Tíminn - 09.04.1953, Qupperneq 6

TÍMINN, fimmtudaginn 91. apríl 1953.
79.^1ftðr
jf9%
PJÖDLEIKHÚSID
[ Landið gleymda
eftir Davíð Stefánsson
frá Pagraskógi.
Sýníng í kvöld kl. 20.
SKLGGA-SVEIWV
Sýning föstudag kl. 20.
Fáar sýningar eftir.
TOPAZ
Sýning laugardag kl. 20.
30. sýning.
Fáar sýningar eftir.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13.15—20.00. Tekið á rnóti pönt-
unum. Símar 80000 og 8-2345.
I
Sími 81936
Astir Carmenar
■ (The Foves of Carmen)
Afar skemmtileg og tilþrifamik
il, ný, amerísk stórmynd í eðli- '
legum litum, gerð eftir hinni vin
sælu sögu Prospere Marimées
um Sígaunastúlkuna Carmen.
Rita Hayworth,
Glenn Ford.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára.
r- r T JT-1
NYJA BIO
Viihumenn
(Nachtwache)
Fögur og tilkomumikil, þýzk stór
mynd um mátt trúarinnar.
Aðalhlutverk:
Luisc tlilrich,
Hans Nielsen,
René Deltgen.
Sýnd kl. 9.

Vér höldum heim
Hin sprellfjöruga mynd með:
Abbott og- Costello
Sýnd kl. 5 og 7.
BÆJARBÍÖ
HAFNARFIRÐI -
Draumur fanyans
Óvenju falleg og hrífandi frönsk
stórmynd, tekin af Marcel Carné
Aðalhlutverk:
Gérard Philipe,
Susanna Caussiman.
Sýnd kl. 9.
Myndin hefir ekki verið sýnd í
Reykjavík.
Síöasta sinn.
ÍJlfur Larsen
Spennand og viðburðarik am-
erísk kvikmynd.
Edward G. Robinson
Bönnuð bömum.
Sýnd kl. 7.
HAFNARBÍÖ
Sámakonan
bersynduga
(La P Respectueuse)
Áhrifamikil og djörf, ný, frönsk
stórmynd, samin af Jean Paul
Sartre. Leikrit það eftir Sartre,
sem myndin er gerð eftir, hefir
verið flutt hér í ríkisútvarpið I
undir nafninu: „í nafni vel
sæmisins".
Barbara Laage,
Ivan Desny.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
LEIKFÉIAG
REYKJAVÍKDlC
Vesalingarnir j
eftir Victor Hugo
Sjónleikur í 2 köflum, með
forleik. Gunnar R. Hansen
samdi eftir samnefndri sögu.
Þýðandi: Tómas Guðmundsson.
Leikstjóri: Gunnar R. Hansen.
Sýnd í kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðasala frá kl. 2 I dag
Sími 3191.
Góðir eiginmenn
sofa heima
Sýning annað kvöld.
Aðgöngumiðasala kl. 4—7 í dag.
AUSTURBÆJARBÍÖ
Æskusöngvar
(I dream of Jeanie)
Skemmtileg og falleg, ný, amer-
ísk söngvamynd í eðlilegum lit-
um um æskuár hins vinsæla
tónskálds Stephen Foster. f
myndinni eru sungin flest vin-
sælustu Fosters-lögin.
Aðalhlutverkið leikur vestur-
íslenzka leikkonan:
Eileen Christy,
ennfremur:
Bill Shirley,
Ray Middleton.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍÖ
Syngfandi, klingf-
andi Vínarljóð
(Wicnne Waltzes)
Bráðskemmtileg og heillandi
músíkmynd, byggð á ævi Jó-
hanns Strauss. Myndin er alveg
ný, hefir t. d. ekki ennþá verið
sýnd í London.
Aðalhlutverk:
Anton Walbrook,
sem frægastur er fyrir leik
sinn í Rauðu skónum og
La Ronde. Ennfremur:
Marthe Harell,
Lily Stepanek.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Afbökuð latínn
(Framh. af 4. síðu).
un bókstafstrúarmannanna
er ekki hinn upprunalegi og
rétti kristindómur. Hún er
eins konar afbökuð latína. j
Þetta er auðvelt að rökstyöja
þó að ekki verði hér gert. En
það er þetta slys, sem fyrst
og fremst veldur ófarnaði
kirkjunnar, og meðan þjónar
hennar fást ekki til að losa
sig úr kóngurlóarvef hinnar
,7:»»n:n:<ntHi»K»»«»n»»nn»»»K»»»»»»Kmmmt
nms*
MARY BRINKER POST:
Anna
Jðrdan
73. dagur.
guðfræðilegu flækjuspeki
hverfa aftur til hinna há-
leitu og í senn einföldu kenn
ingu Jesú Krists, er lítil von
um framtíð þessarar stofn-
unar, sem gæti gert ómetan-
lega mikið gagn, ef hún
þekkti sinn vitjunartíma.
Þér þýðið orðin „sine ira et
studio“: „án reiði og ákafa.“
Réttara tel ég að þýða þau
svo: án vildar eða óvildar, þ.
e. á hlutlausan hátt. En þetta
er heilræði, sem ég tel, að
ekki þyrfti síður að þylja í
eyru oftrúarmannanna en
hinna, sem eru að basla viö
að nota þá heilbrigðu dóm-
1 bæði. Hann vissi það ekki. Hann hafði aldrei orðið var við
greind, sem þeim var af Guði ,Hún hefði hor£ið jafn lát.
GAMLA
Drottning Afríku
(The African Queen)
Fræg verðlaunamynd í eðlileg-
um litufn, tekin í Afríku undir
stjórn John Hustons.
Snilldarlega leikin af
Katharine Hepburn
og
Humphrey Bogart,
sem hlaut „Oscar‘‘-verð-
launin fyrir leik sinn í
myndinni.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<
laust til hans, þótt' mann-
fjöldi hefði verið í kring . . . .
slíkar tilfinningar hjá sjálfum sér, og hann vissi -ekki
hvernig hann átti að hegða
sér. Hann hafði alltaf nálg-
ast stúlkur á annan hátt en
þennan og gat því .ekki stiLðzt,
við neitt. Það var ekkert lyk-.
ilorð, sem gekk að, þegár um
var að ræða jafn sanna per-
sónu, einlæga og ákveðna og
Önnu Jórdan.
„Anna,“ sagði hann, lágri
og undrandi rödd. „Mig iang-
ar til að kyssa þig.“
„Já,“ svaraði hún röíega og
lagði hina höndina á ’ arm
hans. ......... .............
Það var enginn nálségur,
en hann fann, að það hefði
ekki skipt hana miklu máli,
þótt svo hefði verið. Hún
hefði horfið jafn látlaust til
hans, þótt mannfjöldi hefði
verið í kringum þaú. Hann laut að henni og kyssti varir
hennar mjúklega. Hún lagöi hendur um háls hans og dró
andann djúpt. Hann þrýsti henni fastar að sér og kyssti
hana á ný. Hann kyssti hana lengi og er hann sleppti henni
voru þau bæði föl og titrandi.
Hún færði sig frá honum og starði ofan í hvítt löðrið frá
bátnum. Hann virti fyrir sér hina mjúku boglínu háls henn-
ar og honum fannst hún varnarlaus eins og barn. Hann
fékk skyndilega mikla meðaumkun meö henni og sneri sér
undan. Hvað mundi koma fyrir hana? Hann fann á sér,
að það var í hans valdi að særa hana.
Þetta hafði ekki verið eins og hinir snöggu og stolnu
kossar í garðinum, þegar einmana stúlka hafði lyft vörum
sínum til að finna lifið fara eldi um þær, og gat síðan flúið
út í nóttina. Þetta höfðu verið kossar ástfanginnar konu,
sem réttir varir sínar að elskhuga sínum og sjálfa sig um
leið.
Hann varð gripinn megnri óánægju með sjálfan sig, því
honum varð allt í einu ljós veikleiki sinn og sérgæðings-
háttur. Hann gat hvorki talað við hana né snert hana á
þessari stundu. Hann snerist á hæl og skildi hana eftir, þar
gefin.
Að lokum aðeins þetta, yð-
ur til íhugunar: Orsaka- og
endurgjaldslögmálið mun al-
veg einfært um það að leiða
hvern mann til þess þroska,
sem nonum er ætlaður og á-
skapaður. Vér þurfum ekki aö
hafa neinar áhyggjur af því.
Gretar Fells.
ísleudwgaliættir
(Framh. af 3. síðu).
hann fékkst allmikið við rit-
störf, einkum Ijóðagerð og var
skáld gott. Gaf hann út ljóða
bókina Út við eyjar blár, og
mörg önnur kvæði hafa birzt
eftir hann. Siðustu árin vann
hann að sagnabálkinum
Breiðfirzkir sjómenn, sem
hann náði rétt að ljúka við,
og er hið merkasta verk. —
Ég ætla ekki að gera aö um j sem hún stóð úti við borðstokkinn, og gekk niður í borð-
talsefni þann þunga harm, salinn í því augnamiði að fá sér eitthvað að styrkja taug-
sem kveðinn er að fjölskyldu arnar
mín1 a.skaVmmtÞ Við^Sfm- i Anna StÓð °S h0rfði ofan 1 hvítt' loðrið og reyndi að gera
kennarar hans eígum’á bak Ser grein fyrir ástandi sinu- Hún vissi nu> að ást hennar á
x ... g . , .Hrólfi Linden hafði vérið hrein og trú. Og ef hann hefði
TRIPOLI-BÍÖ
Risinn og stein-
aldarkonurnar
(Prehistoric Women)
Spennandi, sérkennileg og
skemmtileg, ný, amerísk litkvik
mynd, byggð á rannsóknum á
hellismyndum steinaldarmanna,
sem uppi voru fyrir 22.000 ár-
um. f myndinni leikur islending
urinn Jóhann Pétursson Svarf
dælingur risann Guaddi.
Aðalhlutverk:
Laurette Luez,
Allan Nixon,
Jóhann Pétursson.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
>♦♦♦♦♦♦♦<»♦♦♦♦♦«
’XSERVUS GOLDX1
ÍL/^aL-ý^N_ÍL/'NJI
u\^U
v_
0.1G
m
HOLLOW GROUND 0.10
YELLOW BLftOE m m
SERVUS GOLD
f
að sjá góðum félaga og kær
um vini, því að vart getur
betri starfsfélaga en Jens var.1 þann~"ve
Hann var síglaður og léttur í 1
lund, hafði hressandi áhrif á
alla, sem hann umgekkst, og
vildi hvers manns vandræði
leysa.
Við þökkum öll góðu kynn-
in bæði samkennarar hans og
börnin, sem hann fræddi og
leiðbeindi, þökkum minning-
una um góðan dreng og trygg
an vin, minningu, sem seint
mun fyrnast.
Við biðjum Jens og ástvin-
um hans allrar blessunar og
lifað, mundi hún hafa verið harla ánægð með þá ást sína.
|En Hrólfur va.r látinn og riú elskaði hún Huga Deming á
sem skaphiti hennar bauð henni.
Hjá Huga fann hún hina hálf duldu þrá eftir líkamlegri
og andlegri sameiningu. Og skelfd og hrærð af því, sem var
á milli þeirra, því sem hún bæöi skildi og undraðist, fann
hún enn, hve faðmlag hans og varir höfðu verið þreyjandi.
Hann elskar mig einnig, hrópaði hún í hjarta sinu. Hann
elskar mig eins mikið og ég elska hann.
Hún leit við til að virða hann fyrir sér, til að snerta hönd
hans og gera hugarflug sitt að staöreyndum. En hann
var ekki þarna. Allt í einu varð hún hrædd. Hún mátti ekki
tapa honum, eins og hún hafði tapað Hrólfi. Hvert hafði
hann farið? Því hafði hann yfirgefið hana? Hafði hann
meint nokkuð með hinni ástríöufullu snertingu sinni, hafði
hann aðeins verið að gamna sér, og svo flúiö af hólmi,
honum fararheilla á landinu
handan við gröf og dauða.
Gunnar Guðmundsson.
Erlent yiiriit
(Framh. aí 5. síðul.
Eisenhowers og Dulles virðist það
nú annars helzt að segja, að hún
færist mjög í svipað horf og í stjórn
artíð demokrata, enda valda að-
stæðurnar þvi, að Bandarikin hafa
ekki um annað að velja, ef vel á
að fara.
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiimiiiiiiiiiiiiniiuiiiiiiiiiii
! Bergur Jónsson I
Hæstaréttarlögmaður...
Skrifstofa Laugavegi 65.

rakblöðln helmsfrægu i símar: 5833 og 1322.
tiin«>iim«iiiiiiiiiiiiii ♦iiiiiiiiiipiiii|iiiiii|iiiuiiiuiim
þegar hann fann, hvernig henni leiö? Og hún, sem aldrei
hafði látiö sér bregða við harðar refsingar móður sinnar,
varð nú skyndilega máttvana og lá við gráti. Hún háði
harða baráttu við sjálfa sig, til að verjast grátinum.
Slangur af fólki kom í áttina til hennar og hún hraðaði,
sér fram hjá því með hulið ar.dlit. Hún gekk fram á skipið,
þangað sem Hugi hafði skilið stólana eftir. En hann var ekki
þar. Hún settist og beið með sorg í hjarta.
Hann var í burtu í hálftíma, en á þeim stutta tíma kynnt-
ist hún söknuðinum, þránni og biturri sjálfsgagnrýni.
Það er ekki mögulggt að hann elski mig, því ég er ekki
nógu góð handa honum. Stúlkur eins og Emilía Karlton eru
handa honum, ekki ég. Hann bauð mér aðeins í þessa ferð
til að sýna mér vinseirid og kyssti mig, af því .... af því að
ég er máske lagleg, eða af því hann hefir haldið,. að mig
langaði mikið til þess^ Ég var honum ekki neitt. Og ég má
ekki láta hann komast að því, að mig skipti þetta nokkru.
Og þá allt í einu stóð hann við hlið hennar, en meþ hón-
um var þjónn, sem hélt á bakka er breitt var yfir. „Ég kom
með kvöldverð handa þér,“ sagði hann hress í bragðj. Hún.
leit á hann, en henni var varnað máls. Hún tók við .diskr
inum, sem þjónninn rétti henni og hún borðaði af diskin-
um, þótt hún vissi ekki hvað það var, né fyndi bragð af því.
„Hvað er að?“ sagði Hugi að síðustu. „Þú hefir sama og
ekkert borðað.“