Tíminn - 08.02.1955, Blaðsíða 3

81. blað.
TÍMINN, þriðjudaginn 8. febrúar 1955.
S,

rf 1 f * i •
/sl< endingc iþæthr
1
Sextugur: Einar EHendsson,
Vík í Mýrdal
Þegar ég kom út á SauSár- I
krók framan úr Skagafjarðar *
dölum, leitaði ég uppi „Tím-
ann“ og ætlaði að lesa afmælis
greinina um Einar Erlends-
son í Vík, sem varð sextugur
1. þ. m. En þar var enga aí-
mælisgrein að finna og satt
að segja get ég hvorki fyrir-
gefið „Tímanum“ né Skaftfell
ingum þau mistök, sem þar
hafa orðið.
Ég er ekki einn af þeim, sem
alltaf eru tilbúnir með penn-
ann, bæði í tíma og ótíma.
En þegar Einar Erlendsson
á merkisafmæli og stendur á
hátindi ævi sinnar, ef svo
mætti að orði komast, eiga
ekkf og mega ekki samvinnu-
menn gleyma honum. Hann
hefir verið einn öruggasti og
bezti samvinnumaður í sínu
héraði um tugi ára. Einar hef-
ir verið meira, og þó að Skaft
fellingar séu ekki sammála
um allt og talsvert harðir í
horn að taka, þá efast ég ekki
um, að þeir eru mér sammála
um það, að ekki hefir verið um
4o ára skeið eins góður og í
alla staði lipur verzlunarmað
ur í Vík eins og Einar, hvort
heldur hefir verið um að ræða
afgreiðslu í búð, eöa skrif-
stofustörf, enda er hann jafn
vígur á allt, og allt hefir hon
um farið vel úr hendi.
Kaupfélag Skaftfellinga hef
ir allt frá fyrstu tið að það
var stofnað átt því láni að
fagna, að hafa haft úrvals
kaupfélagsstjóra. Einar hefir
verið fulltrúi þeirra allra og
ég hygg að mér sé óhætt að
segja, að þeir hafi allir litið
á hann sem sína aðra hönd,
og þar með sýnt honum verð-
skuldaö traust.
Einar hefir oftar en einu
sinni átt þess kost að gerast
kaupfélagsstj óri, bæði í Vík og
annars staðar. Öllum slíkum
tilboðum hefir hann hafnað.
Ekki er það vegna skorts á
hæfileikum, heldur vegna
þess, að hann hefir að eðlis-
fari verið hlédrægur.
Slíkur mannkostamaður
sem E, ;E. hefir vitanlega ekki
komizt hjá að taka þátt i
opinberum störfum, svo sem
skattanefnd, hreppsnefnd,
sóknarnefnd o. fl. nauðsynleg-
um störfum í almennings
þágu.
Það þarf ekki að lýsa því
hér, hvernig honum hafa farið
-þessi verk úr hendi. Það vita
þeir bezt, sem til þekkja.
Félagsmálamaður hefir Ein
ar verið með ágætum, þó að
hér verði fátt eitt nefnt. Hann
hefir látið til sín taka sam-
vinnumál, safnaðar- og kirkju
mál, bindindis- og stjórnmál,
enda skilið mörgum betur,
hvaða lífakkeri Framsóknar-
flokkurinn er og hefir verið
hinum dreifðu og breiðu byggð
um lands vors.
Einar Erlendsson er fædd
ur 1. febr. 1895 í Engigarði í
Hvammshreppi. Foreldrar
hans voru Erlendur Bjcrns-
son og Ragnhildur Gísladótt
ir er fluttu síðar til Víkur.og
voru þar ein áf fyrstu laud-
r.emu.num. Þau voru liin
meslu myndarhjón og sér-
scæð um margt, Erlendur
ld.nn mesti hagleiksmaður,
smíðaði yfirleitt allt, sem
með þurfti, en þó lagði haim
aðallega fyrir sig skipa- cg
húsasmíði. Ragnhildur ó-
venju lífsglöð sæmdar kona,
gestrisin með aíbrigðum,
enda til þess tekið að hún
væri nú ekki alltaf að spara
kaífið i könnuna. Einar cr
kvæntur ágætri konu, Þo:-
gerði Jónsdóttur Brynjólís-
sc-nar frá Heiði, og hafa þau
eignazt 3 börn, 2 dætur og 1
son, öll efu börnin gift og hafa
stofnað sín myndarheimili.
Hann er ánægjulegur fyrir
þau Einar og Þorgerði, nú á
þessum merku timamótum í
lífi þeirra, sá skjóti frami,
sem einkasyni þeirra hefir
hlotnazt, þar sem hann hefir
alveg nýlega verið -kvaddur til
forstöðu fyrir Samb. ísl. sam-
vinnufélaga.
Einar, um leið og ég árna
þér, konu þinni og allri fjöl-
skyldu alls hins bezta á sex-
tugsafmæli þínu, þakka ég lið
in samveru og samstarfsár í
kaupfélaginu og síðast en ekki
sízt samveruna í újtilegu, í
tjöldum eða kofa, við veiði og
góðan gleðskap hjá læknum
góða í Landbrotinu við Segl-
búðir.
St. Sauðárkróki 2. 2. 1955.
Jónas Jóhannesson.
Mdökkur söngvari
á framabraut
New York. — Fyrir nokkru
birti stórblaðið New York
Times lofsamlegan dóm um
ameriska svertingj ann og
barytonsöngvarann McFerr-
in, er söng í fyrsta sinn hjá
Metropólitan-óperunni fyrir
nokkrum dögum síðan.
Hann fór með hlutverk
Amonsaro í óperunni Aida
eftir Verdi, og segir listdóm-
ari blaðsins, að rödd hans
hafi verið „hlý, mjúk og sveigj
anleg, og efstu tónarnir voru
án undantekningar hreinir
og bjartir."
McFerrin er annar svert-
inginn, sem ráðinn er hjá
Metropólitan-óperunni. Hinn
söngvarinn er Marian And-
erson, sem ráðin var fyrir
þrem vikum.
„Hann á án efa mikla fram
tíð fyrir sér,“ segir listdóm-
arinn ennfremur.
McFerrin fæddist í suður-
hluta Bandaríkjanna og er
eitt af átta börnum baptista
klerks. Hann stundaði nám
við Fiskháskólann og við tón
listarháskóla í Chicago (Chi-
cago College of Music). Náms
styrk hlaut haxm við Tangle-
wood tónlistarstofnunina í
Massachusetts, þegar hann
hafði lokið herþjónustu.
Hann hefir sungið í nokkr-
um óperum fyrir Tangle-
wood tónlistarstofnunina og
New Eixgland óperuhúsið
(New England Opera The-
ater). Einnig hefir hann
sungið í nokkrum hlutverk-
um á Broadway. Árið 1953
var haiín sigurvegari í út-
varpskeppni, sem Metropóli-
tan-óperan efndi til.
Norskur forustumaður fallinn
Jörðin Skaftholt
í Gnúpverjahreppi er til sölu og ábúðar í n. k. fardög-
um. Á jörðinni er íbúðarhús steinsteypt og öll pen-
ingshús í góðu ásigkomulagi. Slægjur allar á ræktuðu
landi; Skipti á íbúð í Reykj avík möguleg. • Kaupandi
getur: fengið búverkfæri og búpening til kaups ásamt
jörðinni, ef um semst. — Upplýsingar gefur eigandi
jarðarihiiar Halldór Benj amínsson, Skaftholti, sími
um Ása í Gnúpverjahreppi og þeir Benjamín Halldórs-
son, Laugarvatni, sími 4 og Ingibjartur Arnórsson,
Gullteig 18, sími 2294.
Rómarsýnmgin
Langt er síöan íslenzk þjóð
hóf endurreisnarstarf í lönd
um hins fallna og hrjáða
Rómarveldis. Við höfum fært
þeim hertan og saltan þoi-sk
til líkamlegrar velferðar og
þar með komið þeim svo til
þroska að r.ú eru þær taldar
íærar að meðtaka vort and-
lega fóður. Ekki mun hér held
ur skorta herta, salta og stál-
frosna andagift til útflutn-
ings. Og alltaf erum við og
verðum aflögufærir af and-
ans golþorsljum.
Viðvíkjandi þessu nýja um
bótaátaki þar syðra, verður
ckki annað sagt en að rausn
ailega er riðið úr hlaði m"3
listsýningu þeirri, er nú verð
ur send til Rómar.
Róm var ekki reist á ein-
um degi. Sennilega verður
hún ekki heldur endurreist
með einni listsýningu, þótt
furðulegt sé. Þess vegna er
það tillaga mín að með sýn-
ingunni verði sendir og Róm-
verjum afhentir til eignar,
nokkrir menningarfrömuðir,
svo sem Axel Helgason, Lúð-
vig Guðmundsson, Ragnar
Jónsson og Jón Leifs. Sömu-
leiðis fr-t11 n.ð háa Alþingi
að geta lagt af mörki'.m einn
stjómsneking, entía rógu af
að taka. Það er hua kominn
tírni til að víkja Pé+ri pcstula
af Trajanssúlunni og tylla á
hana einhverjum, sem betur
sómir sér í sporum hins mikla
keisara.
Ásgeir Bjarnþórsson.
4u0Íááií / Tmrnm
I flestum löndum gætir
miklu meira starfsamra leik-
manna innan kirkjunnar en
hér á íslandi. Ekki sízt í
Noregi.
Leikprédikarar og kristni-
boðar eru þar ýmsir rneðal
þjóðkuixnra manna, enda oft
í hópi þeirra áhrifamestu.
26. október síðastliðinn féll
þess háttar maður fyrir sigð
dauðans þar í laixdi. Ilaixn
hét Ludvig Hope og hafði um
laixgan aldur verið höfðingi
kristinna leikmanna. Skipaði
á síðari árum hið annað önd-
vegi innaix kirkjunnar gegnt
Eivind Berggrav biskupi. —
Tímaritið Fast grunn helgar
siðasta hefti sitt (nr. 6, 1954)
minningu Hopes:
Hopes varð 83 ára gamall,
og hafði frá því um tvítugs-
aldur verið landsfrægur leik-
predikari og tilþrifamikill í
íxorsku kirkjulífi. Frægð hans
og lýðhylli festist enn í sessi
á styrjaldaráruxxum, þá tóku
þeir Berggrav biskup höndum
samaix gegn kristixiárásum
nazista og til verndar trú og
nxenningu og þjóöfrelsi Nor-
egs. Sátu báðir um hríð í
faixgabúðunum í Griixi og
urðu þjóðhetjur.
Ekki fóru skoðanir þein-a
á trúnxálum saman í ýmsum
atriðum, en þegar Hope varð
óttræður gaf Berggrav hon-
um þennan vitixisburð:
„Hope er eitt af hinum
sönixu mikilmennum, sem ég
hefi kynnst um dagana. Og
svo norskur, að hann er blátt
áfram opinberun landsins,
„sem Guð gaf oss“. Bæði föð
urland og kirkja (Guðs fólk
ið, í muixni Hopes) hafa fulla
ástæðxx til að þakka Guði
það berhöfðuð, að hann
skyldi gefa oss Hope.“
Hope var Norðlendingur og
af bændaættum. Sjálfmennt
aður að kalla, en fjölfróður
og djúpskyggn. Stóð til aö
hanix yrði smiöur í æsku, en
á predikaranámskeiði, sem
haixn sótti i kristniboösskóla
í Bergen, gerðist hann heit-
trúarmaður og helgaði sig
síðan umferðapredikarastarfi
og þjónustu heimatrúboðs-
ins. Hann var mjög lengi for
rnaður Kristniboðsins, sem
er mikil og margreynd stofn-
un.
Johannes Brandtzæg, sem
stofnaði æskulýðsskólann í
Framnesi á Haröangri, var
um hríö lærimeistari Hopes.
Hope bjó þar líka í gi-ennd-
inni, og er óvíða meiri nátt-
úrufegurð. Skjótlega fór Hope
■þó sínar eigin leiðir og flykt
ist fólk svo á samkomur hans
að til fádæma mátti telja,
Sjálfur Björnstjerne Björn-
son dró ekki að sér jafn
marga tilheyrendur.
Sums staðar jók það á vin-
sældir Hopes að hann talaði
á landsmáli, en vakti aðra til
andstöðu. Öllum bar sanit
saman um, að hann væri frá
bær mælskumaður, fágætlegc,
orðhagur og eldhugi.
Nokkur ár risu miklar deil
ur út af afstöðu Hopes og
fleiri til altarissakramentis-
ins. Hope vildi ekki láta með
■ferð þess vera bundið kirkju
og prestum einum. Hann barð'
ist fyrir frelsi leikmanna tiJ.
að neyta kvöldmáltiðarinnai'
með sínum hætti og utan
kirkju. Löggjafarnir féllust á,
mál hans.
Hope kaus þó ekki aðskiln-
að ríkis og kirkju, en hanr.i
ki-afðist athafnafrelsis leik-
manna innan kirkjunnar og
jafnréttis starfsmanna heima,
trúboðsins við prestana i\
flestum sviðum.
Hope var mikilvirkur og
vinsæll rithöfundur. Ritsafrx
hans er 9 bindi. „Kristus vori;
liv“, „Eitt ord i dag“ (hús--
lestrarbók) og „Kyrka og:
Guds folk“ eru mikið lesnar,
Oss íslendingum er það eí’
til vill vart skiljanlegt, ao
hljóðnað geti í kirkjunni þc>
leikmaður hverfi af sjónar-
sviðinu. En kirkjan var í upp
hafi leikmannastofnun, os;
það er oss til mikils skaða,
hve lítt leiknxenn vorir skipc,
ræðararúm á kirkjuskipinu,
þess vegna viröist það stund-
um frekar hrekja en ganga.
Það er gróði granna vorra
og frænda, Norðmanna, a&’
hafa átt slíka andlega höfð-
ingja sem Hans Nielsen Hauge
og Ludvig Hope. Lengi mur>.
gróa eftir þá.
Gunnar Árnason.
LÁNE^
Tfovm
Á síðasta ári fóru fram margvíslegar endurbætur
á LAND-ROVER bílnum. Hann var lengdur um hálft
fet, og við það hefir rúnxið aftur í bílnum aukizt um
25%. Hurðaútbúnaður hefir verið endurbættur og má
bíllinn nú teljast fullkomlega ryk- og vatnsþéttur.
LANÐ-ROVER ber í sæti sex farþega auk bílstjóra.
Reynslan hefir sýnt, að hann er hentugur ferðabíll á
vegleysum. Bíllinn er jafn heppilegur við ýms heirn-
ilisstörf í sveitum.
HeiSdverzlumn HEKLA h.f.
HVERFISGÖTU 103 — SÍMI 1275