Tíminn - 15.08.1959, Qupperneq 6

Q
T í M11W N, Iaugardaginn 15. ágúst 1959.
líWW^V.VAV.V.VAV.V.V.V.V.VV.VMVAWVW
Trésmíðanemar
fSkemmti- og berjaferð í Þjórsárdal, helgina 22.—
23. ágúst. Farið verður frá Iðnskólanum, Skóla-
vörðuholtsmegin, laugardaginn 22. ki. 2 síðd.
stundvíslega.
Félagar: Tryggið ykkur miða í tíma. Takið með
ykkur gesti. Miðar seldir í skrifstofu I.N.S.Í Þórs-
gptu 1, 2. hæð. Skrifstofan opin frá kl. 4—10,30
síðd. alla daga. Uppl. gefnar í síma 14729. Verð
fanseðla kr. 150,00. — Athugið: Skemmtileg ferð.
Allir velkomnir.
Félag húsasmíðanema
W'iWAf.'AV.’.W.VW.V.V.VAV.’.V.V.V.VW/A’.VAV.'A
Uýkomiíi:
JfixUr margeftirspurðu, vönduðu og fallegu
karimannaskór
með
Tígrisdýrsmerkinu
eru komnir.
‘Mikið úrval af tékkneskum karlmannasöndulum
með leður og gúmmísólum — Ódýrar karlmanna-
mokkasíur, svartar — brúnar. — Verð kr. 110,80.
Skóverzlun Péfurs Andréssonar
Laugavegi 17 Framnesvegi 2.
p.mv.v.v.v.v.v.v.v.v.wAv
MARY ROBERTS RINEHARTi
^JJuaröhh
híúLrunarLona
52.
Tilboð
óskast í notuð verkfæri og áhöld til bílaviðgerða.
W sýids að Hringbraut 119 mánudag 17. ágúst
Og Jþriðjúdag 18. ágúst.
Samband ísl. samvinnufélaga
Véladeiid
«*VWAWWWJWJWbV.Wn".W.V.W,W.WW.WW.*.
Mauðungaruppboð,
áem auglýst var í 56., 57. og 58. tbl. Lögbirtmga-
blaðains 1669 á Réttarholtsvegi 53, hér í bæmim,
talin ejgn Ingólfs Skúlasonar, fer fram eftir kröfu
yeðdeilðar Landsbankans og samkyæmt ákvörð-
nn skiptaréttar Reykjavíkur á -eigninni sjálfri
astíSvikudagnn 19. ágúst 1959, kl. 3,80 síðdegis.
BorgarfógeMnn ( Reykjavfk
SWIWVVWAVAWAV.VAV/AVAV.V.V.V.V.VAV.V.V.
y«S jaökkum hiartanlega samúS og vinarhjjg viS fráfall móSur
Okkar, fengdamóSur og ömmu
Vilborgar Einarsdóttur
frá KrossgerSi
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t>öídcum innllega öllum þeim, sem auSsýndu okkur samúS og
Muttekningu viS andlát og iarSarför konunnar minnar
Sigurjónu Jónsdóttur,
Bárugötu 35
Árni Jónasson.
ueáU -
V. dtf- •
•,
M
m
Þökícum hiarfanlega ölium, fjær og nær, sem sýndu okkur sam
Ú3 og vinarhug vlS andlát og jarSarför eiginmanns míns, föSur,
bróSur og tengdaföSur
Jóns Kristjánssonar
Efra Hóli, SíaSarsveif
Ennfremur hjartans þökk til ailra, sem heirnsóítu hann og hjúkr-
vSn i vejkindum hans.
Una Kristjánsdóffir
Kristín Kristjánsdóttir, FriSjón Jónsson
Hanna Olgeirsdóttir, Kristmann Jónsson.
Hann er orðinn gamall á
mjög skömmum tíma.
— Já.
— Hvað vildi lögreglan hon
um annars? spurði hann. —
Eg býst ekki viö að þeir hafi
bendlað hann við atburðina
hér í dag, eða hvað? Ef nokk
uð er athugavert við þann at-
burð.
■— Af hverju heldurou að
það sé ekki?
— Eg held að þessi Steward
sé heldur taugaóstyrkur. Þeg
ar allt kemur til alls, var
gamla konan búin að vera
lengi lasin. Þetta var ekki ann
að en viö var að búast. Hún
.var svo sem ekkert fjörleg,
þegar ég skildi við hana.
í sama bili ko mHugo inn
aftur, og ég svaraði. Það var
lögregluforinginn.
—- Ungfrú Adams?
— Já, það er hún.
— Það var ekkert við Hugo
að gera. Hann vildi ekki tala
En ég held, aö hann viti eitt
hvað, eða aö minnsta kosti að
hann gruni eitthvað. Eg hef
grun um að hann ætli að
hafa tal af einhverjum. Vertu
við um hálfníuleytið. Eg ætla
að koma með Elliot.
— Þá það. En vpnandi á ég
frí á morgun?
— Eg held nú ekki, sa-gði
hann, næstum glaðlega eftir
þvi sem um var að gera frá
honum, og lagði tplið á.
Við lukum máltíöinni í sam
eiginlegri þögn. í sannleika
sagt yar maturin-n furöuleg
ur og undarlega framreiddur
Steward Iæknir kom inn,
áður en við höfðum lokið snæö
ingi, hátíðlegur og hi’ifinn af
sjálfum sér að vanda. Hann
beið, meðan Hugo var inni, og
hóf svo máls á því sem hann
hefur sennilega komið til þess
aö segja.
Jæja, ég hef fengið skýrsl
una.
— Hvað með það?
— Þetta var eitrun. Þú hlust
ar kannske á orð mín næst,
Glenn.
— Af hverj.u heldur þú aö
það verði eitthvað „næst“?
Eg fann, að þeim var lítið
hlýtt hvorum til annars, en
læknirinn sökkti sér niður í
lýsingar á risus sardonicus,
meðan Hugo fór eina ferðina
enn til aö sinna dyrahringing
um. Glenn var sýnilega lítt
hrifinn af fjasi læknisins, og
aö siðustu spratt hann á fæt
ur og fleygði frá sér munu-
þurrkunni.
— í almáttugs bænum
hættu þessu, sagði hann. r— Eg
Parker
A PRODUCT OF
Hyggim móðir! Hinn erfiði
staiísdagur gefur hemni engan
tíma til að bjástaa við van-
gjöfula kúlupenna. Þess vegna
velur hún hirnn fráb?era Park-
er T-Ball.... hinn nýja MIu-
penna sem gefur strax, slorifar
mjúkiega á allan venjulegan
skrifflöt, og hefir allt að fimm
sinnum meiri blekbyrgðir.
Porous-kúla einkaleyfi Parkers
Blekið streymir uni kúluna ög matar
hinar fjölmörgu biekholur . . . Þetta
tryggir að blekið er alltaf skrifiiæft
f oddinum.
kólupenni

i:
é

THE PARKER PEN COMPANY
9-B114

No. 9-B1I4 —2 col. x 7 in. (14 in.)
er búinn að fá nóg í þessari
viku. Eg er enginn læknir eða
lyfjafræðingur. Leptu þetta í
lögregluna. Þeir hafa áhuga á
þessu, en ekki ég.
Svo snaraðist hann út.
Hann mætti Hugp í forstof-
unni og sagði éitthvað við
hann. Svo gustaðist hann út
og skellti harkalega á eftir
sér. Læknirinn horfði á eftir
honum og glotti við tönn.
— Slæmur á taugum, sagði
hann. — Eg hefði ekki átt að
erta h.ann, Eg er svolitiö upp
rifinn sjálfur. En hann á. al
deilis vinnuna fyrir höndum.
— Hvaða vinnu? spurði ég
Það vill svo til, a‘ð mér er
kunnugt um, að Paula heim
sótti hann seint í gærkvöldi,
til þess að fá hann til varnar
Elliot. Hama hefur að vísu
sinn málafærslumama, en hún
er ekki eins vitlaus og ætla
mætti. Hann, og fyrir hans
daga, faðir hans, hafa verið í
nánu sambandi við Mitchell
fólkið, svo þetta gæti verið
nokkuð snjallt.
Þegar hann fór, fylgdi Hugo
honum út á dyrapallinn. Þar
ræddust þeir lítils háttar við.
síðan íór læknirinn sína léiö.
Þá mun klukkan hafa verið
um þ.að bil hálf átta.
Mér datt í hug, hvort orða
skipti þeirra á tröpunum væru
í sambandi við hugmynd lög
regluforingjans um það, að
Hugo yissi meira en hann léti
uppi. En lokaorð læknisins,
sem hann sagði þegar hann
var kominn út að bílnum, og
varð því að hækka róminn,
bentu svo sem ekkert fr.ekar
til þes.s:
— Hugsaöu samt um þaö,
Hugo. Við viljum ekki meira
af svona löguðu.
—Sennilega hefur þú rétt
fyrir þér, læknir.
Þegar læfenlrinn vac far-
inn, fór ,ég sjálf út og stóð
þar stundarkorn. September
kvöldiö v.ar svaltiOg hressandi,
ég dró andann djúpt og fyllti
lungun nýju og ‘hreinu lofti.
Eg hugsaði af pllum kröftum,
og reyndi aó raða saman reit
unum i þessari óskemmcilegu
gestaþrahf, Eg reyndi eins og
ég gat að flétta Florenoe inn.
í afburðina, en árangurslaust.
Henni var meira en vel trú-
andi til þess ,að byrla eitur,
en ég sá pnga ástæðu til þesa
og henni var trúandi til'þess
aö hafa skotið Herbert, en
hvers vegna?
Hún var nógu. taugastyrk,
nógu eðlilega leið yfir að
hafa rekizt á Elliot nóttiná
sælu. Hún þekkti Herbert, hún
gat jafnvel haft frá honumj
bragðið að skjóta gegnurn
dagblað.
Sem ég stóð þarna í ljósimt
frá framdyrum hússins, kom.
Hugo fyrir horn og staðnæmd,
ist rétt hjá mér.
—Eg er að fara út, sagðl
hann. — Heldurðu að þú vild
ir ekki líta eftir konunní.
minni. Hún er langt frá því
að vera góð á taugum.
— Það er ekki nema sjálf-
sagt. <[
— Og —. —• ef hún skyldi
vilja gefa þér eitthvað, lang
ar mig að biðja þig að þiggja
það ekki.
—Gefa mér eitthvað? Hvað
þá helzt ?
-L Þaö segir hún þér sjálf.
En inntu hana ekkert eftir
því að fyrra bragöi. Láttu
hana koma meö þaö sjálfa.
Ef hún gerir það »kki . .
Hann yppti öxlum og fór.
Eg sá hann aldrei aftur. Það
er skrítið að hugsa um það;|
útiljósið fallá á hvítt hár hana