Tíminn - 22.01.1952, Page 6

6.
» V!
TÍMINN, þriðjudaginn 22. janúar 1952.
17. blað.
Við vormn |
útlendingar
Afburðavel leikin amerísk I
mynd um ástir og samsœri, |
þrungin af ástríðum og tauga |
sesandi atburðum, Myndin |
hlaut Osears-verðlaunin sem |
bezta mynd ársins 1948.
5
Jennifer Jones
John Garfield
Bönnuð innan 14 ára.
Ynín'.iUijan
Sýnd kl. 7.
ÝJA BÍÓ|
Greifafrúin af j
Monte Cristo
(The Countess of Monte I
Christo) 5
Fyndin og fjörug ný amerísk 1
söngva- og íþróttamynd.
Aðalhlutverkið leikur skauta §
drottningin
Sonja Ilenie, ásamt
Michael Kirby
Olga San Juan
Aukamynd:
SALUTE TO DTJKE
ELLINGTON
Jazz-hljómmynd, sem allir |
jazzunnendur verða að sjá. =
Sýnd kl. 5, 7 og 9. |
BÆJARBÍO]
- HAFNARFIRÐI -
í útlendinga- i
hersveitinni
Sprenghlægileg ný amerísk i
skopmynd með
Bud Abbot
Lou Costello
Sýnd kl. 7 og 9.
>»»»»♦♦❖»»»♦»♦<> 1
HAFNARBÍóI
1
Vid viljum eignast)
harn
Ný, dönsk stórmynd, er vakið I
hefir fádæma athygli, og fjall f
ar um hættur fóstureyðinga, |
og sýnir m. a. barnsfæðingu. I
Leikin af úrvals dönskum f
leikurum. — Myndin er |
stranglega bönnuð ungling- I
um.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
I Ausíurbæjarbíó
! Trompetleiksirinn
Sýnd kl. 5 og 9.
Belinda
Sýnd kl. 7.
Allra síðasta sinn.
A nglýsingasíml
TÍMAISS
81 30«.
cr
Ævintýri
Moffmanns
I (The Tales of Iloffmann)
Aðalhlutverk:
Moira Shearer, i
Robert Rounseville, 1
Robert Helpmann. _ |
| Þetta er ein stórkostlegasta f
= kvikmynd, sem tekin hefir |
! vérið, og markar tímamót í |
! sögu kvikmyndaiðnaðarins. f
I Myndin er byggð á hinril"
I heimsfrægu óperu eftir
| Jacques Offenback. Royal
f Philharmonic Orrhestra leik
I ur .
f Sýnd kl. 5 og 9.
GAMLA BIO
Líf t lœfcnis hendi
(Crisis)
i Spennandi ný amerísk kvik-
; m^nd. — Aðalhlutverk:
Gary Grant
José Ferrer
Pauia Raymond
Ramon Novarro .
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára
Erleut yfiriií
(Framhald af 5. síðu)
ríkjandi, að lier S.Þ. eigi að
haga sér líkt og að undanförnu,
ef samningaþófið heldur áfram
og kommúnistar hefja ekki
sókn. Viöhorfið myndi hins veg,
ar breytast, ef viðræðum yrði
hætt án árangurs. Þá er t.d. tal
in hætta á því, að þær kröfur
geti magnazt í Bandaríkjun-
um, að reynt verði að binda
endir á styrjöldina með stór-
sókn. Slíkt kynni að þykja gott
áróðursmál í kosningunum. Fyr
ir stjórnina getur þá orðið erf-
itt að skera úr því, hvort reka
skuli styrjöldina áfram með
sama hætti og undanfarið og
fórna þannig mannslífum, án
sýnilegs árangurs, eða að
freista gæfunnar og hefja sókn.
Bandamenn Bandaríkjanna
munu kjósa fyrri kostinn, en
mörgum Bandaríkjamönnum
mun finnast sá kostur slæmur
og tilgangslítill. Þeir gæta þess
ekki nógsamlega, að með hon-
um næst sá mikilvægi árangur,
að styrjöldin færist ekki út.
Bandaríkjamenn verða hins
vegar leystir úr þeim vanda að
velja um þetta tvennt, ef komm
únistar verða fyrri til og hefja
sókn. Telja má liklegt, að Banda
ríkjamenn verði einhuga um
að svara slíku með beinum á-
rásum á Kína. Þetta hefir verið
látið koma allgreinilega fram,
svo að Kínverjar gerðu sér af-
leiðingarnar ljósar fyrirfram og
rösuðu ekki um ráð fram. Sú
aðvörun er nú einna líklegust til
að halda kommúnistum í skefj-
um og vera Kínverjum hvatn-
1 ing til að semja um vopnahlé.
, Þess vegna er sú skoðun nokk-
uð almenn, að vopnahléssamn-
j ingar myndu nást með tíð og
tíma, ef Kínverjar ynnu að
, þeim, án íhlutunar Rússa.
Enska knattspyrnan
(Framhald af 3. siðu.)
KJELD VAAG:

(TRIFOLI-BIO
Ié0
Útvarps viðgerðir I
Kadloviiumsíoían
LAUGAVFG 16».
var ameríshurí
njósnuri
| (I WAS AN AMERICAN SPY)
| Afar spennandi, ný, amerísk
| mynd um starf hinnar ame-
| rísku „Mata Hari“, byggð á
I frásögn hennar í tímaritinu
| „Readers Digst“. Claire
I Phillips (söguhetjan) var
| veitt Frelsisorðan fyrir starf
\ sitt samkvæmt meðmælum
| frá MarArthur hershöfðingja. |
Ann Dvorak,
Gene Evans,
Richard Loo.
Börn fá ekki aðgang.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
| ELDURINN|
| gerir ekkl bo® á anðan aér.
1 Þelr, sem ero hyggnlr,
tryggja strax h|*
I £
I Samvinnutryggrlngum j
I »»»»»»»»»»«i«>»< i
}
I Bergnr Jónsson
'í
I Málaflutnlngsskrifstofm
[ Laugaveg 65. Slml 5835
Helma: Vltastlg 14
Derby 27 10 5 12 46-50 25
W. Bromw. 27 7 10 10 52-57 24
Sunderl. 27 8 7 12 43-47 23
Chelsea 27 9 5 13 34-46 23
Stoke 28 8 4 16 33-61 20
Middlesb. 26 7 4 15 39-64 18
Fulham 28 5 6 17 42-55 16
Huddersf. 28 5 5 18 32-59 15
2. deild.
Birmingh. 28 13 8 7 43-32 34
Cardiff 27 13 7 7 45-32 33
Sheff. W. 28 13 6 9 63-47 32
Leicester 27 12 7 8 56-42 31
Sheff. U. 28 13 5 10 64-50 31
Rotherh. 27 13 5 9 57-48 31
Nottm. F. 28 11 9 8 53-46 31
Brentford 27 12 7 8 34-28 31
Leeds 27 11 8 8 39-38 30
Luton 27 10 8 9 49-45 28
Barnsley 27 9 10 8 41-42 28
Everton 28 10 8 10 43-46 28
W. Ham 28 10 7 11 45-56 27
N. County 28 11 4 12 47-49 26
Southamp. 28 9 8 11 41-57 26
Doncaster 28 8 9 11 37-41 25
Blackburn 28 11 3 14 37-44 25
Bury 28 9 6 13 47-45 24
Swansea 28 7 9 12 47-53 23
Queens P. 28 7 9 12 39-60 23
Coventry 27 8 5 14 37-55 21
Hull 28 8 4 15 39-47 20
3. deild syðri.
Plymouth 28 19, 4 5 72-34 42
Brighton 28 17 4 7 56-36 38
Reading 27 17 2 8 72-39 36
3. deild nyrðri.
Lincoln 27 16 0 5 7-1-40 38
Stockport 28 15 7 6 45-24 37
Carlisle 28 15 6 7 43-32 36
Rúinarför Árna
(Framhald af 5. sfðu.)
erindi til Rómar en að
skemmta sér og konunni, en
slík ferðalög á ríkið ekki að
kosta. Mbl. getur ekki heldué
bent á minnsta gagn, er hlot
ist hafi af þessari ferð Árna.
Ferðalag Árna sýnir vel,
hvernig Bjarni Ben. misnotar
áðstöðu sína til að útvega vild
armönnum sínum bitlinga á
kostnað ríkisins.
Anglýsið i Timannm
HETJAN
ÓSIGRANDI
36. DAGUR
%
„Magnús Heinason“. ,
„Magnús Heinason“? endurtók Jakob. Hvar hefi ég heyrt
bað nafn“?
„Ef til vi’l hafið þér heyrt mín getið, er ég fangaði Klas Bjelke
fyrir þrem árum“.
Aðalsmaðurinn leit undrandi á Magnús. Svo hrópaði hann:
„Gerir -þú pys að mér? Hafir þú fangað Klas Bjelke, hlýturðu
að hafa þá verið á unglingsaldri“.
„Voruð bér annað en unglingur, er þér genguð í sjóher kóng-
legrar mektar?“
„Ég dáist að þér. Magnús Heinason“, sagði Rostrup og tólc
þétt í hönd honum. „1 flotanum var oft rætt um þessa dáð.
Gengi ég’ í félag við slíkan sjóhund, myndum við brátt fylla
tunnur af gulli“.
„Ég er ekki sjálfs mín húsbóndi og get eklci gengið í félags-
skap við neinn“.
„Fjandinn hirði það! Sérhver er eigin húsbóndi, ef hann vill.
Ég veðset bað, sem enn er frjálst af Leirgróf og þý út víkinga-
skip. Kóngleg mekt gefur okkur víkingabréf, og þá munum við
bera ægishjálm yfir alla á hafinu“.
Jakob Rostiup stóð upp og fleygði fáeinum skildingum í svein-
inn. „Nú verð ég að iara upp í slotið. Komdu með mér, svo að
við getum rætt betur saman“.
Magnús hugsaði sig um. Hann vanrækti ekki neitt, þótt hann
færi með honum, og það gat verið gaman að sjá hinn víðkunna
Kristófer Valker.dorf, sem nú lék konung í slotinu. Þeir héldu
af stað. Er þpir gengu inn í Hákonarhöllina, mátti sjá þar undar-
lega samkundu. Þar voru margir ráðsmenn og embættismenn,
biskup Björgvinjar, slotspresturinn Absalon Pedersen, norskir
kaupmenn og Hansastaðamenn, þar á meðal Hans Dittelhof.
Þarna sá Magnús Einar Jónsson föðurbróður sinn í hópi norsku
kaupmannanna. Höfðingjar þeir, sem sátu við borðið í salnum,
vöktu þó mesta athygli Magnúsar, og Jakob varð að segja hon-
um, hverjir þsr voru.
Sá, sem í öndvegi sat, var enginn annar en Kristófer Valken-
dorf frá Glorup, hvasseygur og hörkulegur og ennismikill. Til
skamms tíma hafði hann gegnt því vanþakkláta starfi að vera
forsjá barnn hins erfiða bróður kónglegrar mektar, Magnúsar
hertoga af Fysýslu. Vinstra megin við hanii sat Björn Andrés-
son, en hinvm megin ríkasti aðalsherra landsins, Jörgen Lykke
frá Efra-Garði. Hann var svo auðugur, að hann snæddi af silf-
urdiskum og á feðragarði hans var salur lagður skíru gulli. Sjálf
kóngleg mekt var ekki ríkmannlegar búin en hann. Hann var
hlaðinn knipplingum og þungum gullkeðjum, og hár og skegg
angaði af dýrum smyrslum.
Magnús vehti Jörgen Lykke þó ekki mikla athygli. En hann
virti Kristófer Valkendorf þeim mun betur fyrir sér. Hann hafði
oft heyrt h.ans getið, því að þetta var maðurinn, sem á sínum
tima hafði brotið á bak aftur herradæmi þýzkra kaupmanna í
Björgvin. En nú setti að honum undarlegt eirðarleysi, er hann
sá hann. Hann varð gramur við sjálfan sig. Hvers vegna varð
honum ónotaiega við, er hann sá Valkendorf? Til þess að reka
af sér þessa oþægilegu kennd fór hann að virða fyrir sér fjórða
manninn: Hans Lindenov — nýja lénsmanninn. Hann var ekki
eins ríkmannlega búinn og Lykke og Valkendorf, en hann var
ekki síður þóttalegur í bragði. Hann virtist vera rúmlega þrítug-
ur og Magnúsi fannst skyndilega, að hann minnti á Jakob Rost-
rup: Það var sama dirfskan í svipnum og kuldi í gráum augunum.
t þessum svifum var hönd lögð á öxl Magnúsar. Hann leit við.
Einar Jónsson stóð hjá honum.
„Hverra erlnda ert þú hér í slotinu, Magnús"?
„Erindi mitt er svipað og þitt, frændi“, svaraði Magnús þurr-
lega. „Ég vil gjarna sjá, er nýi lénsherrann tekur við embætti
sínu“.
„Ég bjóst við. að þú ættir annað erindi. Jes stýrimaður hefir
verið skráður í flotann, ásamt tveimur mönnum þínum öðrum“.
Magnús grsip andann á lofti, og blóðið sauð í æðum hans.
Rvo hrópaði hann: „Ég vísa þessum aðalsmönnum og öllum ráð-
stöfunum þeirra til fjandans“!
Kaupmaðurinn reyndi að þagga niður í honum: „Við verðum
að fá nýjan stýrimann. Það er sjálfsagt völ á nýtum manni í
bænum“.
„Þið hafið mig“! sagði Jakob Rostrup brosandi. „Ég liefi
verið tvö ár stýrimaður í flota kónglegrar mektar“.
Einar Jónsson leit undrandi á aðalsmanninn. Það gegndi furðu,
að hann skyldi bjóðast til þess að gerast stýrimaður á kaupfari.
Hver var þessi ungi maður? Var hann einn hinna ungu hirð-
mánna í slotinu? Kaupmaðurinn fékk fljótt að vita þetta. Og
1 þótt liann hugsaði sig lengi um, varð það þó að ráði, að Jakob
j Rostrup skyldi koma til hans og tala betur við hann.
Við borð hinna tignu embættismanna fór nú fram áköf kapp-
ræða. Magnús fór að leggja við eyrun, er hann heyrði Færeyjar
nefndar. Það var Kristófer Valkendorf, sem hafði nefnt þær.
Rödd hans var valdsmannsleg og bjóðandi:
„Ég á annríkt, Lindenov, og við getum ekki rætt þetta enda-
laust. Allt. sem viðvikur konungsverzluninni, verð ég að leggja
fyrir kónglega mékt“.
„Áður hafið þér getað tekið skjótar ákvarðanir á yðar ábyrgð,
Valkendort“, sagði Lindenov reiöilega. „Þér hafið áreiðanlega
fullt umboð kónglegrar mektar.... “
„Það verður sem ég hefi sagt“, greip Valkendorf fram í. „Meira
en þriðjungur gróðans kemur ekki í yðar hlut. Séuð þér óánægð-
ur með ráöstafanir mínar, get ég flutt kónglegri mekt kærumái
yðar“. ^ ^