Tíminn - 06.07.1952, Síða 3

149. blað.
TÍMINN, sannudaginn 6. júlí 1952.
Frábær leikur Akurnesinga
Sögulegsii' leikiaa’
Ssg’i*aaði5 RínarlMð 5—Ö
— Áhorfandi larði — „Haí lriek“ Ii|á I»órlSI

Þessi skemmtilegi leikur! Þrátt fyrir það, að íslenzk-
verður áreiðanlega lengi í ir knattspyrnumenn séu
minnum hafður, þótt hann hvað eftir annað búnir að
eigi einnig sínar dökku hlið- sanna og sýna, og það síðast
ar vegna skilningsleysis á í þessum leik, að þeir hefðu Rerra forstjóri óðir m
rettum iþrottaanda hja orðið góðir fulltruar Islands h d erlendir oe inn-
þýzka liðinu. Úrslitin 5—0 á Olympíuleikunum, verða1 ieodir g
eru ótrúleg, þegar á það er þeir ekki sendir þangað i
litið, að óstyrkt lið frá rúm-! vegna skilningsleysis Ólym- j Tilefni þessarar samkomu
lega 2000 manna þorpi sigr- píunefndarinnar. En skyldi er t>aö- að Samband ísl. sam-
ar úrvalslið, sem valið er frá þeim mönnum í þeirri góðu! vinnufélaga er 50 ára. Það
mörgum borgum, þar sem nefnd, sem á þennan leik hefir vaxið ört með árunum.
íbúar skipta jafnvel hundr- horfðu, hafa liðið vel? Tala félagsmanna hefir á þess
uðum þúsunda. En það er |
engin tilviljun, að lið Akra- Leikurinn.
ness sigraði, liðið lék beturj Það kom strax fram, að í .
en mótherjarnir, lék hraðar þessum leik myndu Þjóðverj 1)0 ormö mi"-;u meiri» Pvj- Sam
Megi eidur hugsjónanna loga
og aldrei í fölskva falla“
og skildi fullkomlega veilur^ar mæta jafningjum sínum
varnarleiks Þjóðverja.
Það var sagt hér í blaðinu! ness kom fljótt miklu róti á
eftir fyrsta leik Þjóðverj-j vörnina hjá Rínarliðinu, og
anna, er þeir töpuðu fyrir; það liðu ekki nema 8 mín.
bandið hafði fyrsta árið 1250
og vel það. Framlína Akra- lkr' Ú'árhagsáætlun, en heildar
Fram, að varnarspil þeirra ' þar til þýzki markmaðurinn j ffca.rf’ en ei
væri ekki til fyrirmyndar.
Bakverðirnir þrír stæðu
venjulega í línu þvert yfir
völlinn, en ekki eins og hér
tíökast í skálínu, þar sem
ur
varð að hirða knöttinn
netinu. Akranes
megin.
Jón gaf vel fyrir markið,
Þórður vippaði áfram til Rík
Ræða Hermanns Jónassonar á afmæiisfundi S.Í.S. í fyrradag
stefnu og starfsaðferðum sarr.
vinnunnar. — Takmarkið er
stjórnskipulega fullmótað
samvinnuríki. Og samvinnu-
menn hafa ástæðu til að vert,
bjartsýnir. Samvinnustefnar.
hefir alltaf sótt fram, aldref.
hörfað nema fyrir ofbeldi eir
ræðis. — Það er þetta, serr.
gefur góðar vonir um vaxand
félagsþroska og réttlætisþrá,
sem eru líf og vaxtarbroddu:
stefnunnar. Þar sem þær haft
ekki rutt veginn, kemst engir.
samvinnustefna, enda er þaf
lífsskoðun samvinnumanns
að rekstrarkerfin verði lítt ti.
þess að fullkomna mennina
jþeir stjórna kerfunum og þar
um tíma aukizt úr 600 upp í
31.343 siðasta ár. — Aukning
viðskipta á þessum tíma hefir
jvörusala siðasta ár var 397,1
milljónir. Þessi vöxtur er mjög
mikilsverður — sýnir þrótt-
fjarri því að vera málið allt. j
*__ Meðlimatala og heildar- ai neinum háspekingi, hún er^fa a gfg svipmót af þroska
' _ ___ . . . . filrlzi moi\ hi7Í o'A voicio „__________ ___ __"ii___
upphlaupi vinstraaðl"’«^Uivörusala' eru ísjálfu sér ekki ekki hy^gö,með ÍJ,1, að reifajmannanna og göllum — þes;
bakverðirnir valda hvern arðs, sem komst frír inn og
annan. Af þeirri ástæðu værijSkoraði óverjandi
létt að opna vörnina, með I nema sex mín. þar
löngum sendingum fram völl
inn, því ef framherja tækist
að leika á andstæðing sinn,
væri opin leið að markinu.
Akurnesingar komu fljótt
auga á þennan veikleika.
Leikaðferð þeirra í þessum
leik var sú sama og íslenzka
landsliðið beitti með góðum
árangri í sigurleiknum gegn
sænská landsliðinu' í fýrra,
og þar sem Ríkarður Jóns-
son lék aðalhlutverkiö í báð-
um tilfellum.
Sem sagt Akurnesingar
Iéku með tveimur miðfram-
herjum, Þórður var fremst-
ur, en Ríkarður fylgdi fast
eftir upp miðju vallarins.
Hins vegar var hinn innherj
inn, Sveinn Teitsson, nokkuð
aftarlega og aðstoðaði í flest
um tilfellum vörnina meira
en sóknina, nokkurskonar
fjóröi framvörður. Af þess-
um ástæðum lá vinstri fram
vörðurinn oftast sem fjórði
-bakvörður og var vörnin svo
þétt með þessari leikaðferð,
að Þjóðverjum tókst aldrei
að finna þar smugu.
Það er óhætt að fullyrða,
að sjaldan eða aldrei hafi ís-
lenzkt lið leikið betur en Ak-
urnesingar í þessum leik.
Auðséð er, að liðið hefir lært
mikið í Noregi, og manni er
næstum óskiljanlegt, ef þeir
hafa sýnt slíka leiki þar,
hvernig þeir gátu tapað fyr-
ir norskum liðum, því knatt-
spyrnustandardinn er ekki
hár í Noregi, og þetta þýzka
lið frá Rínarlöndum er mun
betra en beztu liðin þar.
Hins vegar ber því ekki aö
neita, að hinn mikli ósigur
Þjóðverja í þessum leik er
mikið fyrir það, að leikmenn
liðsins kunna ekki að tapa,
án þess að missa stjórn á
skapsmunum sínum. Öll hin
fína og skemmtilega knatt-
spyrna, sem Rínarliðið sýndi
í fyrri leikjum, rauk nú út í
veður og vind, vegna skap-
ofsa sumra leikmanna liðs-
ins. Akurnesingar léku vissu
lega fast og ákveðið eins og
þeirra er von og vísa, en þó
var ástæðulaust fyrir Þjóð-
verjana að sýna jafn mikinn
skort á íþróttaanda ■ og kom
fyrir í þessum leik. Þó gerðu
ekki allir leikmenn liðsins
sig seka um þetta atriði.
aðalatriðið, heldur andinn,! fyrst Þak a hárri hölL — UPP"! vegna setja samvinnumenr.
hugsjónin, sem ein fær veitt Pai stefnunnar er, eins og ég manninn sjálfan, þroskc.
samvinnustefnunni líf — það sa8éi áðan, réttlætisþiá og hans, ofar formum og fjár-*
er hún, sem þróuninni veldur Proski 8'óðra manna» hvort munum. —
og gefur henni gildið. Aldur sem Þeir eru enskir vefarar, Þakkarorð mín til S.Í.S. og
samvinnuhugsjónar þekkir isienzk skáld, eða byggja ein_; forvígismanna þess fyrr og síc
j. < enginn. En aldur samvinnu- hver onnur lonh> og eru|ar, fyrir þau þjóðheillaverk
b .. p13 r 1 ’ f . 'stefnunnar er miðaður við þá eittllvað annað. Þetta er uPP-jsem þessir menn hafa unnið :
i v * a-p- rA ! ' P1 jmánaðardaga og ár, er mönn haf stefminnar, lif hennar , bágu íslenzku
bakvorður Rinarhðsins Wjóp j um tókst að finna’ hugsjón. og endir. - En takmark henn, ve*ða þessi
þa a moti honum og skildi ;iun1 nÝ fnrn, _ tn ^ ar er samstarf og samhjálp
Halldór frían eftir.Þórður not
aði þessa veilu vel, gaf Hall-
skoruðu annað
Ekki liðu
til þeir
mark. Þórð-
dóri knöttinn á réttum tíma,
og honum tókst að skora,
: inni ný form — til að gera
hana virkari í lífi manna og íöálsra atvinnuborgara
samstarfi I farsselt og réttlátt mannfé-
I íag. —
Hjálmar frá Bólu segir svo
með lausu skoti, sem mark-jvið stofnun hins fyrsta bún-
manni Þjóðverja hefði átt að
veitast létt að verja.
Akranes hafði mikla yfir-
burði allan fyrri hluta leiks-
ins, og lá þá að mestu á Rín-
arliðinu. T. d. komst Ríkarð-
ur tvisvar frír inn fyrir, en
skaut yfir. Á 25. mín. kom
umdeildasta atvik leiksins og , hvæðinu um alþing
það atriðið, sem sennilega'
hefir átt mestan þátt í hörk-
unni. Ríkarður komst þá á
milli marksmanns og mið-
framvarðar og skallaði að
markinu. En rétt áður en
knötturinn kornst yfir mark-
línuna, hljóp þýzkur maður,
sem stóð við markið (einn úr
fararstjórninni?) inn á völl-
aðarfélags, sem stofnað var til
að hafa samtök um ræktun:
„Miklu fá orkað
í mannvinahöndum
samlund tryggðatök“.
Jónas Hallgrímsson segir í
„Sterkur fór um veg
þá var steini þungum
lokuö leið fyrir; —
ráð •— at hann kunni
þó ríkur sé
en hefðu þrír um þokað“.
Eg
Starf samvinnustefnunnar
þjóðarinnah,
ein: Hj artans
þakkir til ykkar allra. —
Að lokum vil ég vekja alveg
sérstaka athygli á ummælun:
tveggja forstjóra S.Í.S.:
Það er haft eftir Hallgrím:
hefir hnigið mjög að þvi í upp heitnum Kristinssyni að hanr.
hafi að bæta verzlúnina og kviði því „aö starfsemir,
selja og kaupa vörur fyrir myndi, er stundir liðu fram,
sannvirði. Síðar hefir hún snuast 1 hagsmunabaráttu eir,
lagt undir sig fleiri atvinnu-, vörðungu, meðan eldur hug-
svið hér á landi. — Og ekki sjónanna félli i fölskva hjá,
tel ég það orka tvímælis, að gröfum frumherjanna“. Þa,
meö samvinnustefnunni megi taldi hann endirinn skammi;
leysa hin margháttuðustu undan. Honum var ljóst, aí-
vandamál í atvinnustarfsemi ef Það kæmi fyrir að menrj.
þj5ða_ jstörfuðu aö framkvæmd sam--
j vinnustefnunnar án þess ac.;
Samvinnustefnan viður- e|ga Sjálfir eld hugsjónanm.
kennir einstaklingsframtakið ar væru þeir rotnun í starf-
sem þróttmikinn aflgjafa í at seminni.
höfn og íramförum.
En'
I afmælisriti, sem S.I.S. heí
stefnan rís.öndverð gegn mis- h gefið út, í tilefni 50 árá,
t beyting þessa framtaks, þar afmælisins, segir núverandi,
efast um að orkt hafi'sein valdi fiármagns eða ann forstjóri hr. Vilhjálmur Þó:
verið mikiö fullkomnari sam-|arrar aðstööu er beitt til fé- þar> er haiin ávarpar ungv,
inn og spyrnti knettinum utjVinnuljóð en þessi, þótt bæði;fiettingar ahncmiings og aiið- kynslóðina: — „og þess ósk£,
af. Slíkt hefir sennilega aldi >sðu þau eidri en SVo að sam-1 drottnunar. —• |ég henni, að hún megi eigliasi;
eý skeð á^Islandi aðui^, en er VinnuStefnan hefði þá fundiðí Samvinnustefnan vill af- þann sanna innri eld, sen.
sitt starfsform. — Samvinnu- nema sjúkdóm öreigamennsk gerði beztu frumherjum og:
stefnan er sem sé risin af þrá ’ unnar — deiluna milli auö- foringjum samvinnuhreyfmg
og þörf mannanna til að jöfra og öreiga, með því að arinnar hér á landi kleift að
starfa saman. Með samvinnu' styðja atvinnusjálfstæöi borg yfirbuga mikla erfiðleika og
þó ekki óþekkt erlendis, og
þar hefir meira að segja kom
ið fyrir, að áhorfendur hafa
skorað. En var hægt að
dæma mark? Áreiðanlega
ekki, þar sem knötturinn fór
ekki í markið, og það er sama
af hvaða ástæðu það var.
Áhorfendur sýndu hér mik
ið skilningsleysi. Dómarinn,
Þorlákur Þórðarson, sem
dæmdi allvel eftir aðstæð-
um, því hér var um einn erf-
iðasta leik að ræða, sem ís-
lenzkur dómari hefir dæmt,
varð fyrir miklu aðkasti af
þeirra hálfu, þótt hann gerði
aðeins það, sem rétt var. Út
af meö dómarann, drepið
dómarann, sendið dómarann
til Þýzkalands, bergmálaði
um allan völlinn, svo það var
til vansæmdar fyrir áhorf-
endur.
En leikurinn hélt áfram og
Akurnesingum tókst enn að
bæta marki við í þessum hálf
leik. Guðjón tók aukaspyrnu
vel á 43. mín. Ríkarður náði
knettinum og gaf til Þórðar,
sem skoraði.
Siðari hálfleikur.
byrjaði skemmtilega og áð
stefnunni gera þeir eina stór- aranna í samvinnufélögum, vinna stóra sigra“. —
felldustu tilraun mannkyns-
ins til þess að finna við-
skiptum sínum og sambúðar-
háttum réttlátt form. — Sam
vinnustefnan er ekki fundin
þar sem sannvirði vinnunnar Undir þessa ósk vil ég taka,
er tryggt. En hér á samvinnu Megi eldur hugsjónanna logc
stefnan mikið verk óunnið — í brjóstum íslenzkra sam-
erfiðleika, sem við álítum að vinnumanna og aldrei í,
unnt sé að yfirstíga með fölskva falla.
ur en 10 sek. voru liðnar lá
knötturinn i marki Þjóðverja.
Akurnesingar byr j uðu með
knöttinn. Þórður lék til Rík-
arðs, sem spyrnti út á kant
til Ilalldórs, sem lék aöeins
áfram, en gaf síðan til Þórö-
ar, sem hafði hlaupiö hratt
fram og hann komst frír aö
markinu og sendi knöttinn
framhjá markmanni. Þetta
skeði svo fljótt, að Þjóðverj-
arnir áttuðu sig ekki, og
tókst engum þeirra að koma
við knöttinn. Eftir þetta
mark komst leikurinn á há-
stig hvaö hörku snerti. Yfir-
leitt var Rínarliðið meira í
sókn, en framlínan náöi
aldrei neinu úr leik sínum,
þgir voru ónákvæmir og mark
Akraness komst ekki í beina
hættu. Þó áttu þeir nokkur
skot rétt framhjá. Aftur á
móti höfðu Akurnesingar síð
asta orðið og nokkru fyrir
leikslok skoraði Þórður þriðja
mark sitt í leiknum, og þar
með „hat-trick“, eins og það
er kallað á „alþjóðlegu knatt
spyrnumáli“, þegar leikmað-
ur skorar þrjú mörk.
Liðin.
Akurnesingar sýndu
sinn bezta leik hér í' Reykja-
vík. Það má með sanni segja,
að enginn einn maður skari
framúr í liðinu, og er slíkt
náttúrlega aðalkostur liðsins.
Að vísu eru Þóröur og Rík-
arður hinir „stóru“ í liðinu,
en er nokkur munur á þein.
eða t. d. Sveini Teitssyni, Guc
jóni eða Ólafi VilhjálmssynL
Þessir menn léku frábærlegs
vel. Og þá er það vörnin, sem,
hefir verið álitin veikari
hluti liðsins hingað til, en.
sýndi nú engu síðri leik err.
framlínan. Jakob varði það
sem á markið kom og sam*
vinna Dagbjarts, Benedikts
og Sveins Ben. var mjög góö,
Eitt fannst mér að leik Ak *
nú urnesinga, og þaö var, að þeir
skyldu ekki láta hinn tauga-
veiklaöa markmann Þjóö -
verja í friði.
Um lið Þjóöverja er bezí
að segja ekki neitt meira eri>.
áður hefir verið gert, en þei”
(Framhald á 5. siðu) ,