Tíminn - 20.03.1958, Síða 5

&ÍMINN, fimmtudaginn 20. marz 1958.
TTVAN
ÆSKUNNAR
MÁLGAGN SAMBANDS UNGRA FRAMSÓKNARMANNA RITSTJGRAR: SIGURÐUR PÉTURSSON OG VOLTER ANTONSSON
1
menntaskóla til að verða stúdentar, en ekki
til að ná okkur í stúdent
I?
SpjallatNiS Erynjn Benediktsdóttnr,
nemanck i 6» liekk Menntaskólans
Mennfcaskólahúsið vi3 Lækj
argötu er söguríkasta hús
iandsins. par var hi3 endur-
réista AlþÉngi háð. Þar var
þjóðfundurÉnn haídinn og
þar inntí Jón Sigurðsson allt
þingstarf sitt af hendi. Síðan
1848 hefir húsið verið heim
kynni virðurJegrar stofnun-
ar, Menntaskólans í Reykja-
vík, sem áður var nefndur
ast, og hloti'ð góða dóma. Hún
teiknaði sjálf myndina af Mennta
skólahúsinu meðan á samtaiinu
stoð.
Fyrsti vísir að feik-
starfsemi á íslandi.
— Hvernig er það, Brynjia, á
ekki Herranóttin sér langa sögu
að baki?
— Jú, sá siður er gamall og é
raetur sínar að rekja til Skálholts-
jkóla, én þar hófu skólapiltar fyrst
Brynja Benediktsdóttir — karlmenn eru oft prýðis kokkar.
Lærði skólinn eða Latínuskól
irm. Við þennan skóla hafa ‘
ýmsir helztu lærdómsmenn
þjóðarinnar kertnt. Fjöldi for ,
vígismanna hennar hefir hlot;
ið þar sína mennfun. Mennta j
skólahúsið er hePgað af tninn
ingum margra kynslóða.
Enn þann dag í dag si’ija hundr
uð ungra manna Og kvenna í
MenníSrkótrsrnra í Steykjavík cg
giíma við látnesk kva ði og þung-j
ar stí£rðfrSeð5fo«n'iIur. En'
mermtaskólalífið er ekki eiii-
göngu bundið við keunslustundir
og lestiir himSlóka.
Nihil humanura a me aiienum (
pnto —’ekkert manníegt er mér'
óviðkomandi — er giarnan kjör-
orð nemenda. FjiJbreytt félags-1
líf ríkir meðal þeirra og áhuga-
málin eru mörg og af ýmsum
toga spunnin. Þegar fram líða
stundir vill óft svo íara, að gaml-
ir nemendur muna betur án,egju
legt félagslíf og samverustundir
í feópi góðra fjéfaga en þann vís-
dóm, scm þeim forðum var
kenndur. Ýmis atvik úr félagslíf-
inu geta jafnvel Hfað lengur í
hugum manna en Wérnerslögmál
®g spakmæli 'latne. kra höfunda..
Tiðindaniaðúr Vett vangsins
kom að máli við Brynjn Bene-
diktsdóttur, nemanda í 6. bekk
og innti hana fréíía úr féíagslífi
nemenda. Brynja er í síærðfræði-
déild. Undanfarin þíjú ár hefir
hún leikið í hinum árlega mennta
skólaleik, sem „Hcrranótt“ kall-
leikstarfsemi og kölluðu þeir sínar
fyrstu ieiksýningar Herranætur.
Mun það vera fyrsti vísir að leik-
starfsemi á íslandi. Skóiinn fluttist
að Hólavölluim og Bessastöðum og
þaðan til Reykjavíkur. Síðan hefir
leiksýningum verið haldið áfram
nær óslitið fram á okkar daga;
Leiksýningar skólapiltá voru' mik-
iil viðburður í bæjarlífinu, voru
leikri'taskáild í sikólanum og sömdu
þau leikrit fyrir skólapilta. Þannig
skrifaði Mattthías Joohumsson Útir
legumennina (Skugga-Svein), þeg-
ar hann var í skóla og Indriði Ein
arsson Nýársnóttina. Á þessuni
tíma urðu piltarnir að leika kven-
hlutverk og get ég vel rmyndað
mér. að það hafi verið skemmtiHegt
á að honfa.
Þeir kippfu í kjólfaldinn.
— Hvérnig var svo leiknum tek-
ið í ár?
— Mjög vel, miklu betur en við
þorðum að vona, og var nær upp-
selt á aiiar sýningarnar. í fyrra
vorum við óheppin, en þá voru utm
sex gamanleikir sýndir um svipað
leyti í Reyikjavík og nágrenni.
— Fóruð þið ekki út á land
með leikinn?
— Jú, við sýndum á Laugar-
vatni og hittuim þar menntaskóla
nema að mláli og daginn eftir á
Self'ossi og hlutum mjög góðar
viðtökur a báðum stöðum. í svona
•lelkferðum má segja að hin sanna
leikgleði ríki. Eru stu.ndum höfð
hrekkjabrögð í ffammi baksviðs
til að tfa meira lí'f í leikinn. Á Sel-
fossi héldum við t. d. barnasýn-
ingu, en krákkarnir virtust skilj.a
illa leikritið og ihlógu lítið. Þa
tófou nokkrir leikifélaganna sig til
og festu reipi við kjólfaldinn mi.nn
og kipptu í hann, þegar ég átti sizt
von á. Við þetta kæ'ttust áhorfend-
ur mjög, en ég var nær gráti en
hlátri. En réyndar skerti þetta lítið
gang leiksins, því að litlu krakk-
arnir héldu, að „englarnir þrír“
væru þar komnir að stríða kerling-
unni. En svona nokkuð gerum við
nú ekki, þegar leikstjórinn er með.,
í þau 'þrjú skipti, sem ég hef leik-j
ið, hefir Benedikt Árnason verið i
leiksfjóri og reynzt okkur sannur
félagi og leiðbeinandi.
|— Finnst þér ekki gaman að,
leika?
— Jú, geysilega, en samt finnst
mér ennfþá skemmtilegra að lesa
upp kvæði — svona fyrir sjálfa
mig, sjáðu til. Beztu endurminn-
ingarnar mun maður senniiega
eiga frá menntaskólaleikjunum.
Leiksýningar okkar eru árangur af
effiði og fyrirhcifn margra manna,
t. d. leggur leiknefnd áreiðanlega
á sig miklu meiri vinnu en við,
sem leikum.
■—• Ferðu mikið í bíó og leikhfis?
Já, jiá, ég fer é flest leikrit, sem
hér eru sýnd. Og svo er ég t. d. í
Filmíu.
Ásf cg stjórnmál.
— Svo við snúum okkur nú að
félagsiífinu i Menntaskólanum, er
ek-ki máilfiundafélagið Framtíðin
eizt?
— Jú, hún varð 75 ára í vetur
og var haldin aifmælishátíð í tilefni
þess. Hún heldur málfundi við og
við og þreyta menn þá mælskulis't
af kappi.
—- Hver eru nú helztu umræðu-
efnin?
— Þau eru nú margvísieg og má
segja, að ekkert mannlegt sé okk-
ur- óviðkomandi. Þar er rætt um
ástina, stjórnmál, kennslufyrir-
komulag, kennara, bindindi o. s.
frv. Gailinn er bara sá, hvé tregt
kvenfóik er ti'l að tala á fundum.
Það þykir sko ekki kvenlegt, þótt
enginn saki okkur um. að þegja
utan funda.
— Hvað um bókmenntafélagið
Braga?
— Það var stofnað 1953 og það
stárfar enn af miklum krafti. Aðal-
verkefni þess eru bókmenntakynn-
ingar. Annast það um kynningar
á skólasfcáidunum og fær skáid og
rithöfunda t. d. til að lesa upp úr
verkum sínum. Síðast var bóka-
kynning, nokkrir nemendur lásu
ritgerðir sínar um bókaval.
Myndlisf og féiagsheimili.
—* Eru einhver ný félög komin
til sögunnar?
— Já, nýstofnað er myndiistar-
félag, sem hlaut nafnið Baldur.
Annast það kynningu á myndlist
með erindafhitningi og kvikmynd
um. Þá hefir einnig nýlega verið
stofnað skáfcfélag, sem Gaissa nefn
ist.. Gengst það íyrir skákanótun!
og reynir á annan hátt að ef'a
áhuga.nemenda íyrir þeirri göfugu
iþrótt. Skákáhugi er miikill í skól-
anum. Þá eru starfandi Bindindis-
féiag og íþróttafélag. Sérstaklega
mikiTl íþróttaandi er rikjandi í
• skóianum.
I — Hafið þið noikkuð féiagsheirh-
ili, þar sem þið getið leitað ykkur
> athvarfs?
| — Já, nú er nær iokið við að
innrétta gamla íþökuioftið sem
baðstafu, en þar niðri á að vera
eins konar kaf'fistioía og fundarsal-
ur. Verður „loftið“ áreiðanlega
mjög fjölsótt af nemendum, því að
iþar getum við rætt saman í ró ög
næði og spjallað saman wm leið Og
við hlustum á góða tónlist og les-
um hækur úr okkar eigin bóka-
safni. Til þessa fékkst styrkur frá
ríkinu og hafa menntamiálaráð-
herra og fjlárm'álaráðherra reynzt
okkur mjög vinsamlegir. Sérstök
félagsheimilisnefnd hefir unnið að
þessu miáli af okkar hálfu og er
Auðól'fur Gunnarsson formaður
og aðaldriiffjöðiur hennar. Þá er
það selið okkar, hús, sem
Menntasbólinn á að Reykjakoti í
Öifusi. í sumar unnu nemendur í
sj'álfboðavinnu við að standsetja
sélið. Hafa húsakynni breytzt
mjög til batnaðar. Var það málað
að utan og laigfært alit að innan.
Stjórnaði Einar, yfirkennari, Magn
ússon verkinu.
Tóniist og darts.
— Hvað gerið þ;ð ykkur nú
helzt til afþreyingar í selinu?
— Við höfuim þar sérstaka
skemun'ti'dagskrá, þar sem gaman-
vísur eru sungnar úm kennara og
.nemendur. Strákarnir eru oft iat-
ir við að dans og vilja gjarnan
tefla og spila og þá svaraði kven-
fólkið með þvi að fara að prjóna.
Oift er setzt við eld og draugasög-
úr sagðar. Við stelpurnar sjáum
um matseldina, en strákarnir
hreinsa til og skúra.
— Hvað um tónlist og dans í
skólanúm?
— Sérstök tónlistarnefnd vinnur
að eflingu tónlistarlífs innan skól-
ans. í nánum tengslum við hana
er hljómpiötusafn nemenda, sem
Glauimbær nefnist. Þar getum við
íengið plötur að Jáni. Dansæfing-
ar eru haldnar við og við. Gallinn
er bara sá, að salurinn er of lítill,
bannig að oft er mikil þröng á
þingi. Jólagleði er haldin milli
jióla og nýárs og þá eru stofurnar
myndskreyttar. Liggur á bak við
•það geysimikil vinna, teiknararnir
verða svo að segja að fórna ölLu
jóiafríinu fyrir iistina. Goðsagnir
og fornar helgisagnir miá lesa þar
'i myndum., í vetur voru þó sumar
þeirra íærðar í nútímabúning, t. d.
•gat bar að Mta Freyju í pokakjól
og Iðunni méð eplapoka frá SÍS.
Bækur og biað.
— Gefið þið ekki út sérstakt
skólahiað?
— Jú, í sikólanum er gefið út
fjölritað og myndskreytt blað, sem
’Skólabláðið nafni&t. Þar láta skáld
og rithöfuiidar ljós sitt skína, en
'það >er alltaf fjölmenn stétt innan
'skólans. Þá hirtast þar gamanþætt-
ir, heimspekilegar vangaveltur og
■svæsnar skamimir, þegar fólk er í
.vágahug.
— Hvað lesið þið nú helzt utan
námsbóka?
(Framh. a 8. síðu). ,
Frá Herranótt menntaskólanema.
L„