Tíminn - 21.05.1951, Qupperneq 6

i—-^scfwawiqi
TÍMINN, þriðjudaginn 21. maí 1951.
110. blaff.
Leyndardómnr
íbúðarinnar
(Den hemelighedsfulle lejlig-
heten)
Mjög eftirtektarverð norsk
mynd um áhrifavald fram-
liðins manns.
Aðalhlutverk:
Ola Isene,
Sonja Wigert.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Vinir hittast
Ný, skemmtileg rússnesk lit-
kvikmynd með enskum skýr-
ingartexta.
Aðalhlutverk:
T. Makarova
Sýnd kl. 7 og 9.
Týmla eldfjallið
Með Johnny Sheffield.
Sýnd kl. 5.
NÝJA BÍÓ
ATÖMÖNDIN
(Mr. Drake’s duck)
Það er engin prentvilla að
nefna þessa mynd „Atóm-
öndina", því að hún segir frá
furðulegustu önd, sem uppi
hefir verið. Myndin er tekin
undir snjallri stjórn Val
Guest’s, en auk þess hefir
hermálaráðuneyti Breta að-
stoðað við töku myndarinn-
ar til þess að gera hana sem
eðlilegasta á þessari atómöld,
sem við lifum á. *
Aðalhlutverk:
Douglas Fairbanks jr.
Yolande Donlan.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBfÓ
HAFNARFIROI
Sitíiir rauðu
akurliljunnar
(The Eiusive Pimpemel)
Mjög spennandi og 'glæsileg
ný stórmynd í eðlilegum lit-
um, byggð á einni af hinum
mörgu ódauðlegu sögum Bar-
oness Orczy um Rauðu Akur-
liljuna.
David Niven
Margaret Leigthon
Sýnd kl. 9.
Kvenngulliif
Sýnd kl. 7.
atu áejtaJV

Rafmagnsofnar, nýkomnlr
1000 wött, á kr. 195,00.
Sendum 1 póstkröfu.
Gerum vlð straujárn og
ðnnur helmllistaekl
Raftækjavenclunin
LJÓS & HITI H.F.
Laufaveg 79. — Sfmi 5184.
Austurbæjarbíó
Glófaxi
Sýnd kl. 5 og 7.
Engin sýning kl. 9.
Blár himinn
(Blue Skies)
Bráðskemmtileg ný amerísk
söngva- og músíkmynd í eðli
legum litum. 32 lög eftir
Irving Berlin eru sungin og
leikin í myndinni.
Aðalhlutverk:
Bing Crosby
Fred Astaire
Joan Caulfield
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BfÓ
Músík-
prófessorinn
með Danny Kaye.
Sýnd kl. 9.
Spámaðurinn
(When’s Your Birthday)
með skopleikaranum
Joe E. Brown.
Sýnd kl. 5 og 7.
HAFNARBÍÓ
Konungar
jassins
Nýjar amerískar jass- og
söngvamyndir, þar sem með-
al annara koma fram: Caunt
Basie og hljómsveit — King
Cole tríó — Woody Herman
og hljómsveit — Mills Broth
ers — Gene Krupa og hljóm-
sveit — Fats Waller — Lena
Horne — Andrews systur o.fl.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ELDURINN
I
gerir ekki boð á undan aér.
Þelr, lem em hyggnlr,
tryggja itrax hjá
SamvlnnutrysslnKum
Anglýsingasimi
TIMANS
er 81300
Aikriftanfnfi
TIMI AP¥
VIDSKIPTI
HÚS • IBÚÐIR
LÓÐIR • JARÐIR
SKIP • BIFREIÐAR
EINNIG:
Vcrðbríf
Vitryggmgar
Auglýsingastarfscmi
FASTEIGNA
SÖLU
MIÐSTÖDIN
Lækjargötu
10 B
SÍMI 6530
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. síðu.j
dæmi um mótsagnirnar í stjórn
málunum nú sem stendur. f
Ameríku lét Getulio Vargas í
lok styrjaldarinnar af stöðu
sinni, vegna þess að hann var
ekki lýðræðissinnaður og einnig
að því er sagt er — hafði ekki
stuðning þjóðarinnar, þrátt fyr
ir að hann á meðan á styrjöld-
inni stóð hafi fylgt Bandaríkj
unum fast að málum. Síðan eru
liðin fimm ár og nú kjósa Brazi-
líumenn með miklum meirihluta
— og á fullkomlega lýðræðisleg-
an hátt — sama Getulio Vargas
sem forseta.
Frjálslynd blaðamennska.
Spænsku blöðín hafa mjög góð
fréttasambönd erlendis; allir er
lendir atburðir, sem hafa ein-
hverja þýðingu, er ítarlega lýst
og af miklu meiri óhlutdrægni,
en erlendis er venjulegt um
spönsk málefni.
Bandarískur fréttamaður,
svertingi, sem annars hafði það
fyrir sið að greiða ekki hótel-
reikningana sína, sendi átakan
legar lýsingar heim og sagði
hvernig „lögreglan misþyrmdi
spönsku alþýðunni á götunum".
Þetta er auðvitað dæmi af verra
tagi en þó eru margir fréttarit-
arar, gem eru meira og minna
missögulir, en Spánverjar leyfa
þó landvist.
Samt ættu þessir herrar að
leggja spánskan málshátt á
minnið: Para mentir y comer
pescado hay que tener muy
cuidado. — Til að ljúga og borða
fisk þarf mikla aðgæzlu. Sann-
leikurinn hefir alltaf mikla til-
hneigingu til að koma í ljós við
eitt eða annað tækifæri. Eins
og vitað er hafa hin ábyrgu
amerísku blöð annað sjónarmið
í seinni tíð á málefnum Spánar,
en lýst er í þessari grein.
IV.WANWAVAW.WAVW.W.VAW.W.’AVAWVVJ1

Bernhard Nordh:
*onu
VEIÐI MANNS
Nýja sendibílastöðin
hefir afgreiðslu á Bæjarbíla-
stöðinni, Aðalstræti 16. Sími
1395. —
Úr og klukkur
sendum gegn póstkröfu um
allt land
HlagnúA €.
SalJcinÁÁon
Laugaveg 12 — Sími 7048
í

, .
ÞJÓDLEIKHUSID
Þriðjudag kl. 20.00.
DeUög Jóhaima
eftir B. Shaw.
Siðasta sinn.
Anna Borg í aðalhlutverki.
Leikstjóri: Haraldur Björnsson.
Miðvikudagur kl. 20.00.
tmyndunarveikm
eftlr Moliére.
Anna Borg leikur sem gestur.
Leikstjóri: Óskar Borg.
Aðgöngumiðar seldir írá kl.
13,19 tll 20,00 daginn fyrir sýn-
ingardag og sýnlngardag.
Tekið á móti pöntunum.
Sími 80000.
Wn'*--—••
v.w.v.v.v.v.v. 18 DAGUR .v.v.v.w.w.v.w/
— Jú. Án barna þorir þú ekki að gerast nýbýlingur á
þessum slóðum.
Erlendur andmælti. Gat hann ekki veitt, þó að kofinn
væri ekki fullur af krökkum? Róta í mold, fiska! Kjöt,
sem ekki nægði tíu, gat mettað tvo. Það var barnahópur-
inn, sem átti sök á allsleysinu — því varð ekki neitað.
— Og þegar þú eldist — ætlarðu þá að leggjast fyrir og
deyja úr hungri eins og dýr merkurinnar? Sá dagur kemur,
að þú getur ekki lengur farið út í skóg með byssu eða borið
heim eldivið. Börn og gamalmenni geta ekki séð sér farborða
af sjálfs dáðum. Sá, sem er ungur og hraustur í dag, verð-
ur gamall og hrumur á morgun, og þá er það kornbarnið,
sem axlar byssuna og heldur til skógar. Viljið þið ekki eign-
ast börn, þá eruð þið ekki til þess fallin að setjast að í þess-
um bjálkakofa.
Ingibjörgu tókst að koma í veg fyrir frekari orðaskipti.
Það var viðkvæmt umræðuefni að tala um börn, og hún vissi
ekki fullkomlega, hvor ha^ði rétt fyrir sér. Það var sjálfsagt
rétt að sumu leyti, sem maðurinn úr Akkafjalli sagði. En var
það verjandi að ala börn, ef ekki var hægt að sjá þeim
sómasamlega farborða? Spurning var komin fram á varir
hennar, en hún þorði ekki að spyrja.. En í stað þess spurði
hún, hvernig veturinn myndi verða — harður eða mildur.
Árni í Akkafjalli sagði, að margt benti til þess, að nú
myndi verða góðæri. Það var mikið af læmingjum á fjallinu,
og læmingjarnir voru fæða margra dýra. Tófan hafði líka
lagt fleiri yrðlinga en venjulega, og fjallafálkinn átti sex og
sjö egg. Stundum voru ekki tvö egg í hreiðrum hans. Kornið
spratt vel, og kartöflugrasið var orðið þroskamikið í Akka-
fjalli ,og það hafði hvorki skort vætu né hlýnidi, svo að
grasvöxtur var í bezta lagi. Það mátti fara að slá. Á góðum
grasárum reið á- því að afla mikilla heyja. Þá var eitthvað
til að hverfa að, þegar grasleysissumur komu.
— Eigið þið margar kýr í Akkafjalli?
— Fimm.
Erlendur hnussaði. Fimm kýr? Það var brjálæði. Hvenær
vannst þeim tími til veiðiferða? Gesturinn hló kuldalega.
— Faðir minn segir, að djöfullinn komist í pottinn hjá
þeim, sem fara veiðiferðir á sunnudögum.
Ingibjörg kipptist til.
— Er sunnudagur? spurði hún.
Gesturinn samsinnti þvi, og það færðist djúpur roði yfir
kinnar henni. Hér var kominn einn af heiðingjunum, og
hann gat frætt þau á því, að það var sunnudagur. Hér eftir
ætlaði hún ekki að týna dagatalinu.
— Við höfum ruglazt í dagatalinu, sagði hún afsakandi.
Ég vissi ekki, að það var sunnudagur.
Erlendi veittist erfitt að stilla sig. Kýr og sunnudagar —
var ekki hægt að tala um eitthvað annað. Hann spurði, hve
langt væri í næsta verzlunarstað handan við norsku landa-
mærin. Þau yrðu að kaupa vistir til vetrarins.
Það voru sex mílur í næsta kaupstað í Noregi. Leiðin lá
yfir fjöllin, og hún var vandrötuð. Handan við landamærin
var jökulvatn, sem erfitt var yfirferðar, ef menn voru ekki
vel kunnugir vöðum og eðli jökulvatna. Árni hét því að verða
nágranna sínum samferða til Noregs. Hann ætlaði vestur
yfir landamærin áður en haustrigningarnar gengju í garð
og skammdegið færi að.
Þau fóru nú út í sólskinið, og maðurinn úr Akkafjalli
spurði, hvort þau hefðu ekki hugsað sér að heyja dálítið. Það
var. mikill grasvöxtur í hvömmunum upp frá vatninu.
— Nei, svaraði Erlendur. Við eigum engar skepnur.
Gesturinn sagði eitthvað, sem Erlendur heyrði ekki. Svo
sneri hann sér að Ingibjörgu.
— Eigið þið nokkrar tunnur eða kagga?
— Nei. Slíkt gátum við ekki flutt með okkur.
— Það eru búshlutir, sem þið verðið að eiga. Maður verð-
ur að salta silung í tunnu til vetrarins, og það verður að
safna saft og berjum í kagga. Það lifir enginn á skógar-
veiðinni einni saman.
Jafnvel Erlendur féllst á, að betra væri að eiga einhver
ílát. Hann spurði, hvort Norðmennirnir hefðu þau ekki til
sölu.
— Jú, sagði Árni. Slík kaup gera menn einungis, þegar
fært er með sleða yfir fjöllin. Það er ekki hægt að bera
tunnu á bakinu. Þið gietið fengið ílát í Akkafjalli, ef þið
viljið verzla við mig. Ég sé ekki, að þið hafið mikið fyrir
stafni núna. Við þurfum mannhjálp nokkrar vikur um slátt-