Tíminn - 23.04.1952, Blaðsíða 6

TÍMINN, miðvikudaginn 23. apríl 1952.
91. blað.
S.
LEIKFÉLAG
RfYKJAVfKDR1
Frumsýning C
Djúpt liggju rœturl
Sýning í kvöld kl. 8.
eftir J. Gow cg A. D’Usseau. f
Þýðandi: Tómas Guðmundss. |
Leikstj.: Gunnar R. Hansen. f
Aðgöngumiðasala í dag frá I
kl. 2. I
Hættustund
Óvenjuleg og bráðspennandi, |
ný, amerísk mynd um augna |
bliks hugsunarleysi og tak-1
markalausa fórnfýsi og hetju |
lund.
James Mason,
Joan Bennett-
Sýnd kl. 7 og 9.
Síðasta sinn.
Sirkus
Sýnd fcl. 3.
** rri =
NYJA BIO
Keðjudans
ástarinnar
(„La Ronde“).
Heimsfræg, frönsk verðlauna
mynd, töfrandi í bersögli
sinni um hið eilífa stríð milli
kynjanna tveggja, kvenlegs
yndisþokka og veikleika kon-
unnar annars vegar. Hins veg
ar eigingirni og hverflyndi
karlmannsins.
Aðalhlutverk:
Simone Simon,
Fernand Gravey,
Danielle Darrieux
og kynnir
Anton Walbrookk.
Bönnuð öllum yngrl en 16 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÉÓ
- HAFNARFIRÐl
Gullrteninginn
Mjög spennandi og við- |
burðarík, ný amerísk mynd, |
tekin í litum.
Waugham Moore
Ella Rains
Bönnuð innan 16 ára. |
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
HAFNARBÍÓ
Cyrano de
Bergerac
Stórbrotin ný amerísk kvik-
mynd, eftir leikriti Edmonds |
Rostand um skáldið og skylm
ingameistarann Cyrano de
Bergerac. Myndin er í senn !
mjög listræn, skemmtileg og"
spennandi.
Aðalhlutverk:
Jose Ferrer
(Hlaut verðlaun, sem bezti
leikari ársins 1951 fyrir leik
slnn í þessari mynd.)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bergur Jónsson |
B
E
Málaflutningsskriísíofa =
|
Laugaveg 65. Siml 5833 |
Heima: Vitastlg 14
iflíÍ.'b
ÞJÓDLEIKHÚSIÐ
„Tyrkju-Gudda^ |
eftir séra Jakob Jónsson
Sýning í kvöld kl. 20.00.
IAtli Kláus og
Stóri Kláus
i Sýning fimmtudag kl. 14.00 \
vegna Barnavinafélagsins |
Sumargjafar.
Íslandsklukkan
| eftir Halldór Kiljan Laxness i
| Sýning laugardaginn 26. apr. §
= kl. 20,00 í tilefni af fimmtugs =
afmæli höfundarins.
| Leikstjóri: Lárus Pálsson =
1 Aðgöngumiðasalan opln alla
i virka daga kl. 13,15 til 20,00
1 Sunnudaga kl. 11—20. Tekið ]
i á móti pöntunum. Sími 80000. i
1
Austurbæjarbíó I
Pabbi
(Life with Father)
Sýnd kl. 9.
Síðasta sinn.
| Sigurför juzzins \
(New Orleans)
i Hin bráðskemmtilega og fjör i
1 uga jazzmynd.
| Hljómsveitir Louis Arm-1
| strong og Woody Hermans. )
Sýnd kl. 5 og 7.
I j
Itjarnarbíó;
FAl'ST
i (Faust and the Devil) j
5 :
| Heimsfræg ítölsk-amerísk |
i stórmynd byggð á Faust eftir j
| Goethe og samnefndri óperu I
i Gounod’s. — Aðalhlutverk i
| leikur og syngur hinn heims-
I frægi ítalski söngvari
Italo Tajo.
| Myndin er gerð af óviðjafn-
I legri snilld.
| Bönnuð innan 14 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Hrói Höttur
Sýnd kl. 5.
(GAMLA BÍÓ
| Miðnœturkossinn
| (That Midnight Kiss)
IM-G-M músík- og söngva-
1 mynd í litum.
| Aðalhlutverk:
Mario Lanza
Kathryn Grayson
Jose Iturbi
Sýnd kl. 5, og 9.
(TRIPOLI-BÍÓ
Morgunblaðssagan:
f Ég eða Ælbert Rand
jlAfar spennandi, ný, amerísk
| kvikmynd, gerð eftir sam-
| nefndri skáldsögu Samuels
| W. Taylors, rem birtist í
| Morgunblaðinu.
Barry Nefson,
Lynn Ainlcy.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 14 ára.

Erlent yfirlit
(Framhald aí 5. stðui
frægari fyrir rausn sína og veit-
ingar og þykir enginn auðkýf-
ingur hafa verið honum fremri
í þeim efnum hin síðari ár.
Hann sést aldrei svo á veitinga-
stöðum, að ekki sé mikill skari
kunningja og boðsgesta í fylgd
með honum, líkt og um fursta
væri að ræða.
Dawson hefir í hótunum með
að yfirgefa Frakkland að fullu
og öllu, ef franska ríkið heldur
fast við skattakröfu sína. Og
hann telur, að sú hótun geti orð
ið til þess, að Frakkar hugsi sig
um tvisvar áður en þeir láti
til skarar skríða. Vilja þeir missa
af öllum þeim erlenda gjaldeyri,
sem hann eyðir í Frakklandi,
og öllum þeim tekjum, er þeir
fá beint og óbeint af dvöl hans
þar?
Skíðamótið enn
(Framhald af 3. síðu.l
hans til breytinga á tölum móts-
skrár.
Myndi þá ekki H. S. blaðam.
hafa gefið kunnugleika mínum
á þessum málefnum betri
einkunn en málefni standa til?
Það er rétt, að þekking mín
nær skammt. Mér hefir ekki
gefizt þess kostur að iðka skíða-
ferðir í tómstundum, og ég hef
ekki farið á skíði í bíl. En ég
héf stundum á erfiðum, vegvísa
lausum fjallvegum í myrkri og
hríð, átt líf mitt undir að kunna
að nota skíðin, og þótt hæðar-
munurinn hafi ekki verið meiri
en 400—600 metrar, hefir ekki
ávallt sami áburður hentað alla
leið.
Að lokum vil ég í allri vin-
semd benda H. S. á, að skrif
Morgunblaðsins, íslendings
(sama greinin?) og Dags um
skíðamótið eru til fyrirmyndar.
Mér hefir einnig virzt H. S.
skrifa ágætavel um knatt-
spyrnu.
J. K.
Ég bið J.K. afsökunar á þeim
mistökum, sem átt hafa sér
stað með útreikninginn í nor-
rænu tvíkeppninni, og viður-
kenni fúslega, að ég fór þar
með rangt mál. Nákvæmar
skýrslur um mótið gat ég ekki
fengið þótt ég ræddi við farar-
stóra Reykvikinganna, daginn
eftir að hann kom að norðan,
og upplýsingarnar um úrslitin
í tvíkeppninni, sem ég fékk,
voru því miður rangar.
Ég vil nota tækifærið og
þakka J.K. fyrir leiðréttingu
hans. II.S.
E.s. Selfoss
fer héðan föstudaginn 25. þ.
m. til Vestfjarða og Siglufjarö
ar.
Viðkomustaðir:
Patreksfjöröur
Bíldudalur
Þingeyri
Siglufjörður
ísafjröður
Bolungarvík
Flateyri
M.s. Goðafoss
fer héðan föstudaginn 25. þ.
m. til Noröurlandsins.
Viðkomustaðir:
Dalvík
Akureyri
Húsavík
H.f. Eimskipafélag íslands
—...............7
KJELD VAAG:
HETJAN
ÓSIGRANDI
----- 106. DAGUR
spurningu hans, og þrýsti sér fastar upp að Önnu, sem var eldri
og lífsreyndari og kunni fáein orð í dönsku. Hún svaraði á bjög-
uðu máli: „Við komum frá Lundúnum.“
Maðurinn brosti. Svo svaraði hann á ensku: „Frá Lundúnum?
Þá get ég ímyndað mér, að jungfrúrnar hafi komið með sendi-
nefndinni, sem á að krefja Magnús Heinason reikningsskapar“.
„Rétt“, svaraði Anna. „Þetta er dóttir Daníels Rogers, sem er
formaður sendinefndarinnar....“
Hún þagnaði snögglega. Það var óhæfa, að stúlka gæfi sig
þannig á tal við ókunnugan mann... .„Hvert er nafn mannsins“?
spurði hún hikandi.
Maðurinn hneigði sig. „Magnús Heinason er til þjónustu reiðu-
búinn“.
Beatrice var því nær hrotin aftur á bak í skálina. Magnús
Heinason! Hinn hræðilégi sjóræningi, sem faðir hennar krafðist
að yrði hegnt! Þaö gat ekki verið. Sjóræningjar voru allir rauð-
hærðir, með gular tennur og ótal ör á andlitinu og hér um bd
eins loðnir og apar Elísabetar drottningar. Það var ómögulegt, að
þessi fallegi, tigni maður væri sjóræningi.
Magnús brosti, og þáð var glettnisglampi í augum hans, er
hann mælti:
„Geri ég jungfrú Rögers óttaslegna? Það harma ég mjög.
Hvað get ég gert til þess að bæta fyrir það“?
Beatrice gat ekki svarað. Samt gramdist henni, að Anna tók
til máls og skýrð: frá óhappinu með nistið. Magnús leit niður í
vatnið og kallaði svo á hestasvein, sem var þarna á reiki.
„Náðu nistinu, sem líggur þarna niðri í vatninu. Ég er að
fara á fund tiginna marina og get ekki komið þangað rennvotur".
,.Ég sæki heshviðargrein og næ því upp með henni“, tautaði
hestasveinninn ólundarlega.
Er hann ætlaði að ganga brott, þreif Magnús til hans og
hrópaði:
„Nei, vinur sæll. Þú ert álíka svifaseinn og snigill og ég læt
jungfrúrnar ekki bíða éftir því, að þú sækir neitt. Kafaðu tafar-
iaust niður í vatnið — og hraðaðu þér“.
Hann ætlaði að slíta.sig lausan. En það var hið heimskulegasta,
sem hann gat gert. Mágnús tók taki í bakhlutann á honum og
sveiflaði honum á höfpðið beint í vatnsskálina. Stúlkurnar hörf-
uðu frá skelfdar, og yatnið gekk í gusum yfir skálarbarminn.
Þegar hestasveinrinn kom úr kafinu, blés hann eins og rostungur.
Magnús skipaði honum að ná í nistið.
Uppi í glugga bréfastofunnar heyrðist hlegið dátt. Það var
Gert Rantzau, seiri hló. Hann var skyndilega kominn í gott skap
á ný. Við hlið hans stóð magur maður, sem starði undrandi niður
í hallargarðinn „Magnús Heinason“! hrópaði lénsmaðurinn hátt.
„Ég kvaddi þig ekki hingað til þess að drekkja hestasveinum
mínum“!
Magnús heilsaði brosandi, tók síðan við nistinu, sem hesta-
sveinninn rétti að honum, leit snöggvast á það, sneri sér að
rtúlkunum og rétti Beatrice gripinn. „Ég vona, að ég hafi ekki
gert þig skelkaða í annað sinn, jungfrú Rogers. Sé svo, bið ég
afsökunar“.
En nú hlógu ungu stúlkurnar innilega. Þeim hafði ekki verið
fullljóst, hvað var að gerast, en fyrst lénsherrann hló, þá gátu
þær leyft sér það líka. Síðan kvaddi Magnús kurteislega og gekk
upp að hallarþrepunum. Þegar hann var horfinn, vatt Anna sér
skyndilega að Beatrice. „Líttu á mig“, skipaði hún. „Hvers vegna
iéztu menið detta í skálina“?
Stúlkan roðnaði við og forðaðist að horfa framan í Önnu.
„Þú fékkst ósk þína uppfyllta“, hélt Anna áfram. „En stúlkur á
þínum aldri eiga að forðast ókunnuga karlmenn".
Beatrice lét sér naegja að andvarpa. Meðan þessi orðaskipti
áttu sér stað, gekk Magnús inn í litla salinn í vesturálmunni,
þar sem rannsókn ránsmálsins skyldi fara fram. Hann gekk
brosandi fyrir ákærendur sína. Stjórnarherrarnir sátu við stórt
borð, ásamt ensku sendimönnunum, lénsmanninum og kansellí-
skrifara og tveimur skrifurum öðrum. Magnús lét sér hvergi
hregða. Hann hafði bókstaflega gaman af þessari samkundu, og
hér gafst honum þó færi á því að ergja Valkendorf. Hvað þurfti
hann að óttast? Hverju bjóst Read við að koma til leiðar, og
hvers vegna kom hann ekki sjálfur til Danmerkur til þess að
krefjast skaöabóta?
Vegna gestanna fóru orðaskiptin fram á ensku, sem Valkendorf
talaði mjög vel. Þ?.ð .var :lika hann, sem bar fram spurningarnar.
Magnús svaraði þeim fullum hálsi, en ekki varð því neitað, að
stundum fóru svörin pfurlítið á svig við sannleikann. Hann hafði
oft komizt úr verri klípu;;en þetta. En slíkt hafði aldrei gerzt með
lögbókina í hend’nni eða með neinu samningamakki. Orðaskiptin
voru ekki orðin iöng, er þess sáust merki, að Valkendorf var
tekið að renna í skap. Hann þóttist þess fullviss, að Magnús
væri sekur um allt það, sem Englendingar báru á hann, og hann
hafði ekki hugsað sér að láta hann sleppa auðveldlega í þetta
sinn.
„Þú ert auvirðilegur lygari, Magnús Heinason"! hvæsti hann.
„Orðum þínum vorður ekki treyst, og þú hefir ávallt hugsað um
það eitt að skara eld að-þinni köku....“
„Friðrik konungur, háloflegrar mmningar, var annarrar skoð-
unar, herra ríkisféhirðir“, svaraði Magnús rólega.
Valkendorf beit á vörina. Níels Kaas laut að honum og sagði
eitthvað lágri röddu, Pétur Munk virtist hinn kampakátasti, en
Jörgen Rósenkrars var áhyggjufullur á svipinn. Englendingar lifu
hver á annan. Valkendorf hallaði sér aftur á bak, en Níels Kaas
spurði: „Neitar þú afdráttarlaust að hafa ráðizt á þetta enska
skip, Magnús Heinason"?