Tíminn - 22.02.1956, Síða 9

J&ff
TÍMINN, miðvikudaginn 22. febrúar 1956.
9
Eftir HANSS
MARTIN
43
Z í ljós á gangstéttinni vi'ö hús-
ið. , . •,
— Nokkur herma'ður hér,
‘SpÚtðí' hanh hranalega og
mælti á malajisku. Þegar þau
neituðu, hélt hann strax á-
i* fram, - r
Enn um stund sátu þau
þegjandi á sama stað, en vog
uðu svo að opna fyrir útvarp-
ið. Þulurinn var í mikilli geðs
^hræringu, er hann tilkynti:
— Uppgjöfin er ekki iangt und
an.
Walter lokaði fyrir.
— 8. marz 1942. Þann dag
munum við legi muna, Soffía,
ef við þá lifum þetta af.
— Walter í guðs nafni . . .
— Nú leggst hin niðdimma
nótt einnig yfir okkur hér á
þessari ey, alveg eins og í Hol-
landi fyrir tveimur árum síð-
an. Ef Jules er enn á lífi mun
hann hugsa til okkar líkt og
við hugsum til hans . . . Guð
má vita hve langt líður, unz
við fáum aö heyra hvert frá
öðru.
— Og hvað verður um okk-
ur?
— Landið hefir verið her-
numið. Við verðum að kalla
þjónustufólkið saman. Þaðj
býst við huggun og hvatningu
frá okkur. Við megum ekki
bregðast því.
Walter klappaði saman
höndunum.. Þjónustufólkið
og vinnúfólkið hópaðist kring
um þau. Walter róaði það.
Ságðist skyldi sjá um að því
yrði ekki mein gert, ef hann
mætti ráða, en það yrði hins
vegar að beygja sig fyrir skip-
unum hinna ókunnu manna.
Þjónustuliðið róaðist við þetta
og gleymdi kvíða sínum að
nokkru.
Lífið hélt áfram sinn vana
gang. í fyrstu varð ekki svo
mikil breyting, en allir fundu
að einhver ógnun lá í loftinu.
Allir töluðu í hálfum hljóðum
og litu órólegir í kringum sig
eins og þeir ættu von á að
einhver stæði á hleri.
fá geymt á góðum stað.
— Sprengiefni?
— Nei, og það er heldur ekki
mjög fyrirferöarmikið,
Hann kinkaði kolli og minnt
ist skolpröranna úti í garð-
inum undir visnuðu laufinu.
— Ég kem méð það annað
kvöld, þegar dimmt er orðið.
— í guðs bænum, Margot,
farðu gætilega.
— Vertu óhræddur, ég er
ekki neinn blábjáni, þegar um
samsæri er að ræða.
Þetta reyridust vera mjög
þungar dósir í vatnsþéttum
umbúðum .
— Hvar ætlarðu að láta þær
hvíslaði hún utan úr myrkr-
inu utan við dyrnar.
— Ég spyr einskis stúlka
mín, og þá skalt þú heldur
ekki spyrja mig. Það er örugg
ast fyrir okkur bæði . . .
Flýttu þér bara heim aftur.
út íi garðinn. í myrkrinu kom
úút í garðinn. í myrkrinu kom
hann þeim fyrir niður í rör-
unum og gekk svo frá öllu eins
og það hafði verið áður.
Þegar hann kom aftur heim
að húsinu, varð hann hrædd-
I ur og hjarta hans tók að slá
hv
| ákaft. í myrkrinu þétt upp
'TTc'ð.. Thomþsons Water
Seal, getið þér vatnsþétt
'hyaða e_ni sem er, svo
sern: Ytri fatnað, segl,
ijrhl. stehiveggi og hvers
kyns tréverk. •— Er sér-
staklega heppilegt sem
íuavarnarefni, undir eða
ynr málningu.
Thompsons
r-
Water Seal
er iitiaust og skilur ekki
eitii
neina. húð
borði.
á ytra
ReynsS Thampsotrts
Water Seal.
Aftur fyririiggiandi.
S
it
::
|
1
- Veit þjónustufólkið eitt
ð?
- Ekki mikið.
- Jæja, hafðu þá engar á
hyggjur. Bíddu svolítið. Hérna j H
er teppi handa þér. Hlustaöu H
nú á mig: Þegar ég hef lagt «|
lofíhlerann niður, þá snýrðu I í|
þessu tré þarna fyrir eins og
siagbrandi.... Og ef þeir fara
að leita að utanverðu í elds-
neytisgeýmslunni, þá skaltu H
ekki verða hrædd, þótt þú | H
heyrir nokkurn hávaða þar. H
Þeir munu ekki finna þig, H
því að ég hef sett millivegg á H
milii þessa moldarfylgsnis og
geymslunnnar.
Evrnard lokaði hleranum j H
og beið þar til hún hafði snúið j H
i ***♦*♦♦•*•♦♦« ♦*♦♦♦♦*«.*♦♦****«*♦♦♦♦♦♦♦« ♦♦♦♦♦♦«*♦«*♦♦*♦•♦♦•♦♦♦•♦***♦♦♦*♦**
«^.♦♦♦4 *♦♦♦♦♦♦♦♦♦*♦«*♦♦♦•♦♦*«♦♦♦♦♦♦•♦♦♦**♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦*♦•***♦♦•*•••♦♦*•♦♦••••••
.♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦*♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦••♦♦«
♦•»♦♦♦♦♦♦♦♦♦«♦<♦«««♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦4
♦♦
! »
íslenzka Verzlnnarfélagið h.f.
LAUGÁVEGI 23 — sími 82943.
Bernard sat við útvarpið og
hlustaði á stuttbylgjusending-
ar frá Bandung. Það var skýrt
frá bardögum í nánd við borg-
ina. Svo var sagt, að óvinirn-
ir færðust stöðugt nær og nær,
en á milli voru langar þagnir.
Svo kom rödd, sem kvaddi
hlustendur. Hollenzku Autur-
Indíur höfðu gefizt upp.
Bernard fannst hann sem
lamaður, ósjálfrátt færði
hann hönd sina á hjartastað.
Guð minn góður! Einnig þar
var nóttin og myrkrið skollið
á. Og Soffía og Maríanna?
Hvernig myndi fara fyrir þeim
ef þær lentu í höndum Japana,
sem voru haldnir ofsalegu
hatri á hvítum mönnum.
Örvæntingarfullur sat hann
langa stund við útvarpið, sem
nú var þagnað. Einhvern tíma
mun þó breyting verða aftur
hugsaði hann með sér. Ofbeld-
isöflin myndu biða ósigur að
lokum.
Síðar um daginn kom Mar-
got. Hún hafði farið til þorps-
ins að kaupa mat og fleira.
‘ — Bernard,4 .sagði ^rún, ég
er með nokkuð haéttúlegt í
fórum mínum, sem ég þarf að
jvið múrvegginn stóð einhver
og faldi sig.
— Hver er þar, spurði hann
hás.
— Það er ég — Margot —,
sagði hún hvíslandi rödd.
Hann gekk hratt til hennar
og ýtti henni inn fyrir dyrnar.
— Það voru einhverjir við
húsið heima hjá mér, bifreið-
ar — sjálfsagt lögreglumenn.
Hafa þeir séð þig?
— Nei, ég kom gegnum skóg
inn, ekki beint heim að hús-
inu eins og daginn þegar fað-
ir. minn var skotinn.
— Komdu með mér, en
segðu ekki orð.
Bernard hafði lengi hugsað
sér að útbúa leynifylgsni.
Fyrir nokkru hafði hann lát-
ið verða af því. Hann hafði
tekið eftir því að fjalirnar
virtust lausar í einum enda
forstofunnar undir teppinu.
Hann fór að athuga þær nán-
ar. Sagaði úr nokkrar fjalir.
Kom þá í ljós að undir gólf-
inu var allmikið ófyllt rúm.
Hann gróf þarna niður, flutti
sumt burt með mikilli leynd
og rótaði öðru til hliðar. Loks
hafði hann myndað þarna
djúpan kjallara. Setti svo
tunnu niður í gryfjuna. Ef
hann lét sig renna af loftskör
inni, gat hann fótað sig á
tunninni. Hingað fór hann
með Margot.
Hann fletti af gólfteppinu
og færði til gólfdúkinn og opn
aði hlerann. — Láttu þig
renna þarna niður. Hann hélt
utan um herðar hennar. —
Hefurðu náð fótfestu? Bíddu
ég skal lýsa þér. Svo skal ég
færa þér brauð og vatns-
könnu. Láttu svo ekki á þér
bæra, ef þú heyrir einhverjar
raddir. Dvelurðu ekki stund-
um yfir nóttina í Haag.
— Jú, en ég get ekki sagt
þér hvar.
— Ágætt. Þá ségi ég líka að
ég viti það ekki. Getá þeir
fúndið hokkúð '..^'eifna )ijÁ
þér?
— Nei, hvíslaði hún, ekkert.
slánni fyrir. Nú sáust lítil um
merki á gólfinu og holhljóðið,
sem áður var, hafði honum
tekizt að koma í veg fyrir með
því að styrkja gólfið með bit-
um að neðan. Hann lagði nið-
ur gólfdúkinn og festi hann
með listum, sem hann skrúf-
aði niður. — Allt i lagi, hróp-
aði hann niður til hennar.
Hann hafði fataskipti í
snatri, fór í þykkan yfirfrakka
og gekk út. Snúður hljóp um
snuðrandi, en kom svo til
hans aftur. Bernard hlustaði,
en heyrði ekkert hljóð.
Svo gekk hann inn og til
svefnherbergis síns. Hundur-
inn féll fljótt í mók, en sjálf-
ur gat hann ekki sofnað.
Vísirinn á sjálflýsandi úr-
inu hans sýndi að klukkan var
12 á miðnætti, þegar hann
heyrði raddir niðri í garðin-
um. Hann opnaði gluggan lít-
ið eitt og gægðist út. Ekkert
fótatak heyrðist, en manna-
málið gaf til kynna að menn
væru á leið heim að húsinu
eftir sandstígnum.
»«♦♦«♦♦« ♦♦«♦♦*♦♦♦•*♦♦♦<•♦♦**♦♦♦•♦♦***♦♦*<
»»**♦♦*♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦« *»«•***«••
'Utterick snlð
Nýjasta,
amerísk
tízka.
Hagstætt
verð.
Skoðið sýnis-
hornabækur
í öllum
kaupfélögum
og pantið
sniðin þar
BUTTERICK
*♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<

Á KVENPALLI
í eidhúsinu
Saltfiskur með lauksósu
Tveir góðir laukar eru skornir
i sneiðar og brúnaðir í smjöri. Er
laukurinn tekur að brúnast, er
hellt yfir hann hálfum bolla af
ediksblöndu og stráð í dálitlu
salti. Bein og roð hreinsað úr
soðnum saltfiski, honum raðað á
fat og sósunni hellt yfir um leið
og borið er á borð.
Saltfiskur með
tómötum og pipar
í eidfast mót er raðað sneiðum
af tómötum og rauðum, heilum
pipar, ofan á það er lagt lag af
útvötnuðum saltfiski, sem bein og
roð hafa verið hreinsuð úr. Þann-
ig lög skiptast á, þar til mótið er
fullt. Matarolíu hellt yfir, látið í
heitan ofn og bakað þar til fisk-
urinn er soðinn.
Margt dettur kvenfólki
« hug
Otity %0 uetfii V H
•í Japan er það nýjasta nýtt fl.ðicKjx;.
skreyta eyrun með einskonar fiska^
búrum. Eyrnalokkar ertT'^&íírT
úr litlum glerkúlum, en í beim cr sem yerma J
vatn og þar synda marglitir smá- ’
fiskar. Þegar stúlkurnar taka af j>g um mjy- £n hún var ;
sér skartið, þá sleppa íisk- húss iníns hjarta,
unum í venjuleg fiskabúr og 0g ^úss míns yndi; hvílík móðir.
geyma þá þar, þangað td þær ætla Qg þe ag margjr SVannar séu góðir,
næst að skreyta sig með þeim. i meg Sæmri kostum íærri
munu skarta.
Hún gerði marga mæðudaga
bjarta, —•
af mæðrum slíkum eflast lönd
og þjóðir. —
M. Joehumsson.
Rö'Sin komin aS
karlmönnurtum!
!
Nú á að fara að tízkuteikna karl
mannafötin á hverju ári eins og
kjólana. Þetta var samþykkt á
klæðskeraþingi, sem haldið var í
París nú í íebrúar. Klæðskerarnir
hafa í huga stoínun á borð við
Haute-Couture, sem gæþ gert;það
fyrir karlmannafatatizkuna, sem
tízkumeistarar kvenna. hafa gert
íyrir kvenkjóla,,businessinn“. Éin-
kunnarorð þingsins eru: Burt jrheð
1 jótu fötin af markaðinum. Þeir
-■i'.
ætla að halda haust- og vorsyrtjng-
ar-og koma þar fram með nýjring-
ar smar' Ætlun frönsku kfeeð-
...... ______________________
Módelkjóll með knipiingum
frá Dessés.
i kjólamarkaðinum.