Tíminn - 05.08.1959, Blaðsíða 3

T í MIN N, miðvikudaginn 5. ágúst 1959.
Pilsin upp fyrir hné!
Svo virðist sem Yves St.
Laurent, arftaki Díors. hafi
gert alvarlega skyssu í tízk-
unni þessa dagana. í tízku-
húsi Díors getur nú aS líta
stytztu kjóla og pils, sem þar
hafa nokkru sinni sézt, og
heimsblöðin hrópa upp, að
„Díor sýni hnén".
n iii 1111111 iiiiiiiiiiii ni in i iii iii iiii mi iii m ni iii iiiiiiii in iii iiiiiin in iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu n ■■11111111 iiiiiiiiiiiiiiiiiniii'
| Yves St. Laurent gjörbyltir Díorstízk- |
| unni - Kvenfólk og karlmenn fyllast I
| vandlætingu - Kvenmannshné eru yf- I
irleitt Ijót, segja hinir óánægðu j
........
í Bretlandi hafa konur risið
öndverðar upp gegn þessari fóta-
sýningu. Meira að segja karl-
mönnum er nóg boðið. í 20 manna
dómneifnd sem sett var á laggirn-
ar í París til að dæma um stutt-
pilsin, kváðu 12 upp þann dóm,
að þau væru hræðileg, sex voru
yfir sig hrifnir og tvíir í vafa.
Hné kvenna yfiHeítt Ijót!
Þeir tólf, sem voru á móti,
rökstuddu það með því að lialda
því fram að hné kvenna væru
yfirleitt ljót, en þeir sem mæltu
með stuttpilsunum sögðu, að
iiman um leyndust líka falleg
liné!
Heyrzt hefur að amerískar kon-
ur séu ekki hrifnar a|f þessari
byltingu St. Laurents og bendir
því allt til þess, að hann verði
að draga þennan nýja stíl sinn í
'land — að nokkru leyti, a.m.k.
tó er ekki gott að segja til um,
hvað verður. Fólk man vafalaust
eftir fjaðrafoki því sem varð um
pokakjólana svonefndu á sínum
tíma, en svo fór, að önnur hver
kona klæddist slíkum kjól. þegar
fram í sótti, og enn má sjá marg-
ar stúlkur klæðast' pokakjólum.
Menn geta því hugsað gott til
glóðarinnar að virða fyrir sér hné
reykvískra stúlkna á góðviðrisdög-
um í Austurstræti •— ef á daginn
kemur að þær séu á öndverðri
skoðun við kynsystur sínar í Bret
iandi og Ameríku.
Jafnað við Ginu Lollobrigidu
iagnheiSur Jénasdéffir umrædd í dönskum
blöðutii — Hér bsrfisf grein, sem kom í BiBled
SCadef uni foaisa ásamt fjölda mynda
Fegurð konu er sá hluti því þá fyrst hafSi hanrs næg-
sköpunarverksins, sem drott- an tíma til þess að helga sig
inn byrjaSi ekki á fyrr en síð- efninu. Og víst er um það, að
ast. Og hann hefur greinilega ekkert rif sitt þykir karlmann
vitað, hvað hann var að gera, inum vænna um né gerir
meira veður út af. Billede
bladet birti nýlega grein og
myndir um eitt þessara rifja,
ssm allir Ijúka upp einum
munni um, að sé með beztu
handarverkum skaparans:
Christina Sveinsson frá íslandi
r.aut geisla sólarinnar. Hún var
ein þeirra fáu stúlkna, sem kornu
til strandar Adríahafsins í þeim
tilgangi einum að frílysta sig.
Flestar hinar komu með það
fyrir augum, að keppa um titilinn
ungfrú Adría. En Kristín ól
enga slíka drauma í brjósti, svo
hún gróf sig bara lengra niður í
sandinn. f raun og veru fann hún
ánægju og værðarkennd yfir því,
að vera ek’ki meðal þeirra, sem
hópuðust um dómnefndina eða
brutu heilann til þess að finna
upp á einhverju fáránlegu til að
vekja athygli hæfileikaveiðimanna
hinna stóru kvikmyndafyrirtækja.
Brúnn húðlitur
Aðaltilgangur Kristínar með
dvölinni þarna var aið verða brún.
En í staðinn iðkaði hún þaö af
sama ltappi og aðrar stúlkur iðk-
uðu áhrifamikinn kunnirigsskap.
Ef hún ekki lá í sandinum og lét
sér líða vel, synti hún eða spilaði
tennis.
Eegurðarsamkeppnin kom henni
alls ekki við. Daginn, sem allar
stúlkurnar fóru í sín bikini bað-
föt, fór Kristín einnig í sín. Þar
með skildust leiðir þeirra, því
Kristín fór ein saman niður til
strandarinnar.
„Oh, mama mía!"
En svo dæileg var Kristfn, að
þegar hún kom ein í hóp niður
á ströndina, hrópaði flokkur ungra
ítala, sem þar var fyrir, í mik-
'ÍÉ£t
illi hrifningu: „MISS ADRIA!“
Og í gullstól báru þeir hina ó-
krýndu drottningu til dómnefnd-
srinnar, sem undir eins og ein-
róma samþykkti kjör ítalanna
t ngu.
Kristín hér, Iíristín þar, Krist-
ín alls átaðar. Hæfileikaveiðar-
rr flykktust um hana, og ungir
menn slógu henni -stóra og vand-
aða gullhamra. En hún tók ekki
eftir þeim. Um háls sér bar hún
gullkeðju með hjarta og krossi.
Það táknaði tryggð og ást. Þetta
var gjöf frá fyrstu ást hennar,
þegar. liún var 15 ára. Sú ást var
að vísu liðin hjá. En fyrir Krist-
ínu var þetta tákn tryggðar. Hún
liafði enga þörf fyrir auvirðilegt
smjaður. Þess vegna sagði hún
nei takk, þegar henni vnr hoðið
að leika í kvikmyndum, nei takk
þegar hún fékk lokkandi heimboð,
og nei t’akk, þegar henni var
boðið að verða fyrsta sýningar-
stúlka hjá Schubert.
Verið þið nú sæl!
Þess í stað tók hún saman fögg-
ur sínar og yfirgaf Adríahafið jafn
(Framhald á 8. síðu).
t----------------------------
Ruzicka og
Ragnheiður
í danska blaðinu BT, frá s.l.
laugardegi, lesum við grein
undir fyrirsögnmni „Ruzicka
hefur fundfð nýja, ljóshærða
kvikniyndadís.“ Hér er um að
ræða þann liinn sama Ruzicka
og kom liér í vetur ásamt þeim
Nínu og Friðrik, og hin „nýja*
Ijósliærða kvíkmyndadís“ er
Christina Sveinsson, alias Ragn
lieiður Jónasdóttir, Miss Adria
með meiru. f blaðínu er rætt
við ungfrú Sveinsson, og Ruz-
icka, og fylgir myiul af Ragn-
lieiði greininni. Ruzicka lýkur
á liana miklu lofsorði og segir
meðal annars:
— Fyrir tveimur árum síðan
var ég inntur eftir því, livort
ég’ liefði trú á því, að Nína og
Friðrik myndu verða frægt
listafólk og ég svaraði já. Ég
er jafn viss í minui sök nú.
k. . ...^/