Tíminn - 28.08.1951, Page 6

6.
TÍMTNN, þriðjudaginn 28. ágúst 1951.
193. blað.
Á villig'ötum
Alburöa spennanctl ný
amerísk sakamálamynd um
hina brennandi spurningu
nútímans kjarnorkunjósnirn
ar.
I.ouis Hayward,
Dennis O’Keefe,
Louise Allbritton.
Bönnuð fyrir börn.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NYJA BIO
Ilanna frá Asi
(,,Ása-Hanna“)
Efnisrík og áhrifamikil sænsk
stórmynd. — Aðalhlutverk:
Edvin Adoiphson,
Aino Taube,
Andres Henrikson.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Hctjur í linlmgöngn
Skemmtileg og spennandi
t amerísk mynd með kappan-
um
George O’Brien.
sýnd kl. 5.
BÆJARBÍO
HAFNARFIRÐl
í heljar greipum
(Manhandled)
Afarspennandi og óvenjuleg
amerísk sakámálamynd. —
Aðalhlutverk:
Dorothy Lamour
Dan Duryea
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 7 og 9.
Mnnið
að
greiða
blaðgjaldið
Bergur Jónsson
Málaflu tningsskrif stofa
Laugaveg 65. Slml 5833.
Heima: Vitastlg 14.
JrnuAnjtstgjo&uAjxriA. *íu ÆeShzV
í:
0uu/eCG4ur%
Austurbæjarbíó
HEFADIN
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
TJARNARBIO
Máttur Iiins illa
(Alias Nick Beal)
Óvenjuleg og spennandi ný
amerísk mynd, er sýnir
hvernig Kölski leggur net sitt
fyrir mannssálirnar.
Aðalhlutverk:
Ray Milland,
Audrey Totter.
Sýnd kl. 7 og 9.
Engin sýning kl. 5.
Bönnuð innan 16 ára.
GAMLA BÍÓ
Sjóraminginn
(The Pirate)
Amerísk dans- og söngva-
mynd í eðlilegum litum.
Söngvarnir eftir Cole Porter.
Aðalhlutverk:
Gene Kelly,
Judy Garland.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
HAFNARBÍO
LOUISA
Mjög skemmtileg ný amerísk
gamanmynd, sem fjallar um
þegar amma gamla fór að
„slá sér upp“. — Skemmti-
legasta gamanmynd sumars
ins.
' »
Ronald Regan,
Charles Coburn,
Ruth Hussey,
Edmund Gwenn,
Spring Byington.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BIÓ
Töframaðnrinn
(Eternally Yours)
Bráðskemmtileg amerísk
gamanmynd um töframann-
inn Arturo Toni.
Loretta Young,
David Niven.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
■m'töm/jsi/rty
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
| SamvinnutryggineiMn
jAWAV.V.V.WAV.V.VAW.V.V.V.V.V.W.V/.V/AVV
Mbl. og rógurinn
(Framhald af 5. síðu)
Mbl. Þetta er saina platan,
sem gripið hefir verið til í
herrans núirg ár, þegar alger j
rókþrot steðja að. En nú er i
platan orðin svo sliiin. að
jafnvel allra þröngsýn istu í-
haldssálir leggja ekki við eyr-
un. _________________
Þessl skrif Mbl. um róg V.V.V.V.V.W.V.V.V, 101 DAGUR

Bernhard Nordh:
onu
VEIÐIMANNS
.■.v.v.w.v.wv
Framsóknar. eru elnhver al-1 fór að bo við bátinn. Svo hreytti hann ónotum í kerlingu
mesta litilsvirðing fynr dom- . TT . ^ * v. xn TT . . . , , .
greind bæjarbúa, menntun sina- Var hun sofnuð eða hvað? Hvers vegna tók hun ekkl
þcirra og manndómi. Plaðið farangurinn upp úr bátnum?
gerir tilraun til að draga les- | Bóndinn frá Grenivík var orðinn mun spakari, er þeir
endur sína ofan I svað fáfræði gengu upp grundina milli Lappatjaldanna. Það varð smátt
um varnir, þegar fjalllendið krafðist fórna. En illa hafði hér
tekizt til. Góðar bújarðir og gott tengdafólk var ekki alls
hleypidóma og óvildar til
meðborgara sinna.
Það er/mikil þolraun fyrir
velviljaða menn, sem hafa trú si;aðar á boðstólum. Kona hans fetaði á eftir honum með
á frjálsum rökræðum og samanbitnar varir. Hún tortryggði bj arnarsöguna. Enginn
menntun og menningu borg- maður, sem lét sig festarmey sína einhverju skipta, fór að
arbua, að lesa þessar upp- eita bjarndýr, fjórum dögum fyrir brúðkaupið. Nú fengu
hropanir stærsta blaðs lands- . .. ....*. ,
ins, um róg um höfuðborg- þau auðvltað Judlt heim aftur- °S Þ& byr1aðl Samla saSan
ina, þótt deilt sé á stjórn aftur-
Sjálfstæðismanna. | Júdit var óróleg. Það var svo sem ekki hægt að kenna
Hvaða heilvita manni dett- henni um það, þótt Árni hyrfi einhvers staðar úti á víða-
ur í hug, að tala um róg um Vangi, en ekki kærði hún sig um, að allt, sem gerzt hafði,
sland, Þótt stjórnmálaflokkar ð borið t eyru hennar. Hún kveið því ekki, að
deili hart um aðferðir til að
stjórna landjnu9 Jónas segði þeim neitt. En Ingibjörg var hættulegri — Ingi-
Það er skorað á blaðið, að björg, sem alls staðar var með augun og sihnusandi eins og
koma með ófalsað, rökstutt
vottorð frá borgarritara um
að við Framsóknarmenn séum
verri þegnar Reykjavíkur og
meiri óskilamenn, en aðrn
borgarar. Geti blaðið ekki gert
þetta, mun lítt verða hirt um
geip þess, en rógburðarhjalið
geymist sem ómerk orö rök-
þrota manna.
Borgarritarinn viðurkennir
sjálfur í sinni kurteisu grein-
argerð, að dráttur á greiðslu
utsvaranna valdi erfiðleikum.
Og mun hér ekki ofmælt. í
lok maímánaðar s.l. voru enn
ógreiddar tæpar sex milljónir
(5,7) af fyrra árs útsvörum.
ViII Mbl. ekki greina frá,
hverjir það eru, sem valda
bæjarfélaginu þessum erfið-
leikum, Eru það mest Fram-
sóknarmenn? Eða slæðast
með háttsettir Sjálfstæðis-
menn? Eru þetta oft sömu
mennirnir ár eftir ár? Er ekki
gott að svipta tjaldinu frá'i
Hefir Mbl. nokkuð að fela?
XX.
Við söiiRiiám ■ ftallu
(Framhald af 5. síðu)
sporhundur. Hún varð að loka munni hennar. Ella skyldi
hún segja alla söguna, hvert atriði, svo að fólk skildi, að
það var í rauninni Ingibjörg, sem átti sök á öllu óláninu.
Hefði hún ekki ginnt Árna til sín, stæði hann hér ljóslifandi
í dag og gengi með festarmey sinni fram fyrir prestinn að
morgni.
Júdit var orðin mjög skapæst. Hana lahgaði til þess að
ráðast á Ingibjörgu, rífa af henni hárið, bíta hana, draga
hana fram og aftur um kirkjuhvolinn og æpa, að hér gætu
allir séð gæsina, sem hafði rekið frá sér manninn sinn og
tælt mann annarrar. Hún vatt sér við og mætti þá augna-
ráði Ingibjargar. Þá missti hún móðinn. Fæturnir skulfu,
og hún hörfaði aítur á bak, eins og hún væri að forðast
hnífstungu í brjóstið. Hún gat ekki ráðizt á Ingibjörgu. Sá,
sem vildi lífinu halda, réðst ekki á galdranorn. Ingibjörg
var ekki betri en Lappa-Kara. Lappa-Kara gat stjórnað
ferðum bjarnarins, en Ingibjörg gat lesið biblíuna af slík-
um krafti, að djöfullinn kom upp úr gólfinu og teygði fram
loppurnar. Hún vissi, hvers vegna Ólafur hafði tryllzt yfir
kartöflunum og síðan horfið nóttina eftir. Ingibjörg hafði
hrakið hann brott með biblíunni. Og Ingibjörg þurfti ekki
að halda á biblíunni til þess að lesa hana. Biblían var í
augum hennar, og hún lá á tungu hennar. Hún hafði guð
sér til annarrar handar, en djöfulinn hinum megin. Báðir
voru jafn fíknir að þjóna henni.
Júdit var farin að hlaupa við fót. Hún stefndi upp að
bjálkakofanum, sem faðir hennar átti kapelluna, ásamt
einum granna sinna. Hún fann, að hún myndi ekki geta stað-
næmzt í kofanum, ef Ingibjörg kæmi á eftir henni. Hún
— Þcið er nú ksinnske of
fljótt að tala um það. Síðan myndi ekki ná þar andanum- Henni létti Því m3öe> er hún
Þjóðleikhúsið tók til starfa, sá> að Jónas Pétursson, Ella og Ingibjörg héldu að kofanum,
hafa möguleikarnir fyrir sem heyrði til fólkinu í Akkafjalli.
söngvara vaxið hér heima, og j Það var orðið áliðið kvölds, en ekki hugðu aðrir til svefns
ef maður fær atvinnu hér, *en börnin) sem komig hafði verið með til skirnar. Um Jóns-
væri það auðvitað bezt. En , ... . . *.
___ „„ „ „ , ... . messuna þurfti ungt fólk eða dægrum saman að sofa, og
svo er annað. Það er alltaf
vöntun á tenórum viða um jafnve1 Þeib sem farnir voru að reskjast, víluðu ekki fyrir
lönd, svo ef til vill þarf ég sér að vaka alla fyrstu nóttina. Það var ekki tími til þess að
ekki að kvíða atvinnuleysi. ^sofa. Hér hitti fólk frá afskekktum býlum loks granna sína,
En á meðan ég man. Félag- og hér gat það loks gefið sig á tal við einhvern. Og svo var
ar.mínir iítaliu háðu mig að etið og drukkið. Það var aðeins messað í kapellunni tvisvar
skila kveðjum heim, en það er
erfitt að ná til allra __ eins á án’ og Þá urðu alhr að vera glaðir og reifir, enda þott sult-
og þú skilur___og auðvitað er urinn vseri ekki óþekktur gestur heima í kotinu.
bezt fyrir mig að biðja þig Jónas Pétursson var farinn úr Akkafjallskofanum. Ingi-
fyrir það i blaðið. Sem sagt. björg og Ella voru tvær einar eftir. Ingibjörg sagði Ellu allt
Þeim líður öllum vel og biðja af létta um Erlend, Árna, Ólaf og Júdit. Hún leyndi engu,
um ^sa æ tmgiura °3 vin þvi að Eila varð að fá að vita> að það var eltiíi hversdagslegt
Jæja, það er ekki vert að bjarndýr, sem Árni hafði farið að elta. Svo langaði hana til
tefja þig lengur — þú hefir þess að heyra, hvort Ella tryði á galdra.
auðvitað nóg að snúast þenn- Það var þungur áhyggjusvipur á sólbrenndu andliti Ellu.
í.n stutta tíma, sem þú ert jjenni Varð hugsað til foreldra sinna. Ef þeir Árni og Ólaf-
, ‘ ... . , ur voru báðir horfnir, voru foreldrar hennar einir eftir í
— Það er allt í lagi, segir
Gunnar og ég óska honum Akkafjalli. Það var kannske ekki rétt af henni að ganga í
góðrar farar til Ítalíu og hjónaband.
— Jú — það eru til galdrar og galdranornir, sagði hún.
— Og er hægt að magna björn, sem grandar ákveðnum
manni?
Ella kinkaði kolli. Hún hafði heyrt margar sögur um slík-
ar sendingar.
— Þess er ekki getið í biblíunni, sagði Ingibjörg. Þar er
ekki minnzt á bjarndýr né galdranornir.
þakka honum fyrir
greið svör. — hs.
góð og
Ctbreiðið Tímann.
Auglýsið i Tímaiium
(