Tíminn - 05.12.1957, Blaðsíða 9

T í MIN N, fimmtudaginn 5. dcsember 1957.
9
ðin sanna
SAGA
EFTIR
W. Somerset-
Maugham
Fátt veitir dýpri unað en þar sem uppboðin fara fram, Ég gerði mitt be'zta til að
góður Havanavindill. Ég og sjá hvort þar væri nokkuð | bæta úr þessu og spurði hann
strengdi þess heit í æsku góðrá muna. Það var umferða
minni, þegar ég var fátækur þröng og ég varð að þræða
og reýkti ekki vindla nema milli bílanna. Þegar ég kom
mér væru gefnir þeir, að á gangstéttina hinum megin
reykja góðan vindil eftir há- 1 rakst ég á mann, sem ég hafði
degismat og kvöldverð á degi áður séð í Borneó. Hann var
hverjum ef ég kæmist í sæmi aö koma út úr hattabúð.
íeg efni. Það er eina heit- j — Hæ, Morton, sagði ég.
strenging æsku minnar sem ég — Hvenær komstu heim.
hef staðið við. Og jafnframt
eina metnaðarmál mitt sem
hvort hann ætti nokkrar
nýjar hljómplötur. Hann setti
plötuspilarann í gang og virt
ist fá aukið sjálfstraust við
að heyra „rag-time“.
Frá húsinu var útsýni yfir
ána og stórar svalir voru fyrir
utan setustofuna. Húsgögnin
Það er liðin vika síðan. báru ópersónulegan svip eins
______„______________________ Hann var sveitarforingi. ,°» nan Vl11 veröa hfa ,em-
ekki hefir valdið mér von-j Landstjórinn hafði gefið mér óætusmonnum utanrikisþjón
brigðum. Mér geðjast vindlar, meðmælabréf til hans og ég u‘stunnar, sem þurfa að ferð-
sem eru mildir en þó bragð, skrifaði honum og sagði hon- ast.stað ur staö meb stuttum
góðir, þeir mega ekki vera svo 1 um að ég ætlaði mér að dvelja f^rjrvara’ _eftir. duutlungum
litlir að maður sé búinn með, vikutíma á staðnum þar sem róÖ'uneytisms. A veggj unum
þá áður en maður veit af, hann bjó og hafði ætlað að béngu nokkrir lluttar iun_
ekki heldur svo gríðarstórir j halda til í gistfhúsi stjórnar- fæcidra til skrauts ásamt dýra
að óþægilegt sé að meðhöndla innar. Hann tók á móti mér -d01'1111111’ . blásturspípum og
þá. En þegar þú hefir sogið
að þér í síðasta sinn og látið
stubbinn í öskubakkann og aði í móinn. Ég kunni ekki
á skipsfjöl og bauð mér að sMótum- 1 bókaskápnum voru
dvelja heima hjá sér. Ég mald leynilögreglusögur og gömul
nn. Ég kunni ekki timarit/ Þar var heldur ruslT
viö að dvelja heila viku aralegt um aS lltast en
hjá ókunnugum manni, jvlShunnanlegt’
og vildi ekki að hann þyrfti j Því er verr og miður að ég
að hafa kostnað af dvöl man ekki til fuills hyernig
minni, þar að auki áleit ég, hann leit út. Hann var ungur
að ég mundi hafa frjálsari að árum, aðeins 28 ára, komst
horft á reykskýið leysast upp
í blárri móðu, þá er ekki hægt
að komast hjá því að verða
ofurlítið þunglyndur, ef þú
hugsar um allt það erfiði, um
hyggju og píslir, hugvit og
umstang, sem farið hefir í; hendur ef ég væri einn míns; ég seinna að raun um, og
það að veita þér ánægju í ■ liðs. Hann tók mótmæli mín
hálfa klukkustund. I því, ekki til greina.
skyni hefir fjöldi fólks stritað j — Ég hef nóg rúm, sagði
undir hitabeltissól og skip hann. — Og gistihúsið er öm
hafa klofið öldur úthafsins. urleg svínastía. Ég hef ekki
Þessar hugsanir verða enn á- talað við hvítan mann í sex lagarnir
sæknari ef þú snæðir tylft mánuði og er orðinn dauð- j stjórinn
hann brosti eins og aðlaðandi
ostra um leið (ásamt hálfri leiður á því fólki sem ég þarf
unglingur. Við fórum upp og
niður með ánni og klifum
fjöllin. Á hverju kvöldi fór-
um við í klúbbinn. Einu fé-
voru verksmiðju-
og aðstoðarmenn
flösku af hvítvíni) og þær að umgangast.
verða því nær óbærilegar ef En þegar við vorum komn-
um lambakótelettur er að ir heim til Mortins á létta-
ræða. Því þær eru af lifandi kerru hans og hann hafði
dýrum og það er eitthvað borið mér drykk, virtist hann
ógnvekjandi við þá tilhugs- í mestu vandræðum með mig.
un að á þessari jörð sem um Hann var gripin skyndilegri
aldaraðir lvefir getað fram- feimni og varð erfitt um mál.
fleytt óteljandi kynslóðum1
allskyns dýra, skuli lifa skepn ’av.vav.v.vv.v.v.v.v/.v.v.vv.v.v.v.v.v.v.v.v.v.
ur sem aldar eru í þeim til- I; I;
Kærar þakkir færi ég öllum, sem glöddu mig á 60 ára
afmæli mínu með blómum, heimsóknum, skeytum og J
gjöfum. í
hans, en þeir töluðust ekki
við og það var eingöngu fyrir
fortölur Mortons að þeir feng
ust til aö spila við hann
bridge. Andrúmsloftið var
þrungið spennu og leiðindum.
Við fnrum aftur heim að
borða, hlustuðum á nokkrar
plötur og fórum svo að hátta.
gangi einum að ljúka tilveru
sinni á silfurfati skreyttu
grænmeti og ísklumpum. j
Það er jafnvel forvitnilegt
að hugleiða mannleg örlög á
stundum. Það er furðulegt að
virða fyrir sér þennan mann
eða hinn, þessar hversdags-
legu kyrrlátu mannverur, t
bankastarfsmanninn, ösku-
karlinn, miðaldra piparmeyna
í annari röð í kirkjukórnum
og hugleiða þau orsakatengsl
og tilviljunakenndu atvik
sem hafa þokað þeim áfram
á þann stað er þær skipa nú.
Lítilvægt atvik sem fullt
eins vel gæti alls ekki hafa
gerst; hefir í för með sér ó-
fyrirs/áanlegar afleiðíngár.
Það virðist svo að allir hlutir
gerist í blindni. Ómerkileg-
ustu atvik í lífi voru geta haft
stórkostleg áhrif á ævi ann-
ara sem á engan hátt koma
okkur við. Sagan sem ég ætla
að segja ykkur myndi aldrei
hafa gerst ef svo hefði ekki
viljað til einn góðan veðurdag
að ég gekk yfir götu. Lífið er
í raun og veru harla furðu-
legt og menn verða að vera
gædir kynlegri kímnigáfu tii
að sjá skop tilverunnar í réttu
ljósi.
Ég reikaði niður Bond
Street vormorgun einn og þar
eð ég hafði ekkert að gera til
miðdegisverðar hugsaði ég
með mér að ekki væri úrleiö-
is að lita inn til Sothebys,
Guð blessi ykkur.
Rannveig J. Runólfsdóttir
frá Hólmi.

'.■.V.V.V.V.
>■■■■■!
!■■■■■)
V.W.W.V.V.V.VAWV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.'.V.V
Iljartanlega þakka ég vinum og vandamönnum sem
glöddu mig á 60 ára afmælinu með heimsóknum, gjöf- I;
um og heillaskeytum. I;
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Björnsdóttir,
Önundarholti.

■.sv.v,
.V.V.
Jarðarför okkar kæra eiginmans, föður og bróSur,
Karls G. Magnússonar, læknis,
fer fram frá Dómkirkjunni, föstudaginn 6. desember kl. 1,30 og
hefst meS húskveSiu á heimili hans kl. 12,30. — Blóm afbeöin,
en þeim sem vilja minnast hins látna, er vinsamloga bent á
líknarstofnanir.
Elin G. Jónsdóttir — Guðrún S. Karlsdóttir
Ásta Magnúsdóttir — Pétur J.H. Magnússon.
Beitu þakkir fyrir auSsýnda vináttu við fráfall
frú Guðríðar Jónsdóttur,
fyrrum Ijósmóður.
Vandamenn.
Dr. Magnús Jónsson.
Góöar og ódýrar bækur
Félagsmenn í Bókaútgáfu Menningarsjóðs og Þjóð-
vinafélagsins fá að þessu sinni sex bækur fyrir ár-
gjaldið, 100 kr. bækurnar ób., 200 kr. í bandi.
Auk þess njóta þeir hlunninda að fá 20% afslátt á
verði aukabóka útgáfunnar.
AUKABÆKUR VORAR í ÁR: 1
Landið okkar, frásagnir eftir Pálma Hannesson.
Fiskarnir, eftir Bjarna Sæmundsson.
Saga íslendinga IX. landshöfðingjatímabilið, eftir
dr. theol Magnús Jónsson.
Kalevala, Karl ísfeld íslenzkaði.
Mæðrabókin, handbók mæðra, eftir Alfred Sundal.
Félagsmenn í Reykjavík eru beðnir að vitja bóka
sinna í afgreiðsluna Hverfisgötu 21.
Gerizt áskriíendur.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs
og Þjóðvinafélagsins
,.v.v.v.v.v.v.*.v.v.v.v.v.v.,.v.,.v.,.v.v.,.v.v.v.*.,.v.
HRiflii<»iniHiiunuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuimiiimiuuiHiuiiDuiTmminti]imiHiiiiiiKf*aMBi
| Qott frystihús |
( til sölu |
| Gott frystihús við innanverðan Faxaflóa er til sölu 1
| nú þegar.
| Þeir, sem áhuga hafa á kaupum, leggi nöfn sín inn §
á skrifstofu blaðsins, í lokuðu umslagi, merkt I
1 „1957“ fyrir 15. þ. m. §
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiniia
1 Jörðin EFSTALAND |
| í Öxnadal |
1 er til sölu og laus til ábúðar í fardögum 1958. — Á =
| jörðinni er gott og nýlegt íbúðarhús. Peningshús |
| fyrir 14 gripi, fjárhús fyrir 130 fjár, tún 11 ha. 1
1 (véltækt). I
| Tilboðum sé skilað til undirritaðs fyrir 31. marz |
| n. k. — Réttur áskilinn til að taka hvaða tilboði 1
| sem er eða hafna öllum. |
| Efstalandi, 28. nóvember 1957.
| Gestur Sæmundsson, sími um Bægisá. I
áíiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii