Tíminn - 19.02.1955, Side 6

6
TÍMINN, laugardaginn 19. febrúar 1955.
41. blað.
■1»
}J
PJÓDLEIKHÖSIÐ
Fœdd í gœr
Sýning í kvöld kl. 20.00.
UPPSELT
Næsta sýning sunnudag kl. 20.
AðgöngumiSasalan opin frá kl.
13,15—20.00. Tekið á móti pönt-
unum, sími: 8-2345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag annars seldar öðrum.
Berfœtti
bréfberinn
Leikandi létt og skemmtileg ,ý
amerísk gaman mynd í eðlilegum
litum.' í mynd þessari, sem einn
ig er geysi spennandi leika hinir
alþekktu og skemmtilegu leik-
arar. Kobert Cummings, Terry
Moore og Jerome Courtland.
Bönnuð innan 10 ára.
Sýnd kl. 5, 7, og 9.
MT V. FVI
NYJA BIO
Örlutgaþrœðir
(Phone call from a Stranger)
Spennandi, viðburðarík og af-
burðavel leikin, ný, amerísk
mynd.
Aðalhlutverk.
Shelley Winters,
Gary Merrill,
Michael Rennnie,
Kcean Wynn,
Bette Davis o. m. fl.
Sýnd kl. '5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
— HAFNARFIROI -
Anna
Stórkostleg, ítölsk úrvalsmynd
með
Silvana Mangano.
Sýnd kl. 9.
Notið þetta einstæða tækifæri.
Vanþííhkiáit
hgarta
Sýnd kl. 7.
TJARNARBIO
Brinmldan strí&a
(The Crucl Sea)
Þetta er saga um sjó og scltu, um
glímu við Ægi og miskunnarlaus
morðtól síðustu heimsstyrjaldar.
Myndin er gerð eftir samnefndri
metsölubók, sem komið hefir út
á íslenzku.
BönnuS börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 9.
Unuðsómar
Heillandi fögur mynd úr lífi jg
ævi Chopins.
Sýnd kl. 5 og 7.

LEÍKFÉLAG
REYKIAyÍKH^
NÓI
Sjónleikur í 5 sýningum.
Næst síðasta sýning.
annað kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðasala kl. 4—7 og eft
ir kl. 2 á morgun. Sími: 3191.

AUSTURBÆIARBIO
Ógnir nteturinnar
(Storm Warning)
-
Ovenju spennandi og viðburða
rík, ný, amerísk kvikmynd, er
fjallar um hinn illræmda félags-
skap Ku Klux Klan.
Aðalhlutverk:
Ginger Kogers,
Ronald Reagan,
Doris Day,
Steve Cochran.
Bönunð bömum innan 1B ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BIO
Slml 1475.
Drottning
rœningj anna
(Rancho Notorious)
Spennandi og vel gerð ný banda- j
rísk kvikmynd tekin í litum. —]
Aðalhlutverk: Marlenc Dietrich,
Mel Ferrer ogArthur Kennedy.j
.ebb► mmt'
JBörn Innan 10 ára, íá ekM uðg,j
♦naii. Bftla beíst ö, 8. ,.»iJgi«B|
TRIPOLI-BÍÓ
Síml 1183
Perlufestin
(Dernier atout)
Afar spennan— g bráðskemmti-
leg ný frönsk sakamálamynd. —
Aðalhlutverk:
Mireille Balin, Raymond Roule-
au, Pierre Renoir, Georgcs Roll-
in.—
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Danskur texti.
HAFNARBÍÓ
Bízni 6444
Úrvalsmyndin:
Lækniriim heirnar
(Magnificent Obsession)
Hrífandi, amerísk litmynd ftir
skáldsögu Lloyd C. Douglas, er
kom í Familie Journal undir
nafninu „Den Store Læge“.
Jane Wyman,
Rock Hudson.
Myndin, sem allir tala um og
hrósa!
Sýnd kl. 7 og 9.
Metjur
óhygg&unna
(Bend of the River)
Hin stórbrotna og spennandi,
amerska litmynd eftir skáldsögu
Bill Gulick.
James Steward,
Julia Adams,
Arthur Kenncdy.
Bönnuð bömum innan 1G ára.
Sýnd kl. 5.
Blikksmiðjan
GLÓFAXI
|hRAUNTEIG H. — Síml 7236 j
Um liiðursuðn
(Framhald af 5. síðu).
fluttum niðursuðuvarningi er
þó ekki lögboðið. í sambandi
við Rannsóknarstofu Fiski-
félagsins, sem nú er í stækk
un, er hins vegar gert ráð fyr
ir víðtækum rannsóknum á
niðursuðu ásamt tæknilegri
-aðstoð við iðnaðinn. Vísir að
þe&sari þjónustu er þegar fyr
ir hendi hjá Iðnaðardeild
Atvinnudeildar Háskólans, en
sú deild hennar, sem fer með
þessi mál, þ. e. gerladeildin,
er til húsa hjá Fiskifélaginu.
íslendingar gera sér ef til
vill ekki Ijóst, að langsam-
lega stærsti iðnaður Banda-
rikjanna er matvælaiðnaður
inn og niðursuðuiðnaðurinn
stærsta grein hans (e. t. v.
fyrir utan ný matvæli). Nið-
ursoöin matvæli eru ódýr og
í flestum tilfellum ódýrari
en fryst matvæli. Hér er um
stórkostlega fjöldaframleiðslu
að ræða („mass production")
og er samkeppni mjög hörð.
Svipað mun vera í Noregi.
Við getum því ekki vænst
þess að verða samkeppnis-
færir á erlendum markaði
nema aö takmörkuðu leyti, ef
við förum ekki inn á fjölda-
framleiðslu og tökum í notk
un fliótvirkar vinnuvélar og
flutningabönd. Smáfram-
leiðsla, með mikilli handlöng
un og seinvirkum vélum, get
ur því aðeins skilað ágóða,
að um sé að læða dýra og
eftirsótta vöru, þar sem fram-
boðið er lítið.
Rétt er einnig að gera sér
grein fyrir Því, að íslending-
ar eru lítt þekktir á heims-
markaði með niðursuðuvarn
ing, en til þess að vinna nýja
jnarkaði þarf að reka mikla
og dýra auglýsingastarfsemi.
Eins og niðursuðuiðnaðurinn
er rekinn, eru engin sölusam
tök og enginn nógu sterkur
aðili tli að kosta dýra mark
aðsleit. Gott dæmi um slík
sölusamtök eru samtölc frysti
húsanna, þ. e. Sölumiðstðð
hraðfrystihúsanna og Sam-
bar.d íslenzkra samvmnufé-
laga. Sennilegt er, að mörg
frystihúsin ættu erfitt upp-
diráttar, ef þau ættu sjálf að
sjá um sölu afurða sinna á
frjálsum markaði.
Að lokum viljum við drepa
á nauðsyn þess að koma á fót
tækniskóla í matvælaiðnaði.
Matvælaiðnaðurinn er okkar
stærsti og þýðingarmesti iðn
aður og á honum veltur hag-
ur þjóðarinnar. Það er því
ekki vammlaust, að enginn
íslenzkur skóli skuli veita
fræðslu í þessari grein. í
landinu eru margir menn
með reynslu og sérþekkingu
á sviði matvælaframleiðslu
og fleiri eru væntanlegir
heim. Ætti því vart að verða
skortur á starfsliði.
Halldór Helgason,
Hjalti Einarsson,
matvælaiðnfræðingar.
ISafwkiunálin
á Asisíiirlamli
(Framhald af 4. síðu).
að hagnýting raforku til heim
ilisnota og iðnaðar verði
sem mest og með sem skjót
ustum hætti,
og síðast en ekki sízt, að und-
irbúningur næstu virkjun-
arframkvæmda gangi með
eðlilegum hraða, svo eigi
komi til kyrrstöðu þegar
þrýtur sú orka, sem nú verð
ur í té látin í fyrsta áfanga.
17. febrúar 1955
V. II.
Utbreiðið Tímann
bréf fullnægðu Rut, því að þau sögðu henni, að enn væri
sonur hennar á lífi og ósærður.
Nú sat William einn í herbergi sínu og las yfir þau bréf,
sem Elise hafði endurritað eftir Rex og sent honum. Honum
fannst, að þar sem ungi maðurinn væri dáinn, yrði hann að
endursenda Elise þau. En hann eyddi nokkrum klukkustund-
um í að endurrita kafla úr þeim. Sumir þessara kafla vor und-
urfagrir, fannst honum, og báru vitni um næma og fleyga sál.
„Lífið, sem ég veit að getur flutt mig á vald dauðans í
næsta fótmáli, virðist mér svo óendanlega dýrmætt. Það
virðist mér svo margfalt meira virði en allt annað, að ég
undrast það stundum, að ég skuli ekki fleygja frá mér byss-
unni og hlaupa brott. Ég gæti vel gert það. Ég þekki lands-
lagið vel hérna núorðiö. Ég gæti leynzt brott einhverja nótt-
ina, afklæðzt einkennisbúningnum blandazt fólkinu. Ég get
talað frönsku eða þýzku eins vel og ensku. Ég finn það í
hjarta mínu, að gildi Íífsins er meira en allt annað, meira en
föðurland og heiður og öll hin fjálglegu orð. En þó véit ég, að
ég strýk ekki vegna þess að þetta er ekki svona einfalt. Ég
geri ekki skyldu mína vegna þess að ég sé föðurlandsvinur,
eða vegna æru minnar, heldur vegna þess aö ég finn, að með
því að bregðast mundi ég eyðileggja eitthvað í sjálfum mér,
eitthvað, sem er eins mikill huti af mér og líkaminn".
....Nú er sólarlag í kvöld, mamma. En það er ekkert að
sjá nema rústir, en þær ljóma engu að síöur. Hringrás al-
heimsins er eilíf og óbreytanleg, hvað sem við höfumst að
hér á jörðu“. .
... „Ég sakna þess oft, að mér skyldi ekki auðnast að elska
í fullum mæli áður en ég fór í þetta stríð. Ég á ekki við laus-
leg ástarkynni af stúlku, heldur raunverulega ást, kvonfang
og börn. Ég sakna einhvers fagurs ,sem lifir áfram af mér
en er þó óháð mér“.
Aftur og aftur sá William örla á þessari þrá unga mannsins
eftir eilífðinni í bréfum hans. Skyldi hann nú vera ánægður
í hinum mikla dularheimi? Hver gat svarað því?
Hann sendi Elise bréfin ásamt bréfi frá sér, ópersónulegu
eins og öll bréf hans til hennar höfðu verið, og þó vissi hann,
að þau mundu gleðja hana. Þau þörfnuðust þess ekki lengur
að skynja persónu hvors annars. Það, sem þau gáfu hvort
öðru með þessum bréfaskiptum, voru aðeins ákoðanaskipti,
er dýpkuðu skilning þéirra hvors um sig á lífinu.
„Ég veit, að þú ert fær um að umgangast dauðann, Elise,
skrifaði hann. Það er ekki nauðsynlegt að ég tali um dauða
Rex. Mig snertir hið stutta líf hans miklu meira, og það
varir, álít ég, ef hugur mannsins á sér gildi utan líkamans,
og ég er sannfærður um það, að sumir menn — ekki aílir, —
halda áfram að lifa eftir líkamsdauðann, og ég veit, að sonur
þinn er einn af þeim“.
Hann gekk niður þetta kvöld allur á valdi þess einmana-
leika, sem stundum settist að honum, þegar hann hafði
horfið langt frá Rut.
— Rut, Rut, kallaði hann svo að heyrðist um allt húsið.
Hún var úti í grænmetisgarðinum að sækja í matinn.
— Já, hrópaði hún til svars. — Hvar hefir þú verið,
William?
— Uppi á lofti, svaraði hann.
Hann gekk til hennar, og hún rétti úr sér og horfði á hann.
— Ertu ekki frískur? Þú ert eitthvað svo undarlegur á svip-
inn. Þú hefir vonandi þolað sóskinið í dag.
— Ég þarfnast þín, sagði hann.
Hún vissi aldrei fullkomlega, hvað hann átti viö með þeim
orðum, en hún vissi, hvernig bregðast skyldi við þeim.
— Hjáipaðu mér að taka til grænmetið í matinn, sagði
hún. — Ég á svo annríkt í dag. Ein hænan lagðist á, og ég
hefi eytt öllum deginum í að leita að henni.
— Var það? sagði hann.
— Já. Hún faldi sig í gömlu grísastíunni, sem við notum
ekki lengur.
Hann settist á trébekk og hjálpaði henni við að týna hlöð-
in af salatinu. Honum hughægðist, og eilífðin vék úr huga
hans fyrir töfrum líðandi stundar.
— Mundi ég, spurði hann sjálfan sig þetta kvöld, hafa
sofið hjá Elise þannig nótt eftir nótt og alltaf fundizt það
jafn gott? Hann vissi, að svo mundi ekki hafa orðið. Rut
reyndist honum sú lind, er hann sótti alltaf í endurnæringu.
Hann sat þögull við hlið hennar og reyndi að uppgötva, hvað
það væri í fari hennar, sem ætíð veitti anda hans nýjan lífs-
þrótt. Hjá henni þurfti hann hvorki aö hugsa eða spyrja eða
rökræða. Hann þurfti ekki einu sirini að taia, nema hann
óskaði þess sjálfur. Þau töluðust lítið við, og því minna sem
árin færðust yfir þauv Þegar hann talaði, virtist hún hlusta
án þess aö heyra, og það sem hún sagði við hann sinni mjúku
hreinu röddu, skýrði honum aðeins nærveru hennar. Hann
hafði trúað henni fyrir öllu nema eirðarleysi sínu. Nú var
Elise komin aftur. Stríðið hafði boriö hana aftur á vegvlífs
hans. -
En hjá Elise hefði hann aldrei fundiö það nauðleitarskjól ■
fyrir sjálfum sér, sem hann fann hjá Rut, því að hann mundi
aldrei hafa getaö horfið frá Elise. Hvert sem hann hefði
farið, mundi Elise hafa fylgt honum eftir, og þau hefðu
alltaf verið saman, og það hefði aldrei verið hægt að leita
hvíldar eða lausnar í einrúmi vegna nauösynjar samvist-
anna. Það var víst bezt eins og það var, að hafið skildi þau
að.