki neitt iamb að leika við fyrir
þá kjarnorkunjósnara. sem enn
kunna að vera að verki í Bret-
landi.
Anglýsmgasfml
Tímans
er 81300.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Gimsteinabrúðan
(Bulldog Drummond at Bay)
Afarspennandi ný amerísk leyni
lögreglumynd frá Columbía'.
Aðalhlutverk:
Ron Randell
Anita Louise
Bönnuð börnum
Sýnd kl. 7 og 9
Rfml' Ö1R4
TRIPDLI-BÍÖ
Sígaunastúlkan
Jassy
(JASSY)
Ensk stórmynd í eðlilegum lit-
um, gerð eftir skáldsögu Norah
Lofts.
Sýnd kl. 7 og 9.
Dick Sand
Skipstjórinn 15 ára.
Hin skemmtilega og ævintýra-
ríka mynd.
Sýnd kl. 5.
Slmi 1182.
Aldrei gleymist
Austurland
(Framhald af 4. síðu.)
grafar. Hitt gæti vakið til
umhugsunar, hvers vegna svo
mörg skáld eru fædd á ára-
tuginum 1870—80, en tiltölu-
lega fá 1880—90. Á það má
benda, að kynslóðin 1870—80
er kynslóð Helga sjálfs, og
hann líklegri til að ná til
hennar fremur en til hinna
síðari kynslóða, að sínu leyú
eins og honum kunna að hafa
verið hægari heimatökin í
Loðmundarfirði og þvi hafi
hann tiltölulega fleiri þaðan
en annars staðar frá.
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laogaveg 65, sími 5833
Heima: Vitastíg 14.
WILLY CORSARY:
72. dagur
Gestur í heimahúsum
var búin að grafa upp öll leyndarmál. En hvað gerði það til?
Sabína var ólíkleg til þess, að álasa honum fyrir þetta.
Kannske hafði hún fengið þarna ágætt efni í skáldsögu.
— Ég hitti hana í Hendaye í fyraa, sagði hann. Ég bjó í
stóru gistihúsi, en hún í einhverju mötuneyti. Við kynnt-
umst niðri á baöströndinni, lágum þar samán í sólbaði og
I íórum á skemmtistaði á kvöldin. Loks taldi ég hana á að
ifytja til mín í gistihúsið, og þar sagði ég, að hún væri kon-
'an mín, nýkomin....
— Snjallræði, sagði Allard, dálítið óþolinmóðlega. En þú
'hefir samt ekki sagt henni, að þú værir Allard Elsting, for-
stjóri Nemófaverksmiðjanna?
— Jú, svaraði Felix. Það var einmitt það, sem ég sagði.
Allard þagði litla stund. Tveir eldrauðir dílar sáust í kinn-
u.m hans.
— Jæja.... Og svo? sagði hann. Ég hélt, að gort væri
ekki meðal ókosta þinna. En mér hefir missézt.
Röddin var kuldalega, og það leyndi sér ekki, að hann var
reiður.
— Ég var alls ekki að mikla sjálfan mig, Allard, sagði
í'elix hógværlega. Ég sagði þetta aðeins í fullkomnu granda
leysi. En það getur þú líklega ekki skilið.
Það var eitthvað I hreimnum, sem skyndilega minnti á
ásakanir ínu.
— Eg skal samt reyna að skilja það, sagði hann þurrlega.
— Svona byrjaði það. Einhver af fyrstu dögunum, sem
við vorum saman, sagði ég við hana: Það er eitthvað í fari
þínu, sem minnir mig á ínu. Og þetta var ekki nema satt.
Ekki í útlitinu samt, heldur augnaráði hennar og orðavali..
ég á við ínu, eins og hún var í gamla daga.... Hún spurði:
Er það kona þín? Og þá sagði ég já. Þetta var náttúrlega
ekki annan en glens.... eða ég veit ekki hvað.... Þetta
sagði ég að minnsta kosti.
Hann hafði litið undan, svo að Allard sá aðeins á vang-
ann á honum.
r
— Svo byrjaði það. Seinna færði hún konuna mina í tal
aftur, og ég lét eins og ekkter væri. Þetta var ^kki annað en
gletni. Því er nú einu sinni svo farið um suma, að þeim
þykir gaman að brellum — aðrir eru frábitnir slíku. Henni
var líkt farið og mér. Hún hefir sjálfsagt þegar grunað mig
um græsku. Þess vegna hefir hún komið til þín — undir því
yifrskini, að hún væri að skoða verksmiðjurnar. Hún sagði
það oft, að henni væri ekki eins mikil forvitni á neinu og
duttlungum og uppátækjum fólks. Öllu slíku viðaðai hún bók
staflega að sér, líkt og aðrir safna frímerkjum eða gömlum
peningum.... Ég hefi áreiðanlega komizt í safnið hennar.
Hún þráspurði mig um allt, sem fyrir mig hafði borið, og
ég svaraði alltaf fyrir þinn munn.... Ég hafði mikla
skemmtun af þessu. Flestum hefir sjálfsagt einhverntíma
dottið í hug, hve skringilegt það væri, ef fólk áliti allt í
einu, að þeir væru allt annar maður en raun er á. Þetta var
einhver leikaraskapur af því tagi.... ef þú skilur það.
Eftir á gat ég ómögulega fengið mig til þess að segja henni
sannleikann.... Hann þagnaði, en bætti svo við: Ég skal
segja ínu alla söguna, ef þú villt....
Allard varð seinn til svars. Hann þagði lenggi, og Felix
fór að leita í huga sínum að einhverju, sem hann gæti sagt.
En loks rauf Allard þögnina, og Felix leit undrandi upp, þeg
ar hann heyrði raddhreiminn.
— Nei. Það myndi aðeis gera illt verra.
— Hvers vegna?
— Væri ég í sporum ínu, sagði Allard hugsandi, myndi
jþessi saga aðeins vekja tortryggni mína að nýju, fyrst hún
trúði því, sem henni var sagt upphaflega. Þessi frásögn þín
hljómar ekki sennilega. — Hann hvessti augun á bróður
sinn. — Finnst þér ekki sjálfum, að hún sé dálítið skrítin?
Hann var mildari í orðum en Felix hafði búist við, og hon-
um datt ekki undir eins í hug viðeigandi svar. Það var ekki
spurningin sjálf, sem hann furðaði sig á, heldur hljómur-
inn í röddinni. Hann hafði átt von á hörðum ákúrum og
þungum dómum, eins og hann átti að venjast af hálfu
Allards — gat jafnvel ímyndað sér, að hann stæði upp og
gengi þegjandi brott og talaði aldrei framar við hann auka-
tekið orð.
Nú var eins og einhverjar vöflur væru á Allard. Hann
virtist varla vita, hvað hann átti að segja. Hann vildi sýni-
lega kynnast þessu máli til hlítar, og það fékk talsvert á
Felix, því að hann vissi, að Allard myndi aldrei geta skilið
þetta glettnisbragð á réttan hátt. Sjálfur sagði hann aldrei
ósatt, og sízt af öllu myndi hann hafa skrökvað í algerðu
tilgangsleysi. En augnaráð hans bar vitni um það, að hann
reyndi af fresmta megni að átta sig á þessu furðulega fram-