Tíminn - 09.06.1953, Blaðsíða 4

I.
TÍMINN, þriðjudaginn 9. júní 1953.
126. blaff.
/ siendingaþættLr
*
A síðasta vetrar-
dag 1953
Margt vill slaga mjög á grunn
mörgum laga kvíöa.
Ein er saga öllum kunn:
ár og dagar líða.
Dánarminning: An
Hinn 14. apríl s. 1. andaðist
frú Anna Hlöðversdóttir
kennari að heimili Hlöðvers
sohar síns skólastjóra á
Siglufirði.
Anna Hlöðversdóttir var
fædd hinn 29. sept. 1876 að
Vallarnesshjáleigu í Valla-
nesshreppi. Foreldrar henn-
ar voru Elín Einarsðóttir
prests í Vallanesi og Ludvig
Schou, sem var danskur að
ætt. Þegar Anna var 9 ára
andaðist móðir hennar og
var hún þá tekin í fóstur til
frú Margrétar Sigurðardótt-
ur og sr. Jóns Jónssonar pró-
fasts í Bjarnanesi síðar að
Stafafelli í Lóni. Hjá pessum
merkishjónum ólst Anna
upp og var bví ekki að undra
þótt hún yrði fróð kona, því
fáir menn munu hafa verið
betur að sér um marga hluti
á beim árum en séra Jón á
Stafafelli. í samráði við
fóstra sinn breytti Anna föð-
urnafni sínu til íslenzkara
forms og kallaði sig Hlöðvers
dóttur.
Árið 1897 giftist Anna Sig-
urði Jónssyni búfræðingi,
sem þá var ráðsmaður á
Stafafelli, tveimur árum síð-
ar hófu þau búskap að Reyð-
ará í Lóni.
Önnu og Sigurði varð sex
barna auðið, eignuðust þau
sex mannvænlega syni. Geir
bónda að Reyðará, Stefán
kennara við Melaskólann í
Reykjavík, Ásmund bónda og
alþingismann að Reyðará,
Hlöðver skólastjóra á Siglu-
firði, Þórhall húsasmið, sem
andaðist ungur og Hróðmar
kennara í Hveragerði. Allir
urðu sýnir þeirra bráðdugleg
ir drengskaparmenn, reyndi
snemma á atgerfi þeirra bví
Sigurður bóndi andaðist þeg
ar Geir, sem er elztur var 18
ára gamall, tók hann þá við
búsforráðum með móður
sinni og fimm árum síðar al-
gerlega við búinu.
Anna Hlööversdóttir hafði
til að bera alla beztu kosti
ástríkrar móður og dugandi
húsfreyju. Hún var víkingur
við alla vinnu, áhuginn tak-
markalaus, ósérhlífni hug-
tak sem hún naumast skildi,
svo fjarri var henni að hlífa
sér þótt hún væri ekki nema
í meðallagi hraust. Uppeldi
barna sinna annaðist hún
með sérstakri alúð, hlutu syn
ir hennar allir í heimahúsum
þá beztu uppeldishætti sem
íslenzk bændamenning hefir
haft upp að bjóða. Verknám
meðan dagur var á lofti, en
bóklegum fræðum var sinnt
á hverju kvöldi unz bjartar
vornætur leyfðu ekki áhuga-
sömum mönnum innisetur.
Anna var stálminnug og
og sagði oft börnum sínum
heilar sögur kvöld eftir kvöld.
Þegar synir hennar voru
allir uppkomnir og tengda-
dóttirin tekin við stjórn inn
anhúss á Reyðará gerðist
Anna barnakennari, var sá,
sem þetta ritar nokkra mán-
uði meðal fyrstu lærisveina
hennar.
Tæplega get ég hugsað
mér kennara, sem hafi haft
áskapaðri eiginleika til
barnafræðslu en hún. Að
eðlisfari var hún barnavinur
Hlöðversdóttir
og átti hún því greiða leið
að hjörtum barna, hvort sem
þeim lét nám betur eða ver.
Áhugi hennar fyrir náms-
starfinu var svo mikill og ein
lægur að hún hlaut að smita
alla, sem dvöldu i návist
hennar. Handavinna var þá
lítt þekkt kennslugreip í
þröngum og illa útbúnum
farskóla, en hún hóf þegar
kennslu í þeirri grein af
miklum dugnaði. Bóklegar
námsgreinar urðu leikur
einn undir leiðsögn hennar.
F'rásagnargáfan var svo eðli-
leg og rík, og jafnframt svo
vel þroskuð eftir kvöldvök-
urnar heima á Stafafelli og
síðan á Reyðará, að erfitt
mun vera að finna konu í
hópi ungra kvenna sem
standi henni á sporði. Reikn
ingur hafi aldrei verið henn-
ar sterka hlið. Er það gott
dæmi um einlægni hennar að
henni kom aldrei til hugar
að leyna okkur þessum veik-
leika, en bað þá sem skildu
talnalistir einna bezt að ráð
ast með sér á torfærur þær,
sem á vegi myndu verða í
reikningsbókinni.
Kristnifræðikennsla henn-
ar var til sérstakrar fyrir-
myndar, tengdi hún frásagn
ir biblíunnar daglegu lífi á
svo auðskilinn og fallegan
hátt, að ég hef aldrei heyrt
neinn guðfræðing gera það
eins eðlilega og skemmtilega.
Ef nokkrum hefði dottið i
hug að taka tillit til skap-
gerðar kennara við val
manna í það ábyrgðarmikla
starf hefði Anna áreiðanlega
lent í úrvalsflokki. Hún gerði
rétt og þoldi ekki órétt.
Auk kennslustarfanna var
hún stofnandi og formaður
kvenfélags sveitarinnar.
Kennaraþing sótti hún og
námskeið, sem haldin voru
til þess að kynna kennurum
nýjungar í fræðslumálum.
Naut hún mikilla vinsælda
meðal starfssystkina sinna og
gekk jafnan undir nafninu
Anna kennaramóðir því fjór-
ir synir hennar voru þá orön
ir lærð^ kennarar
Þegar Anna og Sigurður
komu að Reyðará fyrir rúm-
lega hálfri öld var jörðin
harðbalakot. Þau hjónin og
synir þeirra hafa breytt
henni í vel ræktaða og hýsta
meðaljörð, meira leyfa rækt
unarskilyrðin ekki. Trúin á
landið og fólkið hefir alltaf
Vorið greiðir geislatraf
glæst um frón og miðin;
í hið breiða aldahaf
enn er vetur liöinn.
Ekkert kól í ofsahríð
allra skjóla aö leita.
Mátti sól- og sumartíð
sönn til jóla heita.
Þorri of mjúkur þótt’ 1 ár
að þreyta fjúk við drengi.
Fannadúkur fremur smár
fól ei hnjúka lengi.
Góa -einstæða galla bar
gjarnast skæða’ að verki
hennar æði oftast var
undir flæðarmerki.
Einmánuður vondur varð
varpaði snjóaþiljum
samtímis er gekk í garð
með grimmdar ösku-byljum.
ísing gjörði um björk og börð,
bræddi í skörðin flestu,
_ linnti’ ei hörðum leik
við hjörð
lokaði jörð að mestu.
Hrafna orgið heyrðist æ
við hamra korgað girði,
allt var torgið undir snæ
efst í Borgarfirði.
Hvergi bætti Norðri úr nauð,
náðar mætti’ ei kjarni,
engar sættir ýtum bauð.
Illa stætt á hjarni.
Ei var hrumum hent um slóð
heldur gumum þjálum.
Kólguþrumu kastið stóð
kalt aö sumarmálum.
Hláku góða gerði þá,
gafst og óðar hlýja;
ísaslóðin alvot lá
undir flóði skýja.
Foldarklæði freragljá
fór að bræða hörðu,
vatna æðar allar þá
aftur flæða gjörðu.
Grundin náir gagn sitt Ijá
gripum háir eigi.
Synda fráa fugla má
finna á bláum legi.
Óðar slag ég enda þá
ósk við laga stærstu:
Gefi í haga græn að sjá
grösin daga næstu.
Guðjón Jónsson
Hermundarstöðum.
verið rík í hugum þessa fólks.
Sú trú gerði Önnu ævina á-
nægjulega og ævikvöldið
heiðríkt.
Ólafur Gunnarsson
.............
5 5
I Ragnar Jónsson )
f hæsta réttarlögmaður |
| Laugaveg 8 — Síml 7758 |
e Lögfræðistörf og eignaum-1
sýsla.
niinmk»*miiiiiiiiiiiiiii>i»iiiiii(iiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiD
Tónlistarskóli Isafjarðar
Skóliim hefii* verið starfræktnr í flmm ár,
ávallt fullski|taður uemeudum
Tónlistarskóla ísafj arðar j
var slitið 31. maí. Og lauk
þar með fimmta starfsári
skólans. Skólinn var stofnað
ur af Tónlistarfélagi ísafjarð
ar og er rekinn af því. með
styrkt frá ríkinu og ísafjarð-'
arbæ. Þau fimm ár, sem skól-1
inn hefir starfað hefir hann
alltaf verið fullskipaður, meö
um og yfir 50 nemendur á
ári. Sumir nemendur skólans
hafa stundað nám við skól-
ann frá því hann var stofnað
ur. Nokkrir af nemendum
skólans hafa farið til fram-
haldsnáms við Tónlistarskól-
ann í Reykjavík. Mjög marg-
ir af nemendum skólans
hafa náð góðum árangri við
námið, og hafa áhrif skólans
mjög sett svip sinn á skemmt
ana- og menningarlíf á ísa-
firði. Skólastjóri hefir verið
frá byrjun Ragnar H. Ragn-
ar og fluttist hann ásamt
konu sinni, árið 1948 frá
Ameidku til ísafjarðar. Tók
hann bá strax til starfa við
tónlistarmál á ísafirði og hef
ir hann með dugnaði sínum,
komið tónlistarskólanum til
vegs og virðingu, og bera ís-
firðingar fullt traust til bess
arar menningarstofnunar og
mun verða vakað yfir því í
framtíðinni, að skólinn
dafni sem bezt og að honum
auðnist að verða voldug
menningarstofnun á vegum
tónlistarinnar. 28. maí s. 1.
voru V. vorhlj ómleikar Tón-
listarskólans haldnir í Al-
þýðuhúsinu.
Á þessum hljómleikum
komu fram 22 nemendur. 18
nemendur léku einleik á
píanó og 4 á orgel. Dóra Ket-
ilsdóttir og Elsa Finnsdóttir
léku fjórhent á píanó,
spánskan dans eftir Mosz-
kowsky. Samleik á píanó og
orgel léku þeir Finnbjörn
Finnbjörnsson og Guðlaugur
Jörundsson, ungverskan dans
eftir Brahms. Húsfyllir var á
þessum hljómleikum og hin-
um ungu listamönnum var á
kaft fagnað af áheyrendum.
Við skólaslit, sem fóru fram
í hátíðasal Gagnfræðaskól-
ans léku 5 nemendur bæði á
orgel og píanó og var frammi
staða þeirra með ágætum.
Við skólaslit gerði skóla-
stjórinn Ragnar. H. Ragnáf
með ræðu glögga grein fyrir
starfsemi Tónlistárskólans
síðastliðin fimm ár og minnt
ist margra nemenda skólans
sem flutt hafa burt írá ísa-
firði. Kennarar skólans hafa
verið þessir: Ragnar H.
Ragnar, sem kennir á píanó
og einnig tónfræði. Elísabet
Kristjánsdóttir píanókehnari
og Jónas Tómasson orgel-
kennari. Þeir Ragnar og Jón-
as hafa kennt við skólann
frá byrjun, en Elísabet síðast
liöin þrjú ár. Það hefir verið
regla við skólaslit á hverju
ári, að nokkrum némendúm
hafa verið veitt -verðlaun fyr
ir góða frammistöðu við nám
ið. — Þessir nemendur' hlutu
verðlaun fyrir góða einkunn.
í tónfræöi: Þorbjörg Kjart-
ansdóttir, Árni Sigurðsson og
Þuríður Eggertsdóttir, f.yrir
orgelleik hlaut Guðlaugur
Jörundsson frá Hellu í
Strandasýslu verðlaun: Fyrir
píanóleik hlutu þessir verð-r
laun: Frank Herlufsen, Sigur
borg Benediktsdóttir og Elsa
Finnsdóttir. Anna S. Knauf,
hlaut minningarverðlaun,
enda hefir hún nú lokið
námi við skólahn. Formaður
skólanefndar séra Óli Ketils
son, flutti ræðu við skólaslit
og þakkaði hann skólastjóra
og kennurum vel unnin störf,
þá þakkaði hann- foreldrum
þann góða skilning á góðu
málefni, að hafa kvatt börn
sín til náms við Tónlistarskól
ann. Á síðastliðnum vetri
barzt skólanum 500 kr gjöf
frá konu, sem ekki vildi láta.
nafns síns getið og þökkuðu
skólastjóri og skólanefndar-
formaður sérstaklega þessa
gjöf til skólans.
Skólanefnd Tónlistarskól-
ans er skipuð þe^sum mönn-
um: séra Óli Ketilsson .for-
maður, Jón Jónsson frá
Hvanná og Jóhann Gunnar
Ólafsson bæjarfógeti. Ein-
staklingar og fyrirtæki í bæn
um, hafa s. 1. tvö ár gefið
verðlaunin til nemenda og
þakkaði skólastjórinn þess-
um aðilum sér&taklega fyrir
velvild í garð skólans, :
Guðm. Sveinsson

PI P U R
n
i i
< i
- >■
k.» Ui/tó 'i li ' i
V t ,*i
# n 'jPr
•■■fift'r ^ M V'IOV % |TJ*Vt
Svartar: %”, %»», 1”, 2”, 2%»», 3” og 4’V ■ -i • !i m
,. ,-.h V, iiiijí! ii 1 ó-
...» ;
viir(
Sendum gegn póstkröfu. ..
HELGI MAGNÚSSON & CO.!
Galvaniseraðar: 14”, %” og 2”.
FYRIRLIGGJANDI-
Hafnarstræti 19. — Sími 3184.