Tíminn - 08.09.1957, Blaðsíða 8

8
T f MIN N, sunnudaginn 8. september 1951
Vigni svarað
Framhald af 5. siðu.
manns sem væri, en bezt væri að '
saman færi og vísindamaðurinn
væri glöggur.
Þar sem Vignir Guðmundsson
var svo heppinn að hafa 1 æsku
kynni af „Eyfirðingum fram“ og
ríðandi mönnum þar, ætti hann
að vita, að um þann tíma voru
margir af hinum beztu reiðhestum
Eyfirðinga keyptir úr drápshrossa
rekstrum Húnvetninga og Skag-
firðinga. Áttu þeir líf sitt eingöngu
að þakka glöggleika mannanna, er
keyptu þá undan hnífnum, sumir
handa nokkrum mönnum í einu
og brást hjá sumum ekkert af ’
þessum keyptu trippum. Ekki
vöfðu þeir trippin í málböndum
en sáu samt þá hæfileika, sem ó-
tamdir biðu. Slíkra manna eru
mikil not við úrval stóða, en engu
eru þeir betri en aðrir til að segja
það gott, sem reynt er gott. Og
hver og einn getur fundið með,
rassinum á sér hvernig við kemur.
Ég sagði sögu um viðurgjörning i
hrossa og sagði hana til þess að j
þeir, sem ekkert vissu um kröfur j
hrossa til aðhlynningar mættu sjá |
hvað þau komast af með borið
saman við þann búpening, sem
næstur þeim gengur að heilsu og
þoli, en það er sauðféð. Ekki virð-
ist það hafa verið nógu smátt
bitað í Vigni. Hann skilur þar
ekkert af, en ef hann frétti að
á hverjum vetri ganga alveg af
stórir flotar hrossa án allrar
mannlegrar íhlutunar og mörg
þeirra akfeit undan flestum vetr-
um en varla ber til að sú kind
komi fram, sem vantar á hausti
og þær fáu, sem lifa af eru oft
mjög neyddar, þá kynni að mega
segja honum á eftir í þeirri von
að hann skildi, að sá er munur
þessara tveggja kjötgjafa þjóðar-
innar, að hross eru líkleg til að
haldast í högum í nokkrum mæli
víða um land, þótt mannfólkið
flytti burt, en sauðféð væri allt
að því öruggt með að strádrepast
niður fyrir þá sök að Útigöngu-
höfðarnir eða hvað þeir nú heita
veðurnæmu blettirnir, sem fleytt
hafa fé um vetur yrðu nagaðir
niður í grjót og bjargarlausir
orðnir eftir fyrstu hríð, ef ekki
væru mikið til hreinsaðir afréttir,
svo að fátt fé yrði um notin af
þéim blettum sem vörðust fönn-
um.
Á þetta ber einnig að líta fyrir
þjóð, sem eyðir miklu meiru en
hún aflar. Henni er það skylt að
láta sér ekki að öllu úr hendi j
falla það, sem gefur ódýrastan mat j
í munn, þótt fleira sé að vísu!
matur en feitt ket.
Nú hygg ég mig hafa tuggið.
efni greinar minnar nægilega í
manninn, en aðalefni hennar var,
fyrirkomulag sýninga á hrossum,!
hvort stóð væri æskilegt í landi!
hér eða ekki og að síðustu hvort
skynsamlega væri talað um Hvann
eyrartamningarnar.
Þar sem það efni snerti Vigni
samkvæmt stöðu hans nokkru nán-
ast þessara atriða, vil ég bæta
því við i lokin.
Ég tel tvísýnt að bæta miklu
námi á tíma búfræðinema umfram
það, sem verið hefir, en tamn-
ingarnar á Hvanneyri þarfar ef
þær takast sæmilega, sem víst er
að oft bregzt, en ef þeim er haldið
áfram, þá verður að taka þær
upp víðar sökum aðhalds og sam-
keppni. Kynni þá nær að láta.
Eins er nauðsynlegt að hæla ekki
öðru en því, sem vel er af hendi
leyst. Til athugunar má benda á,
að ef tamningarnar temja menn
jafnmikið og Vignir lætur liggja
að, að þær geri, þá hlyti ég — jafn
mikið og ég þó hefi tamið — að
vera orðinn miklu virðulegri per-
sóna en hann vill láta mig líta
út fyrir að vera.
Kveð ég svo Vigni. Heilsist hon-
um.
Sigurður Jónsson frá Brún.
Grein þessi fékkst ekki birt x
Morgunblaðinu,
Skrifað og skrafað
(Framhald af 7. síðu).
ekki nægja, heldur lagði á til við-
bótar 18 millj. kr. fyrir vanhöld-
um, sem er fyllsta heimild útsvars
laganna, og þar á ofan bætti hann
svo 7 millj. kr. algerlega ólöglega.
Alls námu því útsvörin, sem lögð
voru á, 206 millj. kr. eða rúmlega
helmingi hærri upphæð en jafnað
var niður á árinu 1954. Gunnar hef
ir því vel tvöfaldað útsvörin á
þessu kjörtímabili.
Því fer vissulega fjarri, að verð
lag eða kaupgjald hafi hækkað svoj
á þessum tíma, að það nálgist
nokkuð að réttlæta það, að út-
svörin hafa verið tvöfölduð. Um
þetta framferði má vissulega nota
þau ummæli Morgunblaðsins, að,
hér er hreint skattaæði á ferðinni
og verður það bersýnilega ekki
stöðvað meðan Sjálfstæðisflokkur-
inn hefir meirihluta í Reykjavík.
Efling stóriínaðar
Aflabresturinn, sem orðið hefir
í ár, og erfiðleikarnir við sölu land
búnaðarafurða, minna enn á ný á
nauðsyn þess, að unnið sé að því að
auka fjölþættni íslenzkra atvinnu-
vega. í þeim efnum gildir ekki að-
eins að efla iðnað, sem byggist á
innlendum markaði eingöngu, held
ur engu síður iðnað, sem fram-
leiðir vörur til útflutnings og
þyrfti sá iðnaður að vera rekinn
í stórum stíl — stóriðnaður, sem
byggðist á því að hagnýta orku-
lindir landsins.
Framsóknarmenn beittu sér
strax fyrir því á stríðsárunum að
hafizt yrði handa um slíka stór-
iðju. Þeir fengu skipaða sérstaka I
milliþinganefnd til að athuga m. a.
hvernig stríðsgróðinn yrði bezt
hagnýttur að þessu leyti. Það var!
eitt fyrsta verk nýsköpunarstjórn-!
arinnar að leggja þessa nefnd nið-
ur og hætta öllum aðgerðum í
áburðarverksmiðjumálinu, sem var
komið vel á veg undir forustu Vil-
hjálms Þór. Meðan nýsköpunar-
stjórnin sat að völdum, var svo
öllum slíkum framkvæmdum frest-
að, til dæmis öllum rafvirkjunum.
Þáttaskil urðu 1947, þegar
Framsóknarmenn komu í stjórn
aftur og fengu raforkumálin og
landbúnaðarmálin í sínar hendur.
Undir forustu þeirra voru reist
nýju orkuverin við Sogið og Laxá
og áburðarverksmiðjan byggð.
Undir forustu þeirra hefir nú enn
verið hafizt handa um framhalds-
virkjun við Sogið. Þá er sements-
verksmiðjan komin allvel áleiðis,
en fyrst var hafizt handa um at-
hugun þess máls í stjórnartíð Her
manns Jónassonar 1934—’37.
Hér hafa vissulega verið stigin
góð byrjunarspor, en meira þarf
að fylgja á eftir. Afkoma okkar
getur mjög oltið á því í framtíð-
inni, að við gerum okkar bezta til
að hraða slíkum framkvæmdum
og sleppum engum tækifærum,
sem okkur kunna að bjóðast í þess-
um efnum.
AUGLÝSIÐ í TÍMANUM
Þúsundir íerSalanga
(Framhald af 5. síöu).
á þessum stað. Mývetningar kvíða
því, að þetta illvíga og ógeðslega
dýr, muni, þá tímar líða, breyta
svipmóti vatnsins og landsins. En
þeir munu ekki bíða aðgerðarlaus
ir heldur leggja meginkapp á að
verjast varginum. Til þess starfs
eiga þeir að fá alla aðstoð, sem
þjóðfélagið getur í té látið því að
eyðing fuglalifs á Mývatni og
grennd mundi óbætanlegt tjón.
Rómantík og veruleiki
Þannig rekur rómantikin í .kring
um fuglana og ferðir þeirra sig
hastarlega á kolsvartan veruleik-
ann. Og auðvitað líta náttúruskoð-
arar eins og þeir Grímsstaðabræð
ekki lengur á vatnið sitt og um-
hverfið með augum fermingar-
drengsins. En áhuginn fyrir nátt-
úrunni sjáifri dvínar ekki. Margt
er áráðin gáta í lífi íslenzkra fugla.
Þeir vilja ótrauðir leggja fram lið
veizlu til að leysa þær gátur. Á-
hugamenn af lífi og sál, eins og
Ragnar á Gi'ímsstöðum og hans
líkir, er vilja nokkuð á sig leggja
til að aðstoða náttúrufræðinga og
vísindamenn, gera landi sínu mik-
ið gagn. Og auk þess kunna þeir
þá list, að nota frístundirnar sér
til imikillar ánægju. Unglingar sam
tímans mega þar margt af þeim.
læra.
Nú eru tæpir tveir mánuðir, þar til dregið
verður í happdrætti S.U.F. Vinningar eru
Ópeibifreið 6 manna og ferðalag umhverfis
hnöttinn. — Útsölumenn eru hvattir til að
herða söluna og gera skil til skrifstofu
happdrættisins, Lindargötu 9 A, hið fyrsta.
HÁPPDRÆTTI S.U.F.
^iiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimmmmmmmmmmmiimmiimmmmiimi&iiiimmimimmmmmmmiimmmmiimmmmmmmimmmiiimiiimmiimiiimmmmrummiiimmmmii
X-OMO 16/3-2187-50
Mjallhvítur fatnaður mun vekja aðdáun,
bæði á börnum yðar og þvotti yðar. Að
vísu hreinsa algeng þvottaefni þvottinn, en
einungis hið bláa Omo gerir hvítan fatnað
skjallhvítan. Hvíti þvotturinn, og Hka sá
HK> BLÁA
SKIIAR
ifsm Hwímm þw&ítsí
fyrr, og hversu grómtekin sem fötin eru,
inn, þegar þér notið hið bláa ihnandi OMO.
hreinsar OMO hvern blett. Athugið mun-
misliti, mun verða hvítari en nokkru sinnj
H
B

i
f