Tíminn - 27.09.1957, Blaðsíða 8

Tíminn - 27.09.1957, Blaðsíða 8
'iimiii 8 TÍMINN, föstudaginn 27. september 1957, Verðmæti vinninga kr. 130.000.00 Happdrætti HNATTFERÐ § U F ° modej’5? 1957 / Verð miðans kr. 20 HNATTFERÐ S.U.F. Aðeins einn hlýtur vinn- inginn hnattferðina með s. s. Southern Cross, en öll getum j við, lesendur góðir, brugðið okkur í betri fötin og fylgit með, þótt ekki sé nema í hug- arheinjj okkar hvers cg eins. Hrein tilviljun virðist hafa ráð- ið því, að við höfum ekki enn tek- ið sumarleyfið okkar og má því segja að heppnin hafi fylgt, því að nú eigum við leið til sólheitra suð- urlanda úr grárri, votri haustskím- unni og frá köldum hvítum vetri norðursins. Þægileg sæti hinar nýju full- komnu flugvélar Vickers Viscount ásamt blíðu. brosi flugþernunnar, er býður okkur þennan klassíska Aftanskin á Ermarsundi 9 þús. feta kokkteil, færir okkur heim sanninn um það, að við séum lausir við kvaðir hversdagslífsins og liggur nú leið okkar til Prestvík ur í Skotlandi. Við dveljumst ekkert í Skotlandi því að skipið fer um miðjan næsta dag og því tekin jafnbrautarlest til Southampton en þar bíður okk- ar hinn glæsilegi farkostur og heim ili okkar næstu 3. mán., s.'s. South- hern Cross, 20 þús. smálestir að stærð og 204 betur. Landafræðin hefir sagt okkur að Southamptonborg sé afar mikilvæg fyrir verzlunarflota Bretaveldis og að hún liggi í kjördæmi Hamps- hire, 71 mílu suðvestur af London. Er við eygjum borgina, gefur að iíta þau ógrynni hafskipa á út og innsiglingu og í sjálfri höfninni að allur efi á sannleiks og þýðingar- gildi landafræðibóka rýkur út í veður og vind. Southampton er stórfengleg borg að okkur finnst, þar sem gamalt og nýtt ber fyrir auga. LEIÐSÖGUMAÐUR okkar þenn- an dagpart, er við eigum eftir á þurru landi, sýnir okkur það helsta, kirkju heilags Mikaels, Domus Dei sjúkrahúsið frá 12. öld er á sínum tíma skýldi frönsku landflótta mótmælendunum, skipa- kví Prinsins af Wales sem mun vera ein stærsta sinnar tegundar, sem byggð hefir verið og lysti- garða marga og fagra. Tími okkar er útrunninn til frekari athugana á' brezkri grund og stígum við nú um borð í „Crossinn" þar sem hann iiggur baðaður í skini haust- sólarinnar. Borðalagður þjónn tekur við farangri okkar, lítur á skilríkin, og nú er víst foezt að bregða fyrir sig betri fætinum því — „this way please“ — okkar góða og gamla íslenzka verður víst að bíða svona eitthvað fyrst í stað. Leið okkar liggur inn ótal ganga og stiga og loks komum við í her- bergið. Það er hið ákjósanlegasta í alla staði, loftræsting góð, teppi á gólfum, borð og tveir stólar. Allt úr harðviði svo og þiljur og loft. Við göngum lauslega frá farangri okkar og flýtum okkur til baka því nú er brottfarartíminn kominn og daufur ómur eimpípu skipsins berst okkur til eyrna, er við nálg- umst þiljur. Uppi á þiljum hafa farþegar rað- að sér við lunninguna og er óspart veifað, húrrað og hrópað og ber þar lítið á einstaklingnum, því far þegar eru um 2000. Skipið líður hægt á stað út úr höfninni. Mannfjöldinn á hafnar- bakkanum fjarlægist smátt og smátt unz hann hverfur okkur. — Höfnin sjálf er brátt horfin úr augsýn og Southern Cross klýfur öldur Atlantshafsins í suður-átt með 20 mílna hraða á klukku- stund. EINS OG fyrr segir, er farkostur okkar 20 þús. smálestir og allur hinn glæsilegasti, hvort sem er ut- an eða innanborðs, ofan eða neð- an þilja. Það rís hátt úr sjó; yfir- bygging mikil og hvítmáluð, en skipið annars ljósgrátt að lit. — Reykháfur er aðeins einn og ligg- ur aftarlega. Mikið mastur rís upp úr yfirbyggingu þess miðri og er þar öryggisútbúnaði, svo sem rad- ar og senditækjum komið fyrir. — Tvö lítil möstur á hæð við yfir- bygginguna eru á framþiljum. — Björgunarbátar eru samkvæmt ströngustu kröfum og útbúnaður til sjósetningar mjög fullkominn. SAMFARÞEGAR okkar eru eins og við myndum hafa orðað það á góðri íslenzku, auðmenn, því svona ferðalög eru dýr þó ekki sé nema tíminn sem þau taka. En við skulum ekki horfa í það, við hrepp um ekki á hverju ári hnattferð fyr ir 20 krónur. Og nú skulum við skoða hvað bíður okkar neðan þilja. Matsalurinn er fyrstur á vegi okkar, dýrindis krásir hafa verið á foorð bornar og ef að lík- um lætur, tökum við til matar okk ar því hér um foorð í þessu fljót- andi sæluríki er sjóveiki næsta fá títt fyrirbrigði, og sem íslendingar komnir af sæbörðum víkingum, könnumst við ekki við sjúkdóm með því nafni. Inn af matsalnum liggur svo reykingarsalurinn og þar fýsir okkur að dvelja við góð- an vindil og glas af góðu víni í djúpum hægindastólum til að lýsa velþóknun okkar á því sem fyrir okkur hefir borið fram til þessa. Og brátt upphefjast mjúkir tónar hljómsveitarinnar og fólk af öllum þjóðernum stígur léttan dans fram til miðnættis. HINU FYRSTA kvöldi um borð í Southern Cross er brátt lokið og við höldum glaðir í bragði til her- bergis okkar og stígum ímyndað- ar öldur AtlantShafsins á mjúkum teppum hinna glæstu svala. Næsti ákvörðunarstaður okkar er Las Palmas. J. * A víðavangi (Framhald af 6. síðu). riti Alþýðusambandsins er þessi: Af 158 félögum, sem eru í Alþýðusambandi íslands og telja samtals um 30 þúsund meölimi hafa aðeins sex gert verkfall sem náð hefur til 5—600 manna. Flest eru þessi félög fámenn og starfandi í Reykjavík. Þegar undan er skilin vinnudeila sjó- mannadeildar Verkalýðsfélags Akraness, hefur alger vinnu- friður haldist úti á landsbyggð- inni. Nokkur félög hafa náð fram breytingum , á samningi án vinnustöðvunar en allt slíkt heit ir á máli íhaldsins að rjúfa vinnufriðinn. Sú staðreynd liggur því fyrir að 5—600 manns í fé- Iögum Alþýðusambandsins hafa lent í verkfalli á árinu, en 152 sambandsfélög með um 29500 mann innan sinna vébanda hafa haldið vinnufriðinn í samræmi við óskir og stefnu ríkisstjórn- arinnar og forustu verkalýðs- samtakanna." Southampton Þannig flengja staðreyndirnar hina hámóðins „verkalýðsfor- kólfa íhaldsins. Flugstöí (Framhald af 7. síðu). Morgunn þrýstiloftsaldarinnar er þegar liðínn. Hver verður hlut ur fslendinga þegar á daginn líð- ur? Að því spyrja menn sjálfa sig og aðra þessa dagana á morgni atómaldar. Ekki verður annað sagt en að reynslan veki hjá okkur bjartar vonir. h.h. Harðnandi kosninga- barátta (Framhald af 6. síðu). við atvinnurekendur og ríkisstjórn íhaldsflokksins út af launamálun- um. Ýrnsir, sem um þessi mál rita, telja hættu á, að siðustu aðgerðir stjórnarinnar hafi flýtt því, að til slíks uppgjörs komi fyrr en seinna. Sjötug: Arnlaug Samúefsdóttir, Seljalandi UNDIR vesturhlíð Eyjatfjalla, sunnanverðri má sjá þá dásamlegu nágranna, Gljúfrabúa og Selja- landsfoss, sem ásamt sínu svip- fagra umhverfi eru mörgum ferða- manni augnayndi. Gljúfrabúi í sérlega fagun-i klettakví, en Selja- landsfoss, sem hefir það fram yfir flesta bræður sína að ganga má bak við hann á grasbekk fast við bergið. Sunnan við Fosstúnið — en svo nefnist grasflötur er geng- ur fram með ánni að þjóðveginum — er brekka xmdir hömrunum og nær allt fram undir Seljalands- múla. í þessa brekku hafa nú verið gróðursettar trjáplöntur margar, en spilduna gaf Arnlaug húsfreyja á Seljalandi til skógræktar í minn- ingu um eiginmann sinn. Frú Arnlaug Samúelsdóttir hefir nú náð sjötugs aldri. Fædd í Hvammi undir Eyjafjöllum 26. sept. 1887. Foreldrar hennar voru bæði úr sveitinni: Björg Sveins- dóttir Einarssonar frá Nýjabæ og Samúel Einarsson frá Borgareyr- um, Guðmundssonar. Ekki giftust þau eða bjuggu saman. Samúel fór til Reykjavíkur, kvæntist þar og eignaðist börn. Hann þótti rösk- leikamaður svo sem átti hann kyn til. Arnlaug ólst upp í skjóli móður sinar, sem ekki giftist né átti fleiri börn, hún var ein í hópi þeirra sívinnandi og ómetanlegu vinnuhjúa, sem gerðu garðinn frægan.“ Þær mæðgur dvöldust á heimili þeirra góðkunnu Hvamms- hjóna, Þuríðar Jónsdóttur Ijós- móður og seinna manns hennar, Magnúsar Sigurðssonar, síðar hreppstjóra V-Ejafjallahrepps. Mun það hafa verið hollur skóli þeim unglingum sem þar ólust upp og hefir svo verið löngum um hin beztu heimili í landi hér. ARNLAUG giftist 2. nóvember 1918 Kristjáni Ólafssyni (f. 15. apríl 1890 d. 4. apríl 1945) frá Eyvindarholti. — Foreidrar hans voru Sigríður Ólafsdóttir frá Múla koti og Ólafur Ólafsson frá Hólmi í Landeyjum, þau hjón áttu mörg börn og eiga nú fjölda afkomenda. Þau Kristján og Arnlaug hófu búskap vorið 1917 á vesturjörðinni á Seljalandi, en þar hafði iöngum verið tvíbýli, síðar fengu þau hinn hlutann einnig og festu kaup á jörðinni. Þau hófu ræktun, komu upp miklu búi, reistu stórt stein- hús til íbúðar, einnig heimilisraf- stöð og útihús. Kristján var atorkumaður mikill og hinn ágætasti drengur. Hann varð oddviti sveitarinnar og hlóð- ust á hann fleiri trúnaðarstörf. — Seljaland var svo í sveit sett að þar var gestanauð mikil, jörðin r þjóðbraut, þar var foréfhirðing og símstöð, þar var reist útifoú frá Kaupfélagi Hallgeirseyjar (nú Kf. Rangæinga). Þau Seljalandshjón eignuðust átta börn, — þar á meðal einir tví burar, — dóu tvö þeirra í bersku, Þuríður og Högni, en þau sem upp komust eru: Ólafur oddviti, Sigríð ur og Marta, búsett á Seljalandi, Magnús forstjóri Kf. Rangæinga, Aðalbjörg og Þuríður, búsett á Hvolsvelli. Þau eiga nokkur foörn. Öll nutu þau systkin skólagöngu, annar bræðranna í búnaðarskóla, hin í samvinnuskóla, systurnar í húsmæðraskólum og einnig fóstur- dóttir hjónanna Svanlaug Sigur- jónsdóttir frá Mið-Skála, systur- dóttir Kristjáns. KRISTJÁN á Seljalandi féll frá fyrir aldur fram, eftir þunga legu í sjúkrahúsi. í túninu ó Seljalandi var vígður heimagrafreitur og Kristján þar til grafar borinn fyrstur manna, síðar var jörðuð þar tengdamóðir hans, sem hjá þeim hjónum hafði dvalið. Eigi rísa steinvarðar á gröíum þeirra, heldur hinir fegurstu barrviðir. : Eigi mun húsmóðurinni á Selja landi hafa hentað að sitja auðurn höndum og vist hefir hennar hlut- ur ekki etftir legið í þeim umsvif- um sem foversdagsliíið heimtaði. En að taka bók í hönd var hennar eftirlæti,á hún nokkurt safn góðra bóka, sem hafa veitt henni útsýn og yndi eigi sízt bækur um andleg miál — einnig er hún ljóðavinur. Blóm í gluggum og björk og reynir í hlaðvarpa tala sínu máli og lengi munu vaxandi viðir í brekkunni við kverkina og inn að fossi minna á nöfn þeirra Selja- landshjóná. Guðmundúr Böðvarsson skáld á Hvítársíðu kveður svo: Djúpa og tregandi eiga þeir að- dáun mína, allir er dugðu hvað bezt þegar tæpast stóð. Þökk sé þeim hetjum er leystu land mitt úr viðjum, lof sé þeim draumi er barg minni fátæku þjóð. . . . Heilög er sýnin hvernig ætt- stotfninn brunar hækkar að limi, dýpkar að rótum á ný. A. V. aMTtt aru Ornait (Bgaasnamnv ReykiaviKur, trun* *mtuia«lt Mlt fllnum (ramuitu HHlmilunw AUGLÝSEÐ í TÍMANUM V.V.V.V.V.V.V.V/.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VAV.V.Yl f .* Innilegt þakklæti fyrir alla þá virðingu og vinsemd I; er mér var sýnd sjötugum og allar gjafir og skeyti er / mér bárust á afmælisdaginn. I; Markús GuSmundsson I; Klapparstíg 9. v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v. Hjarfanlegar þakkir til ykkar allra, sem auðsýnduð okkur sam- ÚS v!o andlát og jaröarför eiginkonu og móöur, Sólveigar Einarsdóttur, Stóra-Vatnsskaröi, Árni Árnason og börnin.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.