Tíminn - 04.01.1952, Blaðsíða 6

TÍMINN, föstudaginn 4. janúar 1952.
2. blað.
Skýjadísin
Óvenjulega fögur og íburð |
armikil, ný, amerísk mynd|
í litum. Mynd með undur- j
fögrum dönsum og hljómlist, |
og leikandi léttri gamansemi."
Rita Hayworth,
Larry Parks. ___
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
Bágt á ég með
börnin tólfl
(„Cheaper by the Dozen“) |
Afburðaskemmtileg ný am-§
erísk gamanmynd, í eðlileg- =
um litum. — Aðalhlutverkið i
leikur hinn ógleymanlegi |
Clifton Webb,
ásamt I
iiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiimiuuimuiiiiiiii
j Austurbæjarbíó 1
E
Belindíí ]
(Johnny Belinda)
| Hrífandi, ný, amerísk stór-
| mynd. Sagan hefir komið út
| í ísl. þýðingu og seldist bók-
I in upp á skömmum tíma. Ein
1 hver hugnæmasta kvikmynd,
1 sem hér hefir yerið sýnd.
Jane Wyman,
Lew Ayres.
| Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Jeanne Crain og
Myrna Loy
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
*■ ' Jr\
BÆJARBIO
- HAFNARFIRÐI
Dansnuerin
I Óaldarflohkurinn
(Sunset in the West)
I Afar spennandi, ný, amerísk |
| kvikmynd í litum.
Roy Rogers.
Sýnd kl. 5.
(TJARNARBÍÓI
| Jolson syngur á ný |
(Jolson sings again)
Bráðskemmtileg, skrautleg |
og fjörug söngva- og dans- |
mynd í eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Larry Parks,
Barbara Hale.
Sýnd kl. 9.
Teikni- og
grínmyndasafn
Sýnd kl. 7.
HAFNARBÍO
Hamliigjuáriu
(The dancing Years)
Hrífandi músík- og ballett-1
mynd í litum.
Sýnd kl. 9.
Í útlendinga-
hersveitinni
(In Foreign Legion)
Sprenghlægileg ný amerískf
skopmynd, leikin af hinum =
óviðjafnanlegu gamanleik-1
urum
BUD ABBOTT, \
LOU COSTELLO.
Sýnd kl. 5 og 7.
Aðalhlutverk:
Larry Parks
Barbara Hale
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Annie skjóttu nii
(Annie Get Your Gun)
Aðalhlutverk:
Betty Hutton
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Erlent yflrlit
(Framhald af 5. síðu)
inn þátt í að lýðræðisþjóðirnar
hurfu frá undanlátsstefnunni.
Kennan hefir síðan ráðið miklu
um stefnu þeirra. Rússum verð
ur það því engann veginn ljúft
að taka við Kennan sem sendi-
herra. Það getur hins vegar
haft góð áhrif á þá, að þeir vita,
að þar eiga þeir við mann, er
þekkir stefnu þeirra og verður
ekki blekktur.
Ný bók eftir Kennan.
Eins og áður segir, lét Kenn-
an af störfum í utanríkisráðu-
neytinu fyrir ári síðan eða rétt-
ara sagt fékk frí frá störfum
s þar um skeið. Þann tíma hefir
hann meðal annars notað til
þess að semja bók um utanríkis
málastefnu Bandaríkjanna sein
ustu 50 árin, er hann nefnir:
American Diplomacy. í bók þess
ari deilir hann mjög á utanrík-
ismálastefnu Bandaríkjanna á
þessum árum, en hann telur
hana ýmist hafa byggzt á
óraunsæum liugsjónum og barna
skap. Hinna óraunsæu hugsjóna
hafi meðal annars gætt i skipt-
um við Asiuþjóðirnar, í kröfum
um skilyrðislausa uppgjöf Þjóð
verja i heimsstyrjöldunum báð-
um og í meðferðinni á Þjóðverj
um á milli styrjaldanna. Það,
sem máli skipti, sé að haga sér
eftir kringumstæðunum og gera
Dað, sem bezt henti og heppi-
legast sé á hverjum stað eða
tíma, en binda sig ekki um of
KJELD VAAG:
HETJAN
ÖSIGRANDI
----- 22. DAGUR -
,
TRIPOLI-BÍÓ
Kappaksturs-
hetjan
(The Big Wheel)
| Afar spennandi og bráðsnjöll
| ný, amerísk mynd frá United
| Artist, með hinum vinsæla
| leikara:
Mickey Rooney.
Thomas Mitchell,
Michael O’Shea.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
við ákveðnar kenningar eða ó-
raunsæar hugsjónir. Jafnan
purfi að gæta nauðsynlegs jafn
vægis í skiptum þjóðanna, ef
ekki eigi illa að fara. Víða virð-
ist það koma fram í bók Kenn-
ans, að hann telji jafnvægis-
stefnuna, er einkenndi skipti
Bretaveldis af alþjóðamálunum
á 19. öldinni, hina réttu fyrir-
mynd, þótt hann hins vegar for
dæmi nýlenduyfirráð Breta á
jessum tíma.
= M
dnuiAjusujSoÆnJnAJ fajfúJD =
0Uu/eUí$urty
Útvarps viðgerðir(
Radlovimmstofan
LAUGAVEG 168
! ELDURINN
s
I gerir ekki boð á undan sér.
5
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax bjá
Samvinnutryggingum
Anglýsingasími
TÍMANS
er 8130».
Íslendiugaþíotttr «,
(Framhald af 3. síðu)
sem misst hefir ástkæran vin
og lífsförunaut, og barnanna,
sem eiga á bak að sjá um-
hyggjusömum og góðum föð
ur. Vinir hans þakka hon
um góða samfylgd og sakna
hans úr vinahópnum, og þeir
mest, sem þekktu hann bezt,
Með Kristjáni í Einholti er
fallinn í valinn mannkosta
maður og drengur góður. —
Þetta er sá vitnisburður, sem
hann fær hjá sínum samtíð-
armönnum. Sá orðstír, sem
mun lifa og fylgja nafni hans
og æfisögu.
Því ek.veit eins;
at aldri deyr,
dómur um dauðan hvern.
L.
Eftirvinnan . . .
(Framhald af 5. síðu)
uppi og afla sér stórfelldra
kaupuppbóta í formi eftir-
vinnu. En vitanlega eru svo
farnar ýmsar aðrar leiðir til
að drýgja kaupið.
Það er svo sem ekki undar-
Iegt, þótt Reykjavíkuríhaldið
þurfi að hækka útsvörin. En
ætla bæjarbúar að una þess
ari ráðsmennsku til fram-
búðar?
»♦♦♦♦
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Slml 5833
Helma: Vitastíg 14

WÓDLEIKHÚSIÐ
„H»e gott og fagurtÍS
Sýning í kvöld kl. 20.00
Síðasta sinn.
GIJLLNA HLIÐIÐ
Sýning á laugardag kl. 20,00
Aðgöngumiðasalan opin frá
13,15—20,00. Sími 80000.
„Hann var duglegur að stela af vistunum, frændi. Og enginn
getur sagt, að ég hafi ékki farið nákvæmlega eftir ákvæðum sigl-
ingalaga kónglegrar mektar“.
Magnús þagnaði skyndilega og renndi augunum til gluggans.
Utan af bryggjunni barst háreysti, hlátrar og sköll. Hann spratt
á fætur og gekk út að: glugganum, horfði á það, sem fram fór
úti fyrir, og hleypti brúnum. Kiæðaburðurinn sýndi, að þarna
voru á ferð verzlunarþjónar, búðarlokur og handverksmenn úr
þýzka bæjarhlutanum.,1 broddi fylkingar gengu þrír menn, sem
virtust vera hærra setfir en hinir. Þeir voru í dýrum og íburðár-
miklum klæðum.. meíjfj&vartar flauelshúfur á höfði og í ösku-
gráum buxum. Einn ífenra var Hans Dittelhof. Svo mikið mátti
heyra, að þeir fögnumi' miklum sigri, sem unninn hafði verið í
sjóorrustu. Magnús beit á vörina og vatt sér að frænda sínum.
„Hvers vegna er þetta hyski hér á ferli, frændi"? spurði hann.
,,Á ég að fara út og lægja í þeirn rostann"?
Hann hafði þegar gripið til sverðsins, en kaupmaðurinn stöövaði
hann. „Hægan, hægan, Magnús. Ætlar þú að berjast einn við
hundruð manna? Enginn getur bannað Hansastaðamönnum að
ganga um bæinn að vild sinni — þeir eru borgarar í Björgvin,
og þú mátt ekki heldur gleyma því, að þeir eru samherjar okkar
í ófriðnum..
„Heldur vildi ég eiga fjandann að samherja", urraði Magnús.
„Forðastu deilur við Hans Dittelhof. Annars áttu á hættu,
að þú verðir kærður bg dreginn fyrir ráðið".
„Ráðið myndi ekki hlusta á þetta svín frá Lýbiku“.
Einar Jónsson brosti að þessu trausti Magnúsar á norsku
réttarfari.
„Því aðeins hefir hann ekki þegar ákært þig, að hann á sjálf-
ur í málum, sem ekki eru útkljáö. Gerir þú eitthvað á hluta
hans, mun hann ekki stilla sig lengur. Forðastu hann, Magnús.
Það eru mín ráð“.
Magnús tók þessu þurrlega. Skömmu síðar kvaddi hann frænda
sinn. Hann ætlaði út í bæinn og forvitnast um það, hvað olli
þessum fagnaðarlátuin Hansastaðamanna. Hann komst líka brátt
að raun um það. Milli Gotlands og Eylands höfðu sænskir og
dansk-lýbskír flotar háð orrustu. Það hafði verið ógurleg orra-
hríð. Hið tígulega skip sænska sjóliðsforingjans, Jakobs Bagge,
hafði sprungið í loft upp, og til allrar óhamingju voru á því
fjöldi danskra og lýbskra sjóliða, er ráðizt höfðu til uppgöngu.
Mannfall hafði verið gífurlegt úr beggja liði, en það var sænski
flotinn, sem að síðuístu hafði látið undan síga. Það villti þó ekki
Magnúsi sýn. Honum var ljóst, að Danir og Lýbikumenn höfðu
ekki unnið neinn stórsigur.
Þegar leið að kveldi var gleði mikil í veitingahúsinu „Hvíta
hananum". Flestir gestanna voru þýzkir handverksmenn og
kaupmenn, sem svólgruðu óspart Brúnsvíkurvín og sterkt öl.
Fjórir sveinar voru önhum kafnir við að bera til þeirra drykkjar-
föngin. Væru þeir ekki, nógu fljótir, hlutu þeir að launum ósvik-
ið spark í bakhlutann og óþvegin orð í ofanálag. Veitingamaöur-
inn lék við hvern sinn fingur og lét sig dreyma um ótal sigra í
sjciorrustum. Hann: hé,t sveinunum því að gefa þeim tólf skild-
inga, sem þeir mættú skipta á milli sín, ef þeir væru nú nógu
snarir í snúninguni. Og krúsirnar voru tæmdar hver af annarri
og sífellt óx glaumurinn í veitingahúsinu.
Við eitt borðið sat Hans Dittelhof, ásamt tveimur öðrum þýzk-
um kaupmönnum. Þeir höfðu verið við þakkarguðsþjónustu í
Maríukirkjunni og þurftu nú að væta þurrar kverkar. Dittelhof
var þegar orðinn vél drukkinn. Hann spjallaði urn alla heima og
geima, og þeir, sem næstir honum sátu, hlustuðu lotningarfullir
á orð hans. Við og við brýndi hann raustina og gaut augunum
tii Norðmanna, sem sátu í hóp í einu horni veitingastofunnar.
Þýzkarar ráku upp skellihlátur, þegar honum hrutu af vörum
mergjuð hnífilyrði,. en Norðmennirnir létu sem þeir heyrðu ekki
þetta. Þeir kærðu sig ékki um að lenda í sennu, þar sem Þýzkar-
arnir voru miklu fjölmennari.
Dittelhof var í miðfi frásögn af hraustlegri framgöngu Lýbiku-
manna í orrustunni, ér hurðinni var hrundiö upp. Tveir nýir
gestir gengu inn og scttust við autt borð. Það voru þeir Magnús
Heinason og Kolbeinn gamli.
Dittelhof þyngdist á brúnina, er hann sá Magnús. Snöggvast
var sem hann ætlaði að spretta á fætur, en svo hætti hann
við það. Hann héit áfram sögu sinni:
„Jú — Danmerkurkóngur má sannarlega lofa guð fyrir, að
við erum samherjar hans í þessum ófriði. Hvernig hefðu leikar
farið, ef Trolle sjóliðsforingi hefði barizt einn við Svíana? Lý-
bikumenn hafa alltaf borið af Dönum, og nú jafna þeir um
Svíana....“
Þýzkararnir tóku ákaft undir þetta. Norðmennirnir þögðu.
En úr augum Magnúsar Heinasonar brann eldur. Hann þreif til
sverðsins.
„Þetta er lýbsk lýgi“,’hrópaði hann.
Kolbeinn reyndi að halda aftur af honum, en við það færðist
hann aðeins í aukana, „Ég hefi fyrr jafnað um Hans Dittelhof“,
öskraði hann, „og ég. get gert það í annaö sinn“.
„Sittu kyrr, Magnús"!
Magnús leit hvasst til Kolbeins: „Skipar þú mér, Kolbeinn?
Gleymdu þvi ekki, að ég er skipstjóri þinn“.
„Á skipsfjöl ert þú skipstjóri — ekki hér“, svaraði Kolbeinn.
Magnús sefaðist heldur. Hann yppti öxlum, þreif krús sína
og tæmdi hana. Síð'an hallaði hann sér aftur á bak. Dittelhof
virtist hættur að gefa honum gaum. Hann hélt áfram hárri
röddu: