Tíminn - 12.05.1959, Síða 3

TfMINN, þriSjudaginn 12. mai 1959.
3
Roberto Rossellini ætlar að
gerast franskur ríkisborgari
„Ég dáisi aS gáfum Sonaði‘% er haft eftir honum
— búizt viS hjénavígslu á næstunni
Hér sjást nokkrir læknastúdentar í „trans". — Myndin var tekin við dáleiðsiutilraun.
Dáleiðsla hvorki yfirnáttúru-
legt né merkilegt fyrirbæri
ítalski kvikmyndaframleið-
andinn Roberto Rossellini,
fyrrverandi eiginmaður lng-|
rid Bergman, hefir nú ákveð
ið að skilja við Ítalíu og ger-
ast franskur ríkisborgari.
Ekki nóg með bað, heidur
hyggst hann kvænast Sonali
Gupta, hinni indversku, sem
hann hefir gert sér mjög títt
um að undanförnu.
Rosselini hefir undanfarna 18
mánuSi verið „í felum“ í Avignon
í Frakklandi, ásamt nokkrum vin-
um sínum, þar á meSal Sonali.
„Aðeins vegna peninga"!
Rosselini segir nú að það hafi
verið vegna peningamála að þau
Ingrid Bergman skildu. Franska
blaðið Paris Journal skýrir frá því
að hann hafi sagt einum vina
sinna að rifrildið um peninga hafi
komið til vegna þess, að Ingirid
hefði verið sparsöm í betra lagi.
en sjálfur kveðst Rosselini láta
hverjum degi nægja sína þj-án-
ingu. „Þetta ósamkomulag varð
eins og steinveggur milli okkar,
þegar fram liðu stundir," á Rosse
lini að hafa sagt.
Þegar Rosselini var inntur eftir
sambandi hans og Sonali, svaraði
hann: „Hún hefir mikil áhrif á
mig og ég get ekki annað en dáðst
að gáfum hennar ag hæfileikum.“
Talið er sennilegt að hjóna-
vígsla þeirra Sonali og Rosselinis
muni fara fram í Frakklandi áður
en langt um líður.
BANNAÐ AÐ KIKJA. I Alexandríu,
Egyptalandi, voru 9 pör leidd
fyrir rétt, ásökuð um að hafa ver
ið að kyssast í kvikmyndaihúsi.
Dómarinn sýknaði pörin á þeim
forsendum, að lögreglumaðurinn
sem handtók þau, hafi notað
vasaljós til þess að koma upp
um þau, en slíkt mun bannað
þar í landi!
Læknar og tannlæknar
víðsvegar að úr heiminum
hafa nú sezt á skólabekk aft-
ur í London, til bess aS læra
aS dáleiða. Einn læknanna
ræddi við enska blaðamann-
inninn Aian Mitchell um
reynslu þá sem hann fékk á
þessu námsskeiði og ýmis-
legt sem fyrir hann hefir
komið á þessu sviði.
Úr þessu viðiaii við blaðannann-
inn vairð til bók, „Harley Stneet
fíypnoitist“ sem bæði er fróðleg
og spennandi, og er nýlega út
komin í Englíamdi.
Á réftum tíma
Það niá segja að bók þessii hafi
komið út á réttum tíma í Eng-
landi. Þar er inú til umræðu dá-
leiðslumál eitt, vegna þess að
læknir einn þar í landi hjálpaði
ungri stúlku, siem mjög vair tauga
óstyrk að ' eðlÍsfarlL til þess að
standast bílpróf — ineð dáleiðslu.
Þess'i sami læbnk- hefir einnig
gert tilra.unir á skóilanemendum og
hjálpað mörgum gegnum próf
með því að dáleiða þá. í dáleiðsl-
unni hverfur allur taugaóstyrkur
með öllu. En menn eru ekkii á
einu máli um ágæti þess'»r,a til-
raufta lajkinisins og íhaldsþingmað-
ur einn í neðrii deiid brezka þings-
ins hefiir haft orð uppi um að
harnn muni leggjia málið fyrir
þingið til rannsóknar.
Galdramenn
í umræddri 'bók er greint frá
því, að flestir sjúkiingar séu því
mótfallnir að láta dáleiðast. Fæst
ir vita nokkuð um dáleiðslu og
þegar það orð er nefnt, setja
menn það helst í samband við
galdramenn ýmis konar, sem nota
dáleiðsluna sem skemmtiatriði--
oft fórnardýrunum til skaða.
Það fyrsta, sem læknirinn verð-
nr að gera, ef hann ætlar að dá-
leiða sjúkling, er að vinna traust
hans. Myrk herbergi og dularfullir
hlutir hafa bókstaflega ekkert að
segjá í þessu sambandi, eins og
margir kunna að halda. Dáleiðslu-
áhrifin nást með því að endurtaka
reglubundið einhverja hreyfingu,
ellegar eitthvað annað, sem skiln-
HávaSdar hafa augu sem aimað féSk —
þreyfa s sjéiíhimnunni orsök dásvefnsins
ingarvitin skynja, fyrir þann sem
dáleiða á. Þetta er hægt með rödd
inni, og það er einmitt hún, sem
rnest er notuð í þessu skyni. Með
þýðri og um leið mónótískri rödd,
endurtekur dávaldurinn í sífellu
að sjúklingurinn eigi að slappa af.
Hann notar mikið orðið „sofa“,
„þreyttur“ og „þungur“, -svo að
einhver dæmi séu nefnd. Einhliða
og tilbreyting'arlaus tónlist getur
einnig hjálpað til við að koma við
komandi sjúklingi í „trans1. .
Sjónhimnan þreyfist
I Einnig er hægt að láta menn
horfa stöðugt á einhvern ákveðinn
punkt. Þegar 'lengi er horft þann-
ig, þreytist sjónhimnan og menn
álíta að þreytan hafi áhrif á vissa
stað heilans, sem gerir það að
verkum, að viðkomandi fellur í
„trans“. Ef einhverjum hlut er
sveiflað reglulega fyrir framan
augun á þeim sem dáleiða skal,
getur það einnig framkallað sjón-
himnuþreytu.
Ekki merkilegt
Þriðja dáleiðsluaðferðin, sem
notuð er, er iað strjúka enni eða
handleg.g sjúklingsins. Varað er
við því að nota þessa aðferð, vegna
þess að hún getur lcomið inn van-
trausti hjá sjúklingnum.
i Ef út í þá isálma er farið, er
dáleiðsla alls ekki merkilegt og
því síður yfirnáttúrlegt fyrirbæri.
Meira að segja venjuleg járnbraut
arlest hefir dáleiðsluhæfileika, hið
jafna hljóð hjólanna, og landslag-
ið, sem rennur framhjá gluggan-
um hefir dáleiðsluáhrif á marga.
Þér hafið líka sjálfsagt orðið var-
ir við það sama í bíl.
„Stingandi augu"
Fólk gerir sér oft í hugai-lund,
að dávaldur hljóti að hafa sér-
kennileg, stingandi augu. Þeir sem
dáleiða til þess að iSkemmta fólki,
reyna yfirleitt að fá það til þess
að horfast í augu við sig. En í
raunveruleikanum er enginn fót-
ur fyrir því að dávaldar hafi yfir
einhverjum dularfullum augn-
•krafti að ráða. Hann not'ar aðeins
mónótónsk áhrif, svo sem að
þreyta sjónhimnu manna með því
að láta þá horfa Lengi á einhvern
ákveðinn blett — augu dávaldsins
sjálfs t. d. Læknir sá, sem áður-
nefnd bók fjallar um, skýrir isvo
frá, að hann hafi reynt þá aðferð
að horfast í augu við sjúklinginn.
Hann segist stundum hafa orðið
svo þreyttur í sjónhimnunni sjálf
ur, að við sjálft hefði legið, að
sjúklingurinn hefði dáleitt hann!
Dáleiðsla við fanníækningar
Menn falla í misjafnlega djúpan
svefn. Um það bil 40% þeirra,
(Framhald á 8. síðu).
Roberto Rossellini ásamt börnum sínum.
John Osbome fær sköinm í hattinn!
John Osborne, enski leik-
ritahöfundurinn, sem fræg-
ur er orðinn af leikritum svo
sem „Horfðu reiður um öxl"
o. fl., fær nú heldur betur
skömm í hattinn fvrir nýj-
asta leikrit sitt, „The World
of Paul Slickey", Þetta er
eins konar dramatíseraður
söngleikur og hefir Osborne
sjálfur samið flesta söng-
textana.
Gagnrýnendur Lundúnablað-
anna haaf gripið til verstu skamm
aryrða, sem á prenti sjást, er
þeir lýsa þessu nýja leikriti Os-
bornes. Leiki-itið var frumsýnt í
West End, eftir hina venjulegu
ferð út á land, og þótti mönnum
Osborne heldur ‘hafa gert „rellu
slæma“ með þessu nýja leikriti.
„Auðvelt að skilja báða"!
Gagnrýnandi The Times, iskrif-
aði á þá leið, eftir frumsýninguna,
að áhorfendur hefðu skipst í tvo
hluta, þá sem gengu út, og þá sem
sváfu. „Það er auðvelt að skiija
báða hópana“, sagði gagnrýnandi
The Times, sem jafnan skrifar
nafnlaust.
Osborne hefir í söngleik þess-
um tekið til meðferðar ýmislegt
Nýjasta leikrit hans veldur vonhrigðum —
Gagnrýnesidur eiga vart nógu sterk orð
John Osborne
— áliorfendur skammast
í blaðamennsku. Hann hefir í
fyrstu ætlað að taka daufleika
blaðamennskunnar til meðferðar,
en síðar breytt til og farið að
fjalla um svonefnda „vinsælu
blaðamennsku“ sem mikið sézt af
í enskum blöðum, og er helctur af
léttara taginu. Endirinn verður sá
að hann ræðst á smekk fólks yfir
leitt og þykir mönnum þá sem
upphaflega efnið sé runnið út í
sandinn.
Lífsleiðinn
Líkt og áður er lífsleiðinn hinn
rauði þráður í „The World of Paul
Slickey“. Af og til lifnar þó dá-
lítið yfir senunni, og reynt er að
fá áheyrendur til þess að hrífast
með því sem er þar að gerast. Á-
hrifin af því eru tæpast eins og
Oisborne hefir ætlast til, því að
viðbrögð áhorfenda eru skammir
og mótmælahrópi!
Góðir leikarar duga ekki
Ágætir leikarar, þeirra á meðal
Marie Löhr, gera allt sem hægt er
að gera til þess að blása lífi í leik
• ritið, en það virðist ekki duga til.
! Talið er að leikrit þetta muni ekki
verða lengi á ferðinn, og víst er
um að John Osborne græðist ekki
fé á því, líkt og hinum, en hann
er orðinn vellríkur vegna vel-
gengni leikrita sem Horfðu reið-
ur um öxl, The Enetertainer a. fl.