Tíminn - 19.01.1958, Blaðsíða 9

T f MIN N, summdaginn 19. janúar 1958.
@

.....w<<H|
■Mp
é^clilí 'IJnnerótad':
S,

— Ef ég aðeins hefði —
nei, þú skilur það ekki, Brick
en.
— Jú, ég skil þetta allt,
Hinriik minn.
— Niei, ég skil það ekki
einu sinni sjáifur. Hvernig
ættir þú þá að geta skilið
það?
— Það er bezt að reyna að
vars'st að' hugsa imikið um
þetta fyrst um sinn. Það kem
ur ekki að neinu haldi.
— Þetta segja allir. Hefur
þú enga betri hughreystingu
handa mér?
— Minnstu þess, lrve þetta
bar brátt að og hve því lauk
á skammri stundu. Þau hafa
ek'ki orðið að þola mikiar eða
langar þjáningar.
— En þau eru dáin, Brick-
en, sagði hann brostinni
röddu. — Skilur þú það ekki,
þau eru dáin. Og það er svo
mangt sem ég . . .
Hann þagnaði. Ég beið um
stund. Svo sagði ég.
— Svo margt, sem þú áttir
ógert, áttu við?
— Nei, kannske ekki svo
margt ógert — en óihugsað,
—Við ráðum ekki til fulls
yfir þvi, hvað við hugsum um
aðra. Við erurn að'eins breyzk-
ar manneskjur, engir englar.
— Mér er næst að trúa því,
að þau hafi verið engiar, sagði
hann lágt.
Jæja, ekki néma það þó,
hugsaði ég, erbu þegar kom-
inn þetta áleiðis.
— Nei, ekki engiar, sagði
ég með kökk í há'Isi og hugs-
aði um leið, að Klas hefði nú
verið ií'kur engli á margan
hátt. — Nei, þau voru aðeins
övenjulega góðar manneskj-
ur, Hinrik. Gleymdu því ekki,
að þau höfðu sína ájgaMa eins
og allir aðrir.
— Hvemi'g á ég að geta . . .
hvað á ég að gera? Hvernig
verður framhaldið fyrir mér,
á ég við?
Ég hafði ekki á reiðum
höndum svar við þessari ör-
lagaspumingu hans. Það var
hann sjáifur, sem varð að
brjóta það til mergjar, hvern-
i*g hann gæti lifað lífinu fram
vegis. Ég hefði auðvitað get-
að sajgt, að hann væri ungur
enn, og framhaldið kæmi af
sjálfu sér, og tíminn lækn-
aði all'ar manniegar þjáning-
ar. En ég bjóst við, að það
væri einmitt þetta, sem hann
vildi eJkki hiuista á. Meðan
slíkir harmiar gem þessir
dynjn yfir. viija menn ekki
hevra neitt um nútímann,
teija sorgina ósigranlega.
Þetta vissi ég, og því þagði
ég.
Þegar hann tók til orða aft-
ur, var röddin í senn grát-
þrungin og gjötil — rödd bug-
aðs drengs.
— Við vorum svo hamingju
söm, Brictoen.
Já, ég hafði litoa búizt við
þassu, og raunar haldið að
svo væri fram á siðasta dag.
— Eða vorum við það
kannske ekki? Spurningin
kom úr djúpi öbtans. —
Fannst þér ekki, að við vær-
um hamingjusöm, Brieken?
— Auðvitað voruð þið ham-
imgjusöm, góði minn, sagði ég,
því kviað átti ég annað að
segja. — Ef þið voruð etoki
uácinnct
Framhaldssaga
s
hamingjusöm, þá veit ég sann
arlega ekki, hverjir geta kall-
azt hamingjusamir. Hann lá
þögull um stund eins og hann
væri að hlusta á eftirróm
orða minna. Augu hans voru
myrk, er hann starði á mig
út úr hvítum umbúðunum.
— Líttu á, ég heimsking-
inn, gekk um stúrinn og í-
myndaði mér, að við værum
óhamingjusöm, sagði hann,
og röddin var aðeins hást
hvísl. _
Hverju átti ég nú að svara?
— Heyrðu, ég heid að þetta
komi af og til að öllum mann
eskjuim, sagði ég rólega. í
iöngu hjónabandi geta ekki
allar stundir aðeins verið
kossar, bros og ástarorð. Við
og við hiýtur að snjóa yfir
það, en það þiðuar fljótt aft-
ur, og hamingjan brosir við
bj'artari en fyrr, eins og sóiin
eftir él.
— En okkur varð aldrei
sundurorða, Bricken. Það var'
aðteins svo, að mér fannst |
stundum, að aiit væri að
henni og mér væri ógerlegt
að búa með hénni lengur.
Stundum fannst mér líka að
drengirnir væru óþolandi.
— Það er aðeins óstyrkur
á tauigum, Hinri'k. Þú áttir i
erfiðleikum á öðrum vett-
vangi, þá kemur það niður
á fjölskyldunni, mönnum
finmst þá allt óþolandi. Og
ég sagði ll'ka áðan, að auð-
vitað hefðu þau haft sína
ágalla eins og annað fólk. En
það er þarfiaust að hugsa um
þetta núma.
— Ég varð að taia um það
við einhvern, sagöi hann á-
kafur. — Annars tekst mér
aldrei að losna undan oki
þ&ssamar þráhugsunar. Það
er að segja ■— nú skil ég, að
þetta er þráhugsun.
— Þú hefir kannake allt
í einu tekið eftir einhverju,
sem þér þótti ógeðfeilt í fari
Ingiríðar? Áttu við það?
— Ekki allt í einu, heldur
smábt um smátt.
— Já, blessáður vertu, það
er víst ofur eðlilegt. Þannig
fer öllum hjónum. Þú skalt
ekki láta það valdla þér á-
hyggjum.
Nú var hann orðinn svo
ákafur, að hann baðaði út
reifuðum handleggjunum. —
Það var ekki þannig, sagði
hann. — Þetta var öðruvisi,
en ég á svo bágt með að koma
orðum að því. Þú ert samt ekki
svo 'Skilning'SSljó, að þig
renni ekki grun í, hvað ég á
við. Ef ég segi þér, að ég fór
að hafa óbeit á því, sem ég
hafði áður dáð og unnað í
fari henníar, þá skilur þú
kannske frekar, hvað ég á
við.
— Segðu mér, hvað það
var, sem einkum vakti óbeit
þína.
— Það var barnaskapur
hennar, hreytti Hinrik út úr
sér. — Fyrst fannst mér
ymdisieiki hennar mest í hon-
um fólginn. Svo fór inér
smátt og smátt aö finnást
hún fákæn á ýmsa lund. Mér
fannst hún ebki greind. Ég
gat ekki rætt við hana um
neitt annað en börn og heim-
ili. Og því þurfti ég þá að
tala, fyrst umræðuefnið gat
ekki verið fjölbreyttara, hugs
aði ég. Væri ekki nóg, að við
gætum verið hvort hjá öðru?
En ég skiidi það smátt og
smátt, að það var ekki nógi
Jæja, hugsaði ég, það er
kanlmanni þá ekki nóg til
lengdar. Hann krafðist ein-
hvers meira. Ætli það kæmi
mér á óvart.
— Og það var fleira. Mér
fannst svo þreytandi, hvað
hún var eftirlát og jafnlynd,
alltaf blið og góð, örlaði aldrei
á skaphita. Mér fannst það
leiðigjarnt. Hún sagði svo oft:
Já, góði, þá afþökkum við
bara þetta kvöldverðarboð,
fyrst þér leiðist að fara. —
Já, þá fer ég í bláa kjólinn,
fyrst þér þykir hann fallteg-
ur. -— Já, mér finnst það alveg
rétt hjá þér, við látum Hin-
rik þá fara í Norðurskólann
— það var vist bara vitleysa
í mér að láta mér detta hinn
skólann í hug. — Já, það var
leiðinlegt að þú skyldir ekki
geta selt þetta Hilleström-
málverk aðeins vegna þess, að
Ottó vildi ekki slá þessum
þrem hundruðum af verðimu.
— Já, víst er allur þessi striös
undirbúning'ur úti í heimi
hræði'legur, en maður verður
nú samt að vona hið bezta.
— Já, víst máttu skríða
snöggvast upp í rúmið til min,
ef þig langar til, komdu
bara .... ,
Það var ektoi þægilegt að
sitja og hlusta á Hinrito þylja
þetta upp, en þetta varð hann
vist einhvern tíma að segja
hvort sem var. Það var eins
og hann leitaði í innsta hug-
skoti sínu þessa stundina og
drægi fram gleymda og gamla
hluiti. Hann var að hreinsa
til í huga sínum og leitaði
hj álpar hj á mér. En þetta var
erfitt. Hann ásakaði sjálfan
sig harðlega fyrir þetta álit á
Ingiríði. En meðan hann sagði
mér, hvað honum hefði þótt
að henni, var sem ég smitað-
ist ósjálfrátt af honum og
fyndist sem hann hefði á
réttu að standa í meginat-
riðum að minnsta kosti. Og
það var eins og hann gædd-
ist þeirri vissu einnig eftir því
sem hann talaði lengur um
þetta. Þegar hann hóf máls,
var sjálfsásötounin allsráð-
andi í orðum og raddblæ, en
eftir þvi sem lengra leið á
sögu hans. var sem hann rétt
lætti sjálfan sig. Mér stoild-
ist, að hann hefði verið orðinn
þreyttur á henni, mjög þreytt
ur, en vildi ekki vera það.
— Mér kom það meira að
segja oftar en einu sinni I
hug, að við ættum alls ekki
saman, sagði hann og horfði
rannsakandi á mig, þessum
óhugnanlega myrku augum.
Mér fannst, að ég hefði eigin-
lega aldrei viljað eiga hana,
að það hefði aðeins verið til-
viljun, að við féllumst í
faöma og giftumst.
Jæja, þar fékk ég víst mína
sneið.
— Þegar maður byrjar að
hugsa þannig, sagði ég hijóm
laust, — og byggir á röngum
forsendum, þá leiðist maður
i ógöngur áður en maður veit
af. Þú taldir þér trú um, að þú
elskaðir ekki konu þína, og
byggðir á þeirri forsendu, og

Údýrar skemmtibækur
Eftirtaldar bækur eru bæði skemmtilegar og margar
fróðlegar, og helmingi ódýrari en hliðstæðar bækur,
sem nú eru almennt í bókabúðum. Og þó er gefinn 20%
afsláttur, ef pantað er fyrir 200 krónur eða meira.
Kinn Jícgn öllum eftir Nóbelsverðlaunaskáldið
Ernest Hemingway,...........heft kr. 18,00
Færeyskar þjóðsögur, valið hefur J. Rafnar
læknir.....................heft kr. 27,00
Hefndin, sjóræningjasaga eftir enska rithöfund-
inn Jefferey Farnol............ib. 50,00
Hofsstadabræöur eftir Jónas Jónasson frá
Hrafnagili....................heft 45,00
Jón halti eftir Jónas frá Hrafnagili .. heft 30,00
fslenzkir galdramenn, ib. 40,00, heft 25,00
Hótel Berlín eftir Vicki Baum .. heft 18,00
Hvar eru framliðnir?.............ib. 20,00
Jakob ærlegur eftir Marryat.....ib. 30,00
Katrín e. finnsku skáldk. Sally Salminen ib. 50,00
Landnemarnir í Ranada. Marryat, ib. 30,00
Litla músín og stóra músin og fl. sögur fyrir
börn eftir Sigurð Árnason.......ib. 12,00
Lyklar himnaríkis e. A. J. Cronin, heft 30,00
Rarnona e. Helen Jackson........ib. 25,00
Regnboginn, skáldsaga, . . ib. 25,00, heft 18,00
Rósa, skáldsaga fyrir ungar stúlkur eftir Louise
M. Alcott......................heft 15,00
Siðasti liirðinginn, spennandi drengjasaga frá
hásléttum Argentínu.............ib. 18,00
Sléttubúar, Indíánasaga eftir Cooper, ib. 28,00
Stikilsberja-Finnur e. Mark Twain, ib. 30,00
Tveir hcimar, dulrænar frásagnir e. Guðrúnu
frá Berjanesi..................heft 30,00
Viktoría, ástarsaga frá Suðurríkjum Bandaríkj-
anna eftir Heny Bellaman........ib. 50,00
York liðþjálfi,................heft 18,00
Þetta allt og himininn líka, stórskemmtileg
skáldsaga eftir Rachel Field (aðeins örfá eintök)
eftir..........................heft 35,00
Af mörgum þessara bóka eru aðeins fáar óseldar. Gerið
X fyrir framan bækurnar, sem þér viljið eignast, sendið
pöntunina strax, og bækurnar verða afgreiddar gegn
kröfu í þeirri röð, sem pantanir berast meðan upplag
endist.
Undirrit....óskar að fá þær bækur, sem merkt er
við í auglýsingu þessari sendar gegn póstkröfu.
Nafa
Heimili
iiMimftiiiisfnimiiiiiiniiiiimtiiitHiiiHiiiiiiiiniiiiiiiiiiil
ödýra bókasalan Box 196, Reykjavík.
m

£&&

VIÐ ÞOKKUM
hjarfantega öllum þeim, sem vottuSu okkur samúð og vinar-
hug viS andlát og útför
Haralds Guðmundssonar
frá Háeyri
og sýndu minningu hans sóma.
Þuriður Magnúsdóttir
og fjölskylda.
INNILEGAR ÞAKKIR
til allra, nær og fjær, fyrir auSsýnda samúð viS andiát og
jarSarför eiginmanns míns og föSur
Skúla Jóhannssonar.
Sérstaklega viljum viS þakka nokkrum vinúm hins iátna,
sem minntust hans ógieymaniega.
Kristín SigurSardóttir
SigurSur J. Skúlason