Tíminn - 04.01.1956, Blaðsíða 6

TÍMINN, miðvikudagmn 4. janúar 1956.
2. blaff.
&
PJÓDLEIKHÖSID
I
Hér keinur verðlaunamynd
ársins 1954:
Á eyrinni
(On the Waterfront)
Amerísk stórmynd, sem allir hafa
beðið eftir. Mynd þessi hefir
íengiö 8 heiðursverðlaun og var
kosin bezta ameríska myndin
órið 1954. Hefir alls staðar vakið
mikla athygli og sýnd með met-
aðsókn. — Aðalhiutverk: Hinn
vinsæli leikari
Marlon Brando,
Eva Marie Saint.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9,10.
I deiglunni
Sýning í kvöld kl. 20.
Næst síðasta sinn.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15 til 20. Tekið ó móti pöntun-
um. Sími 8-2345, tvaer iinur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum.
BÆJARBÍ'Ó
— HAFNARFIRÐI -
Hátíð t Napoli
Stærsta dans- og söngvamynd,
sm ítalir hafa gert til þessa,
1 lítum.
Aðalhlutverk:
Sophia Loren .
Alltr frægustu söngvarar og
dansarar Ítalíu koma fram í
þessari mynd.
Sýnd kl. 9.
Heiða
Þýzk úrvalsmynd fyrir alla fjöl-
skylduna. Gerð af ítalska kvik-
myndasnillingnum Luigi Com-
ereiere, sem gerði myndirnar
Lokaðar dyr og Konur til sölu;
Sýnd kl. 7.
Allra síðasta sinn.
dml 6488.
Hvít jól
(White Christmas)
Ný, amerfsjk stórmynd í litum.
Tónlist: Irving Berlin. Leik-
stjóri: Michael Curtiz. — Þetta
er frábærlega skemmtileg mynd,
sem alls staöar hefir hlotið gíf-
urlega aðsókn.
Aðalhlutverk:
Bing Crosby, Danny Kaye, Rose-
mary Clooney.
Sýnd kl. 5, 7 og 9,15.
tripoli-bFó
Robinson Crusoe
Framúrskarandi. ný, amerísk
stórmynd í litum, gerð eftir hinni
heimsfrægu skáldsögu eftir Dan-
iel Defoe, sem allir þekkja. —
Brezkir gagnrýnendur töldu
mynd þessa í hópi beztu mynda,
er teknar hefðu verið. Dan
O’Herllhy var útnefndur til Osc-
ar-verðlauna fyrir leik sinn í
myndinni.
Aðalhlutverk:
Dan O’Herlihy aem Robinson
Crusoe og James Fernandez sem
Frjádagur.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aukamynd: Frá Nóbelsverðlauna
hátíðinni í Stokkhólmi.
8.— ■ .... ■■■ -■-■■iirt.ljl
iLEKFEIAGi
taKJAYÍKD^
Kjarnorka
og kvenhylli
Gamanleikur eftir
Agnar Þórðarson.
Sýning í kvöld kl. 20.00.
Aðgöngumiðasala eftir kl. 14.
Simi 3191.
Hafnarfjarð-
arbíó
9249.
Regina
(Regina Amstetten)
Ný, þýzk, úrvalskvikmynd.
Aðalhlutverkið leikur hin fræga
þýzka leikkona
Louise IJIIrich.
Myndin hefir ekki verið Eýnd
áður hér á landi.
Danskur textl.
Sýnd kl. 9.
Sirkuslíl
(3 Ring Circus)
Sýnd kl. 7.
„Litfríð
og Ijóshœrð“
(Gentlemen prefer Blondee)
Fjörug og fyndin ný amerisk
músik og gamanmynd 1 litum.
Aðalhlutverk:
Jane Russel, Marilyn Monroe,
Tommy Noonan, Charles Coburn
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Blmi «444.
Svarta
skjaldarmerkið
(The Black Shields of Falworth)
Ný amerísk stórmynd, tekin í
litum, stórbrotin og spennandi.
Byggð á skáldsögunni „Men of
Iron“ eftir Howard Pyle.
Tony Curtis
Janet Leigh,
Barbara Rush,
David Farrar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Næst síöasta sinn.
GAMLA BIÓ
Jólamynd 1955:
LiU
Viðfræg bandarísk MGM kvik-
mynd í litum. — Aðalhlutverkin
leika:
Leslie Caron
(dansmærin úr „Amerikumaður
i París“.)
Mel Ferrer,
Jean Pierre Aumont.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
►♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
AUSTURBÆIARBÍO
Lucretia Rorgia
Heimsfræg, ný, frönsk stórmynd
í eðlilegum litum, sem er talin
einhver stórfenglegasta kvik-
mynd Frakka hin siðari ár. í
flestum löndum, þar sem þessi
kvikmynd hefir verið sýnd, hafa
veriö klipptir kaflar úr henni,
en hér verður hún sýnd óstytt,
Damskur skýringartexti.
Aðalhlutverk:
Martine Carol,
Pedro Armendariz.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Borið í bakka-
fiillan læk
(Framhald af 4. síðu).
í rétta átt. Hann leiðir að
jafnaði til hrörnunar og falls.
Leiö hans er undan brekk-
unni og hún er léttari en hin,
sem bendir á brattann. Leiðin
til sigurhæða er örðugri.
Eitt sinn var dreng úr
þorpi komið í sumardvöl á
sveitaheimili. Hann þótti
nokkur gallagripur í sínum
heimahögum. Honum sóttist
lítt námið í skólanum, en við
sumarstörfin í sveitinni var
hann vel liðtækur. Hann var
ag því spurður, hvort hann
hefði lært meira af kennur-
unum eða af leikbræðrunum
á götunni. „Af strákunum“,
svaraði drengurinn án þess
að hugsa sig um. Hann var
að því spurður, hvernig á því
stæði. „Af því að það er auð
veldara,“ svaraði pilturinn.
Þá hafði hann svarað fyr-
ir sig. Vafalaust hefir svar
hans verið hárrétt. En um
leið hefir hann svarað fyrir
fleiri, ef til vill einnig fyrir
mig og þig. Það er oft auð-
velt að hrífast meff tíðarand
anum, berast með straumn-
um. Og þá verður okkur að
kjósa lakari kostinn, af því
aff hann er auðveldari.
Þegar ungmenni leiðast út
í óreglu og óknytti, hljóta þau
oft harða dóma hjá þeim
eldri. Þetta hefir mér orðið á,
ef til vill einnig þér. En um
þetta hefir margur oft of-
mælt. Stundum heggur sá,
er hlífa skyldi.
Það vekur að vísu bæði
gremju og hryggð að horfa á
hrakfarir unglinga í viðskipt
um þeirra við vínguðinn, eða
réttara sagt víð þá, er hann
tigna og tilbiðja. En þarna er
meginhluti sakar hjá þeim
eldri. Þeirra er fyrirmyndin.
Og hen'ni leitast æskan við
aö líkjast. Orö okkar hljóöa
á þessa leið: Ungmenni, bragð
ið aldrei vín! Það er hættu-
legt. Þið bíöið tjón af bví.
En eru athafnir okkar alltaf
í samræmi viö bessi orð? Nei.
Samkvæmt þeim verður boð
orðið á þessa leið: Við dýrk-
um áfengið. Það skuluð þið
og gera, ungu konur og menn.
Komið með! Þegar athafnir
benda í gagnstæða átt við
orð, er eitthvað bogig við siða
kenninguna. Hún vill þá
missa marks.
Margir, sem nú efna til
mannfagnaðar þykjast naum
ast menn, ef vinföng vantar
á veizluborð þeirra. Sumir
munu dansa nauöugir, en
dansa þó. Afmælisveizlur eru
nú tímans tákn. Það fer vel á
því, að vinir og' frændur sam
gleðjist afmælisbarninu hvert
sem það er. En sumir þessir
fagnaðarfundir hafa nú feng
ið óviðkunnanlegt form. Á-
fengi er þar oft ausið eins og
vatni, svo að segja í viður-
vist barna og unglinga. —
Veizlur þessar fara oftast
fram í heimahúsum. Og afleið
ingin hlýtur að verða sú að
börn og unglingar fara að
líta á þetta sem sjálfsagðan
hlut.
Þessi alda hefir risið á æðri
stöðum — í veizlusölum þeirra
ríku og voldugu. Og nú brotn
ar hún á borðum og bekkj-
um almennings meö æ meiri
þunga, þegar efnt er til mann
fagnaðar.
Pramh.
‘ HANS MARTIN:
SOFFÍA
BENINGA
ÞCRARmMlbMSSCTl
LOGGILTUR SIUALAtfrOANDI
• OG DOMTÚLLURIENSLU •
IIKJUBVBLI - mu 11855
Hægt og hljóöíaust gekk Soffía Beninga niður breiðan
stigann. Þykka, irauða ábreiðan drc úr skóhljóði hikandi
fótataksins-
Allur líkami heiinar titraði af hugar.sesingi, og skjálfandi
hendur hennar fálmuðu um handriðin báðum megin.
Þegar hún kom niður í miðjan stigann, nam hún staðar
og hlustaði. ÞaðAar hljótt i herbergi Bernards. Dulmögnuð
þögn breiddíst um húsið eftir storm'nn, uppgjörið, hina hörðu
orðasennu, fáryrðafjúkið og rifin málverk.
Soffía stóð andartak kyrr. Ofsinn í skapi hennar hjað'nað'i,
og að henni sótti öttakennd, eins og óheillaboði, unz hún
heyrði pottaskröltið’' frammi í eldhúsinu. Þetta skrölt rauf
hina ógnþrungnu þögn. Hún Iæddjst niður síðustu stiga-
þrepin, hikaði, hiustaði, og nú heyrðist fótatak í herbergi
Bernards. Soffía flýtti sér inn í borðstofuna.
Henni varð litið út yfir svalirnar og við henni blasti sól-
lýst ströndm og grænblátt sumarkyrrt hafið. Skip með brún
og hvít segl sigldu-hjá. Þarna niðri í fjörunni var barnfóstrán
með Maríönnu litlu eins og flesta aðra daga. Litla stúlkán
var klædd stuttum, rauðum ullarbuxum og hljóp með franska
fánann í hendinni. Stúlkan fylgdi henni eftir með augunum
og veifaði hendi’fcír hennar við og við- Soffíu fannst allt í
einu sem hún sæi .Tessa ungu Parísarstúlku í réttri mynd
í fyrsta sinn. Hún sá andlit hennar, hálsinn og bera, sól-
brennda fætur Qg,_handleggi. Stór hárJokkur féll fram á
ennið, og hún strauk hann oft brott með yndisfagurri hand-
hreyfingu.
Þannig hafði Bérnard lika teiknað og málað þær, stúlkuna
og barnið- Vinkonur og vinir Soffiu höfðu oft sagt str-íönte-
lega við hana: —r Maðuriftn þinn s’tur öllum stundum niðri
í fjöru hjá þessari barnfóstru- Hann virðist vera hættur að
þekkja okkur.
Þessi ásökun haföi ert hana, án þess þó að hjá henni vakh-
aði afbrýðisemi. En nú þegar leiftur reiðinnar fóru enn eldi
um hug hennar, brauzt afbrýðisemin ailt i einu fram eins
og holskefla. Hún slcildi allt i emu, hvers vegna henni hafði
verið svo litið gefið úm þessar langdvalir Bernards niðri í
fjörunni. Henni fannst sem hann útilokaöi hana með því úr
lífi sinu. Hann virt-ist hugfanginn af umhverfinu þar, fjör-
unni, skipunum, hafinu, litlu dótturinni og barnfóstruiini
frá Paris — en þétta allt saman var hvcrki henni né kunn-
ingjum hennar hugstætt.
Ekki einu sinni Maríanna? spurði hún sjálfa sig. Hún var
þó góð móðir.
Mánuöirnir, sern hún gekk með barn sitt, höfðu gengið
nærri henni, og iþegar i Ijós kom, að nýfædda barnið var
veiklað, hafði húh beitt allri umhyggju sinni að gæzlu þess
fyrstu tvö árin. Hún hafði vakaö um nætur og helgað litlu
stúlkunni flestar- stundir dagsins. Maríanna hafði jafnan
verið henni hjartfólgin. En í sumar, þegar litla stúlkan var
orðin hraust og fjörug, langaði Soffíu til að njóta lifsins,
finna aftur svolítið,, af fyrri gleði. Hún vildi á ný verða þátt-
takandi í hinu fagra, auðuga og geislandi lífi á fjölsóttri bað-
strönd, og þar varð Marianna líka hluti af myndinni sem
h'n Ltla, fallega og prúða dóttir, en þó fannst Soffíu sem
eitthvað fjandsamlegt sækti að sér á þessari sólsteiktu
strönd með saltkeirmnn í andrúmsloftinu, og- það var oftást
í nánd við Bernard- 'Hún sneri sér stundum undan með við-
bjóði, þegar húnssa Bernard tUsýndar, þar sem hann stóð
á shtnum sundbuxum með baröabreiðan, krypplaðan hatt
slútandi yfir ljósú sólfölu hárinu. Henni fannst eitthvað frum
stætt og villimannlegt við þá tilveru, sem hann lifði, eitt-
hvað sem minntLá frummanninn og var víðs fjarri eðh henn-
ar og smekk.
Þá varð Soffíu hugsað til bernskuára sinna í Austur-Indí-
um, til nakmna, brúnna drengja í ánni, kvennanna, sem
böðuðu sig undir vatnsbununni bak við húsið, aðeins klæddar
sarong, til kúlíanna með lendaskýlurnar og uxanna fyrir
tvíhjóluðu vögnunum. Þetta nakta líf, án allra kynferðilegra
feimnismála hafði að henni fannst ekki verið ems frumstætt
og tillitslaust sem framferði Bernards þarna í sól. sandi og
sjó, því aö í hverri hreyfingu hans virtist þirtast fyrirlitning
á háttvísi og siðfágun, og hann virtist hafa ömun á hinu
fallega sumarhúsi. Henni fannst þetta svik við sig og sitt
lífsviðhorf. Hún vildi ekki, að hann yrði einhver sérvitringur
eða undarlegur fugl eins og sumir aðrir listamenn, og þess
vegna gat hún ekki fengið af sér að sýna neinn áhuga á því,
sem hann hafðist að með málaratæki sín á baðströndinhi.
Hún vissi ekki 'hvaó það var, sem vakti slíkan vinnuáhúga
hjá honum, að 'hann forðaðist fyrri kunningja, heldur gekk
um þögull, alvariegur og hlédrægur.
Hún heyröi, að litli bíllinn þeirra var ræstur við húshliðina.
Bernard kallaöi á gamla hundinn þeirra: — Kubus. Svo
skarkaði mölin undir hjólunum.
Soffía gekk ýt á svalirnar. Sólarljósig blindaðí hana sem
snöggvast, og þúft brá hönd fyrír augu og horfði niður í
fjöruna. Hún sg, Bernard aka þangað, og ljóst, sólfölt hár
hans flaksaöi fju-ir golunni. Kobus stóð viö hhð hans í sætinu.
Hún gekk aftur jnn í svala stofuna. Yfir hana færðist magn
leysi. Hún sett>st við borðið og studdi höfuöið báðum höndum.
«4S4«WSÍSSSSS$SÍSSSSSSSSSSSSSSSSS5SSSSSSSSÍSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS$SSSSSSl
Vinnið ötúllegu að útbreiðslu T f M AIV S
tSSSSSSðSSððSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSaSSS*