Tíminn - 02.07.1954, Síða 3

144. blaS.
TÍMINN, föstudaginn 2. júlí 1954.
3

7
íslendingal>ættir
Dánarminning: Ósk Samúelsdóttir,
Bæ í Árneshreppi
mér höggvin hin vinstri höndl,
in og ég horfði hnugginn í
stúfinn. Svo margvíslega
hjálp og aðstoð hafði hún oft
og löngum veitt mér og mínu
heimili, heint og óbeint. Eink
um þó meðan börn mín voru
ung og mamma þeirra þurfti
að vera að heiman vegna
skyldustarfa sinna, að segja
mátti að hún væri míp önnur
hönd, því að hún var hverju
barni, sem nærri henni var,
sem ástrík og umhyggjusöm
Th -,henni íósturlaunin^mfldaj 7stSaVeiginUkonaeog
« i ÍTÍ hel_ | drengilega sem hans var von móði horfin eiginmanni sín
25a^"v ViZít Land; ?g V1Sa;.,Þf haía„ ÞaL1 att um og börnum og okkur ÖIi-
sphalanum 1 Reykjavik að heima til þessa. Þeim hjón- mp, sem virtum hana og mát-
T wÍf«-g ^,1 ““k r Varð.5+bafa aaðlð- Eltt um svo mikils; horfin okkur
s. 1. Hafði verið flutt þangað þeirra misstu þau kornungt, f j f ]lf llf H,
sárþjáð fyrir röskri viku og en fjögur eru á lifi, tveir h fði h ft ð 'leiðarmerki
StJM*dð8um' "‘iSSf «g Tt
h 1 ð ð lík' fA°kírU ®ftir að v,hU!n k lftlSt af sér leiða- Hún> sem SeSnt
Að leiðarlokum iangar mig Wr hun að kenna heilsubrests, hafði móðurskyldum við fleiri
að minnast þessarar góðu sem agerðist. Tvivegis gekk vandalaus börn en flestar aðr
konu meö nokkrum orðum og humundir stórar skiirðaðgerð ar konurj er ég þekki til> með
tjá hinztu þakkir mínar og ir- feðal annars var þá tekið . sniUd að fágætt er Nú
mins heimilisfólks. ur >enm annað nyrað- ,ftir attu ekki börn hennar, eigin-
Fyrir þá, sem ekki þekkja geKK .'e, f1 he, . maður hennar og fósturbörn
til, en kynnu að lesa þessi' ®kógar en naði þó nokkurri lengur athvarfs og trausts að
kveðjuorð mín, þykir mér rétt|heilf aftur- Helt hun UPP1 leita þar sem hún var. Nú
að geta að nokkru helztu ævi- f.t0: ®inum.og hllfðl ser' gátu litlu sumargestirnir, sem
lítt þ^aðhenm.vanbióð bor^erið hafa hjá henni undan
lökappogdugnaður.OgaWr-lfarin sumii, ekki lengur
ei stoð a henm að retta oðrum
atriða hennar.
Hún var fædd í Skjaldar
Bjarnarvík þann 26. júlí 1902.
Foreldrar hennar voru hjónin
Jóhanna Bjarnadóttir og
Samúel Hallgrimsson, sem
þar bjuggu þá. Hjá þeim ólst
hún upp til 8 ára aldurs í
hópi 11 systkina. Þá lézt faðir
hennar. Sundraðist þá hið
barnmarga heimili. Eldri börn
in réðust í vistir á ýmsum
stöðum og unnu fyrir þeim,
sem yngri voru. Ósk fór þá
að Drangavík til Magnúsar
Magnússonar og konu hans
Steinunnar Guðmundsdóttur,
er þá bjuggu þar hnigin að
aldri. Þaðan lá leið hennar að
Dröngum og síðan í Ófeigs-
fjörð. Þar var hún vinnukona
.... , , ... glaðst við þá tilhugsun, að
hjaÍPfh?ndL?r„I?.e,!t1.;Þff fa að fara »neim“ tif Óskar
með. Mun margur ekki hafa
sinnar, hennar, sem tók öllu
Aðalfundur Kirkfukóra-
sambands fslands
- -rn«rr::i‘UXii ^
Aðalfundur Kirkjukðra-1 Þá lagð.i formaður fram
sambands íslands var hald- starfsáætlun til næstu ára-
inn 25. júni s. 1., á heimlii móta, þar sem gert er ráð
formanns, Sigurðar Birkis,1 fyrir að 29 kórar njóti
söngmálastjóra, Barmahlíð. kennslu í 33 vikur, samkv.
45, Revkiavík.
Formaður, Sigurður Birkis,
umsóknum, en væntanlega
yröu þeir fleiri, og væri sam-
setti fundinn og flutti ávarp bandið við því búið fjárhags-
til fundarmanna og bauö þá lega. — Auk þess hefðu 7 kór
velkomna. * ar sótt um kennslu í 8 vikur
Þá minntist söngmála-|á árinu 1955.
stjóri fráfalls fyrrverandi
biskups, dr. Sigurgeirs Sig-
urðssonar, með hlýjum orð-
um og gat með þakklæti
hans ómetanlega, mikla og
fagra starfs í þágu kirkju-
söngsins. Risu fundarmenn
úr sætum til heiðurs minn-
ingu hins látna kirkjuhöfð-
ingja.
Að tillögu formanns var
séra Friðrik A. Friðriksson,
prófastur, kjörinn fundar-
stjóri og fundarritarar þeir
Jónas Tómasson, tónskáld
og séra Þorgrímur Sigurðs-
son.
rennt ullan grun i, hversu óðu fram. Var enn betri en
heilsu hennar var vanð 'mamma! _ Nu var a]lt þetta
, Þesvs.dttl eg slzt von> er hun breytt og orðið minningar ein
stoð yið sjukrabeð konu mmn ar_ E eru það ekki þessar
ai<ytUL?* h3Ukra^ heUnJ hugljúfU og góðu minningar,
eftir
skammTæStir "af TfssSfl ásamt Þeirri ðruggu vissu um
hennar. En við mennirnir sjá
um svo skammt.
í byrjun marz s. 1. tók henn
endurfundi annars lífs, sem
eru þess megnugar að milda
og breiða friðandi blæju yfir
sársauka skilnaðarins og
f gamli SÍÚkdómur Sig unn draga úr sorg og söknuði ást-
a ny með Þeim aíleiðingum! vinanna, sem eftir standa.
sem áður greinir. — Þannig
eru helztu lífsatriði þessarar
góðu konu. — Við vonuðum,
j aö lífsorka hennar mundi enn
, þá fá unnið bug á sjúkleikan-
^?ldSJyni' °ilUm .Þ„e'JSUm i llðan þeirra beggja væri’góð
stöðum ávann hún sér vin-
áttu og traust þeirra, sem með
henni voru, með dugnaði sín-
um og dagfarsprýði. — Vetur-
inn 1927 lézt systir hennar,
Þorbjörg, frá eiginmanni sín-
um og tveim ungum sonum.
Voru þar þá lítil efni fyrir
höndum og kröpp kjör. En
Ósk setti það ekki fyrir sig.
Hún hélt heim þá um vorið
að Bæ frá ísafirði, og tók að
sér móöurhlutverkið í staö
hinnar látnu systur. Svo vel
fórst henni það úr hendi, að
ég hygg, að þeir fóstursynir
hennar hafi ekki svo mjög
fundið þau misbrigði, sem
móðurmissirinn oft veldur
undir slíkum kringumstæö-
um. Ári síðar dó ung kona frá
6 kornungum börnum. Eitt
þeirra, Magnús Þórólfsson,
tók hún þá ársgamalt í fóst-
ur, og annaðist hún hann með
sannri móðurumhyggju allt
til fullorðinsára.
Sumariö 1933 gekk hún að
eiga Albert Valgeirsson frá
Norðurfirði. Fluttist hún þá
til Norðurfjarðar, og þar
bjuggu þau í þrjú ár. Vorið
1936 íluttust þau aftur að Bæ
og þá 1 húsmennsku til min,
þvi að jarðnæðl lá þá ekki
.láúst fyrir efnalausum ein-
yrkjum. Var þá þröngt setið,
húsakynnin lítil en margt í
og allt virtist á batavegi. En
örfáum stundum síðar var
hún liðið lík. Hún hafði liðið
sem Ijós inn á land eilifðar-
innar. Svo skjótt skiptir um
milli lífs og dauða. Þær góðu
vonir, sem ástvinir hennar og
vinir ólu um bata og heim-
komu, voru hrundar og hel-
rúnir dauðans komnar í stað-
inn.
Mér fannst, er ég heyrði
lát liennar, sem sterkur
strengur hefði brostið í mínu
eigin brjósti. Svo samofið
hafði starfslíf okkar verið og
nær óslitið um rúmlega 30
ára skeið. Mér fannst þá sem
fram væri komin merking
þess draums, er mig dreymdi
i vetur, er mér þótti vera af
Seint eða aldrei mun mér
úr minni líða sá geislandi kær
leikur, ástúð og umhyggja,
______________ ^ ^ i sem ég sá ljóma í augum
um nokkurra ára skeið biá'um" Mgihn"”Iem"J hún ~"dó'! hennar> er af henni þraðl
þeim Guðmundi Péturssyni og1 hringdi0ég siðdegis upp hjúl;;r milli kvalakastanna í siðustu
Sigríöi dóttur hans og _ þar j unarkonuö Landspítalans ' til' sjúkdómslegu hennar hér
kynntist eg henm fyrst. A Isa að leita frétta um líðan henn, heima. i þjáningum sjúk-
firði var hun tvo eða þrjá ar og konu minnar> sem einn 1 dóms og óvissunnar um það,
vetur í vist hja þeim hjonum'io. var nvkomin af skurðar-|sem koma skildi leit hún með
Láru Tómasdóttur og Helga J borðinu. var mér þá Sagt/að! æðrulausri ró yfir heimili sitt
•t;-Q+ncc„v.4 a sn t • > og ástvini, áður en burtu var
haldið. Og ég las í augum
hennar og svip þetta hljóða
bænarandvarp: Nú get ég
ekki meir! Almáttuguri föður
hönd Guðs fel ég ykkur, ást-
vini mína, heimili mitt og
allt það, sem mér er kærast.
Honum treysti ég til að leiða
ykkur og styðja. — Slíkar
minningar og slík augnablik
lyfta huga manns hátt í hæð
ir yfir allt hið jarðneska og
fallvalta, sem því fylgir. Þau
fylla hug okkar vissu um ann
að og æðra líf, um endurfundi
ástvinanna og óendanlegan
mátt kærleikans.
Undir þessa hljóðu bæn
hennar tek ég nú af heilum
hug. Og bið þess, að drengur-
(PramhiUd á 6. ríðu.)
Tvær trií’ur frá Bcrgarnesi róa
með handfæri á Mýramið
Frá fréttaritara Timans í Borgarnesi.
Tveir trillubátar ganga til fiskjar frá Borgarnesi í vor og
afla þeir oft ágætlega. Róa þeir vestur undir Mýrar á svo-
kölluð Mýramið.
Tveir menn eru oftast á
bátunum og róa með hand-
færi. Er algengt að þeir komi
með hálfa og heila smálest
að landi eftir daghm. Stunda
heimili. En ekki kom það aðjþeir þessar veið.ir einþcr.; ' ,
þröngt mega sáttir sitja. Vor-j0g hafa ágætar tekjr.r,
ið 1943 fóru þau í Árnes, senijar gæftir eru góðar,'éhc i lit |
þá varö prestlaust þaö ár. En ■ m tilkostnaður við handfæra
að ári liðnu fluttu þau enn veiöarnar.
að Bæ og þá í ábúð Samúeis Borgnesingum bregöur við
systursonar hennar, sem nújað íá nýja íiskinn, þvi oít
hefir verið lítið um sjósókn
úr þorpinu. Annars er góð
aðstaða fyrir litla báta að röa
þaðan vestur á Mýrarnar að
vorinu og sumrinu.
’ . ;> eeið er ekki að
■'vi ..iá r.ovcarnesi. um þess
ar munclir. Sviþjóðarbátur
þeirra Borgnesinga, Hvltáin,
liggur. Ráðgert er að bátur-
inn fari á sildveioar.
Störf fundarins.
Lauk formaður máli sínu
með þakklæti til allra sam-
starfsmanna og bað menn
vera bjartsýna og örva og á-
minna hver annan um að
efla kirkjusönginn sem mest,
því fylgdi mikil blessun fyr-
ir allan landslýð.
Þessu næst var rætt um
reikninga félagsins fyrir s. 1.
ár og fjárhagsáætlun fyrir
næsta ár og hvort tveggja
samþykkt. Þá var rætt um
söngkennslu og voru for-
roanni og sambandinu færð-
Á fundinum voru mættir, ar þakkir fyrir framgöngu
cg fyrirgreiðslu í þeim efn-
um.
Stjórn sambandsins svo og
varastjórn og endurskoðend-
ur voru endurkosnir með lófa
taki.
Stjórnina skipa: Sigurður
Birkis, söngmálastjóri, for-
maður. Séra Jón Þorvarðs-
son, gjaídkeri. Páll Halldórs-
son, crganleikari, ritari. Jón-
as Tómasson, tónskáld, úr
Vestfirðingafjórðungi. Eyþór
Stefánsson, tónskáld, úr Norð
lendingafjórðungi. Jón Vig-
fússon, organleikari, úr Aust
fivðingafj órðungi. Anna Ei-
líksdóttir, organleikari, úr
Sunnlendingaf j óröungL
Endurskoðendur: Fxú Sig-
riður Briem, Baldur Pálma-
son, fulltr.
Siðast á dagskrá voru önn
ur mál; bar þá margt á góma
og tóku ýmsir til máls. —
Mikill áhugi og eining rikti
á íundinum.
Að umræðum loknum þakk
aði íundarstjóri, séra Jakob
Einarsson, prófastur, — en
hann hafði t.ckið við fundar-
stjórn af séra Friðrik A. Frið
i'ikssyni, jiCfásti, — fundnr-
mönnum og óskaði þeim far
arheilla. — Þá kvaddi nann
og söngmálastjóra, formann
sambandsins, og óskaði þess
fyrir hönd allra, er sönglífi
unna og fyrir kirkjusönginn
vinna, aö mega njóta starfs-
krafta hans og áhuga sem
lengst og bezt. Söngmála-
stjóri þakkaði fagrar óskir
sér til handa og bað fundar-
menn að syngja aö skilnaði:
„Ó, syng þinum Drottni Guðs
safnaðarhjörð,“ og var svo
gjört, er fundi hafði verið
slitið.
Þakkarskeyti bcrst frá
biskupi i fundarlok.
auk stjórnarinnar, 16 fulltrú
ar frá 16 kirkjukórasambönd
um.
Skýrsla formanns.
Formaður flutti starfs-
skýrslu sambandsins. Þakk-
aði hann fyrst mikilsverðan
styrk fjárveitingavaldsins og
lét í Ijósi von um að hann
mætti haldast í framtiðinni
og sambandinu þannig tak-
ast að halda uppi skipulegri
kennslu fyrir sambandskór-
ana.
Frá aöalfundi í fyrra til
áramóta höfðu 21 kór notið
kennslu í 25 vikur, en frá
áramótum til aðalfundar 28
kórar í 33 vikur, eða sam-
tals á starfsárinu 49 kórar i
58 vikur.
Söngmót höfðu 4 kirkju-
kórasambönd haldið á ár-
inu: Eyjafjarðar- (tvisvar),
Borgarfjarðar, Dala- og
Mýra-prófastsdæmis. — 70
kirkjukórar sungu opinber-
lega, utan messu, 135 sinn-
um. 9 kirkjukórar voru stofn
aðir á starfsárinu.
Brýndi söngmálastjóri fyr-
ir fulltrúum að stuðla að
vexti og viðgangi hinna starf
andi kirkjukóra og hlúa sem
bezt að organistunum með
bættum kjörum og starfs-
skilyrðum cg reyna að vekja
sem mesta virðingu fyrir
starfi þeirra, svo að ungt
fólk fýsti að takast organ-
istastarf á hendur.
í söngskóla þjóðkirkjunn-
ar höfðu siðastliðinn vetur
stundað nám 17 organistar
og að auki 5 söngkennara-
efni, eöa samtals 22 organ-
istar. Væri þó enn þörf fyrir
fleiri, þar sem viða væri til-
finnanlegur skortur kirkju-
crganleikara.

Landsantbands hestamanna
Feröir á hestamannamót
sem haldið verður á Akureyri dagana 10. og 11. júlí,
hcfjast frá Ferðhskriístofu ríkisins miövikudaginn
7. og fimmtudaginn 8. júli kl. 8 árd., ef næg þátttaka
fæst.
Ennfremur föstudaginn 9. júli kl. 8 og kl. 20,30.
Farseðlar séu sóttir fyrir kl. 19,00 daginn áður
en farið er.
Ferðaskrifstofa ríkisins {