Tíminn - 21.12.1955, Blaðsíða 11

291. blaff.
TÍMINN, míffvikudaginn 21. desember 1955.
11
Hvar eru skipin
Samfoandsskip:
Hvassaíell er í Ventspils. Arnar-
feli er i Riga. Jökulfell lestar fisk
é yestfjörðum. Dísarfell er í Kefla-
vík. Litlaíell er í olíuflutningum á
Faxaflóa. Helgafell er á Siglufirði.
Fer þaðan til Siglufjarðar og Reyð
arfjarðar.
Kíkisskip:
Hekla er á Austfjörðum á suður-
leið. Esja fór frá Akureyri kl. 20 í
gærkv.ekli á vesturleið. Herðubrelð
kom til Reykjavíkur siðdegis í gær
frá Atiéífjörðlim. Skjaldbreið er
væntanifg til Rvikur í dag að vestan
og. norðan. Þyrill er væntnnlegur
til Reykjavikur s'ðdegis á morgun
frá TÍoregi. Skflftfellingur fór frá
Reýkjflvik í gærkveldi til Vest-
lirannae'.-ja.
Eimskiþ:
Bn'iaríoss fár frá ísafirði i kvöld
29. 12. tii Rvikur. Dettifc-ss fe rvænt
anlega frá Helsingfors 20. 12. til
Gautaborgar og Reykjavikur. Fjall-
foss fór frá Vestmannaeyjum í
morgun 2Ö. 12. til Hull og Ham-
borgar. Goðafoss fór frá Rvik 17.
12. til Véntspils og Gdynia. Gull-
foss fór frá Reykjavik 19. 12. tii
Si :1Ufjaféar, Akureyrar og til baka
til Reykjavíkur. Lagarfoss er vænt
anle ur til Antverpen 20. 12. Fer
þaðan t:I Hull ,og Reykjavíkur. —
Reyk.iaíoss kóm til Reykjavíkur 18.
12.' frá Antverpen. Selfoss er í Rvík.
Tröllsíoí.s kom t'il Reykjavíkur 18.
12. frá Nprfolk. Tungufoss fór frá
K. Y, 9. 12. Yæntanlegur til Rvíkur
um ki. 23 í kvöld 20. 12.
Flugferðir
Flugfélag /slands
Millilandaflug: Millilandaflugvél-
in Sólfflxi fór til Osló, Kaupmanna-
hafnar og Hamborgar í morgun. —
Flugvélin er væntanleg aftu rtil
Reykjavíkur kl. 18,15 á morgun. —
Innanlandsflug: í dag er ráðgert
að fljúga til Akureyrar, ísafjarðar,
Sands oy Vestmannaeyja. Á morgun
er ráðgert að fljúga til Akureyrar,
Egilsstaða, Fáskniðsfjarðar, Kópa-
skers, Neskaupstaöar og Vestmanna
eyja.
r
Ur ýmsum áttum
Orð lífsíns: Hann mun verða
mikill og verða kallaður sonur
hins hœsta, og Drottinn Guð
mun gefa lionum hásœti Dav-
íðs föður hans, og liann mun
ríkja yfir œtt Jakobs að eilífu,
og á ríki hahs mun enginn
endir vérðá. —- Lúk. 1.
Útiyist barna og nnglinga.
Börri innan 12 ára Inn kl. 20. —
Börn 12—14 ára inn kl. 22. Börn
innnn 16 ára mega ekki vera á veit-
ingastöðum eftir kl. 20.
Vetrarhjálpin.
Skrifstöfa Vetrarhjálpal'innar er
í Thorvaldsensstræti 6 í húsakynn-
um Rauða krossins. Sími 80785. Opið
kl. 10—12 f. h. og 2—6 e. h. Styrkið
og styðjið Vetrarhjálpina.
Peningagjafir til
Vetrarhjálparinnar.
Önundur 200, Friðrik Þorsteins-
son 500, Hugull 50, Ónefnd 50, Sr.
Jn N. Jóhannesson 100, Ingibjöi-g
og Ingimar 100, Reykjavíkur Apótek
1000, Anna og Kalli 100, Guðm. Sig-
uró'sson 50, H. og E. 50, N. N. 35,
L. L. N. 500, G. S. 50, N. N. 50, Skalli
100, N. N. 25, Anna G. Eyjólfsdóttir
100, Gömul kona 20, Skátasöfnun 1
Vestui'bæ 20.520.00, Skátasöfnun 1
Austurbæ 31,817,20, Skátasöfnun I
úthúerfum 12.928,70, Steinar og Sig-
urð'ui' 9. — Kærar þakkir. f. h.
Vetrarhjáíþarinnar Magnús Þor-
6teirisson.
Snorri Velding 40, Árni Jónsson 50,
N. N. 100, Verzl. Edinborg 500,
Bernh. Petersen 500, Sverrir Bern-
tiöft h,f. 500, Eimskipafél. Rvikur
1809, Heildverzl. Árixa Jónssonar
508, Holfs apotek 200, Kjötbúðin
I Æðardúns- I
| SÆNGUR |
1 BARNAÚLPUR frá Heklu I
| ULLARSPORTSOKKAR |
| CREfNÆLÓNSOKKAR.
i karlá, kvenna og barna |
1 SAMEESTINGAR á böfn í
{ Vesturg. Í2. Simi 3570. I
MimMIMMMMMMMMMtUimiriltlllltMIMlmiltllÍlllimMM
lÍÓkniMÍjgiifaii
(Framhald aí 1. slðu).
vinnuvegur, ? fjármagn það,
sem þjóðin ver árlega til
bókakaupa ,er hlutfallslega
nokkuð svipað og þess vegna
hljóta margar bækur að
verða útuiýdan í sölunni oft
líka góðar bækur, þegar flóð
iö er mikiðv eins og í ár.
Allat bækur hinhunánar.
Útgefendur leggja nú mik
ið kapp á að vanda frágang
og útlit bókanna og sú breyt
ing hefir orðið á fáum árum,
að nær ailár bækur eru nú
seldar innbundnar en ekki
meira en helmingur upplaga
fyrir fáum árum.
Við útgeféndur elum alltaf
að leita a‘ð góðum bókum,
því góðar bækur eru útgengi-
legar að minu viti. Erfitt er
að segja um hvers konar bæk
ur útgefendur telja hyggileg
ast að gefá út. TU skamms
tíma hefir til dæmis verið tal
i'ö nokkuð oruggt að gefa út
bækur um þjóðlegan fróð_
leik. En þessi bókmennta-
grein virðist nú svo uppurin,
að ég held að naumast geti
útgefendur lagt eins mikið
upp úr henni og áður.
Erfitf að kynna
nýja hMuhéa.
íslenzkar skáldsögur eru
vinsælar, ef höfundar eru
þekktir, én erfitt getur verið
og áhættusamt fyrir útgef-
anda að kynna nýja höfunda.
Svo er raunár líka með er-
lenda og þess vegna er úrval
þvddra bóka, fábreyttara en
skyldi.
Áberandi er það, að ísiend
ingar vil-ja lesa mikið af
ferðabókum, einkum eftir
samlanda sína og allra helzt
trá suðlægari og heitari lönd
um, bví lesandann langar þá
til að njóta með höfundum
birtu og "yls ævintýraland-
anna.
T' --------r —nV
Borg 500, tídda umboðs- og heild-
vefzl. 300, Ólína Jóhajmsdóttir 40,
Sigríður Guðjónsdóttir 30, Ole Eriks
sen 100, N. N. 100, Nýja bíó hL. 500.
Kærar þakkir. F. li. Vetrarhjálpar-
innai-. Magnús Þorsteinsson.
Styrktarsjóður munaffarlansra
barna hefir síma 7967.
Frá skrifstofu borgarlæknis.
Fai-sóttir í Reykjaviþ vikuna 4.—
10. des. 1955 samkvæmt skýrslum
18 (18) starfandi lækna.
Kverkabólga ............ 42 ( 561
Kvefsótt .............. 124 (118)
Iðrakvef ................ 8 ( 11)
Kveflungnabólga ......... 6 ( 6)
Hvotsótt ................ 1 f 01
Mænusótt ................ 3 1 3)
Hlaupabóla .............. 2 ( 3)
Slysið í Hvítá
(Framhald af 1. síðu).
ur mundu hafa ætlað heim
til sin i Reykjavík og hefðu
ætlað yfir ána í veg fyrir bíl.
Ijeir ætluðu að heimsækja
vandamenn sína og kunn-
ingjafólk á bæjum þarna, og
var fór þeirra fyrst og fremst
heitið að Ósabökkum á Skeið
um. Var ekki uggað um þá
fyrr en þeir komu ekki tö
vinnu á mánudagsmorgun,
en þá hringdu samverkamenn
þeirra í Skálholti suður til
bvggingafélagsins, og kom þá
í ljós, að þeir höfðu ekki kom
ið heim til sín og þegar simað
var að Ósabökkum og fleiri
bæjum kom í ljós, að þeh
höfðu elcki komið þangað.
Þótti þá sýnt, að að eitthvað
hefði að orðið.
Iðuhónáinn sá Ijósiff.
Bræðurnir, sem bjuggu á_
samt öðrum starfsmönnum i
gamla bænum í Skálholti. á-
kváðu að fara í þessa heim.
sókn á laugardagskvöldið og
néldu brott þegar klukkan
var 20 mínútur yfir sjö. Vissu
r-amstarfsmenn þeirra ekki
gerJa, hvar þeir ætluðu að
fara yfir ána en minntu þá
á að fara varlega og hafa
staf, en þeir töldu þess ekki
þörf. Niður að ánni gegnt
Iou er um hálfrar stundar
íangur, og um klukkan átta,
er Ingólfur Jóhannsson hóndi
i Iðu var að koma úr fjósi,
?á hann ljós við ána hinum
megin rétt þar sem stöplar
hinnar hálfsmíðuðu brúar á
Hvítá eru. Þótti hohum kyn-
legt, að menn skyldu vera
harna á ferli og datt varla i
hng að þar ætluðu nokkrir
að leggja yfir ána, því að svo
viðsjáll og vökóttur var ís_
inn þarna. Gekk hann inn,
en þegar hann leit út aftur,
var ljóSið horfið, og hugsaði
hann ekki meira um það, þvi
að égerlegt fannst honum að
• nokkur hefði ætlað þarna yf
ir ána.
Leif hafm.
Eftir hádegi á mánudag-
inn, þegar ljóst varð hvarf
heirra bræðra. fóru nokkrir
bændur úr nágtenninu niður
að ánni, og þótti þeim þá sýnt
að bræðurnir hefðu fafið i
stóra vök þarna miili brúar.
stöplanna. Voru aðstæður all
ar þarna rannsakaðar enn
betur í gær. Á laueardaginn
var ísinn á ánni að mestu
gl'ær og nær ógerningur að
sjá skil íss og vakar. Þarna
víð brúarstöplana var löng
vök, sem náði um 500 metra
niður frá þeim og önnur
styttri. ísskörin virtist sterk
og mannheld, en ekki er hægt
a'3 ganga þarna yfir nema
krækja á vixl fyrir vakirnar.
Leitað var niður með ánni
báðum megin, en ekkert
fannst, enda er ám þarna að
mestu undir is við bakkana.
Straumþungí er mikill í vök-
liini milli brúarstöplanna, og
munu mennirnir þegar hafa
borizt undir ísinn. Þykir til-
aneslaust að leita meira að
rinni, en bændnr á bæjum
meðfram ánni hafa verið
beðnir að svipast um með
Pan Ainerican
flugvél kom í nótt til Keflavíkur
frá New Yoi’k óg hélt áfraiti til
Prestvíkurog London. Flugvélin er
væntanleg t-il baka i kvöld og heldur
þá áfram til Nevr York.
ánni við lönd sin, einkum ef
ís ieysir.
Þeir bræður, Jón og Krist-
inn voru hinir mestu sæmd_
srmenn, reglusafnir í hví-
vetna og vel látnir, og er að
þeim mikill mannskaði. Jón
var yfirverkstj óri byggingar
framkvæmda þarna í Skál-
holti.
Örygglsriiðið
(Framhald af 12. síðu).
ippseyja um hvort ríkjanna
skyldi hljóta kosningu. Kom
upp nlutur Júgóslava. Áður
hafði verið um það samið, að
sá aðili, sem ynni hlutkestið
og þar með kosningu, skuld-
bindi sig að viðlögðum dreng
skap til þess a‘ð víkja úr ráð-
lnu, er hann hefði setið bar
eitt ár, en kjörtímabilið er til
tveggja ára. Að þessu eina
ári liðnu skyltíi fulltrúi Fil-
ippseyinga taka sæh í ráð-
inu. Þetta snjallræði var
runnið undan rifjum forseta
allsherjarþingsins, Jose Maza.
Ekkert hefir hins vegar látið
formlega uppi um þetta sam
komulag og af opinberri
hálfu er aðeins Júgóslavla
kosin í ráðið. Hitt er svo hara
,.drengskaparbragð“ af Júgó
slavíu að láta Filippseyingum
eftir sætið að ári liðnu og
varðar aðeins hessi ríki tvö
p;n. Tekið er fram, að ékki sé
til bess ætiazt að þessi hátt-
ur verði til eftirbreytni í fram
tíðinni.
AuiilýsW í TÍMANOI
Hlcrk b«»k
(Frámhald af 5. sí5u).
þar sem höfundur dregur upp
nokkrar myndir úr austfirzku
menningarlífi frá fornu og
fram á þennan dag. Hann
kemst að eftirtektarverðri nið
urstöðu um sérkenni aust-
firzkrar mótunar. Að vísu
mun höfundur ekki einn um
að hafa séð sögu Austfjarða
í því ljósi, en sennilega hefir
enginn fært fyrir henni skýr-
ari rök. „Höfum við gengið til
góðs“, er einskonar upprifjun
þess, sem ungmennafélögin
hafa gert til þjóðarheilla, en
um leið kannast hreinskilnis
lega við það, sem skort hefir
á, að þau væru hugsjónum
sínum algerlega trú. Þó minn
ist höfundur ekki á það, sem
ég fyrir mitt leyti tel, að orðið
hafi mest til hnignunar, en
það er sú staöreynd, að ung-
mennafélögin hafa ekki bor-
ið gæfu til að standa við þá
stefnu, sem Guðmundur heit-
inn Hjaltason og fleiri mörk-
uðu upphaflega með tilliti til
kristindóms og kirkju. Það
þarf ekki annað en að lesa hin
fyrstu tölublöö Skinfaxa, til
að sjá, að það var hugsjón
leiðtoganna, að félögin hefðu
beinlinis eflingu kristindóms
ins að markmiði. Mig langar
til að skjóta því að þeim ung
mennafélögum að siík félög
hafa ehn tækifæri til að
standa viö Hin fornu heit, og
gera t.d. samtök um kirkju-
rækní, að sínu leyti eins og
samtök eru gerð um skógrækt
og íþróttir. En hvað sem
þessu liður, er ritgerð Þor-
steins gagnleg og vel rituð
hugvekja, og þó hygg ég, að
hann gefi bezta hugmynd um
lifsþrótt ungmennafélaganna
með þessum orðum: „Nú er
ekki síður þörf á valcningu
| Hver dropi af Esso sumrn-1
í ingsoliu tryggir yður há- I
| marks afköst og lágmarks |
viðhaldskostnað
Olíufélagið h.f.
Sími 816 00
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinunimimti
Sjö ár I þjónustu
friðarlns
(Framhald af 9. síðu).
inu nýjar styrjaldir, sem hætt
er víð, að Samemuðu þjóðun-
um, svo sem þær eru skipað-
ar, gangi fullerfiðlega að
koma í veg fyrh’, að mmnsta,
kosti, ef litið er tU reynslunn-
ar frá, Kóreu.
Lærdómsrikur er þáttur
Sovétveldanna í þeirri sögu,
sem Trygve Lie segir í þess-
ari bók, og er þó tekið furðu
vægilega á í frásögninni. Þó
er þess að vænta, að ýmsum
verði ljósara eftir lestur bók_
armnar, hver er uppistaðan í
„friðar“starfi Sovétveldanna,
og þarf ekki mikla glögg-
skyggni á alþjóðamálefni til
þess að lesa þar á milli lín-
anna, það sem Trygve Lie læt-
ur ósagt. Hitt er svo annað
mál, sem varla þarf reyndar
að taka fram, að á alþjóða-
vettvangi hefh’ enginn mað-
ur starfað hin síðari ár, sem
af meirl drengskap hefir reynt
að skhja og virða sjónarmið
og kröfur Sovétveldanna, en
Trygve Lie, og samræma þær
alþjóðafriði og samvinnu. En
laun hans af hálfu Sovétleið-
toganna voru hins vegar eins
og vænta mátti, rógur, of-
sóknir, álygar, móðganir,
ertni, fjandskapur og allt sem
tillitslaus smámennska getur
lagt af auvirðhegum hindrun-
um í veg manns, sem er að
vinna drenghegt og fórnfúst
starf að alþjóðaheili. Þet.ta er
líka mjög lærdómsrík saga^
og vonandi að hún verði les-
in af þeim, er mest þyrftu þess
við-
En þrátt fyrir þesa ágalla,
er bókin mikhl ferigur, ein
þeirra bóka, sem hugsandi
menn verða að lesa th þess að
vita nauðsynleg skh á samtíð
sinni.
Loftur Guðmundsson rithöf
undur hefir þýtt bókina, og
er þýðingin öll liðlega, og
sums staðar mjög vel af hendi
leyst. Loftur er svo vei penna
fær, að hann kann vel að
gera frásögn lifandi og hressi
lega. Bæði hann og útgefandi
eiga þakk,ir skyldar fyrir að
koma þessari merku bók fyrir
augu íslenzkra lesenda.
æskulýðsins en 1906. Og þeg-
ar ég nú, einn þessara fyrstu
unmennafélaga, hugsa um
þessi mál, finnst mér, að ég
mundi feginn vilja kasta elli
belgnum, fyrst og fremst til
þess að geta tekið þátt í nýrri,
þjóðlegri menningarsókn.“