Tíminn - 01.06.1958, Page 4

,.V.\V,VMV.,.V.V,A,.V.V.V.,.V.VAV.,é%W.WiVA%SV.ViV.Vi,.W.,.VAW/AV.V.V.,,V.VAV<V.V.V.,AVAV1V.,.V.V.V.V.,.V,,,VA,.V.,.V.Vj,.V.V.,.,.VAV>VéV/.VA,.V<V.%V»V.\,Í,íV.,.V.V.,.V.V.,.V.V.,AV.V,V.V.
*
T í M IN N, sunnudaginn 1. júní 195$.
REIKA
Golan stóð á land og bar
ferska sjávarlyktina upp á
kambinn ofan við höfnina
í Keflavík. Fjöldi báta lá
viS bryggjurnar og sjómenn
og smiðir voru að dytta að
þeim, mála og búa þá til
síldveiða. Tveir rekneta-
bátar voru að koma að með
síld.
Fréttamaður steig yfir borð-
stokkinn á Gullborgu, sem var
að koma af Grindavíkursjó með
um 50—60 tunnur síldar. Skip-
verjar voru að hinkra eftir los-
un, og á meðan gáfu þeir sér
tíma itil að skreppa niður í lúk-
ar, hella í kaffibolla og spjalla
ofurlitla stund um veiðarnar.
Þetta var fyrsti reknetatúr
Gullborgar í vor; hún verður á
reknetum fram eftir sumri, en
fer ekki til síldveiða fyrir
iiorðan.
Stefán Elíasson, háseti, tyllti
sér við kojuna stjórnborðsmeg-
in og vafði bréfvindling. Hann
reri í vetur á Stjarna frá Kefla-
vík.
— Við byrjuðum á Stjarna í
janúar, segir Stefán. Vorum á
Uetum allan timann.
— Og hvernig var útkoman?
— Sæmileg. 29 þúsund í há-
setahlut. Stjarni var næsthæst-
ur af þeim, sem reru með net
alla vertíðina frá Keflavík.
— Var ekki betri útkoma hjá
metabátum?
— Jú, línuveiðar eru frekar
að leggjast niður.
.. — Hvert sóttuð þið aðallega?
— Við fórum vestur fyrir
Grindavík og nokkra túra vest-
ur undir Jökul, þegar fór að
nálgast lokin. Vorum þá tvo
daga í róðri. Það voru fá-
ir, sem sóttu þangað, en fisk-
,uðu vel, þeir, sem voru þar
fyrst.
— Það er nokkuð langt á
miðin hjá ykkur í Keflavík.
— Já, þægilegra úr Sand-
gerði og Grindavík. Úr Grinda-
.vík er ekki nema klukkutíma
keyrsla á miðin.
Ilvað komuð þið með
mest á Stjarna?
,. -r- Rúmlega 30 tonn.
Bíllinn er kominn eftir afl-
anum með tómar tunnur á palli.
.Stefán Elíasson rís úr sæti pg
snarast up úr lúkamum. Hár
vexti, stæltur og veðurbitinn;
hefir stundað sjóinn frá því
hann var á fimmtánda árinu,
og hefir ekki nenningu til að
gerast landkrabbi.
Hanp grjpur kvíslina um leið
og hann kemur. upp á dekkið
og mokar gljáandi sildinni í
tunnur og félagar hans hengja
þær í bómuna, sem lyftir þeim
á bílpallinn.
— Snakaðu þér um borS!
Jónatan Agnarsson, stýri-
maður á Gunnari Hámund-
arsyni, er aö draga inn taug-
ina í stafni. Báturinn skríð-
ur frá bryggjusporðinum;
þeir ætla að færa að norð-
urbryggjunni og síðbyrða.
' Jónatan kastar tauginni yfir í
næsta bát, spyrnir fótunum í
borðstokkinn og herðir að og
festir endann í pollann í stefn-
inu. Þeir voru að epda við að
landa 47 tunnum af rekneta-
síld.
Við klífum niður í lúkarinn
og kokkurinn hellir uppá. Ekk-
ert skjávatn hjá þeim á Gunn-
ari; svart, brennandi fcaffi, sötr-
ast úr glerkrúsum.
— Hvernig hefir síldveiðin
gengið, Jónatan?
— Hún hefir verið treg. Við
byr.juðum 8. maí,.rétt eftir að
' Við hættum við'þþrslcahetm, —
hötum fengið 130 funnur mest
í róðri.
— Hvenær hófuð þið vertíð-
ina?
— Við byrjuðum með línu 6.
janúar og komum þá með 11
tonn mest úr róðri. Fiskurinn
var yfirleitt góður, en gæftir
voru stirðar framan af. Svo tók-
um við netin um mánaðamótin
febrúar—marz. Það virðist vera
heppilegur tími til að hefja
netaveiðar, enda jókst aflinn
eftir að við skiptum. Útkoman
er líka mikið betri fyrir menn-
ina, ef veitt er í net. Kostnaður
á línuveiðum er yfir 2000 krón-
ur á túr, en á netaveiðum þúrfa
þeir ekfcert að borga nema olí-
una. . .
— Hvað var þá kostnaðurinn
mikill á linunni?
— Olían fór yfir 14 þúsund
og allur sameiginlegur kostnað-
ur varð um 96 þúsund. Á net-
um brenndum við fyrir 13 þús.
und, svo að kostnaðurinn varð
109 þúsund í heild.
— Og hásetahluturinn?
— 33.400 krónur. Við vorum
með 560 tonn í allt í vetur.
— Hvað voruð þið margir á
línunni?
— Við vorum 12 manns á
línunni og 9 á netunum.
— Miklar kappsiglingar lijá
ykkur á miðin?
— Já, það er pínkeyrt alla
leið út, þegar róið er með línu.
En það er líka ávinningur að
verða fyrstur, ef fiskurinn
stendur glöggt. Oft munar ekki
nema bátsltengd á fyrsta og
næsta og svo koll af kolli.
— Á ekki að fara á síl'd fyrir
norðan í sumar?
— Nei, við verðum hérna á
reknetum. Það fer að verða
dýrt spaug að gera út til síld-
veiða. Ein nælonnót kostar orð-
ið 220 þúsund og nótabátur 60
—70 þúsund. Flest allir Kefla-
víkurbátar, sem voru á vertíð í
vetur, eru þó að búast til síld-
veiðanna nyrðra.
Það er ekki útlátalaust nú-
orðið að stunda sjó. Maður
verður að galla sig upp yzt sem
innst fyrir þetta 1500 krónur,
og hvað þetta endist, það er
undir hælinn lagt. Skatlpíning-
urinn er líka farinn að sverfa
að ckkur.
— Þá að skilnaði, hvað ertu
búinn að vera lengi hér á Gunn-
ari?
— í 4 ár —, síðan hann hljó.p
af stokkunum. Þetta er gott sjó-
skip, 50 tonna, smíðað í Njarð-
víkunum og gengur rúmar 9
mílur.
Kraftalegur maður skálm
ar eftir miðbryggjunni með
olíufötu í hendi. Það ér
Björgvin Hilmarsson frá
Keflavík, fyrsti vélstjóri á
Kóp. Hann hefir tvisvar
sinnum borið sigur úr být-
um í stakkasundi í Reykja-
vík á sjómannadaginn. Sjö
sinnum hefir hann lagt til
keppni í stakk og jafnan
orðið fyrstur að landi.
Við Björgvin göngum yfir í
bátinn, þar sem hann liggur
síðbyrðtur við annan og tökum
tal saman uppi í brúnni. Björg-
vin var á Jóni Finnss. úr Garði
í vetur. Þeir stunduðu neta-
veiðar og höfðu rúm 44 þúsund
í hásetahlut. Björgvin fer til
síldveiða á Kóp fyrir norðan í
sumar.
— En hvað um stakkasund-
ið, Björgvin?
— Já, ég er búinn að synda
sjö sinnum í keppni í stakk,
einu sinni á Ólympíudaginn í
Nauthlsvíkinni, fjórum sinnum
hér í Keflavík og tvisvar 1
Reykjavík á sjómannadaginn.
Það verður í þriðja sinn á
sunnudaginn kemur.
— Og alltaf verið fyrstur að
landi . . .
— Nema einu sinni — hér í
Keflavík. Ég synti skakkt,
krækti. Þá varð sjónarmunur á
mér og Ingvari Hallgrímssyni.
— Hefirðu æft stakkasundið
sérstaklega?
— Nei, ég hefi bara æft hér
í Sundhöllinni á venjulegan
hátt.
— Menn segja, að þú notir
bara hendurnar, þegar þú synd-
ir í stakk.
— já, ég meiddist einu sinni
á fæti og var skorinn í hnéð.
Tók þá upp á þessu, því ég
þorði ekki að synda mcð fótun-
um.
— Hefirðu lent í harðri
keppni?
— Keppnin var hörð í hittið-
fyrra. Þá vorum við finufl, —
munaði tólf sekúndum á mér
og næsta manni.
—- Vegalengdin er ....?.
— 50 metrar. -
— Og bezti tími hjá þér?
— Bezti tíminn hjá riiéir var
50 sekúndur í fyrra. í hitlið-
fyrra var ég eina mínútu slétta
og eina mínútu og fjórtán sek-
úndur, þegar ég byrjaði. Ann-
ars hefi ég synt á 47 sekúndum
hérna í Keflavík, en ég held,
að vegalengdm sé ekki fullir 50
metrar.
— Þú þarft xnst ekki að ótt-
ast keppnina á sunnudagimi?
Ja, mér fyndist nú skítt,
ef Reykvíkingar sendu engan
xnann. Ég hringdi inneftir. um
daginn og þá var. enginn búinn
að gefa sig fram. í fyrra vorum
við aðeins t\Teir og báðir úr
Keflavík.
Togarinn Röðull var í
löndun við bryggju í Hafn-
arfirði, þegar fréttamaður
var þar á ferð. Kranarnir
sveif luðu trogunurn fram og
aftur og hver bílfarmurinn
á fætur öðrum tæmdist úr
lestinni.
Eldhúsið var mannlaust, hurð-
in að borðsainum læst, en nið-
ur í afturlúkar ' sá á kollinn
á II. meistara, sem var að klæð-
ast í sparibúxurnar. Hánn hcit-
ir Guðmundur Elíasson.
— Já, ég var' að athUga hitt
og þetta í véliíini. sagði Guð-
mundur um leið og hann
smeygði sér í jakkann. Við vor-
um að koma frá Grænlandi; fór-
um þann 7. og komum í gær,
miðvikudag.
Björgvin Hilmarsson. Sjö sinnum
til keppni í stakk.
— Nokkuð reynt anflars
staðar?
— Nei, fórum beint á Vest-
ur-Grænland og mættum ísnum
við Hvanf. Við.fórum út fyrir
breiðuna um 60—70 mílur og
vorum á annan sólarhring að
stíma framhjá.
— Nokkrir stórir jakar?
— Nei, tómt helvítis hröngl.
— Var ’ann ekki napur?
— Jú, andskoti.
— Og fóruð langt norður?
— Við komumst í íslausan
sjó á móts við Fulnubanka og
tókum olíu í Færeyingahöfn.
Það var ekki reiknað; ■ með
Grænlandi, þegár við fórum út,
að minnsta kostGekki hvað olí-
una snerti. .,■' , ,
— Og þið lxafi'ð fyllt?
Stefán Elíasson mokar gljáandi sildinni i tunnur.
Jónatan Agnarsson bindur.
'.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.’.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V. ‘.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.’.
V>' »' «-.*v
• » X .

Vi * f
l
O i »
w