Tíminn - 10.07.1955, Blaðsíða 6

TÍMINN, sunnudaginn 10. julí 1955.
142. blað.
6
GAMLA BRS
Uppreisn
í Bœheimi
(Dogheads)
Tilkomumikil og fögur tékknesk
kvikmynd í Agfa-litum um frels
isbaráttu Tékka á sautjándu öld.
Mynd þessi var valin til sýning-
ar á kvikmyndahátíðinni í Cann
es í vor.
Aðalhlutverk:
Vladimir Raz,
Jarmila Kurandova,
Z. Stephanck.
Sýnd kl. 7 og 9.
Eönnuö börnum innan 14 ára.
Ðmgdrmimur
Wulters Mitty
með ÐANNY KAYE.
Sýnd kl. 3 og: 5.
Metjsm
Afburða skemmtileg og athyglis
verð, ný, amerísk mynd um líf
og áhugamál amerískrar æsku.
Aðalhlutverkin leika hinir
vinsælu og þekktu leikarar
John Dcrek
Donna Reed.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
íletjur
Mróa Muttar
Hin bráðskemmtilega mynd um
son Hróa Hattar og kappa hans
í Skírisskógi.
Sýnd kl. 3.
BÆJARBÍÖ
Morfín
Frönsk-ítölsk stórmynd I «ér-
flokkl. —
Aðalhlutverk:
Daniel Gelin,
Elcnora Rossi-Drag*,
Barbara Laage.
Myndin hefir ekki verið sýnd
hér á landi áður. Danskur skýr-
ingartexti.
Bönnuö bömunu
Sýnd ki. 7 og 9,
\irkiö við ána
Óvenju spennandi amerísk mynd
í litum.
Sýnd kl. 5. ■!
AUSTURBÆIARBÍÖ
Skrlðdrekarnír
korna
(The Tanks Are Coming)
ÍSérstaklega spennandi og við-
burðarík, ný, amerísk kvikmynd,
er fjallar um framsókn skrið-
drekasveita Pattons yfir Frakki
land og inn í Þýzkaland í síð- í
ustu heimsstyrjöld.
Bönnuð börnum innan 16 ára.|
Sýnd kl. 5 og 9.
4. vika.
51. sýning.
Verðlaunamyndin:
Músbóndi á sínn
heimili
„Bezta enska kvikmyndin árið
1954“
Sýnd ld. 7.
Síðasta sinn.
— Fyrri hluti. —
í ríki
undirdjúpunna
Hin geysispennandi og viðburða-
ríka ævintýramynd með:
Ray „Crash“ Corrigan. |
Sýnd aðeins í dag kl. 3.
Sala hefst kl. 1 e. h.
HAFNARBfG
(Rises fMÍ
Auya fifrir auga
Hörkuspennandi, ný, amerísk
litmynd, er gerist í Kaliforníu
á hinum róstursömu tímum, þeg|
ar gullæðið stóð sem hæst.
Bönnuð börnum innan 16 ára.|
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. §
í útlendimja-
hersveitinni
(In foreign Legion)
Hlátur frá byrjun til enda í
steikjandi eyðimerkursól með
hinum hraustu hermönnum:
Abbott og Costcllo.
Sýnd kl. 3.

Eauða
sokkabandið
(Red Garters)
Bráðskemmtileg, ný, amerisk
söngva- og dansmynd í litum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hafnarfjar^
arbíó
, Einkariitirinn
Chaplhi syrpu
Sýnd kl. 3.
Setjið mttrkið hátt
I’d climb the Higliest Mountain
Hrífandi falleg og lærdómsrík,
ný, amerisk litmynd. er gerist í
undur fögru umhverfi Georgiu-
fylkis í Bandaríkjunum.
Aðalhlutverk:
Susan Hayward,
Wiiliam Lundigan.
Sýnd kl, 5, 7 og 9,
Kínversk
kvikm yndasýnintj
(Kaupstefnan — Reykjavík)
Sýningardaglega kl. 1,30—4,30.
Bráðskemmtileg, íjörug, ný,
amerísk gamanmynd um skopleg
mistök, sem lá við að olli stór
vandræðum.
Ósvikin skemmtimynd.
Aann Sheridan,
John Lund.
Sýnd kl. 7 og 9.
_________Simi 9149.________
Ósýnileyi
hnefttleiktirinn
Sprenghlægileg gamanmynd
með Abbott og Costello.
Sýnd kl. 3 og 5.
Nútíminm
(Modern Tlms#)
Þetta er talín ekemmtllegasts
mynd, sem Charlie Cbaplin hef-
ir framleitt og leikið i. í mynd
þessari gerir Chaplia gys að véla
menningunni. Mynd þessi mun
koma áhorfendum til að veltast
um af hlátri frá upphafi til enda.
— Skrifuð, framleidd og stjórnuð
af Charlie Chaplin.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
AHra síðasta shm. _____I
M»l IIWII mihiiiiw#
„Ef við okkl . . .
(Framh. af 5. síðu.)
in hafa lítið breytzt milli þessara
aðila með árunum.
Þeir segja okkur, að þannig skuli
haldið áfram í langan tíma, í hálfa
öld og jafnvel lengur. Og hvað á
þá að taka við. Það er enginn,
sem enn hefir getað svarað því.
Það er ekki stýrt út á nein ákveð-
in mið. Sennilega bíðum við eftir
því að geta látið afkomendum okk-
ar vandamálið óleyst í hendur, og
fram tií þess tíma verður það jafn
langt frá því að leysast og það
er nú.
Eigum við þá að lifa við það, að
sifellt sé vígbúizt af meira kappi,
og gjöreyðingarstríð sé eina breyt-
ingin frá ríkjandi ástandi.
Sérhver þjóð getur öðlazt frið,
að minnsta kosti um tíma, ef hún
ekki er reiðubúin til að fórna frels
ishugmyndum sínum, en það er
aðeins keyptur friður, sem veltir
vandamálinu yfir á nœstu kynslóð.
Þetta er sýndarfriður, sem ekki
getur með öðru endað en stríði eða
þrældómi.
Ég minnist þess gjörla, þegar Jap
anar þurftu að taka afstöðu til
þessa vandamáls. Japanarnir eru
raunsætt fólk, og eina fólkið, sem
af eigin reynslu þekkir eyðilegging-
armátt atómsprengjunnar. Eyjar
þeirra liggja dreifðar á miili hinna
strí'ðandi aðila, og þeim er Ijóst,
að vafasamt getur orðið, hvort þeir
lifi af næstu styrjöld, hvor aðilinn
sem sigur kann aö vinna. Hinn
aldraði og gáfaði forsætisráðherra
þeirra, Shidehara, kom einu sinni
til mín og skýrði frá því, að þeir
óskuðu eftir að banna stríð sem
pólitískt vopn til þess að koma
mcð því í veg fyrir ■ gjöreyðingu
þjóðarinnar. Og hann bætti við:
„Það getur vel verið, að menn
hæði okkur nú sem dagdrauma-
menn, en eftir hundrað ár, verðum
við kaHaðir spámenn."
Ef mannkynið ætlar sér að lifa
hlýtur það fyrr eða siðar að kom-
ast að sömu niðurstöðu. Spurning-
in er aðeins, hvenær uppgötvar
það þennan sannleika. Hvenær
kemur að því, að upp vaxi meðal
þjóðanna sá persónuleiki, er geti
leitt okkur á götu friðarins.
Nú stöndum við á mörkum nýrr-
ar aldar. Gamlar kenningar og hug
sjónir falla um sjálfar sig. Við verð
um að finna ný ráð og skapa ný
verðmæti. Stórveldin verða að losa
sié úr spennitreyju fortíðarinnar og
sýna mönnum að þau séu fús til
að lýsa styrjaldir í bann. Hver veit,
hvað slíkt kann að hafa í för
með sér?
(Þýtt úr Reader’s Digest.)
Kirk|u|Báttur
(Framh. af 5. síðu.)
sinn ytri mann, hvort heldur
klœðaburð, útlit eða fram-
komu. Aðeins þannig fæst og
varðveitist hin fullkomna
fegurð.
Til þess að vernda og efla
fegurð sálarinnar þarf að
lauga andann við lestur góðra
bóka og nautn fagurra lista í
línum, litum og hljómum. En
þó er enn mikilsverðara að
varðveita huga og hjarta
hreint af grómi hins illa, veita
og þiggja sem mest af kær-
leikshug og spegla sig í tær-
um uppsprettulindum vonar
og guðstrausts.
Sú kona, sem þannig ann-
ast um fegrun sálar sinnar,
þarf aldrei að vera hrædd við
fegurðarsamkeppni, hún þarf
ekki að efast um sigur. Hin
fíngerða fegurð andans eflist
með árunum hvað sem lík-
amanum líður eða útliti hans.
Þar verður hinn huldi maður
hjartans í óforgengilegum
búningi hógværs og kyrrláts
anda, sem er dýrmætur í aug-
um Guðs.
Rvík 4. júlí 1955.
.. , Árelius Níelsson.
77.
Ib Henrik Cavling:
KARLOITA
— Kysstu mig nú að skUnaði, John, sagði hún svo.
Hann skalf af geðshræringu.
— Svona gerðu það, endurtók hún.
John Graham tók hana í fang sér og kysstí hana.
— Merkir þetta, að....
— Já, John það merkir það, að við verðum að gleyma
hvort öðru fyrir fullt og allt. Henri er maðurmn minn. Ég
get ekki yfirgefið hann nú. Þú hlýtur að skilja mig, John.
John skildi hana — skildi hana einungis alltof vel. Hann
hafði leikið og tapað, og hann vissi með sjálfum sér, að
það var sá sterkari og betri, sem vann. Fontena's var of-
urmenni.
— Þú verður að reyna að skilja mig, John. Þú mátt
ekki álíta mig hviklynda konu, sem ákveður eitt í dag til
þess eins að skipta um skoðun á morgun. Ég Þnn — finn
innst í leynum hjarta míns, að svíki ég Henri núna, þá
er ég að fremja verknað, sem ég mun iðrast það sem ég
á eftir ólifað. Hann þarfnast mín og ég hef vanrækt hann.
Ég ber ábyrgð á því aö hann hefir elzt fyrir aldur fram.
Ég get ekki boriö ábyrgð á því að leggja hann líka i gröf-
ina.
Um leiö og Karlotta sagði seinustu setninguna, varð henni
Ijóst, að það var einmitt það, sem hún hafði ver'ð að
gera. Með köldu blóð'i hafði hún næstum verið búin að
drepa bezta manninn i öllum heiminum.
Karlotta veitti þvi athygh aö það var gefið merki frá
rennibrautinni. Framhurð bílsins var lokið upp og Victor
smokraði sér í bílstjórasætið. Án þess að kveikja Ijósin ók
hann með miklum hraða að syðri enda grasvallarins og
stanzaði snögglega rétt aftan viö flugvéUna.
— Karlotta, rödd Johns var hás. Hann vissi, að það
mundi tilgangslaust, en hann vUdi ekki láta hjá líöa að
gera þessa seinustu tilraun. Takmarkið var svo nálægt og
þó svo viösfjarri------Ertu viss um, aö það sé rétt, sem
þú nú gerir.
Hún þrýsti hendi hans. Tárin streymdu aftúr niður kinn
ar hennar. Nú grét hún hans vegna, grét yfir ást þeirra.
— Já, John, hvíslaði hún, vertu sæll — vegni þér vel
og gleymdu því liðna.
— Margt get ég gert, Karlotta hvíslaði hann og bar ótfc
á, en þér og fortíðinni get ég ekki gleymt. Það er óhugs-
andi. Ég elska þig og mun halda áfram að gera það, una
ég tek síðasta andvarpið.
— Þú mátt ekki vera beizkur út í Henri, John.^
— Það er ég heldur ekki. Henri er karlmenni. Ég er ekkl
lengur í vafa um, að hann er okkar tveggja sá betri.
— Vertu sæll, John — ég ætla að vera hérna kyrr.
John Graham steig út úr bílnum. Hann svimaði, þegar
hann gekk í áttina til flugvélarinnar. Flugmaðurinn og
þrír, fjórir menn aðrir stóöu við vélina.
— Ifvar er farangurinn, spuröi Henri hvasst.
— John togaoi i jakkaermina hans og gaf honum merkl
um, að hann vildi tala við hann. Henri fylgdist meö hon-
um nokkur skref út á grasvöllinn.
— Hvað er það? Röddin var kuldaleg.
— Karlotta verður hjá yður, tautaði John.
Henri tók viðbragö og það kom kökkur í hálsinn á hon-
um. Svo tókst honum að ná valdi yfir tilfinningum slnum.
Hann greip í hönd Johns.
— Þakka þér fyrir, John. Henri var óvenju fast-mæltur.
— Það er hún, sem þér eigið að þakka, Henri.
Henri var ljóst, hvernig John Graham mundi líða á
þessari stundu og hann vildi ógjarnan gera honum erfiðara
fyr'r en nauðsynlegt var.
— TUbúnir tU brottfarar, kallaði hann hvatlega. Það er
aðeins einn farþegi. Farið!
John fékk ekki tækifæi’i tU aö segja eða hugsa fleira. Áð-
ur en hann vissi af, sat hann uppi í flugvélinni. Hún fór
þegar í gang með þrumuliávaða og rann af stað efSir
grasvellinum. Augnabliki slðar var hún kom'in á loft.
Henri horfði nokkra stund á eftir vél.inni. Svo gaf hanti
Victor nokkrar fyrirskipanir og gekk síðan ttt bílsins, sein
Karlotta beið hans í.
Karlotta hafði skipt um sæti og sat nú fram í bílnura
við hiið'na á sæti bilstjórans. Henri sté inn í bílinn hinvi
megin.
— Þú hlýtur að vera mjög þreytt, vina mín, sagði han:i
lágt, nú flýtum við okkur að komast heim.
— Án þess að segja fleira, setti Henri bílinn í gang og
stundu síðar óku bau inn á aöalþjóöveginn, sem lá tli
Parísar.
— Fyrirgefðu mér Henri, hvíslaði Karlotta allt í einu.
Hann sleppti hægri hendinni af stýrinu og tók utanuni
herðar hennar. Hariii þrýsti henni ástúðlega að sér, en
sagði ekki neitt.
Hún þarf tíma ttt að jafna s'g og næði, hugsaði hann.
Henri lagð1 bílnum fyrir framan Vttla Fonte og opnaöl
síðan fyrir Karlottu.
— Ég kem á eft'r meö farangurinn, sagði hann og gekk
aftur niður útidyratröppurnar.
Kaiiotta hélt að Birta mundi vera háttuð fyrir löngu, en.
Birta var á fótum enn. Hún sat í bókaherberginu. Hún
spratt upp úr hægindastólnum, þegar Karlotta kom inn,