Tíminn - 14.07.1955, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, íimmtudagmn 14. júli 1955.
145. bla*.
GAMLA BÍÖ
Karlar í Urapinu
(The Lusty Men)
Spennandi bandarísk kvikmynd.
Aðalhlutverkin leika hinir vin-
sælu leikarar:
Susan Hayward,
Kobert Mitchum,
Arthur Kennedy.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hœttulegur
andstœðingur
Hörkuspennandi og viðburðarík
leynilögreglumynd frá hafnar-
hverfum stórborgar, með
Rod Graford.
Bönnu® börnum.
Sýnd kl. 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
HAÍNARFIRÐl -
Morfín
Frönsk-ítölsk stórmynd 1 «ér-
flokkl. —
Aðalhlutveik:
Danlel Gelin,
Elenora Rossi-Draf*,
Barbara Laage.
Myndin hefir ekki verið sýnd
hér á landi áður. Danskur skýr-
ingartexti.
BönnuS börnum.
Sýnd kl. 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
Setjið markið hátt
I’d clhaib the Highest Mountain
Hrífandi falleg og lærdómsrík,
ný, amerísk litmynd. er gerist í
undur fögru umhveifi Georgiu-
fylkis í Bandaríkjunum.
Aðalhlutverk:
Susan Hayward,
William Lundigan.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
i
Kínversk 1
kvikmyndusýning
(Kaupstefnan — Reykjavík)
Sýningardaglega kl. 1,30—4,30.
PILTAR ef þl8 elglS stúlk-
una, þá á ég HRINGANA.
KJartan Ásmunðsson,
gulLsmiður, - Aðalstræti 8.
Siml 1290. Reykjavík.

■M.
AUSTURBÆJARBÍO
Sjö svört
brjóstahöld
(7 svarta Be-ha)
Sprenghlægileg, ný, sænsk gam-
anmynd. — Danskur skýringar-
texti.
Aðalhlutverkið leikur einn vin
sælasti grínleikari á Norður-
löndum:
Dirch Passer
(lék f „draumalandi — með
hund í bandi“).
Enfremur:
Anna-Lisa Ericsson,
Ake Grönberg,
Stig Járrel.
Sýnd kl. 5 og 9.
BíbbS 9MA
LOKAÐ
vegna sumarleyfa til 28. júli.
TJARNARBÍQ
Smnar
með Moniku
(6485)
(Sommaren med Monika)
Hressandi djörf, ný, sænsk gleði
konumynd.
| Aðalhlutverk:
Harriet Andresson,
Lars Ekborg.
i
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Hafnarfjar&'
arbíó
Föðurhefnd
Spennandi og viðburðarfk, ný,
amerísk litmynd um ungan
mann, sem lét ekkert færi ó-
notað til þess að koma fram
hefnd fyrir föður sinn og bróður.
Aðalhlutverk:
Audie Murphy,
Dan Durgeu,
Susan Cabott
og dægurlagasöngkonan
Abbe Lane.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9249.
TRIPOLI-BÍÓ
Allt í lagi Nero
(O. K. Nero)
Afburða skemmtileg, ný, ítölsk
gamanmynd, er fjallar um ævin
týri tveggja bandarískra sjóliða
í Róm, er dreymir, að þeir séu
uppi á dögum Nerós. Sagt er,
að ítalir séu með þessari mynd
að hæðast að Quo Vadis og
fleiri stórmyndum, er eiga að
gerast á sömu slóðum.
Aðalhlutverk:
Gino Ccrvi,
Silvana Pampaninl,
Walter Chiari,
Carlo Campaninl o. fl.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 4.
»♦♦♦♦♦ ♦ 9 a> ♦"O-aEæmat
Afifi
Breiða gatan
(Framh. af 5. síðu.)
spoitta. Það m»nntist aldrei
oftar á þetta. Og lengdarmetr
inn í götunni kostað* full sex
þúsund krónur. Se'nna mun
sú upphæð hafa hækkað all-
verulega.
Þó þurfti ekkert hús að
rífa eða kaupa lóðir undir
þennan veg.
77.
Ib Henrik Cavling:
KARLOTTA
Skipulag miðbæjar'ns.
Borgarstjóra-blaðsíðan seg-
*r, að sk'pulag miðbæjarins
þurfi að ákveða. Þetta er orð
að sönnu. En hvers vegna er
það ekki ákveðið? Sjálfstæðis-
menn ráða hér öllu. Hvers
vegna ákveða þe'r ekki það,
sem þeir segja að þurfi að
ákveða?
Og hvers vegna leyfa þeir
endurbyggingar á gömlum
smáhúsum í m'ðbænum, en
v'nna ekki að því að upp rísi
þar fleiri stórhýsi en Mbl.-
höllin og Iðnaðarbankinn?
Feimn'smál.
Það kemur v'ð leynda
þræði, þegar minnzt er á
Mbl.-höIIina og Mbl.-torg'ð.
Fyrir síðustu bæjarstjórnar-
kosningar var Sjálfstæðis-
mönnum „tregt tungu að
hræra“ um hallarbygginguna.
í borg, sem ekkert húsnæð*
átti sjálf og fjöldí íbúanna bjó
ýmist við þrengsÞ eða Iéleg
húsakynni, var svolítið erfitt
að byggja höll fyrir Mbl. og
ýmsa aðstandendur þess fyrir
20—30 milljónir.
Eftir óhappið á afmæli Mbl.
var farið með þetta sem al-
gert feimnismál.
En nú rís höllin. Og nú kem
ur torgið. Og bærinn ckkar
e'gnast skrifstofur og ráðhús
inni í verksmiðjuhverfinu við
Skúlatún. B. G.
Bókmenntir — listir
(Framh. af 5. síðu.)
hans voru dreifðir jafnt um allar
slóðir. Það var eftirtektarvert, þeg
ar hann las upp úr verkum sinum
í norska stúdentafélaginu fyrir
nokkrum árum, hve hrifningin og
fögnuður hlustendanna var mikill.
Hansen var maður hár vexti og
fríður sýnum. Rödd hans var hljóm
mikil og minnti helzt á vaggandi
sólskinsbylgjur og laðaði ósjálfrátt
fram bros hjá hlustendum hans.
Hann var mikill Noregsvinur, og
sjálfur átti hann óhemjumarga
vini í Noregi. Bókmenntaleg þýðing
hahs verður ekki metin eða kortlögð
á einu kvöldi, en við getum það
eitt fullyrt, að hann var einn mest
ur andans höfðingi á Norðurlöndum
um sína daga. Hans mun lengi
verða minnzt sem eðallynds manns.
Baðstofnhjal
(Framhald af 4. síðu).
hún gekk með að vera í París. Hvað gat ekk komið fyrir.
V'ldi Karlottá fara til Montpellier, þar sem Henri áttl
frænku. Það vildi' Karlotta með engu móti. Hún krafðist
þess að verða kyrr hjá manni sínum og innst inni gladdi
sú ákvörðun hennar Henri, enda þótt hann óttaðist þa3
sem framtíðin kynni að bera í skauti sínu.
Karlotta hafði álitið að það væri einungis spurnmg um
daga og klukkustundú hvenær París yrði frelsuð, eft'r að
innrásin væri einu sinni hafin. En Henri, sem vissi um l'ð-
styrk Þjóðverja‘j_N-Frakklandi, vissi að það kynni að taka
mánuði.
Viku eftir að innrásin hófst, steðjaði nýr voði að Englandi.
Þýzku sprengjurnar V-1 tóku að falla á London og stráðu-
þar dauða og eyðileggingu.
— Hvers vegna heita þær V-l-sprengjur? spurði Karlotta.
Henri skýrði fyrir henni, að nafnið væri í engu sambandi
við enska sigurmurkið, en væri einfaldlega styttmg á þýzka
orðinu Vergeltung, sém þýddi endurgjald eða hefnd.
Þann 20. júlí barst fregnin um hið misheppnaða b^inatil-
ræði við Hitler. Sú frégn gerð1 Henri órólegri en allt anriað.
— Skiptir það nokkru máli? spurði Karlotta. . u
Henri kinkaöi kolli þungur á svip. — Það mun -leiða-til
þess að nýjar fjöldahandtökur og aftökur munu hefjast.
Henri hafði á réttu aö standa. ioH
Fregnir þær, sem bárust næstu daga frá Þýzkalandi um
líflátsdóma og aftökur höfðu einkum mikú áhrif á Birtu.:
Hún þekkti þá, sem dæmdir voru, næstum alla persónulega.
Von Staufenberg, sem framkvæmdi sjálft banatiiræöið,
þekkti hún ekki, en Witzleben, Olbricht, Beck hérshöfðingja
og von Hassel hafði hún hitt oft og mörgum smnum i Berlín.
Á stórri skrifstofu í aöalstöðvum Gestapó í Prinz Albreehts
götu í Berlín sat luralegur maður með ruddalegt andlit v'ð
gljáfægt skrifborð. Hann spilaði með kubbslegum: fingrum
á bréfamöppu, sem utan á var skrifað: Henri de Fontenais.
Um varir mannsins lék illkvittnislegt ánægjubros.
Maður þessi var Gestapóforinginn Heinrich Múller og var
þekktur undir nafninu: Maðurinn með fílsminnið. Múller
hafði um margra ára skeið borið ofstækisfullt hatur t'l hins
slungna franska greifa, sem sjaldan hafð' setið sig úr færi
um að sýna honum lítilsvirðingu. í þá daga var Muller smá-
karl, en í dag var hann valdamikill maður, sem réði yfir lífi
eða dauða ótal margra.
Árum saman hafði hann grunað Fontenais um græzkú,
en fyrst í dag hafði honum heppnazt að ná i sannánir utti
sekt hins slungna svikara. Muller hafði tekizt að koriiast yfir
tilkynningu frá yfirmanni njósna í þágu þýzka hers'ns í
Þýzkalandi, Canar's, flotaforingja, tú Fontenais i'Tárís.
Skeytið var stutt, en þó ekki nægilega stutt. í því Stóð: „Hell-
dorff handtekinn“. _ _____ ___ ____“ '
Gestapóforinginn hr'ngdi rafmagnsbjöllu, sem komið var
fyrir undir skúffu í skrifborðinu. Andartaki síðar gekk ritari
hans inn. Hann var ungur maður í búningi SS-manna.
— Farið inn tU Kaltenbrunners og spyrjið hann, hvort
hann geti tekið á móti mér núna. Segið, að það sé mjög
mikUvægt mál, sem ekki þoli nema bið.
R'tarinn hvarf. AUgnabUki síðar opnuðust dyrnar, en það
var ekki ritarinn, sem kom inn, heldur Kaltenbrunner sjálfur.
Muller stóð á fætur. Kaltenbrunner gaf honum mer.kt um
að setjast og tók sér sjálfur sæti við hhðina á skrifborðifiu.
— Hvað er það, Muller?
— Fontenais er syikari.
Það kom glampi í augu Kaltenbrunners. — Er hægt að
sanna það? i
— Það er þegar sannað.
Lögregluforinginn sagði frá skeytinu frá Canaris og þeim
ströngu yfirheyrslum, sem síðan voru framkvæmdar yfir
Helldorff greifa, fyrrv. yfirmanni lögreglunnar í Berlín, en
of, því það er engum til góðs. Með
skynsamlegri og sanngjarnri lög-
gjöf á að sjá um það, a<5 réttlæti
ríki innan þjóðfélagsins, en þar
sem réttlæti ríkir, þar ríkir einnig
friður. Megi gifta íslenzku þjóðar-
innar verða sú, að höndla þau
hnoss.“
Stefán hefir lokið máli sínu.
Starkaður.
hann var ákærður fyrir að vera samsekur um banatilræöið
viðHitler.
Kaltenbrunner hlustaði þögull. Þegar Muller lauk frásögn
sinni, spurði hann: — Hefir Himmler verið skýrt frá þessu.-
— Ekki held ég það. Walter Schellenberg hefir reynt í all-
an dag að ná sambandi við hann, en þessi bölvaður nuddari
hans, FeÚx Keráten, hefir faúð hann einhvers staðar rétt
einu sinni.
Kaltenbrunner varð lymskulegur á svip. -— Við skulum
bara fara með löndum. Fontenais er auðsjáanlega kænni
en við höfum reiknað með. Hann hefir ágæt sambönd stór-
iðjuhölda og fésýslumanna og hamingjan má vita, hvaða
játningar er u#nt að pína út úr honum, ef við getum náð
honum lifandi.
Muller lagði hendina á símaáhaldið. — Á ég að hrmgja til
Gestapó i París?
Kaltenbrunner bandaði frá sér með langri, horaðri og ljótri
hendi og sýndi á sér fyrirlitningarsvip.
— Nei, guð sé oss.næstur — það er Úðónýtt og svikuít Úð,
sem ekki húgsar um annað en kvenfólk og brennivín. Þeir
eru ef t,;l vill á mála hjá Fontenais. Hvar er Stoltz majór?
Hann þekkir Fonténais frá því þeir hittust hér í Berlín.
— Hann er nú 4-Berlín.
— Ágætt -rr náðu sambandi vi'ð hann sem fyrst og sendu
hann í li'ðsflútni,ngaflugvél t'l Parísar ásamt flokk manna
’/v’A