Tíminn - 19.07.1951, Blaðsíða 6

TÍMINN, fimmtudaginn 19. júlí 1951.
133. uia.u.
Flóttaniciiniriilr
frá Litiice
Afar spennandi tékknesk
mynd byggð á atburðum við
eyðileggingu þorpsins Lidice.
ára. — Danskur texti.
Bönnuð börnum innan 16
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BIO
L°ka$ til 28. júlí
vcgna snmarlcyfa
NÝJA BÍÓ
Lokað til 28. jnli
vcgna sumarlcyfa
BÆJARBIO
HAFNARFIRÐI
IV\IT\I5\M>!\
(Arenaens Helle)
Spennandi og skemmtileg
nautaatsmynd.
Jorge Vegrete
Gloria Marin
Aukamynd: Gög og Gokke
sem lögreglumenn.
Sýnd kl. 7 og 9
Sími 9184.
Amper h.f.
Rafraekjavinnustofa
Þingholtstræti 21,
símj 81556.
dí*uAjujigSe>&uAjiaA. pAu' ÆeJbúU

Höfum efni til raflagna.
Raflagnir i minni og
stæri hús.
Gerum við straujárir og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H. F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
Austurbæjarbíó
Lokað til 18. jnlí
vcgna siimarlcyfa
TJARNARBÍÓ
Við giftuni okkur
Frú Guðrún Brunborg sýnir:
Norsk gamanmynd frá Norsk
Film. — Aðalhlutverk:
Henki Kolstad,
Inger Marie Andersen.
Þessi mynd hefir verið sýnd
við fádæma aðsókn í Osló
síðan í janúar, m. a. í 18 vik-
ur samfleytt á öllum sýning
um í helztu kvikmyndahús-
um þar í borg.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Júlía
hcgðar sér illa
(Julia misbehavcs)
Skemmtileg og vel leikin
amerísk kvikmynd.
Greer Garson,
Walter Pidgeon,
Peter Lawford,
Elizabeth Taylor.
Sýnd kl. 5, 7 02 9.
HAFNARBÍÓ
Hættulegur leikur
(Johnny stool Pigeons)
Afar* spennandi ný amerísk
sakamálamynd eftir sönnum
viðburðum.
Howard Duff,
Shelley Winters,
Dan Duryea.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
.llunið
" að
grciða
blaðgjaldið
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Simi 5833.
Heima: Vitastíg 14.
SELJLM
Alls konar húsgögn og
fleira undir hálfvirði
PAKKHÚSSALAN
Ingólfsstræti 11
Símj 4663
Nýja sendi-
bílastööin
hefir afgreiðslu á Bæjar-
bílastöðinni, Aðalstræti 16.
Sími 1395.
ELDURINN
gerir ekkl boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutrygginguw*
Askriftarsfml:
TIMINN
2223
W.V.V.V.V.V/.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V/AW
Erlent yfirllt
(Framhald af 5. síðu.r
Gegn þessum kröfum hinna
æstustu falangista kemur það,
að Franco þarf mjög á efna-
hagslegri aðstoð að halda og er
því upp á hjálp Bandaríkjanna
kominn. Ýmsir telja hann og
orðinn þreyttann á stjórnar-
störfunum. Þetta tvennt getur
gert það að verkum, að hann
víki æstustu falangistunum til
hliðar og taki upp frjálslegri
stjórnarhætti.
Eins og málin standa nú, er
örðugt að spá því, hver gangur
þeirra verður. Hins vegar bendir
allt til þess, að Spánarmálin
verði mjög á dagskrá næstu mán
uðina og misserin.

Bsrahard Kordh:
'oiia •
VEIÐIMANNS
llúsin. skipulagið
oji fólkið.
(Framhald af 4. síðu.)
kostnaðarverð þeirra svo
mjög, að það nam mörgum
tugum þúsunda á hvert hús.
Er óþarft að segja þá sögu
hér á þessum stað.
En hvers vegna eru yfirleitt
þessir háu kjallarar hér í
Reykjavík? Hvers vegna er
hver maður, sem byggir íbúð-
arhús hér í bænum neyddur
til að setja undir það kjall-
ara, sem rís hálfan annan
metra úr jörð? Afleiðing
þessa skipulags eru kjallara-
íbúðirnar. Þær eru neyðar-
ráðstöfun húseigandans til
þess að bera uppi kostnaðinn
af kjallarabákninu, sem ann-
ars er lítið sem ekkert með
að gera. Af þessum ástæðum
er um fjórði hluti íbúðanna í
íbúðahverfum höfuðborgar-
innar grafinn í jörð. — Er
þetta heilbrigðisráðstöfun
eða hvað? Finnst ykkur það
þegar sandbyljirnir geisa
hérna um göturnar eða þeg-
ar jarðvegurinn er mettaður
af vatni og kaldar gufur
liggja yfir misjafnlega hirt-
um götum og görðum? — Ég
held varla. — Og þó gerir
enginn að æmta né skræmta.
Framh.
íslendingaþættir
(Framhala af 3. síðu.) •
bera fögur blóm og ríkulega
ávexti um ókomna tíma.“ '
Og þannig munu þeir, sem
þekktu Steingrím, minnast
hans. Þeir minnast manns,
sem hverja stund var að
reyna að þoka hugsjónamál-
um sínum áleiðis með mildi
og vinsemd, mannúð og
skilningi á lífinu. Hann var
námsmaður mikill til hinztu
stundar og þóttist aldrei of
gamall til að læra. Þess vegna
var hann líka mikill kennari.
Hann gaf kennaraefnunum
gott veganesti, og það er víst,
að þeir, sem nutu leiðsagnar
hans á skólabekkjunum,
munu oft hugsa til hans, er
einhvern vanda kennara-
starfsins ber að höndum, og
hugsa með sér: „Hvað hefði
Steingrímur nú gert?“ Og geti
þeir rifjað það upp, mun
þeim hollt að feta i fótspor
hans. A. K.
TENGILL H.F.
Siml 8« 694
Hel9i vi0 Kleppsve*
annast hverskonar raflagn-
Ir og vlðgerðlr svo sem: Verk
smiðjulagnir, húsalugnlr,
r.kipalagnir ásamt vlðgerðum
ug uppsetnlngu & mótorum,
röntgentækjum og heimiila-
(élum.
■Iv.v.v.v.v.v.v.v.v, 68. DAGUR .v.w.vv/.v.v.v.v.v
Konan þagði. Hún leit aðeins hvatskeytlega á mennina
á víxl.
En Árni sá hvorki Tómas né Minnu, er hann mælti:
— Mynduð þið vilja hjálpa henni, ef hún væri kona mín?
Lappinn leit undrandi á hann. Munnurinn var galopinn.
Hann átti bágt með að skilja, hvað Árni var að segja.
— Þín kona?
— Já. Mynduð þið koma, ef kona mín væri í barnsnauð?
Tómas dró við sig svarið. Þetta kom svo flatt á hann,
aö hann varð að nugsa sig um. Svo færist skyndilega líf í
hann.
— V:ð myndum áreiðanlega koma, sagði hann fastmæltur.
Við myndum faia ’angan veg og dvelja margar nætur, ef hún
þyríti hjáipar við. Myndir þú ekki gera það, Minna?
— Jú — áreiðanlega.
— Ingihjórg er kona mín!
A'.Tgú Iuppans glenntust sundur, og hann rykkti sér upp
í sætinu.
— Ekkí rétt! Hún býr í Bjarkardal. og hún getur ekki
verið kor.a þín.
— Hún á að verða það! sagði Árni þungbrýnn.
Tómas greip andann á lofti.
— Ætlar þú að drepa frumbýlinginn i Bjarkardal?
Ární hristi höfuðið. Nei — þess þurfti ekki. Erlendur mundi
sjálfur kála sér einn góðan veðurdag.
— Hrækir hanr. blóði?
— Já
— Og þú ætlar að fara með konuna í Akkafjall?
Árni kinkaði kollinum, en Tómas sá það varla. Hann reif
1 hár sér. Honum \irtist mikið niðri fyrir.
— Það r-r ekki gott að eiga tvær konur, sagði hann lágt.
Strjúki önnur þeirra kinn manns, klórar hin til blóðs. Þeir
srgðu í Grenivík, að dóttir Alfreðs Hinrikssonar væri farin i
Akkafjall tii þess að giftast þér. Ekki ætlar þú að hafa tvær
í pilsum í einu húsi?
— Nei.
Kona Lappans var farin að sýsla við næfratösku. Tómas
sá, hvað hún hafðist að, en lét það kyrrt liggja. Víst hljóm-
uðu orð Árna einkenniléga, en ætti Ingibjörg að verða hús-
mófir i Akkafjalli, varð að hjúkra henni mjúkum höndum.
Árni sá líka, að Minna var að búast tfl íerðar í Bjarkardal.
Hann reytidi að dylja ákefð sina. En honum tókst það illa.
Hann var orðinn kófsveittur, er Lappakonan stóð loks ferð-
búln við tjaldið með stóra skjóðu um öxl.
— Þú skalt fá bjarnaríeld, sagði hann.
Ég vil ekkert þiggja fyrir þetta.
— Jú. Eg skal halda úlfunum i skefjum. Nú verð ég hér,
þar til þú kemur aftur.
— Kemur þú ekki með mér?
— Nei. Og þú nefnir það ekki í Bjarkardal, að ég sé hér.
Lappakonan skildi, hvað Árni var að fara. Nei. Hún skyldi
þegja. Bara láta eins og hún liti inn hjá Ingibjörgu til þess
að vita, hvernig henni liði. Hún kinkaði kolli í kveðjuskyni,
og nokkrum mínútum síðar var hún horfin niður í kjarrið.
XX,
Kona Tómasar var ánægð með frammistöðu sína. Nýfædda
barmð var að vísu lítið og volulegt, en ómjúkur hefði svipur-
i:m á henni orðið, ef einhver hefði leyft sér að saka hana
um það. Mögur kýr átti magran kálf, og það hafði verið
þröngt í bui hjá konunni í Bjarkardal. Fengi barnið nóga
•
næringu, yrði það fljótt ekki síðra en önnur börn. Illir andar
höfðu ekkt fengið að troða sér inn 1 húsið, þegar það kom í
heiminn. Glæðum hafði hún kastað á móti hinum ósýnilegu
öndum, 0° gott stál var í hnífnum, sem hún hafði stungið í
viðinn yfir dýrunum. Og sálm hafði hún sungið, án þess að
henni fipaðist vers eða lag, og enginn gat borið henni á brýn,
að hún hefði ekki skýrt nefnt guð og Jesú Krist. Meira var
ekki hægt ?.ð gera Dæi barnið, enda þótt illum öndum hefði
verið bægt í brott, gat ástæðan ekki verið önnur en sú, að
þao átti ekki að Jifa.
Ingibjörg vildi fara á fætur á þriðja degi. En Lappakonan
bannaði honni að stíga á fæturna. Nú átti hún að hvíla sig
— ekki sækja vat.n — ekki bera inn eldivið. Margar konur
tvndu lífi sínu vegna þess, að þær stóðu of snemma upp frá
barnsburðu Minna bar inn eldivið eftir þörfum, en hana
furöaði á þvi hvað orðið var af Erlendí. Hún hafði hvergi
orðið hans vör, er hún kom fyrst í Bjarkardal, og hún hafði