Alþýðublaðið - 08.08.1927, Blaðsíða 4

ALÞÝÐUBLASíB
4 '
ijm
Jjótír JEWLÍÉ^. ^tLS^ dUSkJhbi.AA -j— -^u— S
Golftreyjur (silki)
Svuntur á fullorðna 1
og börn.
Kaffidúkar og margt
fleira. ,
wm
I
I
I
Matthilðnr Bjomsðóttir, g
Laugavegi 23.
iSBE
aaai
isai
sai
Sjómerki.
Hafnarmerki'ð á Raufarhöfn hef-
ir verið rifið. Innsiglingarmerkið
á innri höfnina verður framvegis
j)aö, að vesturendi nýrrar kirkju,
sem nú er í smíðum, sé í miðun
laus við hólmann.
„Frjáls samkepni“
„Útgerðarmenn óska einskis
frekar en nú komi illviðri svo
veiði teppist í von um verðhækk-
un.“ Þessi klausa. stendur í
„Mgbl.“ á laugardaginn í skeyti,
er Valtýr sendir að norðan. Þarna
koma skýrlega í ljós einkenni auð-
valdsskipulagsins, þar sem öll
framleiðsla byggist á gróðaaukn-
ingu, en ekki þörfum. Þegar nátt-
úran er gjafmildust stendur ein-
staklingsframtakið úrræðalaust.
Innlend tfðindi.
Seyðisfirði, FB., 6. ágúst.
Að austan.
Grasspretta kemur seint vegna
Vorkulda. Tún eru tæplega í íneð-
allagi, en útengi lakari. Heyskap-
ur erfiðúr, þurkar óstöðugir.
Garðuppskera óvituð enn.
Baðjið eint Smára-
smjitrSsklð, pví að
pað ©r efsaislietra en
ait assnað ísmjorMki.
Drengjaf otln
göðu og ódýru eru komin aftur,
verðið frá kr. 13,00 til kr. 22,00
settið eftir stærðum. Ait af ódýr-
ast i
KLÖPP
Laugavegi 28.
Lítil budda tapaðist í Miðbæn-
urn á laugard. Skilist gegn fund-
arlaunum í Alþýðuprentsmiðjuna.
Kaupgjald
Kaupgjald hér við síldarsöltun
1 kr. á tunnu af hafsíld, 1,25 af
smásíld.
Sildveiði á Austfjörðum
er óhemju mikil. Alls hafa verið
saltaðar 15 000 tunnur, þar af á
Seyðisfirði 4 500, Eskifirði 5 000,
hitt á Norðfirði, Reyðarfirði og
Fáskrúðsfirði. Síldveiðin hefir
hingað til verið mest utanfjarða,
en nú útlit fyrir, að firðirnir séu
að fyllast. Landnótaveiði byrjuð.
konfekt og átsúkkulaði
er annálað um all-
an heim fyrir
gæði.
í heildsölu hjá
Tóhaksverzlun fslands h.f.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstræt!
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kransaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Akureyri, FB., 6. ágúst.
Að norðan
Spretta í meðallagi í Eyjafirði,
í góðu meðallagi í Skagafirði.
Síðustú viku daufur þurkur. Mik-
il hey úti. Tún alhirt óvíða. Útlit
íneð kartöfluuppskeru gott.
Kaupg'jald karlmanna víðast 40
—45 kr. um vikuna, en kvenna
-25 kr.
Ferðatosknr
Nýkomnar,
mjög ódýrar.
VerzL „llía“,
Bankastræti 14.
SkðÍES, kinnar, grásleppu og
saltfisk, selur Hafliði, Bergþóru-
götu 43, sími 1456. Afgreitt frá kl.
7—9 siðd.
Sokkas1 — Sok&ar — Sokkar
frá prjónastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Veggmyndir, íallegar og”ódýr-
ar, Freyjugðtu 11. Innrömmun á
sama stað.
Vonlld vfð Vikar! Þad verdur
notndrýgsl
Afjætas- iisýjar rófur fást i
verzlun Þórðar frá Hjalla.
Mjólk fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
Oddur Sigurgeirsson. Austurrík-
ismenn hafa sent hingað frægan
málara, Henning að nafni, til þess
að mála mynd af Oddi og skeggi
hans. Er almæit, að þeir ætli að
hengja hana upp í þinghúsinu þar
fyrir austan. Oddur er með svaka-
legasta móti á myndinni og
skeggið blóðrautt eins og slík-
um blóðrauðum bolsivikka sóm-
ir. Er alt af fult af áhorfendum
til að dást að myndinni. Oddur
gerir landinu sóma alls staðar og
er vert að geta þess. xP.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjörn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Siegerkranz: Æfintýri herskipaforingjans.
sá mig, bauð hann mér starf aftur. Þetta
er eitt af mínum beztu hlutverkum, svo að
ég tók því strax, — guði sé lof! — annars
hefði ég ekki hitt þig!“ Hún kysti á augna-
lok hans.
„Hvar er hann nú? — Delarmes meina
ég?“
Hann leit rannsakandi í augu henni og
stóð á öndinni.
„Hér í Piarís; — líklegast hjá frú Ranvet.
— Æi! það veist þú heldur ekki! Já; það
er gömul kerling, sem hefir illræmda íbúð
í Auteuil. Ég held, að hann bafi ætlað að
útvega henni einhverja nýja, unga stúlku til
þess að — —.“
Nú var hringt lengi og mikið. Raddir
heyrðust kalla á Adéle.
Adéle hrökk við..„Ó, guð minn góður! Nú
á ég að fara inn, vinur minn!“ Það var
barið harkarlega á dyrnar. „Já; ég kem strax!
— Farðu nú, yndið mitt! — Því miður verð
ég að fara strax inn á leiksviðið; síðasti
þáttur er byrj«aður.“
„Ég bíð þín á eftir," sagði Paterson og
kysti hana að skilnaði.
„Nei, nei; ekki hér; — komdu heldur klukk-
an hálf-eitt heim til mín, — Malesherbes-
breiðstræti nr. 5.“ — Hún reit heimilisfangið
í skyndi á pappírssnepil. — „Þar erum við
í næði. Þar bíð ég þín.“ Hún leit töfrandi
á hann og brosti. Hurðin opnaðist og stúlkan
kom inn með skykkju Adéle.
Paterson varð að fara, er hann hafði lofað
því hrifinn að koma um kvöldið heim til
hennar.
Hann gekk í gegn um hóp ungra kvenna,
sem alls staóar viku úr vegi fyrir hinum
tígulega ameríkumanni. Hann var a'ð hugsa
um, hvernig hann ætti að gera grein fyrir frá-
veru sinni við Thornby og Gladys. Er hann
var kominn að tröppunum, sem lágu inn i
áhorfendasalinn, rakst hann alt í einu á
gráklæddan mann. Hann vék úr vegi og
bað kurteislega afsökunar, en er Paterson
leit á hann, stóð hann augliti til auglitis við
Ðelarmes!
Hann þekti Paterson óðara og miðaði þegar
skammbyssu á hann.
Paterson sló vopnið óðara úr hönd hans
og greip í jaíkkakraga hans.
„Jæja; loksins, þorparinn þinn!“ hrópaði
Ameríkumaðurinn. „Þetta var óvænt gleði!“
„Fjandinn hafi yður!“ hvæsti Delarmes og
reyndi að losna.
Það var alveg mannlaus gangurina. Rödd
Adéle heyrðást í fjarska uppi á leiksviðinu.
Þeir lágu nú báðir á gólfinu. Delarmes
varðist eins og tígrisdýr og reyndi að ná
í rýting, sem hann hafði í vasanum. Loks
tókst honum að losa sig og þaut eins og
ör út um dyr, er lágu út í garðSnn-
Paterson nafði neyðsí til að sfeppa tak-
inu, vegna þess að Delarmes náði um kverk-
ar honum og ætlaði að kyrkja hann. Hann
þaut á eftir honum, en er hann kom út á
götuna, sá hann Delarmes hverfa inn í veit-
ingahús beint á móti. Frakkalaus og hatt-
laus þaut hann á eftir honum þangað inn.
Þar var heldur mannfátt, að eins nokkrir
menn, er spiluðu teningaspil. Þeir urðu dauð-
skelkaðir, þegar Paterson miðaði á þá byssu
sinnni og spurði, hvaða leið flóttamaðurinn
hefði farið. Þeir bentu á hurð, er lá fram
í eldhúsið. Er Paterson opnaði hana, var
Delarmes að brjóta rúðuna, en eldasveinninn
og stúlkan ráku upp hræðsluóp. Paterson
fór eins og hvirfilvindur á eftir og skar sig
á mörgum stöðum, en tók ekki eftir því.
Delarmes var nú kominn út á götuna
aftur og ætlaði að hlaupa upp í lystivagn,
er fór fram hjó, en hann var fullur af fólJki,
svo að hann þaut inn í bifreið, sem var
verið að setja af stáð fyrir utan leikhúsið.
\ ••