Tíminn - 07.06.1952, Blaðsíða 6

«.
TÍMINN, laúgardaginn 3. júní 1952.
125.' blað.
= 1
í
m
/>
1 Konur eru
| varasamar
| (Beware of Blondie)
| Bráðfyndin gamanmynd, er
| sýnir að enginn má við klæj-
I um konunnar.
Penny Singleton
1 Artur Lake
I" Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NYJA BIO
=
Fjórir í jeppa
(Four in a Jeep)
; Spennandi og stórfróðleg
: mynd, sem vakið hefir heims
; athygli, og fjallar um vanda
: mál hins fjórskipta hernáms
; Vínarborgar. í myndinni er
i töluð enska, franska, þýzka
; og rússneska, en skýringar-
| textar eru danskir.
Aðalhlutverk:
Ralph Meeker
Viveca Lmdfors
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
WÓDtEIKHÚSID
1" „Brú&uheimilið™ f
| effcir Henrik Ibsen
| Tore Segelcke annast leik- i
i stjórn og fer með aðalhlut-|
| verkið sem gestur Þjóðleik-|
! hússins. |
i Sýningar laugardag og |
! sunnudag kl. 20,00.
! Uppselt. !
i Næsta sýning miðvikudag 1
1 kl. 20,00.
| Aðgöngumiðasalan opin alla 1
i virka daga kl. 13,15 til 20,00. \
i Sunnudaga kl. 11—20. Tekið !
i á.móti pöntunum. Sími 80000 i
= C
BÆJARBIO
- HAFNARFIRÐI -
1 ríftfí undir-
djúpanna
(Under Sea Kingdom)
Síðari hluti.
I Ákaflega spennandi og við-
i burðarík ný amerísk kvik-
| mynd um hið æ1 intýralega
Í sokkna Atlantis.
Í Sýnd kl. 7 og 9.
1 Sími 9184.
HAFNARBIO
H _______________________ ;
s :
Sekur eða sýkn
(Murder without Crime)
Spennandi og sérkennileg ný j
kvikmynd, frábærilega vel j
j leikin og mjög óvenjuleg að j
I efni til.
Dennis Price
Derer Farr
Joan Dowling
Bönnuð innan 14 ára. j
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Ragnar Jónsson
hæðtaréttarlögmaður
Laugaveg 8 — Sími 7752
| Lögfræðistörf og eignaum-
= sýsia.
S. I. B. S.
fást hjá trúnaðarmönnum j
sambandsins um allt land j
og víða í Reykjavík. Þau j
eru einnig afgreidd í síma :
6450.
Söluskálinn
Klapparstíg 11
hefir ávallt alls konar not-
uð og vel með farln hús-
gögn, herrafatnað, harmon
íkkur og m. fl. Mjög sann-
gjarnt verð. — Sími 2926.:

Austurbæjarbíó

„Þú ert ástin
mín einÍS
(My dream is yours)
Bráðskemmtileg og fjörug, ný \
amerísk söngvamynd í eðli- j
legum litum.
Aðalhlutverk:
Hin vinsæla söngstjarna: j
Doris Day,
Jack Carson.
_______Sýnd kl, 7 og 9.__j
Fuzzy sigrar
Mjög spennandi ný amerisk j
kúrekamynd. j
Buster Crabbe
og grínkarlinn
„Fuzzy“.
| _______Sýnd kl. 5._______j
HLJÓMLEIKAR kl. 3.

TJ ARNARBIÓ

Koparnáman
(Copper Canyon)
; Afarspennandi og viðburða-
: rík mynd í eðlilegum litum.
Ray Milland
Hedy Lamarr
Mc Donald Carey
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BIO
! Madame Bovary í
: MGM-stórmynd af hinni \
: frægu og djörfu skáldsögu !
| Gustave Flauberts.
Jennifer Jones,
James Mason,
Van Heflin,
Louis Jourdan.
Bönnuð innan 14 ára.
Sýnd kl. 9.
!------------------------|
V ií) siylum
: Skemmtileg mynd um lang- =
i ferð drengja með norska \
\ skólasl<ipinu „Christian \
: Radich“.
Sýnd kl. 5 og 7.
TRIPOLI-BIO
|ELDURINN|
| gerlr ekkf boð á andan sér. =
| Þeir, sem eru hyggnir,
trjggja straz hjá
| SAMVINNUÍRYGGINGUU |
HiiiiifiiiMniniiuuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuimiiniiiiiiiiimn
1 Ma&urinn frá ó- =
þekktu reiki-
stjörnunni
| (The Man From Planet X) i
I Sérstaklega spennandi ný, |
1 amerísk kvikmynd um yfir- !
| vofandi innrás á jörðina frá !
| óþekktri reikistjörnu.
Robert Clarke,
Margaret Field,
Reymond Bond.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 4 e.h.
S C
iiimiiiiiiniiiiiíiuiiiiiiiniimiiniiniiifiimiiiiiiiuíiiiiii
Bruðkaupsafmaeli
(Framhaid af 5. síðu.)
lifir 102. fæðingardag sinn og
75. brúðkaupsdag.
Næst er frá því að segja, að
Kristján litii var kominn að
Finnastöðum í Eyjafirði. Hann
átti þar að telja til vandamanna.
Ekki var hann þar nema vetur-
inn næsta, því að vorið 1860
réðst hann norður á Langanes
til Gunnlaugs föðurbróður síns
og Rósu Jónsdóttur konu hans,
er þá bjuggu á Ytra-Lóni. Fjöl-
menni var þar í heimili, búið
stórt og myndar- og menning-
arbragur innan stokks sem utan.
Gunnlaugur var mikilsvirtur,
þótti greindur svo að orð var á
haft og skáldmæltur vel. Um
Rósu á Ytra-Lóni var það sagt,
að hún gerði allt fallegt. Öll um
genghi innan húss þótti skara
fram úr því, sem þá var títt.
Um Rósu var það sagt,
að hún gerði allt fallegt.
„Engin kona harði henni frei’ iur
lag á því að láta hvern einasta
hlut í gömlu baðstofunni bera
Vitni um sunnudags- og hátíðr.r-
morgna um leið og menn opn-
uðu augun og áður en menn
mundu dagatalið“. — Þannig
minntist einn nágranni Rósu
hennar hálfri öld síðar en þau
voru samtíða.
Á þessu heimili ól Kristján
beztu þroskaár sín. Þarf naum-
ast að grafa eftir því, að atlætið
og áhrifin á Ytra-Lóni hafi orð-
Ið honum notasæl og giftudrjúg.
Þá er Kristján var hálfþrítug
ur fluttist hann að Syðra-Lóni.
Þar bjuggu þá Jón Benjamíns-
son og Guðrún Hallgrímsdóttir.
Hann var þar í vinnumennsku í
tvö ár. Lauk lienni með því, að
hann fastnaðist Svanfríði, dótt-
ur þeirra Syðra-Lóns-hjóna, og
fór brúðkaup þeirra fram 7. júní
1877. Þá þegar um fardagaleytið
byrjuðu hin ungu hjón búskap
í Hlíð á Langanesi. Þa»r var
þröngt setinn bekkurinn, því að
þrír voru ábúendurnir. Sáu þau
skjótt fram á það, að við slík
þrengsli varð ekki búið til lang-
frama. Fáir kostir *voru á góðu
jarðnæði, en hugur hins vegar
mikill í mönnum að nema land í
annarri heimsálfu. Það varð því
ofan á, að Kristján og Svan-
fríður fluttust vestur um haf
sumarið 1878.
Þegar vestur kom, settust þau
hjón að í Nýja-íslandi norðan
við íslendingafljót. Þeim leizt
ekki á búsetu þar til frámbúðar
og því lögðu þau snemma næsta
vor, eða í marzmánuði, upp í
langt ferðalag alla leið til
Pempina í Norður-Dakota. Krist
ján hafði þá um veturinn farið
þangað landkönnunarferð og
litizt þar búsældarlegt. Þrjár
fjölskyldur urðu samferða. Gist-
ingu né mat var hvergi að fá á
þessari leið. Alls staðar var yfir
vegleysu að fara, feh og foræði.
Mest allan tímann, sem á ferð-
inni stóð, var úrfelli mikið og
kuldi. Uxa einn höfðu fjölskyld
ur þessar tii burðar og lítinn
handsleða. Varð því hver að
leggja á sjálfan sig það sem
hann þoldi. Kristján og Svan-
fríður fluttu einnig með sér í
þessari ferð elzta barn sitt, sem
þá var misseris gamalt. Eftir 16
daga svalksamt ferðalag komst
þessi litli landnemahópur loks
til Pempina. Þar setti Kristján
sig niður og bjó í fjögur ár, en
fluttist að því búnu til Edin-
burgh fyrir sunnan Mountain,
og þar hefir hann búið síðan,
eða í sjö áratugi. — Þeim hjón-
um hefir farnazt mjög vel og
Kristján verið talinn í fremstu
röð íslenzkra bænda í Norður-
Dakota.
Þegar þau hjónin, Svanfríður
og Kristján, líta nú yfir óvenju
Vicki Baum:
Frægðarbraut Dóru Hart
18. DAGUR 2
Bifreiðin rann í fögrurn boga gegnum hliðið og heim að húsinu.
,Er nokkur kominn“? spurði Franklin þjón sinn, sem kom og
opnaði bíldyrnar.
„Herra Shuger símaði hingað fyrir stundarfjórðungi og sagðist
ekki koma fyrr en eftir kvöldverð. En hitt fólkið hlýtur að koma
von bráðar", svaraði þjónninn. Franklin var kominn út úr bíln-
um, eh hjálpaði Dóru ekki að stíga út. Hún steig út hjálparlaust,
beið vansæl að baki Franklins og blygðaðist sín meira en orð fá
lýst, er hún sá þjóninn taka töskuna, sem ekki hafði annað að
geyma en náttkjólinn hennar. Nú komu tveir hundar þjótandi,
og Dóra laut að þeim og gældi við þá. Henni fannst ósjálfrátt, sem
þeir væru á sama þrepi og hún sjálf í virðingarstiganum, og við
þá gæti hún talað án þess að fyrirverða sig.
Innan úr húsinu barst ómur af lagi frá grammófón. Dóru hægð-
ist við að sjá, að íburðurinn og skraut hússins var alls ekki eins
mikið og hún hafði búizt við. Á barnsaldri hafði hún eitt sinn
verið dagsgestur í hertogahöll, og þaðan.stöfuðu allar hugmyndir
hennar um auðævi og óhóf. Hún hafði hálft í hvoru búizt við að
bandarískir milljónamæringar svæfu i skrautrúmum með silki-
himni og borðuðu af gulldiskum.
„Velkomin hingað“, sagði Franklin ofurlítið vandræðalegur.
Hann girti henni leið úr dagstofunni inn í bókasafnsherbergið,
faðmaði hana að sér og kyssti hana innilega. Þar sem-þetta var
alls ekki fyrsti koss hans, tók hún því mótspyrnulaust.
„Hafmey, köld og hál“, sagði hann og sleppti henni. Af svo
spaklegri athugasemd var hann hreykinn mjög. „Eigum við að
ganga út í garðinn og sjá staðinn, sem styttan á að standa á.“
Þau ræddu enn um styttuna, þótt Basil virtist hafa horfið af
yfirborði jarðar og engar fréttir af honum borizt síðustu vikurn-
ar. Franklin hafði margoft sagt Dóru, að hún yrði að koma út í
garðinn og stilla sér á þann stað, sem styttan átti að standa á,
svo að hann gæti séð, hvernig hún mundi fara í þessu umhverfi.
Það var hin gilda ástæða til þess, að heimsókn Dóru hingað var
nauðsynleg. Einhvern veginn var það svo að allt, sem stóð í ein-
hverju sambandi við Basil og gat með einhverjum hætti greitt
götu hans að hennar áliti var bráðnauðsynlegt og hafði yfir sér
einhvern ljóma.
Franklin tók undir handlegg hennar og leiddi hana út í garð-
inn. Að baki hússins voru breiðar veggsvalir, og hátt gras óx upp
á milli steinanna. Út frá svölunum breiddust grænar grasflatir
að lágum steinvegg, en við hann voru nokkrar tröppur niður að
ganga, en síðan tóku við aðrar flatir. Héðan sást vel út yfir sund-
ið, sem virtist nú dimmblátt. Einn seglbátur var þar á ferð, og sól-
in var í þann veginn að ganga til viðar bak við skóginn. ,
„Tilheyrir þetta allt yður, Bryant“? sagði Dóra og dró djúpt
andann.
„Veiztu ekki, hvað ég heiti“? þrumaði Bryant.
„Tilheyrir þetta allt saman þér, Franklin“? endurtók hún með
afsökunarbrosi.
„Já, að mörkum garðsins", sagði hann og gerði handsveiflu út
yfir garðinn. „Pabbi, sem á allt utan garðsins, gaf mér þessa eign
í brúðkaupsgjöf“.
„Mér þykir leitt, að kona þín skuli ekki vera heirna", sagði Dóra
hógvær, og Bryant svaraði engu óháttvísari:
„Já, ég er vtss um, að Júddý hefði haft gaman af að kynnast
þér“.
Það lá óró og spenningur í loftinu, seni stafaði frá öllu því, sem
ósagt var látið en lá að baki orðunum.
„Þáð er ákaflega heitt í dag, og þó er apríl ekki liðinn enn“,
sagði Dóra, og Franklin var henni sammála. „Við getum drukk-
iö te úti á svölunum“. Hundarnir höfðu fylgt þeim eftir og lágu
nú auðsveipir við fætur Dóru.
„Hér ætti hún að standa“, sagði hann og ýtti Dóru upp á
lága steinvegginn, þar sem lágur stöpull markaði fyrir þrepun-
um. Dóra spennti vöðva sína, og líkaminn allur hné ósjálfrátt
í þær stellingar, sem hún hafði staðið í á kassanum í vinnustofu
Basils. Við þetta var bundinn einhver hugljúfur klökkvi, og
hana langaði mest til að gráta. Franklin sté eitt skref aftur á
bak og horfði á Dóru. Á þeirri stundu, er maður gleymdi andliti
hennar, var hún falleg.
„Það er illt að þú skulir vera í fötum“, sagði hann með áherzlu.
„Ég vissi, að þú mundir segja eitthvaö í þá átt“, sagði hún í
barnfóstrutóni.
Heiman frá húsinu bárust nú há köll.
„Þarna koma þeir fyrstu", sagði Franklin glaður. Dóra gladdist
einnig yfir því að fleiri skyldu bætast í hópinn. Ef til vill fer allt
, vel líka núna, hugsaði hún á leiðinni heim að húsinu. Henni
fannst þetta minna ofurlítið á Íínudans, og einhvern tímann
hlaut hún að falla niður af línunni, bað vissi hún. Snotur, ungur
j-----------------------------------------------------------
I langfarna leið, ber að sjálfsögðufyrirmyndar búþegnar. — Hug-
ekki alls staðar skin fyrir auga,
því að vafalaust hefir stundum
verið misturlegt um að litast. En
stórmannlega hafa þau skilað
miklu dagsverki. Afkomendur
þeirra á lífi eru 114. Börn 9,
barnabörn 55, barnabarnabörn
49 og eitt barnabarnabarnabarn.
Svanfríður og Kristján hafa
ekki einungis verið traustir full
trúar föðurlands síns á erlendri
grund, því að þau hafa jafn
framt reynzt fósturlandi sínu
ur þeirra til íslands og alls þess,
sem íslenzkt er, hefir ætíð ver-
ið heill og hlýr. — Ég hef ný-
verið átt þess kost að sjá nokk-
ur bréf frá Kristbjörgu dóttur
þeirra, en hún er kona hálfsjö-
tug, fædd vestra og hefir aldrei
til íslands komið. Svo er henni
tamt tungutak forfeðra sinna,
að jafnvel húsfreyja af Langa-
nesi væri vel sæmd af að hafa
ritað þau.
L. K.