Tíminn - 18.04.1956, Blaðsíða 9

T í M I N N, migvikudaginn 18. april 1956.
^iimmiiiHtttiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiuiuimiiiumiiiiiiiiiiiiiiiniiimiiiiiiiiiiiF
'
c
o
R F I N G I N N
^JJcnrih CJavíi.
mg.

9
IMIIIIIIII|IIIIIIIIIII|IJUIIIUIJ|IIUI1JIIJIU11II!|III1I|UUI|U|1I1IIII]IIIIUUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIII!B
|fókos FÓKys|
1 Fr'œSslu- og kynningarsamtök =
j§ ungra samvinnumanna. E
KEMMTUN
saman föggur sínar. Viö höf
um not fyrir röskt fólk á Borc
holm, en ekki fyrir villimenn.
Reynið svo að ná í hann.
Verkstjórinn flýtti sér af
stað.
Óðalseigandinn herpti sam
an varirnar, þegar hann var
farinn.
sterkur sem naut, og hann sá
alls ekkert eftir þeirri ráðn
ingu ,sem hann hafði gefiö
verkstjóranum. Hann hefði
sannarlega átt hana skilið.
Hann var ekki í vafa um, að
Brandur yrði ekki Jengur á
Borcholm, ef hann segði óðals
urra svipbreytinga. — Og þér
eruð lygari. . . .
— Það er ósatt, Andrés
hafði sagt þetta áður en hann
vissi af.
Óðalseigandinn sleppti sér.
gjörsamlega.
a'S Röðli -
í kvöld, miSvikudaginn 18. apríl (síðasta vetrardag) og 1
hefst kl. 8,30 e. h. stundvíslega. 1
1. Pramsóknarvist. 1
2. Kæla: Þórarinn Þórarinsson, ritstjóri: i
Samvinnan og frámtíðin. i
3. Guó'mundur Jónsson, óperusöngvari, syngur. i
4. Daris til ki. 2 eftir miðnætti. i
Aðgöngumiðar við iringanginn. —
aðgangur.
Öllum heimill =
Hann var reiður. Hann hafði
andstyggð á slíkum erjum á
óðali sínu. Hvers vegna gat
ráðsmaðurinn ekki haldið
mönnunum í skefjum? Nú
varð hann sjálfur að grípa
inn í. Það skyldi ekki fara
svo, að slagsmál yrðu dagleg
ur viðburður á óðalinu. Það
voru aðeins fáir dagar síðan
einn nágranni hafði látið orð
falla um það, að erjur væru
tíðar á Borchholm. Það var
orð, sem Claus de Borch vildi
ekki láta fara af óðali sínu.
Það var næstum liðin hálf
klukkustund, þegar aftur var
barið á skrifstofudyrnar.
— Það tók ykkur svei mér
tíma, að komast hingað, sagði
óðalseigandinn reiður, þegar
mennirnir tveir gengu inn.
— Hann var úti á norður
akrinum, útskýrði verhjstj ór
inn móður.
Andrés mætti augnatilliti
Claus de Borch óhikað. Og
hann leit ekki undan.
Þvermóðskufullur náungi
hugsaði óðalseigandinn. Það
var svei mér kominn tími til
að hann kenndi honum hvern
ig menn ættu að hegða sér á
Borcholm.
— Þér heitið Andrés Jens
sen, ekki rétt?
— Já, herra óðalseigandi.
Röddin var kurteisleg, en
augnatillitið enn full frjáls-
legt, eftir smekk óðalseigand
ans.
Hugsanir flugu gegn um
heila Andrésar. Svo þetta er
faðir minn. Hann kom ekki
auga á neitt, sem líkt væri
með þeim að ytra útliti, nema
helzt bláu augun. Andrés hafði
ekki hugsað sér fyrstu fundi
þeirra á þennan hátt. Það var
auðvelt að sjá, að óðalseigand
in var reiður. Hvað skyldi
Brandur hafa sagt honum?
Allt'. frá því að hann réðist
til Borcholm, hafði Andrés
fundið, að leiðir þeirra Brands.
lágu ekki saman. Brandur \rir
kjaftfor. Han'n háfði innleitt'
talsmáta sinn í vinnumarina
skálanum. Andrés haföi verið
mjög undrandi, þegar hann
heyrði vinnumennina tala
saman. Þeir voru ekki léttir
og skemmtilegir í tali sín á
milli, eins og vinnufólkið á
Ane-búgarðinum. Og Brand-
ur stóð fyrir þessu. Hið fyrsta
sem hann hafði sagt við Andr
és var: — Og þarna er kominn
józkur flakkari. Andrés hafði
látið eins og ekkert væri, en
ekki hafði hann gleymt kveðj
unni. Hann hafði reynt að
koma í veg fyrir, að í brýnu
slægi milli þeirra, enda þótt
Brandur hefði virzt sækjast
eftir því. Það, sem Andrés
hafði verið vitni að í dag,
Sf{órnin.
— Segið þér mig Ijúga, öskr ' E
eigandánum satt og rétt frá! aði hann. — lura'egi bónda §j
atburðum dagsins. En Andrés j ræfillinn yðar. Takið föggur E
kærði sig ekki um aö eiga sök | yðar og snáfið burt. Við höf, iiiuiuiiiiuuumiuiuiuuiilillli'ii’uuillliuumillllllllllllllllllllliuilllllllllliuilllllllllllllllliiiiiiiiiiiiiiiliiiuiuiill
á brottrekstri neins manns, og j um engin not fyrir fólk af yð |,
þar fyrir utan bjóst hann við, ar sauðahúsi hér á Borcholm.
að Brandur hefði eitthvað lært Aug\i Andrésara skutu
I ii'iiiuiimuiummimiiiuiiuiuiimiimuuiimuuiiiiiiiiiiimiuiuiiiiiiiuuiiiiiiiuiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiuimiui
gneistum beint í andlit óðais
eigandans. Svo snérist hann á
hæli. Hann leit einu sinni enn
á óðalseigandann, þegar hann !
var kominn til dyra.
Senn er hver síðastur i =
I
af ráðningunni.
— Hafið þér ráðizt á Brand
Nielsen?
— Já, það væri hægt að
kalla það svo.
Brandur glotti sigri hrós-
andi.
— Hvers vegna?
— Ég vildi heldur að Brand
ur segði frá því.
— Þér eigið að svara mér,!
þegar ég spyr um eijthvað.! í?Qt*r!r!CT1t'foIciCíó?Íc Q
Oðalseigandinn roðnaði af, DdFildapiLdldaJUUO d
vonzku.
Andrés klemmdi saman var
irnar og þagði. En augu hans
viku ekki af óðalseigandan-
um.
— Svariö, sagði ég.
— Ég hafði ekki gert neitt,
skaut verkstjórinn inn í .
— Er það satt, Andrés Jens
en?
Andrés hristi höfuðið.
— Nei, sagði hann hörku
lega, — ég hefi ekki lagt í
arráöskona

suiiiardaginn fyrsta |
óskast nú þegar í eldhús Vífílsstaðahælis og eldhús 1
Kleppsspítalans. Laun samkvæmt XI. flokki launalaga, 1
hámarksgrunnlaun kr. 2.375.00, heildarlaun nú um kr. §
4.100.00 á rnánuði. Umsækjendur um stöður þessar s
sendi upplýsingar um fyrri störf, nám og aldur til Skrif- jjf
stofu ríkisspitalanna, Klapparstíg 29, Reykjavík, sími i
| 1765. |
| Skrifstoia ríkisspítalanna. I
imiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiuimiiiiHiiiuuiiiuiiiuiiiiiiiimiimiiiiujuuir
íiuiiiiiiiiiiiiuiiiiuiiiHiiiuiuHiuiiiiuiHmHmiimmiimmmiimmimiiuiimiiiiiiiimmHHiHHimHiiiiiiiiiimiuj
UNDANFARNAR VIKUR hef
ir bæjarbúum gefizt kostur á að
sjá hina glæsilegu Þlercedes Benz
(220) bifreið á götum bæjarins, en
hún er einn vinningurinn í happ-
drætti þvt, sem Kvenfélagið Hring-
urinn efnir til um þessar mundir,
til ágóða fyrir væntanlegan Barna
spítala. Sem fyrr hafa Hringskonur
ekki legið á liði sínu, er vinna skal
ötullega að þessu hugðarmáli allra
vana minn, að ráðast á fólk j hugsandi íslendinga, og hafa þær

sem ekki hefir átt það skilið.
— Hvað hafði hann þá gert?
Rödd óðalseigandans skalf.
sjálfar setið í bílnum við sölu happ
drættismiða.
| Umsóknir um nám í Skólagörðum Reykjavíkur skulu §
I hafa borizt fyrir 5. maí n. k. til skriístofu ræktunarráðu- 1
I nauts, Ingólfsstræti 5 og skrifstoíu fræðslufulltrúa, 1
| Hafnarstræti 20. Umsóknareyðublöð liggja frammi á i
I skrifstofunum og í barnaskólum bæjarins. i
iúiiiiHiiiiuiiiiiiim!immiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHii!iimiiimiimmiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimmimmmiimmiiiiiiuiiui
iiiiiHuimiimiiiiuiiiiiimiuiimiiiiiHiiHuuiHmiiiimmiiuiiiiiiimiiiiiiiimiiiiuiuiiiimiimii!ii!imiiiiiimimiiii
Borið hefir nokkuð á því, að fólki =
— Ég vildi heldur láta' þyki happdrættismiðarnir nokkuð
Brand segja frá því sjálfan. | dýrir, en þeir kosta 50 krónur. í
Augu de Borch skutu gneist',Því sambandi þykir rétt að benda
um. Hann var að missa þolin 1 íólki á’ að ‘ þessu haPPdrætd
mæðina. Hann var viss um að j Barnaspítalasjóðs eru mun færri
Andrés hafði einhverja ástæðu! miðar, p(r“tafir °g útgefnirben f'
... , „ ■ mennt tiðkast, og eru þvi likur til
1 ver naðaims, en rólyndi vinnings sízt verri en í ðrum happ
unga mannsins gramdist óðals j drættum.
eigandanum syo mjög, að'
Hæðarstillar
fyrir vatnsborð, eimkatla, fyrirliggjandi
= HÉÐÍNN =
Eins ber líka að hafa það í huga,
eins og raunar allflestir gera, að
hér er verið að styrkja mjög gott
málefni, því að brýn þörf er á því,
að hér komizt upp sjúkrahús fyrir
börn sem allra fyrst. Með þvi að
kaupa happdrættismiða Hringsins
erum við því að gera okkar til að
hrinda þessu þarfa máli í fram-
' kvæmd.
Eins, ogi fyrr: er getið hafa undir-
hann langaði nú fremur til
að' hýða unga manninn en að
komast til botns í málinu.
— Þér viljið þá ekki skýra
frá þessu, þótt ég fari fram
á það?
Andrés hristi höfuðið.
— Ef Brandur er ekki sá
maður, að geta sjálfur sagt
frá þessu, get ég aðéins getið
þess, að hánh átti: hýðinguna tektir bæjarbúa verið góðar. en
ákilið! Það veit ha,nn ösköp betur má ef duga skai!
Vel. Ég bjargaði málinu á
millllMIIIIIIIII!ll!milHllll!lil!i]UUII!llllllilll!IHIilí!IIIIIIIIUIUIIIUIIIIIUIilllllllllllllllllllllimillllllHlllllllllllllllll
Butterick snið
minn eigin hátt, og þegar
Brandur hljóp til óðalseigand
Og nú er senn hver síðastur: A
fimmdudaginn kemur, 19. apríl,
Sumardaginn fyrsta, verður dregið
ans, var það aðeins gert áð ’ um vinningana, og verður drætti
ur en hann hafði hugsað mál
ið. Hann er ekkert sérstaklega
góðhjartaður og getur auðveld
lega komizt í vandræði án þess
að ég hjálpi til.
— Þetta er nóg, þrumaði
de Borch óðalseigandi. — Hvað
haldið þér annars að þér sé
uð? Þér refsið mönnum — og
ekki undir neinuh kringumstæðum
frestað. Og að sjálfsögðu verður
aðeins dregið úr geldum miðum.
Gefið börnunum og hvert öðru
happdrættismiða Barnaspítalasjóðs
í sumargjöf, og styrkið þar með
velferðarmál allra íslenzkra barna-
Ekki væri það heldur amalegt,
að fá einhvern hinna fjögurra glæsi
legu vinninga í sumargjöf- En þeir
bjargið málum á yðar eigin eru sem hér segir:
hátt. Haldið þér, að þér þurf
ið að kenna mér, hvernig ég
á að stjórna mínu eigin óðali?
Hvað ég á að spyrja um — og
hvað ég á að blanda mér I?
Þér eruð frakkur, og þér . .
hafði verið svo alverlegt, að j Rödd de Borch var svo sterk
hann gat ekki látið vera að.að gluggarúðurnar nötruðu.1 alasjóðs Hringsins!
skipta sér af því. Brandur var i Andrés horfði á.hann án nokkl Gleðilegt sumar!
Mercedes Benz (220) bifreið,
Þvottavél,
Flugferð til Hamborgar og
„Broiler“ eða rafmagnssteikara-
ofn.
Við heitum á alla góða íslend-
inga að bregðast nú vel við, og
kaupa happdrættismiða Barnaspít-
Nýjasta,
amerísk
tízka.
Hagstætt
verð.
Skoðið sýnis-
hornabækur
í öllum
kaupfélögum
og pantið
sniðin þar
BUTTERiCK
s:n::5K»:::nK;::::s:nn:n::u:::::::KKJs:HhSK::::snR»sæ5a8ns»5«8a
l0Wihu&&ndun
umfiam alíf