Tíminn - 22.06.1955, Blaðsíða 4

TÍMIXX, miffTÍkiidagiftn 23. júní 19~55.
131, blaff.

TVÍKVÆÐI
Seinagangs afmælis tvíkvæði til P. V. G. Kolka og Davíðs Stefánssonar
Heill sé þér Kollia
Háfamála
Ljúflingur íslands
í læknisheinii
Frostringlar feimnir
Flytja þér ljóð'.
Er nú ekki von
aó allmargir
reyni a3 yrkja
Tvífara ríki tærra linda
Því yrkir þú
fyrirgefiö seinprentað
afmælisljóð
Þiínar nú gjörr
þagnarbrú btómgrandar
því heilbrigSis sjón
höfundar gefur gleynisku
Klaka og frerum
brostr nú
lambagras viS
dögg og fjalldrapafífu
Hér breyfist háttur
•þekktur nema í sögu
um þann þátt varS a3 yrkja bögu
ekki of hátt þáttur
að gera skáid að drögu
kom ekki til mála
þó veri.3 væri að skála
um alla /slands ála.
Þa3 er löng ieið
úr hvarfi
ódeylisagna
frá alfara slóð
að' yrkja háttvís ]jóð
en sagan bcið
það var ekki
setlun hennar
að við ættum að
vera klumsa
íslendingar
þó þögn réði verki
og engjnn sé hvumsa
þó sami maður sé
£ fleiri hlutverkum
en einu
sá sterki
N’okkurs konar
Hfjómsveitarstill
setn boðinn sé velkominn
í íslenzkan rímleik
Lengi eða um sinn
glaður sesn gíli
Það verður ekki máltap
en „sér gefur gjöf þá gefux'*
Grundvölhir sefur
undir sjálfnm sér
sarna er mér
segir máltækis hafi
nema að hann væri á kafi
Klestist fjör
málning og mynd
listgleði örend
átti langt heim
heimili tvískipt
hjnskap jarða
afturkvæmt anda
öðrtim háður
Glstivinátta
regnbogans bjarta
Horfin var borg
heilög vinátta
undraðist enginn
því ekkert vissu
tívar með turnum
steingjörfingar
var þá furða
að dvergar sböpuðust
8yo snilldin
fyrirfyndist
Enn þó svo væri
íylltn sér ský á tinda
grængresið híó í fyrra
mjólk flugþ«rsta»s
bullaði við' eyra
sem hljómsveit allra hátta
sveigist íslenzkt œál
Skilst enn betur nú
bragur og orð
þessa lands barna
tn-í jTkir þú heill
anda i álögum
hreysti er eðli þitt
að yrkja menn til að yrkja
En hugheimr.r
auðfengna gesti
einnig torsótta menn
nienn sem blésu lífsanda
leikfimis fjörs orðsins
í líkama mannsins
Menn sem bárn birtu
frá bústöðum Ijóss
Læknishendur
Heiibrigðisgæzlumenn
Er sem sjúklingnr
augum renni
sem ekki veít
að' Iiann er skáld
Hímir þá hross
hlaðvarpi týndur
Veitir sér eigi
vinur er fangi
Tómlæti fullt .
tillit fjarri
þjáningarsnautt
útpíndur ölln
Skál
á að gæla við rím
Við Hross kross hnose foss
Hvert í syngjandi
8kál
Er vin I íossinum
Sbál
Reiðmaður
Skál
örvasa engi
ef upp á kemst
Er hross samt
hestur eða meri
Heilbrigðis öld háltmetur
vinur sem til vamms segir
Er sú borg betri
Stör cða smá
Veldúr: því mest
að sá segi
er segja á
En furða ef engin
vill líkjast öðrum
f því sem betur má fara
Er þá hindurvitni
vesið
mótl mustarðs korni
Hilmir sért þú
i höll sjenn
og viðsvegar
heill rismi
sem alltaf áðnr
elskaffur dáffur
Hver veit
hvort var
ef þú ekki ert
þvi ert þú meira
en sjenn
Því þú veist okkur
en átt víst hulinn hjálm
Og hcill Davið sé þér
hugljúfi andi — frá Fagraskégi
þá er mikið sagt
þrí margur er lundurinn fagur
djarft og bjart
deginum fagnar á vakt
ástríðu ilmandi skart
er þá til eilífur dagur
l'vi )>u veizt
aff
fátt segir af einum
cn fjarlægð býggir
örofi alda
Einstaklinga
skýjaborgir
Skjóistæðigna
Afmælismanna ó-
• nefndra
En muninn einn
Sambýlissemur
Víff skugcsæla rönd
rar skáldbóndans hönd
gefajvli glitfögur Jönd
þakkfitri þjóff
af þróttmiklum óff
gjöfin var góff.
Munngát ómild
að mikilli snilld
má vera sígild
er eftir vild
athöfn svo trylld
ásköpuð •— hvíld
Því breytist háttur
hrifist máttur
færist til þáttur
hugljúfi andi
Hvernig má scmja
hátvísi
orðsfjötra
ávarps listar
orlofsþökum
þeim er sátu
fastir í sessi
en stéttlauss fólks
einsetumaður
vandfarins vcg
týndrar sveitasælu
og ólærðrar borgar menn-
ingar
Þar sem era svo margir skáld
sem ekki yrkja
þar sem svo mörgum
fipaðist að ganga varlega
um gleðinnar dyr
Þar sem maður ver'ffur
tvísaga er hvorugur veldur
að segja
eða þegja
Þar leystir þú fjötra
frónski andi
málsvörn nnnarra
ómaksinsverða
/ hugum svarna
á gleymdar gyöjur
sem átti dýrri drauma
þar ert þú sjálfur
draumamaður
ert þú
í veraleikans vörn
langlifis hreinna hátta
allra eínismanna
Þó förlist engum
af því þú ert
síður en svo salarkynni
mannblendings kunn
mælskulist
Því orffhvöt gnótt gaf
ræffur risna ríku
og fátækt
efni auðskilin þeim
sem þurftu blek og blað
Þar meff er tjáð'
þökk æðstum höfundi
pappírsbirta unglingsaugum
sjáaldri þjóða
i leikssölum
En þú erfiðis ma'ffur
ert ei öfundsverður
ef átfu að gjalda
snilli þinnar
og raunhæfa fjallabláman
vinafagnaði
f
Líði þér vel Davíff
ríðist þér vel ef þú
notar annaff en bíla
þú mátt biffja fyrir mér
/ útlöndum
Lofið mér bara a'ff príla
meff ykkur viff skáldskapian
Glym heiH
Glvm heill