Tíminn - 06.06.1952, Síða 3

124. blað.
TÍMINN, föstudaginn G. júní 1952.
3.
Hestamannafélagið Faxi
Hestamannafélagið Faxi í
Borgarfirði hélt 20. aðalfund
sinn s. 1 sunnudag að Brún í
Bæjarsveit.
Fundurinn var óvenju vel
sóttur, en fleiri hefðu mátt
koma á hestum. Ríkti hinn
mesti áhugi á fundinum og
einnig um málefni félagsins.
Helztu verkefni eru og hafa
verið:
1. Bygging skeiðvallar að
Ferjukoti, sem notaður hefir
verið s. 1. 3 ár og samkomu-
hús sem byrjað var á s. 1. ár
og væntanlega verður til af-
nota í sumar, bæði fyrir fé-
lagið sjáift, ungmennasam-
bandið o. fi. Er þegar búið að
verja í þetta um 50 þús. kr.
2. Kynbótastarfsemi hefir
verið rekin með stóðhestin-
um Skugga frá Bjarnarnesi,
sem nú á hér elst 5 vetra af-
kvæmi. Er nú þegar í tamn-
ingu 10—15 af þeim og gefa
þau góðar vonir. Virðast þau
öll vera góöhestar og sumt
miklir gæðingar. Mesti hesta
maður héraðsins Höskuldur
Eyjólfsson á Hofsstöðum sem
nú temui- tvo folana lét svo
ummælt að þeir væru gull-
korn og svo að sínu skapi sem
bezt yrði á kosið og mætti
ekki upp á milli þeirra gera.
Eiga Borgfirðingar nú mörg
hross undan þessum hesti Dg
gera sér góðar vonir um þau.
3. Hestamannafélagið
gekkst á s.l. ári fyrir tamn-
ingu hesta og þótti það gef-
ast vel. Og er ákveðið aftur í
vor. Búnaðarsamband Borg-
arfjarðar styrkti þá starf-
semi lítiisháttar.
4. Öll árin hefir félagið
haft kappreiðar einu sinni á
ári og hefir það þótt góð
skemmtun. S. 1. ár var tekin
upp sú nýbreytni að hafa
jafnframt gæðingakeppni fyr
ir góðhesta félagsmanna.
Fyrsti vinnandinn var Hösk- |
uldur Eyjólfsson á Goða, sem
er leirljós þá 6 vetra, ættaður J
frá Reykholti hér. Goði er
stór hestur og vörpulegur og'
fjöihæfur reiöhestur og vel
taminn. Sami hestur fær ekki
vinning oftar en á fimm ára
fresti. Vinningurinn er
skeifulöguð silfurnæla sem á
er letrað: „Gæðingaverölaun
Hestamannafélagsins Faxi“
svo og tiltekið ár. Nælan
vinnst til fullrar eignar
hverju sinni.
Á 20. kappreiðum félagsins
væntanlega í sumar er ákveð
ið að ríða hópreið á öllum af
kvæmum Skugga hér, sem
farið er að temja, án undan-
dráttar eða úrvals og er slík
afkvæmasýning áreiðanlega
sjaldgæf og vitum við ekk-
ert dæmi til þess.
í athugun er aö láta fram
fara einskonar hestaboðhlaup
í sumar en það hefir ekki ver
ið reynt hér fyr.
Til sannindamerkis um á-
huga félagsmanna má geta
þess að flestir fundarmenn
lofuðu, hver 500,00 kr. fram-
lagi til framkvæmdanna
erfiðleika með lán og síðan
hafa nokkrir bætzt við.
Stjórn félagsins var öll end
urkosin en henni eru: Ari
Guðmundsson Borgarnesi,
Kristán Fjeldsted bóndi Ferju
koti, Sigursteinn Þórðarson
forstj. Borgarnesi, Daníel
Teitsson bóndi Grímastöðum
og Eyvindur Ásmundsson
Borgarnesi.
Tónskáld Eddunnar
Grein með þessari yfir-
skrift birtist nýlega í danska
blaðinu „Poiitiken,“ í tilefni
af því að fluttir voru á tón-
listarhátíð í Kaupmanna-
höfh þættir úr Eddu-kór-
verki eftir Jón Leifs. Segir
þar m.a.:
„Tónskáldið skrifaði verk
sitt fyrir 15 árum og hefir síð-
an hvorki iitið á það né heyrt
einn tón úr því. Jón Leifs
forðast að líta til baka, enda
á hann mikið ógert framund-
an: Fjögur slík Edduverk,
hvert þeirra fyrir heila kvöld
stund, ætiar hann sér að
skapa eins og minnisvarða
(monument) fyrir sitt land.
ísland hljómar líka í hverj-
um takti verks hans, og mað-
ur finnur eins og jarðarilm
frá íslenzkri náttúru í tóna-
heimi hans, sem á sinn upp-
funa einnig í óhefluðum ís-
lenzkum þjóðlögum. Tónlist
hans er sérkennileg eins og
hann sjáifur, en er þó ekki
íik honum. Þvert á móti. —
Snyrtimennska hans og hæ-
verska og skapgleði sú, er
hann sýrir í hópi vina sinna,
fyrirfinnst ekki sem hliðstæða
í listaverkum hans. Þar er
hann mjög alvörugefinn og
einbeittur. Hann skrífar ekki
eina einustu nótu niður fyrr
en hann er viss um að hón á
við þann svip, sem verk hans
á að bera. Þess vegna er verki
hans ætíð iokið að fullu urn
leið og hann leggur seinustu
hönd á það, hversu fjarstæðu
kennt sem það kann að virð-
ast í eyrum annarra. „Hvað
er stíll?“ —knun Innn segja,
— „eyrað getur vanizt öllu.“
Það er persónuleikinn einn,
sem ræður úrslitum. Hvað
sem fólki kann annars að finn
ast um Jón Leifs, þá er
ómögulegt að komast hjá því
að viðurkenna að hann er Pst
rænn persónuleiki.“
Verk tónskáldsins mætti
annars litlum skilningi í Kaup
mannahöfn. „Socialdemo-
kraten“ segir, að verkið sé
ekki aðeins skrifað í listræn-
um tilgangi, heldur til heið-
urs hinu frjálsa íslandi og aö
iiin miklu Edduverk tónskálds
ins muni ætluð til flutnings
við hátíðir á Þingvöllu.m á
komandi tímum í líkingu við
Wagner-hátíðirnar í Bayreuth
á Þýzkalandi. — Sum blöðin
láta þess getið að ómögulegt
hafi verið að fylgjastmeö text
anum, enda þótt hann hafi
veriö prentaður í dagskrá. —
„Mcrgenbladet" segir að verk
ið hafi farið fyrir oían garö
og neðan, en að augljóst sé í
hverjum takti, aö um storgáf
i að iónskáld sé að ræða.
TENGILL H.F
HelSi ri8 KleppsTeg
Siml 89 894
onnast hverskonar raflagn
ir og viðgerðlr svo sem: Verl
unlðjulagnlr, húsalugnir
sklpalagnir ásamt Ylðgerðum
og uppsetnlngu á mótorum
röntgentækjum og helmiiu-
tflun.
0
Norðmenn — Is-
lendingar
Um þessar mundir gista 80—90
Norðmenn land okkar og þjóð.
Yfir 60 af þessum frændum okk-
ar og vinum eru hingað komnir
til að hjálpa okkur og styrkja
um framkvæmd hinnar mikil-
vægustu hugsjónar: að klæöa
landið skógi á ný. Aldraður SvíL
sagði eitt sinn við mig: „Ekki
get ég skilið, hvernig þið íslend
ingar orkið að bjarga ykkur og
lifa menningarlífi í skóglausu
landi. Mér finnst sem ekki yrði
lífvænt í Svíþjóð, ef skógarnir
okkar hyrfu“. Norðmenn vita
mæta vel, hvers virði skógarnir
þeirra eru fyrir afkomu lands
og þjóðar, og margir þeirra, sem
unna þjóð okkar og menningu
og virða, — en það er ærinn
hluti norsku þjóðarinnar, —
unna jafnframt þeirri hugsjón
okkar, að klæða landið nytja-
skógum. Þeir mætu menn hér-
lendis, sem leitað hafa sam-
vinnu við frændur okkar Norð
menn um skóggræðsluna, eiga
alþjóðarþakkir skyldar. Er þessi
samvinna ekki eini votturinn um
vina- og menningarsamband
þessara nánustu frændþjóða
■nú? Þó mun það mikilvægasta
atriðið til styrktar þjóðerni okk
ar og þjóðerniskennd á þessum
engelsaxneska tækni- og her-1
setutímum, sem við lifum á, að
við gleymum ekki uppruna okk f
ar og fornum menningar- og
viðskiptatengslum við vora nán !
ustu frændþjóð. Þar eigum við ,
vísa útrétta vina- og bróðurhönd J
til eflingar þjóðlífi okkar í efna j
legum og andlegum skilningi, ef |
við viljum „gera svo vel“, og við i
gleymum ekki sjálfum okkur í
dansinum kringum dollarann. j
Undanfarna áratugi höfum
við lært mikið af Norðmönnum
til eflingar atvinnulífi okkar,
má þar t. d. nefna síldveiðarnar,
línuveiðarnar, hvalveiðarnar o.
m. fl. Þeir standa framar okk-
ur enn um fjölmarga tækni. j
Mér er persónulega kunnugt um
það, að sendiherra okkar í Osló,'
Bjarni Ásgeirsson og ýmsir norsk ,
ir trúnaðarmenn islenzku þjóð-
arinnar hafa fullan hug á því, |
að efla samvinnu og samskipti j
þessara nánu frændþjóða á ná- |
lægum tímum báðum þjóðunum ;
til ómetanlegs gagns.
Þorst. Þ. Víglundsson.
FAO segir engi-
sprettunum stríð
á hendur
f ramleiddur
i töflum, til mikils
hagræðis fyrir húsmæöur
. JOHNSOMS, KAABERf
Frjálsíþróttamót K. R.
Engisprettuplágan, sem við á
norðurslóðum þekkjum aðeins
úr biblíunni, er kaldur veruleiki
í mörgum löndum. 1 fyrsta skipti
í sögunni hefir fjöldi landa nú
tekið upp sameiginlega baráttu
gegn þessum óvini, en á fundi
Matvæla- og landbúnaðarstofn-
unar S. Þ., FAO, í Rómaborg
fyrir skömmu, var rætt um ráð
og leiðir til að útrýma plágunni.
Fyrir nokkrum mánuðum var
engisprettuplágan aðeins á tak
mörkuðum svæðum í Austur-
Afríku, en nú hefir hún breiðzt
eins og eldur í sinu yfir alla
Litlu-Asíu og austur á leið til
Indlands. Þessar fregnir hafa
vakið óhug manna. Með skjót-
um aðgerðum hefir verið hafizt
handa, því að mikið er í húfi.
í skýrslu, sem aðalstöðvum
FAO í Róm, en þaðan er barátt-
unni stjórnað, hefir borizt, segir,
að innan skamms megi búast
við því, að aragrúi af engisprett
um steypi sér yfir akrana í Níl-
ardalnum í vestri til hrísgrjóna
akra Indlands í austri. Þetta er
(Framhald á 6. síðu).
í fyrrakvöld fór fyrri hluti
frjálsiþróttamóts KR fram á
íþróttavellinum. Veður var mjög
óhagstætt, kalt og hvasst. Góð-
ur árangur náðist samt sem áð-
ur. Sérstaklega ber að nefna 400
m. hlaup Guðmundar Lárusson-
ar, sem hljóp á 50,0 sek. Miðað
við aðstæður er það frábært af-
rek, og ekki kæmi á óvart, þótt
Guðmundur hlypi innan við 48
sek. í sumar. Jafnvel Norður-
landametið 47,5 sek, verður í
hættu. í 100 m. hlaupinu kom
ungur Austfirðingur, Guðmund-
ur Vilhjálmsson, sem er í
drengjaflokki, mjög á óvart með
því að verða þriðji á 10,9 sek.,
tæpum metri á eftir jafn góðum
hlaupara og Herði Haraldssyni.
Guðmundur minnir á Finnbjörn
í viðbragðinu, eldfljótur á stað,
og var fyrstur um 60—70 m.
Með auknu þoli og meiri keppnis
reynslu ætti hann að ná mjög
langt. Jóel Sigurðsson bætti á-
rangur sinn í spjótkasti, náði
63,35 m. Halldór Sigurgeirsson
átti einnig ágæt köst. Torfi Bryn
geirsson keppti í langstökki og
náði ágætum árangri 6,81 m.
Sigurður Friðfinnsson sigraði í
þeirri grein, stökk 6,93 m. Örn
Clausen varpaði kúlu 13,37 m.
Helztu úrslit urðu þessi:
100 m. A-flokkur:
Ásmundur Bjarnason, KR 10,7
Hörður Haraldsson, Árm. 10,8
Guðm. Vilhjálmsson, UMFL 10,9
Pétur Sigurðsson, KR 11,1
100 m. B-flokkur:
Guðjón Guðmundsson, Árm. 11,2
Daníel Ingvarsson, Ármann 11,4
400 m. hlaup:
Guðm. Lárusson, Ármann 50,0
Þórir Þorsteinsson, Ármann 54,5
1500 m. hlaup:
Sigurður Guðnason, ÍR 4:27,8
Einar Gunnarss., UMFK 4:32,2
Hástökk:
Birgir Helgason, KR 1,78
Gunnar Bjarnason, ÍR 1,75
I Langstökk:
Sigurður Friðfinnsson, FH 6,93
j Torfi Bryngeirsson, KR 6,81
jTómas Lárusson, UMSK 6,74
I
Kuluvarp:
j Ágúst Ásgrímsson, ÍM 14,12
Friðrik Guðmundsson, KR 13,71
j Sigfús Sigurðsson, UMFS 13,48
1 Spjótkast:
’ Jóel Sigurðsson, ÍR 63,35
Halldór Sigurgeirsson, Árm. 58,76
4x100 m. boðhlaup:
1. Sveit KR 44,6
2. Sveit Ármanns 44,7
4x100 m. boðhlaup kvenna:
1. Sveit KR 58,1
2. Sveit UMFR 59,9