Tíminn - 05.08.1951, Blaðsíða 6

L-
6.
TÍMINN. sunnudaginn 5. ágúst 1951
175. blaff
Sorendcr dear
Mjög skemmtileg amerísk
dans- og söngvamynd, með
vinsælustu dægurlagakynn-
irum bandaríska útvarpsins.
synd kl. 5, 7 og 9.
Smámyndnsafn
Teiknimyndir,
Skipper Skræk o. íl.
Sýnd kl. 3.
NÝJA BÍÓ
Bið a<$ hoiKa
Brotiway
(Give My Regards to
Broadway)
Bráðskemmtileg ný amer-
ísk mynd með músik, lífi og
litnm.
Aðalhlutverk:
Dan Dailey,
Nancy Guild,
Charles Winninger.
Sýnd í dag og á morgun
(mánud.) kl. 3, 5, 7 og 9..
Sala hefst kl. 1 e. h.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Frú Guðrún Brunborg sýnir
Við giituni okkur
Henki Kolstad,
Inger Marie Andersen.
Þessi mynd hefir verið
sýnd við fádæma aðsókn í
Osló síðan í janúar, m, a. í
18 vikur samfleytt á öllum
sýningum í helztu kvik-
myndahúsum þar i borg.
Sýnd kl. 9.
Aii gengnr það glatt
Paulette Goddard,
MacDonald Carey.
Sýnd kl. 7.
Bergnr Jónsson
Málaflutnlngsskrifstofa
Laugaveg 65. Slml 5833.
tfmuAjujUfjoéújAnaJL *tu áejhdV
Cfua/e£a$id%
Höfum efnl til raflagna.j
Raflagnir 1 minni og
stæri hús.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverziunin
EJÓS & HITI H. F.
Laugaveg 79. — Stmi 5184.
Anstnrbæjarbíó
Falinn (jársjóður
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. h.
TJARNARBÍÓ
Ástir og' afbrot
(So evil my love)
Afarspennandi og vel leikin
amerisk mynd, byggð á sönn
um atburðum er áttu sér
stað í Bretlandi 1866.
Aðalhlutverk:
Ann Todd.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5. 7 og 9
Regnbogaeyjan
Hin undurfagra ævintýra-
mynd í eðlilegum litum.
Sýnd kl. 3.
GAMLA BÍÓ
DéUir miijóna-
mseringsins
(B. T.’s Daughter)
Áhrifamikil ný amerísk
kvikmynd gerð eftir metsölu
skáldsögu Jchn B. Marqu-
ands.
Aðalhlutverk:
Barbara Stanwyck.
Van Heflin
Richard Hart.
Sýnd kf. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. h.
HAFNARBÍÓ
Líf í læknis liendi
(Jeg drepte).
Hrífandi og efnisrik ný
norsk stórmynd, er vakið hef
ir geysilega athygli.
Aðalhlutverk:
Erling Drangsholt,
Rolf Christensen,
Wenche Foss.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
SLETTCBCAR
Sýnd kl. 3.
TRIPOLI-BÍÓ
Hans háfg'öfgi
skemmtir sér
(Hofkonzert)
Elsíe Meyerhofer
Eroch Donto.
Sýnd kl. 7 og 9.
Gissnr skemmtir
sér
Sýnd kl. 5.
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnlr,
tryggja strax hjá
SamvínmitrygrRincuaw
Erlent yfirUt
(Framhald af 5 slffu.)
í scr standa að semja uni allsherjar-
afvopnun, ef trvggíng f;est fyrir heið-
arlegri framkvæmd hennar. I öllum
vestrænu löndunum vilja menn losna
við byrðar vígbúnaðarins, líka i
Bandaríkjuntim. í Vestur-Evrópu rík-
ir líka nokkttr uggur út af því, hvert
Bandaríkin kunna að stefna í fram-
tíðinni, og þar ríkir engin ánægja yf-
ir cndudrvígbúnaði Þjóðverja eða yf-
ir samvinnu við Spánverja. Jarðvegur-
inn er þvf fyrir hendi, ef Rússar
kjósa að gera samninga um afvopn-
un og friðsainleg skipti við vestrænu
þjóðirnar. En til þess þurfa Rússar þó
að sýna viljann í verki, því að vest-
rænu þjóðirnar ertt orðnar svo lífs-
reyndar, að þær láta sér ckki n.igja
cintóm vöggttljóð, svo að notuð séu
orð Achesons.
l>að kann vel að vera, að hin nýja
stefna Sovétríkjanna hafi ekki annað
markmið en að vekja falskar vonir,
draga úr vígbúnaðaráhuga lýðræðis-
rikjanna og auka sundrungu meðal
þcirra. F.n það mun fljótt sjást og
Rússar munu hljóta litla uppskeru
af shkum leikaraskap.
Sameiginlegir hagsmunir.
Vafalausl markast stefna Sovétríkj-
anna fyrst og fremst af því hverju
sinni, er þau telja sér fyrir beztu. I>að
er því bezt að taka því með hæfilegri
varasemi, þegar forustumenn þcirra
tala um, að kommúnisminn og kapí-
talisminn geti búið friðsainlega sam-
an. J>að þarf ekki að þýða, að þeir
hafi lagt drauminn urn alheimsbylt-
ingu og fullnaðarsigur kommúnism-
ans til Iiliðar. En þeir geta samt ósk-
að eftir því að draga úr kalda stríð-
inu, svo að þeir geti sinnt betur upp-
byggingunni innan landam.era sinna.
Lýðræðisríkin óska þess sama og að
því leyti geta Ifagsmunirnir farið
saman.
En eins og áður segir, segir Enard
Skov að loktim, er hin nýja stefua,
sem Rússar virðast vera að taka upp,
enn svo óljós og lauslega mótuð, að
erfitt er að djcma um hana. Revnsl-
an mun skera úr því, hvort hún er
aðelns ný áróðiirsaðfevð, cða hefir al-
varlegri og heiIÖrigðari tilgang.
Ur og klukkur
sendum gegn póstkröfu um
allt land
tHapú* C.
Salc(t)ÍHMCH
Laugaveg 12 — Síml 7048
Raflagningaefni
Vír 1,5 4q. 6q. 16q
Antigronstrengur 3x1, 5q 3x2,
5q. 3x4q.
Rofar, margar tegundir.
Tenglar, margar tegundir
Loftdósir 4 og 6 stúta
Rofa og tengidósir
Rakaþj. tengidósir 3 og 4 st.
Dy r abj ölluspennar
Varhús 25 amp. 100 og 200 amp
Undirlög, Loftdósalok.
Véla- og Raftækjaverzinnin
Ttyggvagötu 23
Sípii 81279
IVASWAW.'.VW.W.VAVAWW.W.V.V.V/.V/AW
^---------------------------------í

!;

Bsrnhard Nordh:
wna
VEIÐIMANNS
WAVAVi
AV,
83. DAGUR
.V.VAW.V.W V.V.V
ur ráðlegt að láta hann fara einan síns liðs burtu. Brjálað-
ur maður gat ekki séð sér farborða.
— Þú getur komið með mér í Akkafjall.
Ingibjörg leit upp. Ávarp Ólafs kom henni á óvart.
— Já, sagðj hún titrandi röddu.
— Hvenær eigum við að leggja af stað?
Ingibjörg sagði, að henni væri ekkert að vanbúnaði. Hún
þyrfti aðeins að tína saman spjarir sínar.
Ólafur gerðj sér far um að leyna því, hve glaður hann
varð. Heppnin hafði verið með honum. Ingibjörg var þægi-
leg afturganga. Hún vildi ekki gera honum neitt til miska.
Hann bauð henni hjálp sína, og Ingibjörg þáði hana. Það
mátti ekkj gera brjáluðum mönnum gramt í geði.
Ingibjörg og Ólafur voru fljót að búa um farangurinn.
Bæði voru jafn áköf að komast af stað. En bæði voru samt
á varðbergi. Hvorugt þorði að líta af hinu eða vita af því
fyrir aftan sig. Hver vissi, hvað vitleysingur eða afturganga
kunni til bragðs að taka?
Ólafur rumdi ánægjuíega, er hann hafði snarað pokanum
á öxl sér. Það var gott að fá þessa byrði á bakið. Hann var
sterkur maður, og kraftarnir heimtuðu, að á þá reyndi.
Hann langaði til þess að ráðast á trén í skóginum og rymja
eins og björn, og þessi pokaskjatti á öxlinni var skárri en
ekki neitt. Ingibjörg gat orðið. hrædd, ef hann sleppti sér.
Það lá við, að þeim yrði sundurorða, er að því var komið,
að þau færu út úr húsinu. Hvorugt viidi snúa bakj við hinu
og ganga á undan. Bæði töldu það tryggast að vera á eftir.
Ólafur lét þó undan og þrammaði út. Ingibjörg tifaði á eft-
ir honum með líkið af barninu í fanginu.
Ólafur leit hvað eftir annaö við. Hann var því feginn, að
Ingibjörg fylgdi honum eftir og gerði sig ekkj líklega til
neins óvenjulegs. Hann hét sjálfum sér því að brenna hús-
iö einhvem daginn. Landnám Hungur-Jóhanns varð ' að
hverfa úr sögunni, því að það var ekkj gott að hafa nágranna
svo nærrj sér. Enginn skyldi setjast þarna að framar. Fjög-
urra tíma gangur var í Akkafjall, en það var stutt leið, ef
óhamingjan vofði yfir.
XXV.
Þegar Ingibjörg vaknaði, heyrði hún mannamál í næsta
herbergi. Hún teygði sig og deplaði augunum upp í sólargeisl-
ann, er lagði inn um gluggann til hennar. Henni var brenn-
heitt, og hún ýtti gæruskinnunum ofan af sér. Síðan settist *
hún upp. Jú — þarna voru fötin hennar! Ingibjörg lét fall-
ast aftur á bak. Það var gott að liggja kyrr og njóta þess
að vera meðal fólks. Hún hafði blotnað í gærkvöldi, og það
veitti ekki af, að sigi úr fötum hennar.
Hún heyrði ógreinilega samræður fólksins í hinu her-
berginu. Hún reyndi ekki heldur að hlusta eftir þeim. Svefn-
inn var að sigra hana aftur, er hurðinni var skyndilega
hrundið upp.
Móðir Árna kom inn með brauð og smjör og mjólk í könnu.
Hún horfði rannsóknaraugum á Ingibjörgu. í gærkvöldi
hafði hún ekki verið upp á marga fiska. Hún hafði varla
komið ofan í sig nokkrum matarbita, og það hafði orðið að
hjálpa henni úr fötunum.
— Hvernig líður þér?
Ingibjörg brosti. Hún hafði sofið vel um nóttina og ætí-
aði nú að klæða sig. Gamla konan andmælti. Nei — hún
gat legið kyrr í bólinu. Hún var ekki neinum til áma, og hún
þurfti að hvíla sig vel og borða kjarngóðan mat.
Hönd Ingibjargar titraði, er hún tók við mjólkurkönn-
unni. Ef hún hefði haft ráð á mjólk í tæka tíð. Hún snökti
ofurlítið, og gamla konan renndi hendinni yfir hárið á henni.
Svona — ekki gráta. Það var sárt að missa börn, en vegir
guðs voru stundum huldir mistri og þoku fyrir augum mann-
anna. Það, sem okkur virðist illt, gat stundum snúizt upp í
blessun. Og það var ekki gott að setja sig upp á móti sjálf-
um guði og syrgja það, sem hann hafði látið fram koma,
hversu þungbært sem það var. Það var, kannske sælla, að
barnið dó, því að enginn vissi, hvað ella hefði borið því að
höndum í lífinu.
— Ég hafði ekki mjólk handa henni, sagði Ingibjörg.
— Ekki var það þin sök.
— Jú — ég er ekki hæf til þess að vera móðir.
Gamla konan reyndi að hugga hana. Víst var hún hæf
til þess að vera móðir. Hún máttf ekki krefjast of mikls
af sjálfri sér. Ekki hafði hún sjálf mjólkað Árna, þegar hún
átti hann. Aöeins fyrstu vikurnar. En svo varð hún þurr-