Tíminn - 09.04.1959, Blaðsíða 4

4
Minningarorð: Eyjólfur Jóhannesson,
Minningarorð: Eyjólfur Jóhannsson,
Við fráfall látins vinar stöndum
víð andspænis þeim örlögum mann
iegs lífs, að leiðir verða að skil.ja
við landamærin miklu, landamæri
lífs cg dauða. Samfylgdinni er
lokið um sinn því flest trúum við
á endurfundi í öðru lífi. Eftir lifir
minningin um horfinn persónu-
leiká, samstarf og kynningu, sem
lifir lengi með þeim, sem söknuð
þera í hjarta á skilnaðarstund.
í dag er til mcldar borinn einn
úr þeim hópi samferðamanna,
sem lengi verður oss minnisstæð
ur og kær, Eyjólfur Jóhannsson
frá Sveinatungu. Æska hans mót
aðist í dölum Borgarfjarðar, sem
alltaf voru honum 'kærir. Góðvild,
drengskapur, hjálpsemi og rausn
fylgdi honum þaðan á leiðarenda.
Eyjólfur Jóhannsson forstjóri
frá Sveinatungu í Norðurárdal
fæddist þar 27. desember 1895.
Poreldrar hans voru sæmdarhjón
dn Ingibjörg Sigurðardóttir og Jó-
bann Eyjólfsson alþingismaður og
búhöldur. Þegar í æsku mótaðist
hugur Eyjólfs af stórbrotnum
myndarskap og rausn á hinu nafn
togaða fyrirmyndarheimili foreldr
enna.
Eyjólfur óx upp í árroða hinnar
miklu framfaraaldar og foreldrar
hans sýndu sjálf hinum unga
sveini það fordæmi í lífinu að
hann féfck snemma trú á mikil-
vægi stói’tæfcra framfara. Hann hef
ir látið úr heimahöfn úr dölum
Borgarfjarðar með svipað vega-
nesti kjarks og áræðis og Egill
forðum þó tímarnir og vopnin
væru breytt. Þannig hélt Eyjólfur
í víking að nýrri tíma sið og gerð-
ist umsvifamikill athafnamaður á
sviði viðskipta- og atvinnulífs.
Ekki verða talin hér öll hin
mai’gþættu störf Eyjólfs, en aðeins
drepið ú fátt eitt. Hann var um
langt skeið framkvæmdastjóri
il.jólkurfélags Reykjavíkur, sem
rak mjög umfangsmikla starfsemi
fyrtr íxændur í nágrenni Reykja-
vikur og sunnanverðum Borgar-
íirði. Er óhætt að fullyrða að þar
hafi Eyjólfur verið maður vel lát
inn í umfangsmiklu og erilsömu
starfi. Prúð framkoma, vingjarn
Oegt viðmót og lipurð, mótaði dag
lega umgengni hans við fólk þar
eins óg alls staðar annars staðar.
Auk starfanna hjá Mjól'kurfé-
lagi Reykjavíkur átti Eyjólfur
meiri og minni þátt að stofnun og
rekstri fjölmargra annan-a smærri
og stærri fyrirtækja. Hann var
hugkvæmur og kom jafn-an auga
á það, sem orðið gat til framfara
og endurbóta. Síðustu árin var
hann foi’stjóri Innkaupastofnunar
ríkisins.
Eyjólfur starfaði mikið að al-
xnennum félagsmálum, átti lengi
sæti í miðstjórn Sjálfstæðisflokks
áns. Hann var heill í stjórnmálaaf
skiptum, eins og góðum dreng
sæmir en ilaus við allt ofstæki og
pólitískt hatur og mat menn eftir
mannkostum og viðkynningu.
Borgarfjörffur er eins og kunn-
ugt er með gróðursæluilu og feg
oirstu hyggðum þessa lands. Fer
þar sarnan á óvenjulega t'lkomu-
mikinn hátt úrvals landkostir og
sérstæð náttúrufegurð. Þeir, sem
aiast upp í því umhverfi verða
þar fyrir áhrifum á svipaðan hátt
og börn, sem alast upp með mál-
verkum og göfugri tónlist. Þannig
varð hin djúpstæða náttúrufegurð
Borgaríjarðar og tryggð við átt
íhagana til þess að möi-g síðustu
árin helgaði Eyjólfur átthögunum
mikla starfskrafta. Hann var einn
sðalhvatamaður að stofnun Borg
tfirðingafélagsins I Reykjavík cg
formaður þess fvrstu áratuginn eða
þar til hann treysti sér ekki. lengur
Framsókaarvistar
spilakort
fást á skrifstofu Framsókn
arflokksins í Edduhúsinu
Sími 16066
vegna heilsubrests fil að halda því
starfi áfram. Var þó áfram jafnan
með í ráðum og gott til hans að
leita, þegar ráða þurfti fram úr:
málum fyrir félagið.
Þeir sem unnu með Eýjólfi í
Borgfirðingafélaginu anunu seint
gleyma ánægjulegum samstarfs-
stundum með honum. Jákvæð við
horf til síarfsins, léttleiki og glað
værð vai’ð þess valdandi að erfið
um verkefnum var lokið áður en til
átakanna kom.
Kvæntur var Eyjólfur Helgu Pét
ursdótt'ur frá Keílavik og lifir hún
mann sinn ásamt þremur mann
væn'legum börnum.
— — — Við fráfall Eyjólfs Jó-
hannssonar er okkur vinum hans
mikill söknuður i huga
og samfylgd, sem við
vonuðum í lengstu lög að
yrði miklú lengri, er nú á enda.
Við kveðjum hann og þökkum hon
unx samstarf og samfylgd og óskunv
þess að enn megi um langan t'fld
ur í byggðum Borgarfj. vaxa og
dafna þau sjónarmið framfara
og drengskapar, sem móluðu hin
daglegu lifsviðhorf Eyjólfs Jó-
hannssonar /rá ■Kvehialungu.
Guðni Þórðarson.
Minningarorð: Einar Björnsson
frá Vopnafirði
Þegar ég á fögrum vormorgni
horfi á háfið, spegilslétt og fagurt
dettur mér ‘í hug 'hvað mennirnir
eru lítils megnugfr og standa oft
í’áðþrota 'gagnvart máttarvöldun-
um.
Það þar.f ekki nema eina óveð-
ursnótt til þess að ákveða örlög
mai’gra manna. Enginn fær að gert.
Við stöndum aðeins eftir orðlaus
og (harxni þrungin.
Einn þeirra vösku sjómanna sem
fórust með vilaskipinu Hermóði
18. febrúar sl. var Einar Björnsson
yngsti sonur hjónanna Björns Jó-
liannssonar skólastjói’a og Önnu
Magnúsdóttur á Vopnafirði. Vegna
þess að í dag 8. apríl hefði hann
orðið þrjátíu og eins árs vildi ég
minnast hans með fáeinum orðum.
Það er ekki löng ævi, og þó held
ég að Einar hafi á sinni stuttu ævi ar hann var kominn heim.
eignast fleiri vini en margur eldri Eg .bið guð að gefa foreldrum
maður. !Eg minnist þess séi'staklega hans styrk í söknuði þeirra.
hve 'barngóður hann var, öilum Eg færi þér, Einar minn, beztu
börnum iþótti vænt um hann. þakkir'fyrir góða og miida vináttu.
Eg minnist iþess á vorin, þegar Viðkynningin við þig skilur eftir
fyrsti vodboðinn 'kom í ijós, hve bjartar minnnigar.um góðan dreng.
heimþráin greip hann og hans Hiidux- Einarsdóttir.
barnslega ákafa til þess að kom-1
ast sem fyrst Iheim í átthagana, Grein þessi átti að birtast í blað-
heim til foreldra og vina, ást hans inu í gær, en vegna mistáka fórst
á hei'nskustöðvunum átti hug hans það fyrir, og eru hlulaðeigendur
allan, og ánægðastur var hann þeg- beðnir afsökunar á því.
Skrifstofa vor
verður lokuð í dag, fimmtudaginn 9. apríl, vegna
útfarar Eyjólfs Jóhannssonar, forstjóra.
Vinnuveitendasamband íslands
Frammistöðustútka
óskast í Skíðaskálann í Hveradölum. — Uppl. í
síma 36066.
;K:»:;:mK:::K:m:::m»i
»»:»::m»:»:::::mK
Húnvetningar
Síðasta spilakvöldið í fjögurra kvölda keppninni
verður í Skátaheimilinu föstudag 10. april kl.
8,30 e.h. — Afhent verða verölaún fyrir
kvöldið og heildarverðlaun. Sýndar verða skugga-
myndir úr Húnavatnssýslu, ásamt fleiri skemmti-
atriðum.
— Dansað til kl. 2 eftir miðnætti. —
Fjölmennið og takið með ykkur gesti á þetta síð-
asta spilakvöld vetrarins.
Skemmtinefndin
T í MIN N, fiuimtudagiun 9^ apríl 195lt
MINNING
Björn J. Jósafatsson
frá Gauksmýri
V estur-Húnavatnssýslu
Þó alltaf á dauðanum viti menn von,
það viðurkennt náttúi’legt getur nær enginn,
Hann vekur því söknuð og sviftir oft von,
um samskipta langoftast dýýi’mæta fenginn.
Og nú er Björn Jósafat Jósafatsson
til jarðnesku hvílunnar síðustu genginn.

Hann fyrri en muna til fulli’osknir menn
sig flutti að Gauksmýri og liefh’ þar búið,
en dagarnir fært honum tilbrigði tvenn,
þótt takmark og staðfesta hafi ekki flúið.
Og nú finnst mér, þegar hann er þar ei enn,
sem áttunum fyrir mér Skuld hafi snúið.
'r
Hann ólst upp á hrakning á árunum þeim,
sem oftast var skortur í búi hvern vetur.
En fljótlega dró af þeim færustu keim
og fullvaxinn gjörði þeim oftast nær betur.
Úr „verinu“ ætíð bar aðdáun heim,
þó afrek hans sagnfærð ei kæmust 1 letur.
Hann einkenndi framganga yfirleitt sú,
er athygli vakti og sæmd honum léði.
Hann þráði að störf hans við bát eða bú,
sem bezt kæmu að notum, það atliöfnum réði,
í félagsskap hestanna fylgja hans trú
var feguvðin, samrunnm íþrótt og gleði.
Hans útlits og gjörða var ávöxtur sá,
að óvenju fögur og glæsileg kona,
— sem ekkjan á Gaulcsmýri unga var þá,
þar átti sér dætur og helgidóm vona, —
sér kaus hann til fylgdar, hvar leið hennar lá,
því lífsviðhorf beggja var hugstæðast svona.
Þau uku sitt bú og þau eignuðust börn, '
til yndis og liðs voru synir og dætur.
Hann veitti á engið frá túni að tjörn,
það tryggði því áburð og frostvörn um nætur,
í sýslunni fyrstur með fákum sló Björn, . '
þá fjölguðu í túninu sléttur og rætur.

Hann girðingar lagði með görðum og vír,
til gagns fyrir engjarnar, túnið og haga.
En vegur að bænum var byggður upp nýr
og búsmalans hús varð að stækka og laga.
En risnu og velgjörða hugurinn hlýr
varð hrós fyrii' bæinn um annríka daga.
I
En skugginn er vís, þegar skinið er bjart,
og skjótt fóru börnin að heiman að búast.
En þjóðhættir komnir á fljúgandi fart
og fjárhagur bænda til lakara að snúast.
— Þá húsfreyjan góða í grafar bjóst skart,
er gafst upp það hjarta, sem honum var trúasí,
Og síðar, er „kreppan“ var gengin um garð, í
sú grimmast er landbúnað hefir um strokið, I
og nýbygging héraðsms vakm upp varð, !
er velti því gamla, sem ekki var fokið,
í fyrsta sinn Björn ekki fyllti sitt skarð, 1 !
en farinn og gamall kvað stórræðum lokið. !
Á Gauksmýri tók hann við forráðum fjár,
er fann þar nær þrítugur takmark og hlýju.
Hans búskapar-stórbónda og einyrkja ár,
þau urðu að samtölu fimmtíu og níu.
Þá veikur hann hætti og var þegar nár.
Sér valdi Guðs leiðsögn að heimili nýju.
Er leifum hans fylgdi ég legstaðinn á,
livar leiðirnar framundan skilja að sinni,
af hljóðri og einlægri þörf varð mér þá
að þakka hans hressandi viðmót og kynni.
Ég moldunum hugsandi ferðaðist frá
og fann að hann hverfur mér aldrei úr minni
Sigvaldi Jóhannesson
J