Tíminn - 16.07.1959, Qupperneq 10

T í MIN N, fiinmtiidagmn 16. júlí 15Sii
Verður Ingemar Johansson talinn meðal
hinna miklu meistara hnefaleikanna?
Þegar .Jack Dempsey, fyrr-
um heimsmeistari í þunga-
vigt spáir því, að Ingemar
Johansson muni lengi halda
kórónunni í þungavigt er
margt, sem mælir með því,
að hann hafi rétt fyrir sér,
þótt hann hafi ekki spáð rétt
urn úrslit í leik þeirra Inge-
mars og Floyd Patterson því
þá sagði hann: ,,Ég álít að
Patterson vinni, sennilega á
knockout“.
En eftir að hafa verið slegiinn
sjö sinnum í gólfið, og hafa tapað
á meira afgerandi hátt' en nokk-
ur annar hnefaleikari um heims-
möistaratit’Ilinm í þungavigt, eir
nú meira vitað um getu Patter-
sons. Og þa* eru ,;tlar liHir +:1
Hverjir koma til greina5 sem líklegustu andstæðingar Ingemars í
framtíðinni - Marciano yrði þjóðhetja í Bandaríkjunum, ef hann
sigraði Ingemar - Hættulegur svertingi, Sonny Liston - hinn nýi
Joe Louis - Finninn Koski eða Þjóðverjinn Ritter
„mikill meistari“, en hainm sann-
aði, að Patterson er ekki annað
en „ofvaxin.n millivigtari." Hnefa-
'leikamienn af hans tegund hafa
aldrei getið sér neinrn sérstakan
orðstír í þungavigt. Tádams þeirra
og há varnarhögg virka ónáttúr-
1o>ea í heimi þungavigtarimnar. Nv
m'iiklu meistara? Við vitum, að
getain meðal hinna beztu í þumga-
vigt undanfarin ár hefur ekki
verið mikil, og að Iogemar verð-
ur að fá harðari keppni, ef liamn
á að vera nefndur í sömu andránmi
og Jaek Johnson, Jack Dempsey
og .Toe Louis — en hver getur
Ingemar Johansson undirskrifar samninginn um leikinn við Floyd Patterson. Milli kappanna er framkvæmda-
stjóri Paftersons.
þess, að hamn muni eftir 90 daga
standa sig mokkuð betur — ef
hanm á anmað borð sér möguleika
á því vegna heilsu sinraar, að not-
íæra sér samninginn um að fá
leik við Ingemar. Ef hims vegar
hinlr miklu peningar, sem eru í
spilimu, freista Pattersons til þess
Eð fara aftur í hringirrn gegn
Ingemar, verður bað varla hamn,
sem kemur til með að breyta
hinu gamla orðiaki — they never
‘ eome back — þeir koma aldrei
aftur.
Ekki mikiH meistari
Leikurimm' á Yankee Stadion átti
E.ð sýna, að Flovd Patterson væri
keppni milli þeirra myndi aðeins
samna þetta á sorglegan hátt —
þó að Patterson gæti vegna flýtis
sims staðið mokkirair fleiri lotur
en síðast. En það er ekki þessi
tilvonamdi leikur þeirra sem við
ætlum að gera að umtalsefmi hér.
Á mæstu mánuðum munu blöð
víðs vegar um heim flytja móg
efni um hann. Hins vegar er það
ætlunln að ræða um ástandið í
þungavi'gt eins og það eir mú.
Hvað skeður eftir leik þeirra Inge-
mars og Floyds, ef hann fer þá
fram? Hvaða möguiaika hefur
Ingerrpr í framtíðimmi? Getur
nokkur ógmað honum, og þá hver?
Verður hann talinn meðal hinna
á Hiraíri leið með aS
koœast í a!gcran botnklassa“
Norðmenn hafa tekið tapinu
f landsleiknum við fsland afar
illa; í það minnsta norskir
íþróttablaðamenn. í Sports-
manden sl. mánudag skrifar C.
Mathesen heiisíSugrein um
norska knattspyrnu, og að hætti
gamalla manna, kemst hann að
þeirri niðursíöðu, að landslið
Noregs frá 1923 og 1936 (bronz-
liðið frá Ólympíuleikunum)
myndi vinna núverandi landslið
Noregs með sex til sjö marlca
mun.
Hann segir: „Það er greini-
legt, að Noregur með núverandi
landslið er á hraðri leið með að
komast í algeran botnklassa í
Evrópu.“
Og hann lýkur grein sinni á
þennan „skemmtilega“ hátt fyr-
ir leikmenn: „Ef landsliðsnefnd
heldur áfram núverandi stefnu
sinni, mun ég biðja stjórn
knattspyrnusambandsins um að
reyna að komast í samband
við hin litlu lönd í Évrópu, sem
við getum leikið jafna leiki við.
Ég liugsa í því sambandi fyrst
og fremst um: Andora, Monaco
og San Marino. Ef til vill væri
hægt að tala um Albaníu.
Og nei, öll Balkanlöndin eru
of sterk fyrir okkur. En hin
þrjú fyrst nefndu smáríki
koma hiklaust til greina. Hægt
er að strika Albaníu út og taka
Lichtenstein í staðinn."
Það var ekki gott fyrir
norsku knattspyrnumennina að
tapa fyrir þeim íslenzku, eða
hvað finnst ykkur?
frajm en til væntanlegs leiks
þeirra In'gemars og Pattersons eða
leik's við Cooper,- en þetta eru
leikir, sem ekki koma til með að
gefa Ingemar möguleika til að
komast í fremstu röð í hnefaleika-
sögunni. Hvað skeður mæsta sum-
ar? Hefur Svíirnn áhuga fyrir í-
þróttaframa sínum — eða aðeins
löngun til að sitja öruggur með
titilinn? Sé fyrri spurn'iin'gumni
svarað játandi, verður hamn að
finina mótherja, sem geta aukið
álit hans, en slíkan mótherja er
ekki ihægt að finma í aug'nablik-
imu meðal þungavigtarhnefaleika-
manna. Nærliggjandi spurnimg er
því, hvort Rocky Marciano, fyrr-
um heimsmeistari, reyni á mý.
Eins og menm muna dró Marciano
sig í hlé ósigraður fyrir nokkr-
um árum — án taps í 49 leikjlum
sem latvimnumaður. Skiljamlegt er,
að Marciano sé mú man'aður fram
í Bandaríkjunum. Þar í landi
hefur verið talið sjálf&agt að
þungavigtartitillinm tilheyri Banda
ríkjunum. Og svo kemur þessi
Imgemar Johansson frá Evrópu og
mær titlinum til hinnar gömlu
Evrópu. Þungavigtartitillmm verð-
ur iað nást afíur. En af hverjum?
Hinir tíu stóru
Áður fyrr var mikið rætt um
leik milli Pattersons og Marciamo,
Norðurlandamet
í kúluvarpi
Hinn tvítugi Finni Jarmo
Kunnas, setti siðastliðinn sunnu-
dag nýtt finnskt met í kúluvarpi,
sem jafnframt er nýtt Norður-
landamet í greininni. Kunnað
varpaði 16.96 metra, en það er
10 sm. lengra en eldra metið,
sem landi hans átti.
„ÞaS er nú þa$“
Oft liefur verið kvartað undan
því, að fréttaflutningur í erlend-
um blöðum um atvik frá íslandi,
liti oft einkennilega út. Hér
kemur dæmi úr Sportsmanden í
Noregi sl. mánudag:
„Reykjavík 12. júlí (AP). Hið
islenzka lið IA. Akranes sig'raði
á laugardag hið danska Jótlands-
lið í Reykjavík með 3—2. Fyrri
hálfleik lauk með 0—0. Miðherji
íslands, Gísli Sigurðsson, skoraði
eftir 24 mín. í síðari hálfleik
og því næst skoraði Ríkarður
Jónsson tvö mörk með hörkuskot-
um af löngu færi. Bezti Daninn
var vinstri útherji, Christiansen.
Annað danska markið var skor-
að úr vítaspyrnu. Það voru 6000
áhorfendur."
Það er nú það, og þeir, sem
sáú leikinn kannast við lítið úr
þessari grein. En hver skyldi
fréttaritari AP á íslandi vera?
Þess má geta fyrir þá, sem ekki
sáu íéikinn, að Ríkarður skoraði
annað mark Akraness með
spyrnu af stuttu færL Þriðja
mafkið skoraði Sveinn Teitsson
úr vítaspyrnu. Vinstri útherji
Jóta var Peter Kjær. Christian-
sen.iék ekki með, og Jótar skor-
ufftt ekki úr vítaspyrnu.
cg veðjað á ibáða. Nú er aðeins
ein skoðun um það, hvor þeirra
var iBikiIl hniefaleikamaSur. Nat
Fleiæhcr, ritstjóri RING, hefur
sa'^/ úð, hann hafi ávallt talið
Marpiano m|hm betri eai Patter-
son. ~ já,. hann hefur moira að
segJÚ talið Marciano með hinum
„10 J>eztu“ (gegnum árin. Listi
hahs er þaniBg: Jack Johnsom,
íFramh. á 11. tíðu)
komio mælistiku á hæfileika
hans?
|
j Hver fær réttinn
Það þarf elcki að hafa neina
■ sérstaka þekkingu á þungavigt-ar-
mönnum til að geta fundið þann
mann út, sem fær rétt til að
berjast við Ingemar ef-tir leikinn
við Patterison — að því tiiskyldu
að ekkert óvænt komi fyrir. í at-
vinmuhmefaleikinum hafa hinar
fjárhagslegu hliðar jafnmikið að
segja og 'hinair íþró'talegu. Ein-
um leik í Englandi, þar sem á-
hugi almennings er gífurlegur, er
ekki hægt að komast hj-á, og þá
mun mótherji Imgem'ars heita
Henry Cooper. Að leikur milli
þessaira manma getur ekki fari-ð
fram í Svíþjóð er skiljamlegt, þeg
ar maður veit, að fyrir rúmu áaú
sló Inígényar uiríræddam Cooper
miður í 5. lotu í Gautaborg. Og
annað er vitað, að leikurinn
myndi eiingöngu fara fram vegna
peninga, og Svíjnn rnyndi ekfci
fá neiina nýja fjöður í hattinm
fyrir hann. Cooper er samt sem
áður ekki lélegiu' hnefaleikamað-
ur. í hnefaleikablaðinu RING, er
harnn mú í þriðja sæti á lista'iium
yfir menm í þungavigt, á eftiir
svertinigjainum Zora Folley, sem
hanm þó sigraði örugglega á stig-
um fyrir mokkru síðan. Og síðan
sá leikur fór fram hefur Cooper
sigrað Br.ian London á stigum —
man'ninm, sem Floyd Patterson
sló rniður í 11. lotu í nokkurs kon-
ar æfingaleik áður en hamn mætti
Ingemar. Cooper hefur unnið 17
af 25 leikjum sínum, og mymdi
sá listi lítið skána, þótt hann fengi
titilleik.
Lenqra fram
Eni við verðum að líta lengra ,
Afmælismót Ármanns í frjálsúm íþróffum heldur áfram i kvöld og verð-
ur keppt á Melavellinum. Báðir Finnarnir keppa þá. Myndin hér að ofan
er af finnska sleggjukastaranum, Kalevi Horppu, sem kastað hefur lengst
58.04 metra, eSa um sex metrum lengra en íslenzka metið í greinlnni.