Tíminn - 17.03.1951, Qupperneq 6

c.
TÍMINN, lauerardaginn 17. marz 1951.
64. blað.
Holdið er veikt
(Djævelen í kroppen)
Frönsk verðlaunamynd, sem
sýnd hefir verið við mikla
aðsókn í Evrópu og Ameríku.
Aðalhlutverk:
Micheline Preb,
Gerard Philips.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Puradís eyðimerk-
urinnar
Marlene Dietrich
Charles Boyer
Sýnd kl. 9._
Tumi litli
Hin bráðskemmtilega am-
eríska mynd eftir skáldsögu
Mark Twain.
Sýnd kl. 5 og 7.
NÝJA BÍÓ
Stigamallurinn
Svart Bart
(Black Bart, Highvayman)
Ný amerísk æfintýramynd í
eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Dan Duryca
Yvonne De Carlo
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
BÆJARBIO
HAFNARFIROI
Vinur Indíánanna
(The last round-up)
Afarspennandi amerísk kú-
rekamynd.
Aðalhlutverk:
Gene Autry
Jean Heather
The Texas Rangers syngja
og undrahesturinn Cham
pion leikur í myndinni.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Bergnr Jónsson
Málaflutnlngsxkrtfstsfft
Laugaveg 65. Síml 5833.
Hetma: Vltaatlg 14.

Smi.lAjusigJO&uAjuáA. elu tfejtaAJ
0Coz/eUí$ur%

Rafmagnsofnar, nýkomnir
1000 wött.
Sendum í póstkröfu.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H.F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
Austurbæjarbíó
; Frumsúkgastúlkan
III. og síðasti hluti.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Ócirðir í Texas
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5 og 7.
ÍTJARNARBÍÓ
Quartet
Fjórar sögur eftlr Somerset
Maugham. — Sýnd vegna eft
irspurna
kl. 9.
Tápmikill drengnr
og tryggur huntlur
(The Son og Rusty)
Bráðskemmtileg amerlsk
mynd um tápmikla drengi,
vitra hunda og smábæjar-
slúður.
Aðalhlutverk:
Ted Donaldsson
Stephen Dunne
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
GAMLA BÍÓ
Ma^rin frá Orleans
(Joan of Arc)
Sýnd kl. 5 og 9.
Þrumufjjallið
Kúrekamynd með Tim Holt.
Sýnd kl. 3.

HAFNARBÍÓ
Ástarbréf
(Love Letters)
Amerísk stórmynd.
Jennifer Jones
Joseph Cotten
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
ELDURINN
gerir ekki boð á undan »ér.
íeir, sem eru hyggnJr,
tryggja atrax hjá
Samvinnutrygrglnsum
Aakriftarsínafi
TININH
ISIS
Gerlzt
áakrifeadnr-
VIÐSKIPTI
HÚS • (BÚÐIR
LÓÐIR • JARÐIR
SKIP • BIFREIÐAR
EINNIG-
Vcrðbrcf
Várryggingar
Auglýsingastarfscmi
FASTEIGNA
SÖLU
MIÐSTÖDIN
Lækjargðtu
10 B
SÍMI 6530

Gnðm. Ilannesson
(Framhald af 3. síðu.)
lengst af góða hesta og var
einn af stoínendum hesta-
mannafélagsins í Siglufirði.
Guðmundur Hannesson tók
mikinn þátt í félagslífi í
Siglufirði. Hann var í Fram-
sóknarfélagi Siglufjarðar og
lengi í stjóm þess og form,
fulltrúaráðs þess. Hann var
stofnandi Vestf'rðingafélags í
Siglufirði, það félag vinnur
að ýmiskonar menningar-
starfsemi í bænum sem og önn
ur átthagafélög þar, stofnandi
Rotaryklúbbs Siglufjarðar
var hann og meðlimur allt
þar til hann flutti frá Siglu-
firði. Öll þessi félagasamtök
ásamt bæjarstjórn S'glufjarð
ar héldu Guðmundi Hannes-
sýni og fjölskyldu hans heið-
urs- og kveðjusamsæti áður
en fjölskyldan flutti frá
Siglufirði. Stóðu hóf þessi
fjögur kvöld. Af þessu má sjá
hug Siglfirðinga til fyrsta
bæjarfógeta síns, þegar kvatt
var og upp var gjört.
Þeir, sem 1 fað hafa aldar-
fjórðung í Siglufirði vita að
fjörðurinn okkar er byggð
andstæðnanna, — hamslaus
veðurofsinn getur í dag fyllt
fjörð og dal en á morgun er
komið logn — og aftanskin
miðnætursólarinnar á júní-
kvöldi er hvergi fegurra.
Þegar ég, á sjötugs afmæli
Guðmundar Hannessonar,
sendi honum mínar inn:leg-
ustu árnaðaróskir ásamt
þakklæti fyrir unnin störf í
þágu Siglufjarðar, þá bið ég
þess, að æv.kvöld hans megi
líkjast sem mest siglfirzka
vorkvöldinu, þegar miðnætur
sólin baðar allt.
Staddur í Reykjavík 17. 3.
Jón Kjartansson.
•»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Aniia Pctnrsdóttir
eftir H. Wiers-Jensen
Leikstjóri Gunnar Hansen.
Sýning í Iðnó annað kvöld
kl. 8.15. Aðgöngumiðar seldir
kl. 4—7 í dag. Sími 3191.
Ragnar Jónsson
hæstaréttarlögmaður
Laugaveg 8 — Siml 7752
Lögfræðistörf og eignaum-
sVsIa.
í
ÍÍv

WÓDLEIKHÚSID
Sunnudag kl. 20.
Frumsýning:
Heilög' Jóhanna
eftir Bernard Shaw,
sem gestur í aðalhlutverki:
ANNA BORG
Leikstjóri: Haraldur Björnsson.
Mánudag kl. 20.00
2. sýning
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13.15—20.00 daginn fyrir sýning
ardag og sýningardag.
Ósóttar pantanir að fyrstu
sýningu verða seldar kl. 1,15.
Teklð á móti pöntunum
Síml 80000.
Cjina ^JCauA:
SKIPS-
LÆKNIRINN
59
Stefansson var fagnað mjög ákaft, er hann kom í salinn,
og hljómsveitin spilaði sérstakt fagnaðarlag honum til
heiðurs. En Stefansson hélt, að verið væri að fagna Frið-
liku von Mergentheim, sem gekk við hlið hans í skarti sínu
og himneskri fegurð. Indverska sjalið var vafið þétt að
líkama hennar, en axlirnar voru berar og armar. Yfir fölu
andliti hennar titraði skarður silfurmáni.
Skipherrann bauð Friðriku upp og hóf dansinn. Eftir
fáar mínútur dönsuðu bókstaflega allir, ungir og gamlir.
Margar konur voru með grímur, og í skjóli dularklæða sinna
voru þær djarfari og frjálsari í framkomu en endranær.
Auk þess höfðu flestir sopið drjúgum kampavín og þótti
gott að hreyfa sig eftir þriggja daga slór á skipinu.
— Ég vil dansa líka, sagði Lovisa Klemens við Tómas.
Það stoðaði ekki, þótt hann færðist undan og bæri því
við, hve lélegur dansmaður hann væri. Dauft, blárautt
Ijósið kastaði mildum bjarma og hlýjum á andlit kvenfólks-
ins. Andlit Lovísu var líka unglegt og fallegt þetta kvöld,
og það lagði frá henni þægilegan yl. Tómas varð áhrifanna
var og fann sannarlega, að það var ósvikin kona í fangi
hans. Það lá við, að hann yrði gramur þegar skipherrann
kom, bauð Lovísu upp óg leiddi hana brott.
Tómas skaut sér á ská milli dansandi fólks og ætlaði að
ganga að borði sínu. Hann rak sig á konu með bera öxl,
baðst afsökunar. Konan var með þétta slæðu fyrir andlit-
inu, en allt í einu fannst Tómasi samt eins og hann þekkti
þessa öxl. í sömu andrá hvarf hún inn í kös hins dansandi
fólkfl, og andartaki seinna þagnaði hljóðfæraslátturinn
skyndilega og skipherrann tilkynnti háum rómi, að hin
fræga söngkona, Lovísa Klemens frá ríkisóperunni í Dresd-
en, ætlaði að syngja aríu.
Lófatak glumdi við, og Lovísa steig upp á pallinn hjá
hljómsveitinni og sagði fullum rómi:
— Ég leyfi mér að bera fram þá ósk, að Wladimir Gleboff
greifi leiki undir fyrir mig.
Allir klöppuðu, en píanóleikari hljómsveitarinnar beit á
vörina. Hann hafði starfað við óperuna í Darmstadt, og
samt var tvítugur bar-hljóðfæraleikari tekinn fram yfir
hann. En frægar söngkonur voru duttlungafullar, og
Wladimir var sóttur í barinn. Lovísa söng aríu úr „Turan-
dott“.
Allir klöppuðu lof í lófa að söngnum loknum. Lovísa
hneigði sig í allar áttir og þakkaði. „Tosca“, hrópaði ein-
hver. „Tosca“, svaraði Lovísa og hóf sönginn að nýju. Enn
klapp og fagnaðarlæti, er söngnum lauk.
Lovísa vildi, að Wladimir risi á fætur og sýndi sig, en
hann hafnaði boðinu. Francis Hansom kom á vettvang og
bað um stutt viðtal handa blaði sínu. Lovísa stiklaði á stóru
um frægð sina í Þýzkalandi og bað blaðamanninn að nefna
einnig Gleboff fursta, einn fremsta píanóleikara meða hinna
yngri manna á meginlandi Norðurálfu — rússneskan prins,
sem bolsévikkarnir hafi hér um bil verið búnar að svipta
lífinu.
Meðan þessu fór fram byrjaði hljómsveitin aftur að leika
og fólkið að dansa. Wladimir varð að fara aftur í barinn,
og Lovísa bauð honum I klefa sinn, þegar barnum yrði
lokað. Það stafaði óneitanlegan þægilegum yl frá þessari
konu, og mjúkir armar hennar um hálsinn voru heilsubót
einmana útlendingi.
Galsi fólksins færðist sífellt í aukana. Það var á leið til
bannlands, Bandaríkjanna, þar sem ekki var tækifæri til
þess að njóta hinna gullnu veiga. Þess vegna drukku allir,
og drukku óspart. Einhver hafði sagt, að hella yrði í sjó-
inn öllu áfengi sem til var í skipinu, áður en það kæmi í
bandaríska höfn, og nú var það kapp allra að forða sem
mestu af víni frá þeim örlögum. Það þóttist margur vera
mikill kappi þetta kvöld. Fólk sveiflaði vínglösunum, og
tónlar flöskur voru eins og sigurmerki á borðum þess.
/ Tómas kom aftur auga á grímuklæddu konuna, sem hann
þóttist viss um, að væri Sybil. Allt í einu greip hann óvið-
ráðanleg löngun, og hann reif grímuna af henni. Hann
íékk vel útilátið högg i staðinn, og á samri stundu áttaði
hann sig á því, að hann stóö andspænis alókunnugri konu.
Hann reyndi að afsaka sig. En raunar vo'ru allar afsakanir
óþarfar á slíku kvöldi.
Samt sem áður þóttist hann viss um, að Sybil væri í saln-
um. Hann fann það á sér. Stundum þóttist hann heyra hlát-
ur hennar fyrir aftan sig, og stundum taldi hann sig þekkja
handhreyfingar hennar. Hann hraktist frám og aftur uoi