Tíminn - 24.02.1955, Síða 6

TÍMINN, fimmtudaginn 24. febrúar 1955.
45. blaffs
PJÓDLEIKHÖSID
Faedd í gaer (
Sýning í kvöld kl. 20.00.
Gullna hliöiif
sýning föstudag kl. 20,00.
UPPSELT.
Næsta sýning þriðjudag kl. 20.00.
Þeir Uoma í haust
Sýning laugardag kl. 20.
Næst síðasta sinn.
Seldir aðgöngumiðar að mjð-
vikudagssýningunni gilda laug-
ardag.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15—20,00. Tekið á móti pönt-
unum. Sími: 8-2345, vær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum.
Fæ«ld í gser
(Born Yesterday)
Þessi afburða snjalla og bráð-
skemmtilega gamanmynd rð
eftir leikriti eo sama nafni, sem
nú er sýnt i Þjóðleikhúsinu verð
ur sýnd í dag vegna fjölda áskor
ana.
Judy Holliday,
Broderick Crawford og
Viliiam Holden.
Sýnd kl. 9,
Berfætti bréf-
berini
Leikandi létt og skemmtileg, ný,
amerisk gamanmynd í eðlilegum
litum. í mynd þessari, sem einn
ig er geysispennandi, leika hinir
alþekktu og skemmtilegu leikar-
ar:
Robert Cummings,
Terry Moore,
Jerome Courtiand.
Bönnuð bömum innan 10 ára.
Sýnd kl. 5 og 7.
NÝJA BÍÓ
Örlagaþrœðir
(Phone call from a Stranger)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ITppreisnin á Haiti
Hin spennandi og sögulega .it-
mynd um uppreisn innfæddra á
Haiti, gegn Frökkum á dögum
Napóleons nikla.
Aðalhlutverk:
Dale Robertson,
Anne Francis,
William Marshall.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5 og 7.
BÆJARBÍG
— HAFNARFIRÐt -
Brimaldan síríða
________Sýnd kl. 7.____
VanþahUlátt
h$arta
Sýnd kl. 9.

TJARNARBÍÓ
Ævintýri
í Feneyjum
(Venetian Bird)
Afar spennandi brezk sakamála
mynd, er gerist á Ítalíu kömmu
eftir síðasta stríð.
Aðalhlutverk:
Richard Todd,
Eva Bartok.
Bönnuð bömum innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ÍLEIKFEIA6!
^gEYKJAYÍKUR^
Frænka Charlevs
Gamanleikurinn góðkunni.
71. sýning.
í kvöld kl. 8. Aðgöngumiðasala
eftir kl. 2. Sími 3191.
•♦♦♦•♦♦•••♦•♦♦<
AUSTURBÆJARBÍÓ
Æska á villigötum
(Farlig Ungdom)
Mjög spennandi og viðburðarík,
ný, dönsk kvikmynd, er fjallar
um æskufólk, sem lendir á villi-
götum. Myndin var kosin bezta
danska kvikmynd ársins.
Bönnuð bömum innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
♦♦♦♦•♦••♦••••♦
GAMLA BÍÓ
Biml 1476.
Hermennirnir þrir
(Soldiers Three)
Spennandi og bráðskcmmtileg ný
kvikmynd af hinum frægu sögum
Rudyards Kiplings. Aðalhlut-
verkin eika:
Stewart Granger
Walter Pidgeon
David Niven
Robert Newton
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 12 ára,

Nýjar Disney
teilcnimyndir
með Donald Duck, Goofy og
Pluto.
Sýndar kl. 3.
Sala hefst kl. 2.
TRIPOLI-BIO
Blral Uli
Myndin af Jennie
(Portrait of Jennie)
Dulræn, ný, amerísk stór- ynd,
gerð af David O. Selznick. —
Myndin er byggð á einhverri ein
kennilegustu ástarsögu, sem
nokkru sinni hefir verið rituð.
Leikstjóri:
Alfred Hitchock.
Aðalhlutverk:
Jennifer Jones, Joseph Cott-
en, Ethyl Barymore, Cecil Kella-
way, Lillian Gish.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta inn.
Sala hefst kl. 4.
!♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦»•♦♦
HAFNARBÍÓ
Bíxni 6444
Úrvalsmyndin:
Læknirinn hennar
(Magnificent Obsession)
Jane Wyman,
Rock Hudson.
Myndin, sem allir tala um og
hrósa!
Sýnd kl. 7 og 9.
PILTAR ef þið eigið stúlk-j
una, þá á ég HRINGANA.
Kjartan Ásmundsson,
gullsmiður, - Aðalstræti 8.
Sími 1290. Reykjavik.
Var gift bróður sín-
um í tvö og hálft ár
London, 18. febr. — Kona
nokkur í Englandi, Marjorie
Hughes, komst að því af tilvilj
un, að hún var gift bróður sín-
um. Þau hjón hafa verið gift í
2i/2 ár og eiga tvö börn.
Einn af nágrönnunum komst
að því fyrir skömmu að hjónin
voru systkini og skýrði frá því.
Maðurinn fór þá strax að
heiman. Hjónabandið verður
nú lýst ógilt og rannsókn fyr-
irskipuð í málinu. Þannig er í
pottinn búið, aö þau systkinin
misstu foreldra sína ung að
aldri og voru sett á barnaheim
ili. 5 ára gömul var svo Mar-
jorie tekin í fóstur og ættleidd
af fósturforeldrum sínum. Tók
hún nafn þeirra og undir því
nafni kynntist hún manni
sínum löngu síðar.
Baðstofuhjal
(Framhald af 4. síðu).
félagið. Það er vafalaust, að ýms-
ar leiðir eru færar til að fyrirbyggja
slíkt. Má á það minna, að meðan
skrifstofu- og verzlunarfólk, em-
bættismenn o. fl. framlengja sína
nótt til kl. 9 eða 10, þurfa verka-
menn að vera komnir að starfi kl.
8. Mér finnst eðlilegt að álíta það,
að sé þessi hvíldarauki nauðsyn-
legur, þá hljóti hann fyrst og
fremst að vera það fyrir erfiðis-
manninn. Mætti því hugsa sér það
sem einn hlekk í væntanlegum kjara
bótum, að tíminn milli 8 cg 9 reikn
aðist með nætui-vinnukaupi, og þar
með gæfi vinna til hádegis aldiei
minna en 5 klst. Á sama hátt mættl
reikna timann milli 5 og 6 e. h. Þar
með gæfist verkamönnum tækifæri
til að njóta eftir- og næturvinnu-
hlunninda, án þess að aukið álag
legðist á vinnuþrek þeirra.
Að síðustu vil ég svo minna á,
að það er geigvænleg sóun á mögu-
leikum fyrir góðri framtíð í land-
inu, að hægt sé að skella starfs-
dauða á þjóðina, þótt ekki sé lengi
í hvert sinn, ekki sízt þegar það
er athugað, að í tækni og uppbygg-
ingu erum við svo langt aftur i
buskanum, að um hreina sjálts-
blekkingu er að ræða, þegar við er-
um að telja okkur trú um, að hér
sé stigið fram risaskrefum.“
Friðrik hefir lokið máli sínu.
Þ. Þ.
Baráttan gcga
löiminarvcilíiami
(Framhald af 5. síðu.)
skoðun. Fregnir höfðu borizt
frá öðrum löndum um út-
breiðslu Þessa sjúkdóms.
Framkvæmdaráði Heil-
brigðisstofnunarinnar var
jafnframt skýrt frá því, að
lömunarveikisrannsóknirnar
ættu enn langt í land. Það
væri um að gera að fá sem
mesta vitneskju um hvað
sjúkdómnum ylli og hvernig
liann bærist. Væri ekki hægt
að búast við neinum stór-
kostlegum né skj ótum árangri
af þessu vísindastarfi WHO.
Heilbrigðisstofnunin mun
gefa út skýrslu um lömunar-
veikisrannsóknir í marzmán-
uði næstkomandi og vísinda-
rit um sama efni er í undir-
búningi og mun koma út inn
an skamms.
(Frá upplýsingastofnun S.Þ.)
jÞöKARinnJönssoH
LOGGILTUR SK.ÍALAWOANDI
• OG DÖMTOLK.UR IENSKU •
nnmvíLi-sm mss
og Ingði hann til hliðar. Hann sá með skelfingu að hár
hennar, sem áður hafði verið tinnusvart, var nú orðið grátt.
En har hans sjálfs var líka orðið alhvítt. Árin, sem liðið
höfðu síðan þau sáust síðast, höfðu skilið eftir sínar menjar.
Samt virtist honum það ótrúlega eðlilegt að sjá Elise nú
aftur. En þó var heil mannsævi liðin. Þá hafði hún verið
brúður, en riú voru tveir uppkomnir synir hennar látnir. En
hún var alltaf Elise og hann var William, og þau höfðu verið
vinir sem börn. Hann lagði handlegginn yfir axlir hennar.
— Það mun hafa góð áhrif á þig að gráta, sagði hann
blíðlega. — Ég veit, að þú hefir reynt að dylja sorg þína, en
ég man að það var alltaf erfitt fyrir þig að dyljast.
— Manstu eftir mér svona á mig kominni? Hún lyfti tár-
stokknu andlitinu. Nú sá hann, að hún hafði elzt. Tárin
komu upp um hana. En hún myndi ávallt verða falleg. —
jafnvel beinagrind hennar yrði falleg, þegar holdið væri
orðið að dufti. Munnur hennar var þunglyndislegur, það
voru drættir kring um augun og djúp hrukka milli augna-
brúnanna, sem gaf tiL.kynna, að hún ætti vanda til að láta
brýrnar síga. Þetta var ekki andlit hamingjusamrar konu.
Það var lífið, en ekki dauðinn, sem hafði gert það að því
sem þð var.
— Ég man ávallt eftir þér, sagði hann blátt áfram.
Dyrnar voru opnaðar og Rut kom í ljós með bakka, sem
á voru gömul glös barmafull af ávaxtavíni og silfurdiskur
hlaðinn þeirri tegund af smákökum, er hún bar alltaf fram
með ávaxtavíni.
Blá augu hennar stækkuðu, er hún leit inn. — Ert þú
tilbúinn, William?
— Vitanlega, sagði hann hraðmæltur. Hann fann til
handleggs síns yfir axlir Elise og dró hann að sér helzt til
sk.vndilega. Hann fann í sér löngun til að æpa á Rut sér til
sjálísvarnar — hún hefir misst báða syni sína, en hann hélt
aftur af sér. Elise var Rut framandi kona. — Bragðaðu á
hinu ágæta víni, sem Rut hefir búið til, sagði hann. —
Það mun gera þér gott.
Án þess að líta á Rut tók hann við bakkanum af henni,
lét hann niður og rétti Elise eitt vínglasanna. En þegar hann
ætlaði að færa Rut glas, komst hann að því sér til undrunar,
að hún var farin. Hún hafði sýnilega snúizt á hæli, er
hann tók við bakkanum, og flýtt sér út. Hann var reiöur
við hana, og jafníramt undrandi á reiði sinni, því að hann
átti ekki vanda til héhnar. Hann hafði aldrei verið reiður
við Rut fyrr. Hann settist niöur aftur, bragðaði á víninu en
lét glasið frá sér.
Og Elise gat ekki drukkið heldur vegna ekkans. Hana
langaði til að tala, til að segja honum frá Don, hve hraustur
hann hafði verið sem barn, hve duglegur í skóla, og hve
ágætan vitnisburð hann hafði fengið í Cambridge. Hann
hafði haft í hyggju að. snúa sér að stjórnmálum — þaö var
hefð í fjölskyldu Ronriíes. En nú var bundinn endir á allt
slikt, jafnvel áður eri' það var byrjaö.
— Hvers vegna, William? Hvers vegna? kjökraði hún.
— Mér er það hulíð, sagði hann. — Ef ég aðeins gæti
svarað því. Að mínu áliti eru þetta allt tilviljanir. Það er
tilviljun, að við verðum til, allt okkar lífsstarf er háð tilvilj-
unum, og að lokum kéinur dauðinn einnig af tilviljun, geri
ég ráð fyrir.
— En — en í bréfi þínu um Rex, sagði hún með aumkunar-
verðum málhreim, í bréfinu talaðir þú um líf eftir dauöann,
til handa sumum að minnsta kosti. En hvað hefir þú fyrir
þér í þessum efnum, hvers konar fólk er það, sem lifir eftir
dauoann, og hvers vegna fremur Rex en Don? Eini munur-
iiin á þeim var sá, að Rex var fíngerðari en Don. En Dön
elskaði lífið í ríkara mæli, minnsta kosti allt hið líkamlega
í sambandi við það, mat, drykk og íþróttir. Hann olli mér
jafnvel hugarangri vegna þess, hve oft hann varð ástfang-
inn. En hann tók ástarævintýrin aldrei alvarlega, en var
vanur að segja, að þetta væri nokkurs konar reynslutími,
áður en hann yrði ástfanginn fyrir alvöru.
Hann lét hana tala óáreitta, og smám saman dró hún
upp íyrir honum mynd af sterkum, fjörmiklum ungum karl-
manni.
— Átt þú enn þá litlu myndirnar, sem ýg sendi þér? sagði
hún skyndilega. Átt þú þær, William? Ég hélt að ég ætti
filmur af þeim, en ég gat ekki fundið þær. Og mér þótti
einmitt svo vænt um þær, sérstaklega myndina af Don.
— Vitanlega á ég þær, sagði hann. — Ég skal ná í þær.
Hann reis upp og gekk inn í skrifstofu sína. í húsinu ríkti
kyrrð, eins og þau væru þar ein, Elise og hann. Hvar var
Rut? En hann gat ekki fengið sig til að fara að leita hennar.
Þegar hann opnaði hurðina að skrifstofunni, kom liann
auga á grannan líkama Jill, næstum falinn í-öörum hæginda-
stólanna, er hann hafði keypt, þegar hann lét setja upp
arininn.
— Sæll, sagði hún og leit upp úr bókinni.
— Þarna ertu þá, svaraði hann.
— Hvaða gestur er kominn, spurði Jill.
— Gamall kunningi minn. Hann opnaði skúffuna, sem
bréíin frá Eiise lágu í. Hann hafði sett myndirnar lausar í
skúffana með bréfunum. Hann fann myndina af Rex, en
myndin af Don var ekki sjáanleg. Hann hóf leitina aftur,
mvndin hlaut að vera þarna. En hún var þar ekki og heldur
ekki í bréfunum. j'