Tíminn - 29.04.1958, Síða 9

TÍ..MINN, þriíjudaginn 29. apríl 1958.

Þrettá
an
■|ágai|íti: Maysie Greig

*'■ 23
- s£¥(

þér me'ð' yðar andstyggilegu j Hún' gé)<k út úr herberg
klæki, en . . . en hann er svo inu án :fr$kÚ£i skýringa; og án
heiðarlegur og góður, að hann, þess að
skildi ekki, hversu ómerkilegar j Klara'yat' syþ örvæjj.tingar
þér eruð . . . en allt hitt fólkið full að tí&h'iá'JandýÚftá- mest
sá til yðar. sá hvernig þér hög- j alla nóttiiia ogýgrét, Ifún ósk
uðuff yffur ... I aði af oIl.úíhíarta að hún hefði
Klara var orðin blóðrauð í.aidrei kÉití'ð': hingáÍSí Hún
andliti. Hún varð að taka á! óskaöi á&w.tíiii| hfefðiýtíldrei
öllu' sem hún átti til svo a'ð Séð AméílSuj’’ Ííún’ ktéfði ,sjg
henni heppnaðist að stilla sig.! ekkert um AÍbert Ashton!
Hún varð að muna, að stúlkan Hún vonaði- að. hún sæi hann
var affeins 16 ára, en þó að hún aldrei framar! En alla þessa
hefði allt viljað frekar en særa uótt var 'það* ekki mest af-
hana gat hún ekki gert við því, brýðissemi Júditar sem hélt
sem skeð hafði niðri hjá hest- fyrír henni ýöku heidur orð
húsunum. Hún þagði nokkra Helenar
stund, meðan hún vann bug á
reiðinni, sem í henni sauð og 14- ; kafli.
sagði róglega: Allan dagifín hafði Klara i
—- Mér þykir það leitt, Júdit. huganum sami'ö' bréf til Jóns
Ég mundi ekki taka þaö al- til að' fresta stefnumóti þeirra
varlega, ef ég væri í þínum þá um kvöldið. Hún var dauð
sporum. Satt að segja þýddi þreytt eftir -svefnlausa nótt
það efckert... og alltof kvíðafull og leið í
— Nei, það veit ég vel. Að skapi til þess að fara til að
minnsta kosti ekki fyrir AI- skemmta sér. Hún vildi helzt
bert. Hvað getur karlma'ður fara beint til matsölunnar,
tekið' til bragðs, þegar kona boröa kvöldvéi’ð, fara í bað og
eins og þér reynið á allan hátt síðan í rúmið; Þegar litið var
að lokka hann og tæla! En að gera um jdaginn skrifaði
þáð aísakar yöur ekki. Þegar hún Jóni nokkur bréf, en varð
þér komuð í gær sagði ég yð- ekki ánægð með neitt þein-a
ur: að Aibert væri minn og, og reif þau í tætlur.
nilli1lllllllilil!lli!llllll!ll!llllllll!lllllimillllllllllilll!lilll!llllllllll!IIIIIIIIIIIIIII!ll!llll!]IIII!II!lllll!llllll]lllIinimim
B
| Bifreiðaeigeitdur
=a —í
| Við getum ávallt sólað flestar tegundir af hjól- 1
I börðum. Sólningar, ísuður og bætingar á sama |
| stað. — Fljót afgreiðsla.
GÚMBARÐINN H F.
Brautarholti 8 — Sími 17984.
þér skuluð ekki voga yður aö
skipta yður af honum aftur.
Þér hafið ^yðilagt nóg fyrir
mömmu, en hún er svo góð
og götfug að hún lætur ekki á
neinu bera. Hún liefir mefra
að segja leyft yður að búa
hér! En ég er ekki svoleiðis.
Eg ætla ekki að sitja aðgerð-
arlaus og sjá yöur tæla pilt-
inn minn frá mér. Heyrið þér
það? Rödd hennar var skræk
af reiði og ákefð.
— Eg skil ekki hvað þú ert
að segja, sagði Klara byi'st,
eii uni leið opnuðust dvrnar
frú Franklin stóð á þröskuld
inum.
Þú hrópar svo hátt að enginn
hefur svefnfrið, Júdit. Það
sem bú átt vantalað við Klöru
getur beðið til morgims.
Farðu í rúmið undireins.
Júdit sneri sér að mó'ður
sinni os hvæsti með saman-
bitnar varir:
— Es sasði hara að hún
skvldi ekki skipta sér af AI-
bert.
-— Þetta er nós. Júdit.
Farðu st,rax i rúmið. Es vil
ekki hevra meii'a og sérstak-
lesa ekki um þetta leyti næt
ur.
Född hennar var róieg. en
í henni var annarlesnr hlióm
iir Ös ausu hénnav Wikuðu
ns-rrrn-iíVo-a. .Túdit hikaðj. ieit
snrístt tll móður simrar, ynrvti
öxium og hljóp út úr her-
berginu.
Klara os Helen horfðu besi
andi hvnr á aðra. KJöru Jelð
ili.a. Og Lc.a.mt hafði sökhx ekki
verið h-prmar . .' .
— Mér Iwkir afskaplega
íeiti . . . bvríaði hún.
— Einmitt, greip frú Frank
lin þ-urriega fram í. En ver-
gjarnár konur geta oft valdið
fnyndi borða kvöldverð úti
þetta kvöld og hún hafði svar
boðio góða ,nótt. tíö hálf kuldaiega: Þaff er á-
‘ígætt, vinur minn. Eg vona að
þér finnist þú ekki vera eins
Óg fangi hér.
!' Nei, en ég er þinn gestur
hafði hann sagt. Annars var
ég að frétta af íbúð. Eg fæ
að yita hánar um þð eftir fá
eina daga hvort ég fæ hana.
Hún lyfti fallegalöguðum
augnabrúnunum.
— Ligg-ur þér svona mifcið
á að komast burtu héðan, elsk
an
-— O, sei sei nei. En ég kæri
mig ekki um að misnota gest
risni þína.
Hún hafði þá ekki svarað öðru
en þeim þætti leiðinlegt að
hann flytti en í kvöld hafði
hann mætt hemii hjá stigan-
um, þegar hann var á leið upp
til að 'skipta um föt.
— Þú mátt þó vera að þvl
að fá þér kokkteil mér til sam
lætis, er þaðekki? spurði hún.
Hann feunni ekki við að
neita, en böivaði í hljóöi. Þá
yrði nær enginn tími til að
skipta um föt og komast til
Norðui'götu að sækja Klöru á
réttum tíma.
Rósalind var lengi að laga
kokkteilinn og öðru hvoru leit
hún til Jóns og um varir henn
ar lék einkenenilegt bros.
Hann skildi allt í einu að hún
gerði sér far um a'ð vera lengi
og einu sinni leit hann iaumu
lega á úrið. En hún sá það
samt.
-— Nei, heyrðu nú Jón, sagði
hún lágri röddu. Þú átt sann
arlega annríkt. Eru það við
skipti?
— O, nei, varla er hægt að
segja það.
— Nú. Hún raulaði lagstúf
og sýndi eng'in merki þess að
hún myndi ljúka kokkteil-
blöndunni í bráð.
— Þú mátt ömögulega vera
að ’flýta þér, mér liggur ekk
ert á, sagði Jón stuttlega. Hún
sneri sér að honum og hló
glaðlega. Eg ætlaði að hafa
hann séi'staklega góðan. Nú
er ég búin. Mig vantar bara
ísinn.
Hún bætti við: Ef þú ætlar
að borða kvöldverð með karl-
manni get ég hitt þig á eftir.
Eg ætla ekki að borða
Að síðustu viðurkenndi hún
háifskömmusluleg að hún
myndi alls ekki senda afboð,
en afsakaði'jfig með því að
hún héfði aldrei farið út enn
og séð borgina og hana lang-
aði til að kynnast henni að
kvöldlagi. Eins og ástæðan
væri sú! Eins og • næturiíf
Washinton skipti nokkru máli
— ekkert skipti máii nema
Jón, og tiihugsunin um að
fara með honum út, sitja and
spænis honum við borðið,
horfa á hann brosa kaldhæðn
islégu bi'osi 'sinu, sjá ertandi
blikið í dökfcúm augunum,
heyra hann hlæja ....
Þegar klufckan nálgaðist
fimm stafck hgnn höfðinu inn
um dyrnar.og spurði:
— Hvei’t á ég að sækja yður,
Klara? Búið þér enn hjá frú
Frankiin?
— Nei, ég ter ílutt á mat-
sölu við Norðursötu. Hún
sasði homim húmerið og nafn
frú Carey. En .. . bvriaði hún,
en þasnaði -skvndBega og
vissi, að hún -hafði aldi’ei .ætl
að sér í alvöru að neita boð-
inu.
— Eg vei’ð kominn klukkan kvöldverð með karlmanni,
sjö, sagði hann, og síðan kom I svaraði hann þurrlega.
eins og smásprenging: ég er
sannarlega fesinn að þér er
uð fluttar frá Franklin. Og
áður en henni gafst tóm til aö
srpyrja hvað' hann ætti 'Við
var hann þotinn.
í danssalnum í Mayflower
hótelinu var samankomin
fiöldi fólks svo að vai'la var
unnt að dansa. Bórðið, sem
Jón hafði pantað stóð rétt við
dansgólfið. Ef til vi'H var það
dauf lýsinsin, semfékk Klöru
til að líta óveniix vel út, ef til
víll var það aí bví áð hún var
dáUtið rjóð í ándliti og grá-
miklum sorgum o>g sviða. Mériblá augun' tíndruffu af gleði.
þætti gaman að vita, hvort — Það er ekki. skrýtið, þótt.
þér hafið nokkru sinni hugjFranklin sé hrifiniváf henni,
leitt það, Klara. Ekki vegna (hugsaði haíin og ' fylltist
þess að ég álíti aó þetta sé al | gremju af tui\
vai’legt . . . Júdit er aðeins, Hann hafði ékki.verið í sér
bai'B • • En barn hefir líka til- lesa góð’u skánj besar.. hann
finningar. Og yffúr væri hollt | kom. Kvö'dið áður hafði-hann
að minnast þess.
— Ekki það? Eg hélt ekki
að þú hefði verið hér svo iengi
að þú hefðir þegar kynnzt
nýrri stúlku!
— Eg hef ef til vill komið
meö stúlkuna með mér að
heiman! Hann iðraðist um
leið og hann hafði sleppt orð
inu, því að hann sá að fyrst
glennti hún undrandi upp aug
un og fcipraði þau síðan sam
an.
... — Þú ert þó ekki að reyna
að gera mig afbrýðissaman,
elskan?
Hami setti glasið frá sér á
arinhylluna.
Nei, Rósalind. Því skyldi
ég réyna það?
' — Ó, ég veit ekki. En ég er
éfcki sú manngerð sem verður
afbrýðissöm. Þú þarft ekkert
aö óttast. Eg get ekki þolað
afbfýðissamar konur — ekki
>(limill!l!!!!!!!||llll!ll!l!llllllllllllllllllllllll!llimil!Ullllllllllll!IIIllllll!ll!l!lliimilil!lllll!ll!llllllIll!l!lliliniUIUli
íiiiimmiiimiiiiiiimiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimmimiimiiniiiimnimtmmi
£ 9
H §
| Blaðburður
Tímann vantar unglinga til blaðburðar um
j MELANA og
| TÚNGÖTU.
Afgreiðsla TÍMANS.
i _
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimmimiiiiiimiiimiimmimmmiinmnummniiiiiiiimnmm
Kýr til sölu
10 góðar kýr og 2 kvigur til sölu.
Ágúst Guðbrandsson
Stíghúsi — Stokkseyri — Sími 40.
|
=
MiiiiHuiuiuiuiiiiumiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiniiiiiimiuiiiiiiimuuuimiiiiiuniuiujs
Staða svæfingarlæknis |
við sjúkrahús Hvítábandsins, er auglýst til um- §§
sóknar frá 1. júní 1958. Laun samkv. V. fl. Iauna- §§
samþykktar Reykjavíkurbæjar. Umsóknir sendist i
yfii'lækni sjúkrahússins, er gefur nánari upplýs- 3
ingar. |
iillllllUIIIIIHtmimHIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIHIIIlllllllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIlllillllllllllilllIIIHIlIllIStlilUlia
iljiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiillliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiilliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiilllllliliiiiiiiiiiiimutia
| Atvinnuleysisskráning |
I í HAFNARFIRÐ! 3
Skráning atvinnulausra manna í Hafnarfirði fer 2
fram í vinnumiðTunarskrifstofunni í Ráðhúsinu §§
dagana 2., 3. og 5. maí að báðum dögum með- |
töldum. =
Skráningin hefst föstud. 2. maí kl. 10—2 og 1
13—17. Laugard. 3. maí kl. 10—12 f.h. Mánu- |
daginn 5. maí, kl. 10—12 og 13—17. |
3
Vinnumiðlunarskrifstofan, Hafnarfirði 3
1
. =
iisnimmmmmuiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiimiiinmmmiiiim
V\VV.VAW.’.V.VAV.V.V.V.,.V.,.V.V.V.V*,V.V.,AV.,.\V
I; Hjartans þakkir til allra, er sýndu mér vinarhug á
I; áttræðisafmæli mínu 19. þ.m.
Sigurður Benediktsson,
Gljúfri

W.V.V.V.V.V.V.W.V.V.VVVV.V.VVAVVV.V.VAW/AVI
AV.V.VAVVVV.VVVVVV.W.V.VVV.V.V.VVV.VWJVWW
s í
í tilefni af sextugsafmæli mínu 18. april síðast íð-
I; inn var mér sýndur margs konar sómi og vináttuvottur.
5 — Guð blessi alla þá sem minntust mín hlýlega á þess-
um tímamótum.
Pétur Jónsson, >
Reynihlíð 5
AWW.V.W.W.V.WVVVVVVVVVWW.V.WWAWWVW;
' sagt Rósa.U«du, að háamaAinu._sinni, afbrýöissamar eig
INNILEGAR ÞAKKIR faerinn vér öllum þeim, sem auösýnctu
okkur vináttu við andlát og jarðarför
Ólafar Einarsdóttur
frá Geirakoti,
sem andaðist T6. apríl s.l.
Guð blessi ykkur öll.
Ólafur Gíslason og börn.