Tíminn - 28.03.1956, Blaðsíða 9

í1 í M I N N, miSvikudagipn 28. niarz 1956. t*&'’

9
Eftir HANS
MARTIN
ttatn:::::::::::
ll

73
unum og hýðingunni, sem
Maríanna fékk og hefndinni,
sem hún kom fram viö kvalara
sinn — um hina dökku vin-
konu Maríönnu, og svarið,
sem Maríanna gaf Walter, þeg
ar hann fann þær tva?r sam-
an. Um flóttann og húsið, sem
brann. . .
Hún sagði frá, eins og hún
hafði sagt iækninum í Des
Indes frá á sínum tíma, e. i hún
vissi, ao Uernard haí'ði dýpn
skilning á því, sem hún var
að segja. Það fór að skyggja,
og í fyrsta sinn heyrði hún
fuglasöng úti frá þakbrún-
inni.
Eftir hið langa og alverlega
samtal klæddu þau sig þegj-
andi.
— Soffía ,sagði Bernard
loks. — Þú hefir átt erfiða
daga. Nú veit ég betur en
nokkru sinni fyrr, aö ég verð
að stjana í kring um þig.
—■ Það hefir alltaf verið
stjanað kring um mig, svaraöi
hún — og mér hefir oftast lið-
ið betur en flestum öðrum.
— Sama er að segja um mig,
Soffía. En dóttir okkar á eftir
að valda okkur sorg, og þá
byrði verðum við neydd til að
bera. En við munum bera hana
saman ,ekki sitt í hvov’i lagi.
Hann stóð við gluggann og
hlustaði á vorsöngva fuglanna.
— Um hvað ert þú að hugsa,
spurði hún.
— Um það, að ef til vill hefir
Maríanna haft rétt fyrir sér.
Kannske hefði hún orðið öðru
vísi ef við hefðum verið sam-
an. Það er bitur hugsun, eins
og ásökun, sem nístir mann.
— Við skulum ekki erta ham
ingju okkar með reiði, sagðir
þú í kvöld, Bernard.
— Já, það er rétt. Hann snéri
sér við og horfði á hana bursia
svart hár sitt fyrir framan
spegilinn. — Reiðin grefur
undan hamingjunni.
En er það ekki að fara á bak
við sjálfan sig, að viðurkenna
ekki sakir sinar, ef þær eru
fyrir hendi. Því að á þeirri
viðurkenningu er hægt aö
byggja. . .
— Hvað?
— Ef til vill annað sjónar
mið á Maríönnu . . . ég veit
ekki. Ég hefi það bara á til-
finningunni, að það só eitt
hvað, sem við enn þurfum að
kippa í lag.
Soffía þagði, sannfærð um,
að dóttir þeirra myndi alltaf
verða þeim lokuð bók. Að í’l-
girni hennar og hefnigirni
myndi ávallt koma í ljós, eins
og þegar hún siló Prawiro með
svipunni, var ruddarleg við
þjónana og fékk reiðiköst, sem
Henk frænda gramdist að
þurfa að vera vitni að. Hér
var engin sök fyrir hendi, sem
hægt væri að koma í sátt. Hér
var um að ræða innræti frá
forfeðrum, sem hafði iegið
niðri í marga ættliði, en kom
nú fram í þessu stúlkubarni.
— Ég þekki yður af mál-
verkinu, sagði Sdffía þegar
hún heilsaði Margot.
— Þakka yður fyrir, sama
get ég sagt. Bernard getur
gert myndir ótrúlega lifandi.
. . . Heima hjá mér hangir
málverk af Marga, móðir
minni. Það verðið þér einhvern
tíma að koma að sjá. Bertie
málaði það eftir minni. Það er
stórglæsilegt. Margot hættz
snögglega og sagði svo feimn
islega: — Ég segi víst Bertie
nokkuð kunnuglega, en sann
leikurinn er sá, að hann er
eiginlega eins og faðir fyrir
mér.
Soffía b’’.wti um leið og liún
leit á málverkið af Margot,
síöan sagði hún og var mjög
ákveðin:
— Þegar hann málaði þetía
málverk af yður var hann yður
meira en faðir.
— Verkar það einnig svo
sterkt á yöur, sagði Margot
vandræðalega. Jú, það er rétt
í þann tíð var hann mér ann
að og meira en faðir. En þrátt
fyrir það héldum við áfram
að vera einungis góðir vinir
. . . og þannig vilai það til aö
eftir dauða föður míns gekk
hann mér í föður stað. En —
og nú brosti Margot — yður
get ég alls ekki hugsað mér
sem stjúpmóður mína. Þér er-
uð svo ungar!
— Þakka yður fyrir. En nú
skulið þér líka bara kalla mig
Soffíu.
Soffía var kyrr um nóttina.
Það var svo leiðinlegt að vera
að kveðja á stoppistöð eða í
sporvagni. ... Bernard svaf á
legubekknum í vinnustofunni.
Gegnum dyrnar, sem stóðu
opnar, buðu þau hvort öðru
enn einu sinni góða nótt.
Hann sofnaði strax, en hún
lá lengi vakandi og hugsaði
um liðna tíma. Þaö var svo
undarlegt að vera nýkomin í
hóp fyrri kunningja og njóta
þar jafnréttis, mega tala um
fortíðina eins og þau höfðu
gert seinni hluta dagsins. Við
allt þetta var eitthváö nýtt
og óvænt, sem hún eiginlega
gat ekki skilið til fulis ennþá.
Nú skyldist henni, að í Preang
er hafði í rauninni aldrei ver-
ið um raunveruleg samtöi að
| ræöa, þar sem skipst væri á
skoðunum og sjónarmiöum, til
finningar látnar í ljós og geði
deilt. Þegar hún nú rifjaði upp
samtölin við Henk frænda og
Walter, við menn og konur á
plantekrunum fannst henni
að þau hefðu verið án kjarna
og þungamiðju, rétt eins og
ekkert hefði veriö henni ein-
lægt áhugamál þarna í A-Ind-
íum, nema ef vera skyldi um-
hyggja hennar fyrir Maríönnu
og daglegar áhyggjur af
' rekstri plantekranna. En við-
ræður þeirra fjögurra i kvöld
myndi hún ávallt muna vegna
þess hve margþættar þær
voru. Minningin um þessa
kvöldstund virtist henni fela í
sér heil auðævi, en er hún leit
til kvöldanna í Austur-Indí-
um, fann hún aðeins tóm-
leika og leiða. . .
Eða var orsökin ef til vill
bara sú, að henni fannst þessi
kvöldstund og viðræðurnar
svo skemmtilegar vegna þess
hve lengi hún hafði verið ein
angruð. Það var þó satt, að
fyrst í Preanger hafði hún átt
viðræður við Fenk frænda,
ar t.d. um trú, siði og hætti á ‘
t.d. um trú, siði og hætti á
Austurlöndum. Ekki meining-i
arlaus, en þau voru einhliða. |
Innikróuð og sundurtætt
milli tveggja heima hafði
Walter sagt þegar þau ræddu
um þessi tengsl milii austurs
og vesturs. j
Þegar hún kom aítur tii A-!
Indía hafði henni funtiist eins
og hún væri að koma heim. Þá
tilfinningu hafði hún ekki orð
ið var við er hún kom til Hol-
lands, en nú loks þetta kvöld j
var hún skyndilega gripin þess j
ari kennd.
Hér var hún heima hjá sér. ’
Að henni fannst svo var ekki
eingöngu nærveru Bernards j
að þakka, heldur öllu andrúms
loftinu, sem hér ríkti í kring-
um vinnustofuna, fólkið og
störf þess.
í Austur-Indíum hafði
„heima“ merkt afturhvarf til
bernskuáranna. Hún hafði
skynjaö þá tilfinningu strax
og Siti gamla tök á móti henni
og fór að annast um hana. Nú
fyrst í þessu húsi fann hún til
svipaðra tilfinninga, en þær
virtust auðugri, dýpri og
sprottnar úr öðrum jaröveg.
Soffía dvaldi þarna í heila
viku. Dag nokkurn fór hún
heim í stofuna sina og sótti
föt og snyrtiáhöld.
Eftir fyrstu hlýju vordag-
ana, hafði tekið að rigna inik-
ið og einnig var mjög storm-
samt. Það var þægilega hlýtt
í vinnustofunni og Soffía fór
þangað niður með kaffi handa
Bernard, sem vann að stóru
landslagsmálverki. Af og til
flautaði hann og raulaði eða
talaði við Snúð, sem lá í körfu
sinni. Hún lagaði til íbúðina
upp, bjó til mat, las í bókum
hans eða sat aðgerðarlaus við
Tiikynning m útboö
íslenzkir Aðalverktakar s. f., sem eru að undirbúa
byggingu hafnar í Ytri-Njarðvík, hafa í hyggju að láta
nokkurn hluta verksins í ákvæðisvinnu sem verður boð-
in út innan skamms.
Ákvæðisvinna sú sem hér um ræðir nær til bygg-
ingu og niðursetningu 14 steinsteyptra kera, sem hvert
um sig er um 7500 rúmmetrar, og nota á í brimbrjót
hafnarinnar, jöfnunar botnsins og undirbyggingu ker-
anna og sprenginga á sjávarbotni innan hafnarinnar.
íslezkir verktakar, sem kynnu að hafa hug á að
bjóða í verk þetta, geta fengið ýtarlegri upplýsingar á
skrifstoíu íslenzkra Aðalverktaka s. f., Keflavíkurflug-
velli, þriðjudaginn 27. þ. m. kl. 14—18 og miðvikudag-
inn 28. þ. m. kl. 10—12, enda geri þeir þá grein fyrir
möguleikum sínum til að framkvæma verkið.
Reykjavík, 23. marz 1956.
Islenzklr aðalverktakar s.f.
►♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦*♦♦♦♦♦♦♦*
♦♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦H
Al!t til páskanna
á einum stað
Austurstræti
•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦^♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦iSJ
SunÉi Reykjavíkur
I og sundlaugamar
♦♦ ♦♦
:: vería opnar til hádegis á skírdag, en loka<S- ||
:: ar á föstudaginn langa og páskadagana. ||
H Á laugardaginn fyrir páska vertJa þær opnar |1
:: allan daginn. — Sundnámskeíð heiiast eftir
:: páskana í Sundhöllinni, sími 4059.
::
»•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦■. .♦♦♦♦♦*♦♦♦♦•♦*♦♦♦♦♦♦♦♦♦••*♦♦♦♦< ..
*•♦•♦•♦♦♦•♦♦♦♦♦«♦♦♦♦•♦♦♦♦•••♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦♦♦♦••♦♦♦<♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦•♦♦««♦«•♦♦♦♦♦•♦••♦♦♦♦♦♦♦♦•4Í
umýtam aUC
Á KVENPALLI
Páskamatur
Flestar húsmæður reyna að
breyta til í mat um hátíðar. Nú
fást víða ágætar súpur og búðing-
ar í pökkum, sem fljótlegt er að
elda og eru prýðilegur matur, ekki
sízt ef bætt er t. d. ögn af rjóma
í súpurnar eða einu þeyttu eggi
o. s. frv.
Hvernig væri að reyna eitthvað
af eftirtöldum mat um hádegið
þessa helgidaga, sem nú eru fram-
undan?
Skírdagur.
ASPARGUSSÚPA, lambslæri,
steikt í ofni, með bökuðum kart-
öflum og gulrótum eða grænum
baunum. (Ef hægt er að fá ferskar
gulrætur, eru þær engu síður góð-
ar bakaðar heldur en kartöflurn-
ar.) Bakaður eplaréttur.
Föstudagurinn langi.
Soðið hangikjöt með kartöflu-
jafningi og grænum baunum eða
soðnum gulrófum. Ávaxtagrautur
j með rjómablandi.
I Páskadagur.
Sveppasúpa. Hænsni með hrís-
jgrjónum (uppskrift af þeim rétti
i er í blaðinu frá 18. febrúar s. 1.)
! Döðlubúðingur.
I
| Annar páskadagur.
Kúbanskur hrís. Súkkulaðibúðing-

ur með þeyttum rjóma. í búðing-
inn má t. d. bæta möndium eða
örlitlu af ávöxtum til tilbreytni.
Hér koma uppskriftir af þeim
réttum, sem ekki er víst, að allar
húsmæður þekki:
Bakaður eplaréttur.
1 bolli sykur og
1 bolli vatn er soðið saman.
% kg epli afhýdd og skorin í
tvennt, lögð í grunnt, eldfast mót
og sykurleginum hellt yfir.
IV2 bolli hveiti,
3 tesk. gerduft og
% tesk. salt er sigtað saman.
(4 bolli af smjörlíki mulinn útí.
% bolli af mjólk hrærður þar í.
Deigið látið í smábollur ofan á
eplin og í miðjuna á hverri bollu
er látin ein tesk. af eftirfarandi
blöndu:
2 matsk. bráðið smjör,
2 matsk. sykur
V2 tesk. kanill.
Mótið látið í ofn og bakað í hálf-
tíma. Bera má þeyttan rjóma með
ef vill, en það er alls ekki nauð-
synlegt.
Döðlubúðingur.
60 gr. smjörlíki
75 gr. hveiti
2V2 dl. mjólk
4 £gg
1 matsk. sykúi*
125 gr. steinlausar, hakkaðar döðl.
Rifinn börkur af einni sítrónu.
j Smjörlíkið brætt, bakað upp
1 með hveitinu og mjólkinni. Tckið
j af eldinum og eggjarauðurnar
1 hrærðar útí, síðan döðlurnar, syk-
urinn og sítrónubörkurinn, en síð-
ast er stífþeyttum eggjahvítunum
blandað í. Látið í eldfast mót og
bakað í tæpan klukkutíma. Borið
fram með vanillusósu, sem vel
má búa til úr bálfum pakka a£
; yanillubúðingsduíli.
.
Kúbanskur hrís. i:
1 bolli hrísgrjón j
V2 kg. lambalifur -1
1 lítill laukur
4 egg
|2 stk. bananar
100 gr. smjörlíki, salt, 1 matsk.
smjör.
Hrísgrjónin skoluð og soðin í
söltuðu vatni. (Munið að hella
þeim hægt út í sjóðandi vatnið og
hræra ekki i þeim, heldur hrista
pottinn.) Lifrin hreinsuð og skor-
in í litla bita, laukurinn sneiddur
og hvort tveggja brúnað í smjör-
hkinu. Soðið í 10 mínútur. Eggin
steikt, bananarnir teknir úr hýðinu
og klofnir að endilöngu, brúnaðir
örstutta stund í smjöri.
Hrísgrjónunum skipt á fjóra
diska, lifrin lögð ofan á grjónin,
steikt egg þar ofar.á og hálfur ban-
ani efstur. (Þið megið trúa mcr
að þetta er gott, þó að það hljómi
kanske einkennilega).