Tíminn - 28.09.1950, Síða 6

6.
TÍMINN, fimmtudaginn 28. september 1950.
213. blað.
Símt 81936
Ástartöfrar
Norsk mynd alveg ný, með
óvenjulega bersöglum ástar-
æfintýrum. Byggð á skáld-
sögu Alve Mogens og hefir
vakið geysimikla athygli og
er enn sýnd við metaðsókn
á Norðurlöndum.
Sýnd kl. 9.
Rödd samvizkunnar
(The small voice)
Afburða spennandi ensk
sakamálamynd.
Sýnd kl. 5 og 7.
TRIPOLI-BÍÓ
R E B E K K A
Amerísk stórmynd, gerð eftir
einni frægustu skáldsögu
vorra tíma, sem kom út á
íslenzku og varð metsölubók.
Myndin fékk „Academi
Award“ verðlaunin fyrir bezt
an leik og leikstjórn.
Aðalhlutverk:
Laurence Oliver,
Joan Fontaine,
George Sanders.
Sýnd kl. 5 og 9
Simi 1182.
•iimtiiMimiMiMitMiiiiKiMiiMMmiiiiiiiaiiiiiaHuiii
lllilllllllllllllIIIII•ll•••lllllllllllllll■l•lllll■lllll■l■■IU
NÝJA BÍÓ
ÓVARIN BORG
Hin ógleymanlega ítalska |
stórmynd, gerð af hinum |
mikið umtalaða Roberto f
Rosselini.
Aðalhlutverk:
Anna Magnani,
Aldo Fabrizzi.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9.
Ævintýri á fjöllum
Hin skemmtilega íþrótta og I
músíkmynd, með skauta-f
drottningunni,
Sonja Henie.
Sýnd kl. 5.
BÆJARBIO
HAFNARFIRÐI
MÓÐURÁST
Afar áhrifamikil og vel leik- j
in þýzk mynd.
Aðalhlutverk:
Zarah Leander
Hans Stuwe
Sýnd kl. 7 og 9.
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutryggingum |
VLnsamlegast
greiðið
blaðgjaldið
til inuheimta-
manna
vorra.
TIIHINn
llllllllllllllllllllll■lll■lll•lllll•lllllmlllllllllM■lll■llllllltl
Austurbæjarbíó |
Þetta allt og Itimna I
ríki líka
Vegna mikillar aðsóknar i
verður þessi ágæta kvikmynd I
sýnd enn í kvöld kl. 9.
Óli uppfynd-
ingam&ður
Sprenghlægileg dönsk gam-
anmynd með hinum afar vin
sælu grínleikurum
Litla og Stóra.
Sýnd kl. 5 og 7.
TJARNARBIO
Margt getur
skemmtilegt skeð
(Der Gasman).
Srenghlægileg þýzk gaman-
mynd.
Aðalhlutverk: Hinn frægi
þýzki gamanleikari
Heinz Riihmann.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
BEZTU ÁR
ÆVINNAR
(The Best Years of Our |
Lives) |
Hin tilkomumikla og ógleym |
anlega kvikmynd.
Frederic March
Myrna Loy
Dana’ Andrews
Teresa Wrigth
Virginia Mayo
Sýnd kl. 5 og9.
HAFNARBÍÓl
Fósturdóttir
götunnar
(Gatan)
Ný sænsk stórmynd byggð á
sönnum atburðum.
Aðalhlutverk:
Maj-Britt Nilson,
Peter Lindgren.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Vatnsþéttir lampar og raf-
lagnir.
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI h. f.
Laugaveg 79. — Sími 5184
N
Gerizt
áskrifendur.
Askriftarsími:
2323
TIMINN
Útvarpið osí
íslenzk tónskáld
(Framhald af 3. síOu.j
koma söngvum sínum á fram
færi, svo að þeir geti auðg-
að aðra að saklausu yndi eitt
hvað í líkingu við það, er þeir
sjálfir nutu við að glíma við
hin erfiðu en jafnframt heill-
andi viðfangsefni.
IV.
Setjum svo, að eitthvert ís-
lenzkt tónskáld eigi, þó eigi
væri nema eitt einasta lag,
sem hlyti almenningshylli og
þjóðin tæki að sér sem sína
eign. Hver fær talið það gagn,
er af þessu eina lagi hlytist
eða það yndi, er það mundi
veita til mikils fjölda fólks,
eigi aðeins skamma hríð, held
ur öld eftir öld? Mér er nær
að halda, að í einu lagi, er
slíka hylli flytti, fælist í raun
inni nægilegt afrek heillar
mannsævi, þó engu öðru væri
til að dreifa. Enginn höfund
ur veit, hvað muni ná almenn
ingshylli af hans verkum eða
hvort yfirhöfuð nokkurt
þeirra. En sá aðili, sem lík-
legastur er til að veita útrás
andlegum verðmætum eins
og íslenzkum tónverkum, sem
flest eru smálög, má alls ekki
liggja á liði sínu. íslenzka
menningarviðleitni má ekki
sama sem þegja í hel og allra
sízt má útvarpið sýna tóm-
læti í þeim efnum, og allra
sízt, er í hlut á list allra lista,
sönglistin. íslendingar hafa
samið lög, sem eru á flestra
vörum og hafa veitt ómetan-
legu yndi fleiri íslendingum,
en á verði tölu komið. Vissu-
lega er íslendingum ætlað að
auka við þau verðmæti sí og
æ. Og sá aðili, sem bezta að-
stöðu hefir til að hlynna að
íslenzkum tónskáldum og ís-
lenzkum menningarverðmæt-
um á sviði söngsins má ekki
bregðast sinni skyldu. Þjóðin
á kröfu til þess, að útvarpið
sofi ekki eins værum svefni
hér eftir og hingað til. Það
á að vera einskonar vökumað-
ur þjóðarinnar, eða gegna
réttara sagt köllun vöku-
mannsins, sem aldrei lætur
sig henda að sofa yfir sig.
26.9. 1950.
Allt til að auka
ánægjuna
Norðanhúsgögnin komin. —
Borðstofustólar, 2 gerðir. —
Borðstofu- og stofuborð,
spónlögð og stækkanleg. -
Dívanar í breiddum frá 70
cm. til 110 cm., o. fl. o. fl. —
VERZLUN INGÞÓRS
Selfossi, sítni 27.
í

iti
ÞJÓDLEIKHÚSID
Fimmtud. kl. 20.00.
ÓVÆNT HEIMSOKN
Föstudag
ENGIN SÝNING
Laugard kl. 20
ÓVÆNT HEIMSÓKN
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 13.15 til 20.00. Sími 80000.
JðKN KNITTEL:
FRÚIN Á
GAMMSSTÖÐUM
---- 115. DAGLÍR -
hurð skellt. Og andartaki síðar var önnur hurð opnuð og
skellt að stöfum jafnskjótt. Síðan heyrðist talsverð há-
reysti. Einhver stundi, líkt og hann væri helsjúkur. Svo
heyrðist vatn fossa úr krana. Enn var dyrum lokið upp.
Þetta var mjög óhugnanlegt. Anton Möller vafraði stynjandi
og hóstandi til herbergis síns.
Gottfreð kófsvitnaði. Teresa settist framan á, stóð upp
seint og þunglamalega og gekk í áttina til dyranna. Gott-
freð gekk í veg fyrir hana.
— Leyfðu mér að komast út! æpti hún.
Hann þokaði sér til hliðar og horfði á eftir henni, er hún
studdi nábleikri hendinni á eikarhandriðið við stigann.
XXXVIII.
Teresa fór inn í baðherbergið og þvoði sér. Síðan háttaði
hún. Dyrnar milli hjónaherbergjanna stóðu opnar, en það
' heyrðist hvorki hósti né stuna í herbergi manns hennar. Hún
j lá grafkyrr í myrkrinu og þorði varla að anda. Hún hugsaði
: skýrar en nokkru sinni áður, og öll skilningarvit hennar voru
miklu næmari en endranær. Hún heyrði greinilega, er næt-
urgolan lék við blómin utan við gluggann. Það brakaði lágt
í bjálkum þessa gamla húss. Uppi í herbergi Gottfreðs var
einhver hreyfing. Kötturinn var á harðahlaupum eftir mús
frammi í ganginum.
Hún sá sjálfa sig á ferli í þorpinu. Hún var svartklædd —
ekkja, frjáls kona. Kona, sem loks gat sjálf skapað sér
ævikjör. En fyrir eyrum hennar hljómaði sífellt sama orð-
ið: Tukthúslimur! Þetta orð hafði kallað fram minningarn-
ar frá bernskuárum hennar. Unglingsárin liðu henni fyrir
hugskotssjónir, hvert smáatriði. Henni fannst sem sál föð-
ur síns, morðingjans, væri á sveimi í kringum sig.
— Já, hugsaði hún. Sumir ógna og hóta — tala um að
ráða óvini sina af dögum. En hjá mér fylgir athöfn hugsun.
Ég hefi aldrei ógnað neinum. En ég hefi ráðið mann af dög-
um. í mér býr þróttur þess, sem þorir. Nú hefni ég alls þess
ranglætis, sem ég hefi verið beitt. Etienne-Marinó! Barn
mitt skal bera nafn föður mins, og enginn skal fá að vita
sannleikann. Þetta leyndarmál skal ég varðveita í fylgsnum
huga míns, og þetta leyndarmál skal tengja Gottfreð við
mig til æviloka.
— Teresa! heyrði hún mann sinn allt í einu segja veikum
rómi. Og svo aftur nokkru hærra: Teresa! Teresa! Kona!
Svitinn hnappáðist á enni hennar og höndum. Hana hafði
aldrei grunað, að slík kvöl og örvænting gæti búið í mann-
legri rödd.
— Teresa! Komdu!
— Hvað er að? kallaði hún úr rúmi sínu.
Ekkert svar. En hún heyrði, að hann stundi. Hún fór fram
úr, lét á sig inniskó og gekk inn til hans. Það var ljós í her-
berginu. Hún sá mann sinn sitja 1 náttskyrtunni á rúm-
stokknum. Það var hræðilegt að sjá hann, og augu hans
hvörfluðu fram og aftur um herbergið, unz hann varð þess
loks var, að hún var komin inn.
— Ég hélt, að þú stígir ekki fæti þínum hingað framar,
sagði hann veikum rómi, eins og kvartandi barn. Mér iíður
illa. Ég hefi selt upp, hvað eftir annað, en nú get ég ekki
einu sinni selt upp lengur.
— Leggstu út af, sagði hún. Þá skánar þér. Og hvers vegna
er ljós á svona möfgum lömpum? Ég fæ ofbirtu í augun.
Hún slökkti á ljósakrónunni, en lét lifa á borðlampanum.
— Ég neyddist til þess að drekka mikið — það er satt,
stundi hann. Og ég borðaði líka mikið. En að ég yrði svona
— það datt mér ekki í hug.
Hann gat í rauninni ekki haldið sér uppréttum, en reyndi
þó af fremsta megni að sitja beinn.
— Ég var í slæmu skapi, þegar ég kom heim, hélt hann á-
fram. Og það, sepf ég sagði, voru reiðiorð, Teresa. En þú
ættir ekki að veraLhjá drengnum svona fáklædd, vina mín
.... Æ — mér líður hræðilega illa.... Ég veit ekki, hvað er
að mér. En ég er fárveikur.
Hann slengdist á aðra hliðina á rúmstokkinn. En snögg-
lega reisti hann sig upp aftur.
— Fljótt! Nú sel ég upp! Þvottaskálina! Fljót, elsku
Teresa!
Teresa lét vatn í þvottaskál, er hún setti við rúmstokk-
inn. Hann seldi uþp. Það lá við, að henni yrði flökurt líka.
Loks hneig hann út af máttvana, og hún lyfti fótunum upp
í rúmið og fór með skálina inn í baðherbergið. Þar tæmdi
hún hana, skolaði hana innan og fór aftur með hana inn tii