Tíminn - 03.01.1958, Page 9

T f MIN N, föstudagiim 3. janúar 1958.
9

ane
Smásaga efíir
W. Somerset Maugham
1
öflunefi. Það var Jane Fowl-
Eg man vel eftir því þeg- er_
ar ég sá Jane Fowier í fyrsta
'Sinn. Ég man hvert einasta
smáatriði i sambandi við þaö
þó svona langt sé um liðið.
Ég var nýkominn tii Bret-
lands frá Kina og var að
drekka te með frú Towler.
Frú Tower var haldin ákaf-
ari skreytingarnáttúi'u og
hún hafði selt erfðabúslóð
— Það voru svo margar
myndir í herberginu, sagði ég.
— Ég skelf þegar ég hugsa
um þær. Ég hef pakkað þeim
öllum inn í brúnan umbúða-
pappír og falið þær.
—■ Jæja, hver er Jane
Fowler?
— Hún er mágkona min.
sína tii þess að geta sankað Hún var systir eiginmannsins
að sér fornlegum húsgögnum j m'íns °S hún giftist verk-
sem voru merkilegri en þægi- smiðjueigenda fyrir norðan.
legir stólar og smekkleg borð Hún hefur verið ekkja í mörg
sem hún hafði áður haft. júr °S er forrík.
— Manstu eftir setustofu-1 — Og því er hún þinn
húsgögnunum sem ég hafði kross?
Stúlka
áður, spuröi frú Tower. Hvern
ig kanntu við alabasturlamp-
ana mina? spurði hún. —
— Hún er rik og sveitaleg.
Hún virðist vera 20 árum
eldri en ég, og hún er vís til
Það er svo mjúkt skin af að segja öllum sem hún þekk
þeim. _ j ir að við höfum verið saman
— Ég vil heldur ljós, sem í skóla. Hún er ákaflega
gefur góða birtu, sagði ég bros . frændrækin og þar eð ég er
nndi. 1 j eini ættinginn á lifi, þá hef-
— Þaö er miklu betra aö ur hún helgað mér líf sitt.
hafa ljós sem skin ekki of Þegar hún kemur til London .
skært á mann, sagði frúin og fimnst henni hún ekki geta'
hió. [ verið" annarsstaðar en hér.
Ég hafði ekki hugmynd um Hún heldur það muni særa
hvað hún var gönrul Þegar mig ef hún væri annarsstað-
ég var í æskubloma var hún' ar. Hún liggur upp á mér i
gift kona alimiklu eldri en 3 til 4 vikur. Við sitjum hér
ég, en nú umgekkst hún mig og hún prjónar og les. Og
eins og jafnaldra. Hún hélt stundum heimtar hún að
því sí'féllt frain að hún héldi bjóða mér í mat á Claridges,
aldri sínum ekki leyndum, 0g svo lítur hún út eins og'
kvaðst vera 40 ára, og bætti lítil skrítin þvottakcna og all-
svo við, að allar konur drægju ir sem ég helzt vildi að ekki
5 ár umdam. Hún reyndi ekki sæju mig með henni, þurfa j
heldur að leyna því, að hún alltaf að sitja við næsta borð.'
litaði á sér hárið cg sagðist Frú Tower gerði hlé á máli
gera það vegna þess að hárið sínu til að anda.
væri svo Ijótt meðan það væri, _ Ég hélt að kona með 1
að gráma. Jafnskjótt og það þjnni greind gæti fundið upp ;
væri orðið hvítt, mnndi hún ^ einhverju til að losna við
hætta að lita það.
— Þá verður sagt sem svo: ,
En hvað hún er urag’eg í and-
liti.
Hún var laglng kona og vel
vaxin og virtist ekki degi eldri
en 40 ára.
-i- Það er bara í búnings-
herberginu sem ég þoli hið
hana.
— Það er ekki nokkur leið.
Hún er svo góð í sér. Hún hefir
gullhjarta. Hún er da-uðleið-
inleg og ég vil ekki láta hana
komast að þvi.
— Og hvenær kemur hún?
— Á morgun.
En frú Tower hafði varla
skæra ljós af 32 kerta pefu,
sagði hún meinhæðin á svip- sfel3’pf orðinu þegar dyiabjall
in,, — þar þarfáast ég þess an Þrin'gdi. Á næstu mínútu
tu að fá vitmerkju mn nakin vísaði brytinn gamalli konu
sarsnleikann cg haga mér svo inn-
efái' þvi I — Frú Fowler, sagð’i hann.
Hún var hreykin af veizl-' — Jane- hrópaði frú Tower
um þeim sem hún stóð fyrir. °S stökk á fætur. — Eg bjost
Hún lao-ði sig engu síður í ekki við t>ér svona snemma.
lima að vella saman gesti — Brytinn þinn sagði svo,
sína en g-fa þeim góðar veit- en é§ saSði Þér í bréfinu að
ingar. og það voru fáar mann- éo kæmi i dag.
ið fyrir því. Ég ætla að fara
úr kápunni.
Ég reyndi að láta mér detta
í hug hvar í veröldinni frú
Fowler hefði fundið fötin sem
hún var klædd í. Þau voru
ekki gömul og voru úr dýru
eíni, það var furðulegt að
hugsa til þess að klæðskerar
skyldu taka í mál að sauma
föt sem voru úr tízku fyrir
aldarfjórðungi. Hún greiddi
hárið aftur og skipti i miðju.
Nú varð henni litið á tepott-
inn úr georgisku silfri og boll
ana í Vorcester stíl.
1 — Hvað, hefurðu gert við
tesettið sem ég gaf þér síð-
ast? spurði hún. — Notarðu
það ekki?
— Jú, ég nota það á hverj-
um degi, Jane, svaraði frá Tow
er, en til allrar óhamingju
varð það fyrir slysi fyrir
nokkru. Það brotnaöi.
— Og það sem ég gaf þér
bar á undan, það brotnaði
líka.
— Ég er hrædd um að þú
álítir okkur óvarkárar.
-— Það gerir í rauninni ekk-
ert til, sagði frú Fowler bros-
andi, — ég hefði bara gaman
af að kaupa annað fyrir þig.
Ég fer út að kaupa á morgun.
Frú Tower lét ekki á sér
sjá nein svipbrigði.
— Ég á það alls ekki skilið,
veiztu það. Þarf prestfrúin
þín í sókninni ekki frekar að
nota slíkt.
— Ég er nýbúin að gefa
henni eitt sett, sagði frú
Fowler og ljómaði.
Ég tók eftir því, að þegar
hún brosti skein í röð af smá-
um, hvítum tönnum. Bros
hennar var reglulega indælt
og seiðandi.
En mér fannst tími til kom
inn til að yfirgefa gömlu kon-
urnar og láta þær um að
spjalla saman. Því kvaddi ég
þær.
Árla næsta morgun hringdi
frú Tower og ég heyrði að hún
var í góðu skapi.
— Ég hef stórkostlegar
fréttir að færa þér. Jane ætl-
ar að fara að giftast.
— Vitleysa.
— Kærastinn hennar ætl-
ar að koma hingað í kvöld
og borða með okkur. Hún ætl
óskast í Rafmyndir h.f., Lindargötu 9 A (Eddu-
húsinu). — Gott væri, ef viðkomandi hefði unnið
við ljósmyndun áður, en þó ekki skilyrði,
Upplýsingar milli kl. 5—6 í dag og 2—3 á morgun
(ekki í síma).
iliiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiimminimmmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiimmiimmiii
Sölumabur
| Stórt fyrirtæki óskar eftir að ráða sölumann. Vél- |
1 stjóra- eða hliðstæð menntun æskileg. Skriflegar 1
| umsóknir ásamt upplýsingum um fyrri störf og I
| meðmælum, ef fyrir hendi eru, óskast lagðar inn §
| á afgreiðslu blaðsins, merktar „Sö!umaður“ fyrir |
| föstudaginn 10. janúar 1958. §
s f§
mmmmnmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiv
Þcet
ur, sern
\
e■ 'r ek.ki tö’du sér
heiðr.r i þ"í að vcra boðinn til
hermar. Nú ákvað hún sér-
sfakan dag og spurði mig
hvaða fölk ég vi’di helzt
hitta.
— Þaö er bara eitt sem ég
þarf að segja þér. Ef Jane
Fowler er hér ennþú þá verð
ég að fresta því.
— Hver er Jane Fowler?
Mrs. Tower brosti undur-
furðúl'éga.
— Jane Fówler er mitt
kre=stré. Hver hefiir sinn
djöfúl að draga.
— Nú.
— Manstu eftir ljósmynd
sem ég hafði á slaghörpunni,
áður en ég breytti um í her-
berginu. Kona í nærskornum
kjól með afturgreitt liár og
iiátt enni og gieraugu á kart-
Frú Tower dæsti.
— Jæja, það er alit í lagi.
— Þú mátt ekki hafa neitt
fyrir mér. Ef ég get fengið
soðið egg í kvöldmat, þá er
séð fyrir mér.
Gretta leið yfir andlit frú
Towers. Soðið egg!
— Ætli sé ekki hægt að
gera betur við þig en það.
Ég hló með sjálfum mér
þegar ég hugleiddi að konurn
ar voru jafnaldrar. Frú
Fowler virtist 55 ára. Hún var
stórskorin kona, bar svart-
an hatt með miklu slöri og
var klædd víðri kápu sem
fór henni illa. Hún var aug-
sýnilega nærsýn þvi hún bar
stór o-g þung gleraugu.
— Viltu ekki tesopa? spurði
frú Tower.
— Ef þú hefir ekki of mik-
j ar að kynna hann fyrir okk-
ur og ég vil að þú komir líka.
— Ég verð hara til trafala.
— Hreint ekki. Jane stakk
upp á því sjálf að þú kæmir.
Gerðu það, að koma.
Hún átti bágt með að halda
niðri í sér hlátrinum.
— Hver er hann?
— Ég veit ekki. Hún segir
að hann sé arkitekt. Geturðu
ímyndað þér hvernig sá mað-
ur litur út sem Jane ætlar að
giftast?
Ég hafði ekkert að gera og
gat treyst því a'ð- fá góðan
mat. Þegar ég kom til frú
Tower, var frúin ein, klædd
fínum kjól.
— Jane er að leggja síð-
ustu hönd á snyrtingu sína.
Ég hef garnan af því að þú
skulir fá að sjá hana. Hún
ræður sér varla. Hún segir
að hann dái hana út af lif-
inu. Hann heitir Gilbert og
þegar hún talar um hann
húsmaeð-
reynt
hafa Clozone
þvoUadoh
nota aldrei
annað.
Clozone 'mni-
heldor sóreíms-
korn sem
freyðo dósorrv
\ego og 9)°ra *+
þvott\nn
llahvítan
Clozone hefir hlotió sér-
stök meðmœli sem gott
þvottaduft í þvottavélar.
Heildsölubirgðir:
Eggert Kristjánsson & Co. h.f.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimin
Innilegar þakkir fyrir auðsýndi samúð og vinarhug við andláf
og jarðarför móður minnar
Guðbjargar Gísladóttur.
Fyrir hönd mína og annarra vandamanna.
Ólafur Geirsson.